[Markbam] Vampire Flowers ดอกไม้แวมไพร์

ลำดับตอนที่ #4 : (sf) markbam แบมเป็นสิว [150%] end

เนื้อหาในตอนนีิ้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในเรื่องแต่อย่างใด ..มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบของไรท์เอง..55

.

.

.

.

.

.

@ MT Group

 

 # ภายในรถ

"เอาหนาาา...เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว แบมแบม" ยองแจพูดพรางหันไปมองร่างบางของนายแบบหน้าหวานในสังกัดตัวเองที่ทำหน้าเง้างอตั้งแต่ออกมาจากสตูดิโอ

"แจไม่เป็นแบม แจไม่รู้หรอก ฮึ" ยิ่งพูดก็ยิ่งหน้างอกว่าเดิม เฮ้อ~~นุงแจคนนี้หมดปัญญา

"เดี๋ยวมันก็หายหน่าแบม"

"แล้วเดี๋ยวเนี้ย มันเมื่อไหร่อ่ะแจจจจ~~"ใครว่าแบมไม่เอาแต่ใจ มาเจอแบมแบมเวอร์ชั่นนี้แล้วจะรู้สึก!

"เถอะน่าาา  เชื่อแจสิเดี๋ยวก็หาย ว่าแต่จะมาหาพี่มาร์คไม่ใช่รึไง"

"อืม งั้นแบมไปหล่ะ แจจะไปไหนต่ออ่ะ"

"แจว่าจะเข้าบริษัทอ่ะ บอสเรียก"

"บอสหรือผัวเอาให้แน่"

"แบม!!"

"55. แบมไปหล่ะ ขับรถดีๆน่ะแจ^^" ใครว่าแบมใสใส ไม่มีจริงหรอก หึ!

  เมื่อลงจากรถร่างบางก็ตรงเข้ามาในบริษัททันที เป็นภาพที่ชินตาซะแล้วเมื่อเห็นร่างบางของนายแบบหนุ่มหน้าหวานเดินเข้ามาภาบในบริษัท ในฐานะ"คนรักของท่านประธาน"  และทุกครั้งทีร่างบางเข้ามาที่นี้มักจะได้ความเคารพจากพนักงานทุกคนเสมอ และพวกเค้าก็จะได้รอยยิ้มที่สดใสจากร่างบางกลับไปทุกครั้ง 

   เมื่อเดินเข้ามาภายในบริษัทร่างบางก็ตรงไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้น27 ซึ่งเป็นชั้นของประธานของบริษัททันที

.

.

.

.

ติ๊ด! ติ๊ด!

'บอสค่ะ คุณแบมแบมมาค่ะ'

"โอเค" หลังจากที่ได้ยินเสียงเลขาสาวที่อยู่หน้าห้องลิงค์มาว่าคนรักของตนมา ร่างสูงก็ตอบรับทันที 

พลัก! 

"มาร์คคคค~~~" สิ้นเสียงเลขาเพียงไม่นาน ประตูห้องก็เปิดออก ตามด้วยคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับเสียงใสใส ที่เป็นเอกลักษณ์

"ทำไมกลับมาไม่โทรบอกมาร์คเลยค่ะ มาร์คจะได้ไปรับ" ร่างสูงพูดพร้อมกับรั้งเอวบางของคนตัวเล็กให้มานั่งลงที่ตักแกร่งบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน ก่อนจะใช่มือกอดรอบเอวคอด พร้อมกับเอาคางเกยที่ไหล่เล็ก

"ก็แบมกลัวมาร์คงานยุ่งหนิ เลยให้แจมาส่งแทน"ร่างบางเปลี่ยนท่านั่งมาเป็นท่าเจ้าสาวแล้วเอามือโอบรอบคอร่างสูงพร้อมกับอิงซบที่ซอกคออย่างออดอ้อน 

"เสียงแบมดูเหนื่อยๆน่ะ เหนื่อยมากเลยหรอค่ะ" ร่างสูงถามพรางก้มดูคนในอ้อมกอดที่ทำเพียงพยักหน้าก่อนจะทำหน้าเง้างอเช่นเดิม

"นอนพักมั้ย เดี๋ยวมาร์คเปิดห้องให้" ร่างบางไม่ตอบทำเพียงแค่ส่ายหน้าไปมาเท่านั้น ซึ่งมาร์คเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติของคนตัวเล็กในอ้อมกอดของตน ที่ปกติจะส่งเสียงใสใสให้เค้าได้ยินตลอด. 

"แล้วแบมเป็นอะไร ไหนหันหน้าให้มาร์คดูสิค่ะ"ว่าแล้วก็ยกศรีษะคนตัวเล็กออกมาเผยให้เห็นใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้เง้างอ ริมฝีปากบางที่เม้นเข้าหากันแน่นจนมาร์คกลัวว่ามันจะช้ำในอีกไม่ช้า ดวงตากลมที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำตาคลอบางๆ ทำให้ร่างสูงตกใจเข้าไปใหญ่

"น้องแบมเป็นอะไร. ร้องไห้ทำไมค่ะ หื้ม" ร่างสูงถามพรางใช้นิ้วเกลียน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาจากดวงตากลมโตนั้นอย่างแผ่วเบา

"มะ อึก มาร์ค~~"เสียงเรียกปนเสียงสะอื้นยิ่งทำให้มาร์คร้อนใจเพิ่มอีกเป็นเท่าตัว นี้ตัวเล็กของเค้าเป็นอะไรเนี้ย

"น้องแบมอย่าเป็นแบบนี้สิค่ะ บอกมาร์คก่อนสิว่าเป็นอะไร" ปากพูดมือก็คอยลูบเบาๆที่ศรีษะคนตัวเล็กเป็นการปอบ

"บะ แบมเป็น อึก สะ สิว อึก" ให้ตายเถอะไอ้เราก็นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้ก็เป็นสิว นี้ถึงกับร้องไห้เลยหรอเนี้ย เล่นเอาใจหายใจคว่ำหมด

"เป็นสิว?"

""อึก อื้ม"

"โอ๋~~ไม่ต้องร้องน่ะเดี๋ยวมันก็หาย"

"แล้วมันเมื่อไหร่อ่ะมาร์ค อึก มาร์คดูหน้าน้องแบมดิ มีแต่สิว ขอบตาก็คล้ำด้วยอ่ะ ฮืออ~~" ร่างเล็กว่าพรางชี้ไปตามชุดต่างๆบนใบหน้า 

"ไหนๆ ให้มาร์คดูหน่อยสิค่ะ"ว่าเสร็จร่างสูงก็จับใบหน้าสวยแล้วตรวจดูความผิดปกติบนใบหน้านั้น แต่ตรวจดูจนทั่วก็ไม่เห็นมีอะไรที่หน้าเป็นห่วง จะมีก็แต่สิวที่ขึ้นมาบริเวรแก้มใสแค่จุดเดียวแล้วก็ขอบแต่ที่แดงหน่อยๆแต่ไม่ถึงกลับคล้ำเท่านั้นเอง

"แค่นี้เอง เดี๋ยวก็หาย ว่าแต่น้องแบมไปทำอะไรมาหน้าถึงได้เป็นสิวแบบนี้ค่ะ"

"ก็เมื่อวานแจพาน้องแบมไปถ่ายแบบตากแดดมา พอกลับมาสิวขึ้นเลยอ่ะ ฮืออ~~"พูดจบก็ปล่อยโฮออกมาอีกระลอก. แล้วจะให้พี่ต้วนคนนี้ช่วยยังไงหล่ะที่เนี้ยเฮ้ออ~~

.

.

.

.

.

 .,..............ต่อ................

"โอ๋ๆ...ไม่ร้องน่ะคนดี งั้นเอางี้ ลองไปปรึกษาม๊าดูมั้ยเพื่อม๊ามีวิธีรักษา. เมื่อเช้าป๊าโทรมาชวนไปทานข้าวเย็นด้วยพอดี ม๊าบ่นคิดถึงน้องแบมด้วนน่ะ "เรื่องสวยๆงามๆต้องถามกูรูอย่างคุณนายต้วน รายนั้นอ่ะชำนาญเรื่องนี้โดยเฉพาะเลย 

"อื้มก็ได้"

"ถ้างั้นเราไปกันเลยดีกว่าเนอะ ป่่ะ!"ว่าแล้วก็ดันให้คนตัวเล็กลึกขึ้นก่อนจะลุกขึ้นตามและ้เดินไปโอบเอวบางเดินออกจากห้องพร้อมกัน

.

.

.

.

.

.@ บ้านตระกูลต้วน

"คุณนมสวัสดีคับ"

"โอ๊ะ! คุณแบม! มาแล้วหรอค่ะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยแวะมาหานมเลยน่ะค่ะ"

"งือ~~น้องแบมขอโทดคับ ช่วงนี้ งานน้องเยอะมาก ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย ขอโทดน่ะคับคุณนม"ร่างเล็กว่าพรางเดินเข้าไปสวมกอดหญิงชราอย่างออดอ้อน

"55 ไม่เป็นไรค่ะ นมแค่หยอกเล่นเฉยๆ ป่ะ! เข้าไปข้างในกัน คุณท่านรออยู่ข้างในแล้วค่ะ"ว่าเสร็จทั้งสองก็เดินเข้าไปข้างในทันที  โดยไม่สนใจร่างสูงที่เดินตามมาเลยซักนิด เอาเถอะเค้าก็เริ่มชินหล่ะ พาตัวเล็กมาบ้านทีไรตัวเองกลายเป็นธาตุอากาศทุกที ใช่สิมาร์ค ต้วนไม่ได้น่ารักน่ากอดเหมือนน้องแบมหนิ หึ!(เบะปากแรง??)

"คุณป๊าาาา~~"เดินเข้าไปยังห้องโถงก็เห็นประมุขของบ้านกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟาตัวยาว

"อ้าว!,น้องแบม ตามาร์คมากันแล้วหรอลูก "

"คับป๊า แล้วม๊าหล่ะคับ"ร่างสูงถาม

"อยู่ในครัวหน่ะ เห็นว่าจะทำคัพเค้กไว้ให้น้องแบมชิม นั้นไง เดินมานู่นแล้วT

"คุณม๊าาาาา~~~" พอเห็นร่างของนายหญิงของบ้านร่างบางก็วิ่งแจ่นเข้าไปกอดทันที

"น้องแบมคิดถึงคุณม๊าที่สุดเลยคับ^^"

"ม๊าก็คิดถึงน้องแบมคับ ไหนให้ม๊าหอมซิ"

ฟอด! ฟอด!

ว่าแล้วก็จัดการฟัดแก้มกลมๆทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขียว จนทำให้ร่างสูงที่มองดูสถานะการอยู่นานแล้วถึงกลับตาวาวเลยทีเดียว ถึงจะเป็นม๊าแต่มาร์คก็หวงน่ะคับ! 

"ม๊าาา~~น้องแบมของมาร์คน่ะ"

"ก็ชั่ง ตอนนี้น้องแบมเป็นของม๊าแกอย่ายุ่งตามาร์ค เราคุยกันรู้เรื่องแล้วน่ะ ป่่ะ! น้องแบมเราไปในครัวกันดีกว่าม๊าทำคัพเค้กไว้ให้น้องแบมชิมด้วยน่ะ"

"คับผม"

 

[Mark's. Part]

 หลังจากนั้นสองแม่ลูกก็พากันเดินเข้าไปในครัวทันทีทิ้งไว้ก็แต่สองพ่อลูกตระกูลต้วนที่มองหน้ากันแล้วถอนหายใจอย่างปลงๆ สองคนนั้นอยู่ด้วยกันทีไร เหมือนโลกทั้งใบมีแค่เค้าสองคน คนอื่นอย่างหวังว่าจะเข้าไปแทรกได้ หึ! ม๊าบอกว่าอยู่ข้างนอกหน่ะน้องเป็นของผม แต่ถ้าน้องมาที่นี้น้องก็จะกลายเป็นของม๊าทันทีซึ่งตอนแรกผมก็โอเคน่ะ เพราะยังไงผมก็วิน แต่พอนานไปผมว่ามันเริ่มไม่โอหล่ะ ผมเข้าไปคุยกะน้องก็ไม่ได้เป็นอันต้องโดนมําไล่ตะเพิ่ดออกมาทุกที คิดแล้วมาร์ค ต้วนเจ็บปวด กลับคอนโดก่อนเถอะจะงอนให้ดูเลย เหอะ! (งอนแรง!) 

หลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จพวกเราก็คุยกันนิดหน่อยแล้วพวกผมก็ลากลับทันทีเพราะกลัวว่าจะดึก อยากให้พวกท่านได้พักผ่อน แต่กว่าสองแม่ลูกเค้าก็ร่ำลากันเสร็จก็นานพอสมควรเดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอมอยู่นั้นแหละ ไม่รู้รึไงคนไม่มีสิทธิ(ชั่วคราว)มันอิจฉา! 

พอมาถึงคอนโดผมก็ตรงไปอาบน้ำทันที ตั้งแต่กลับจากบ้านผมยังไม่ได้คุยกะคนตัวเล็กเลยคับ (แกล้ง)งอนอยู่คับ แต่เหมือนคนตัวเล็กยังไม่รู้เพราะไม่เห็นมีปฎิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่น้อย น้องคงไม่ปล่อยให้ผมงอนเองแล้วก็หายเองหรอกใช่มั้ย T_T

 

อาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขุนหนูพันรอบเองผืนเดียว พอเดินเข้ามาในห้องก็เห็นคนตัวเล็กนอนดูอะไรไม่รู้ในโทรศัพท์อยู่บนเตียงอย่างเคร่งเคลียด

"น้องแบมไปอาบน้ำได้แล้ว"ผมบอกคนที่เล่นโทรศัพท์อย่างไม่สนใจโลกภายนอก

"อืม แปปนึง" ยังนิ่ง นี้น้องไม่รู้จริงๆหรอว่าผมงอนเค้าอยู่เนี้ย  เฮ้อ ได้แต่ถอนหายใจแล้วก็เดินเข้าไปแต่งตัว ผมออกมาพร้อมกับเสื้อกล้ามตัวบางแล้วก็กางเกงขายาวใส่สบายๆ พอกลับออกมาก็ไม่เห็นร่างบางนอนอยู่ที่เตียงแล้วสงสัยคงไปอาบน้ำหล่ะมั้ง ผมเดินไปที่เตียงแล้วขึ้นไปนั่งเอาหลังพิงกับหัวเตียงแล้วเอาหนังสือมาอ่านฆ่าเวลารออีกคนอาบน้ำเสร็จ(นั่งอ่อยรอเค้ามางอก็ไม่ว่า>>ไรท์) 

[Mark's Part end]

[Bam×2 's Part]

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ โดยมีชุดคุมสีขาวคุมตัวไว้ เข้ามาในห้องก็เห็นพี่มาร์คกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ที่จริงผมรู้น่ะว่าเค้างอนผมอยู่  ู่ก็เค้าเล่นไม่พูดกับผมตั้งแต่ออกมาจากบ้านแบบนั้นใครจะไม่รู้อ่ะคับ เค้ามักเป็นแบบนี้ตลอดหลังจากที่เราไปเยี่ยมป๊ากับม๊ากลับมา เพราะผมจะไม่ค่อยสนใจเค้าเท่าไรเวลาอยู่ที่นู่น ก็ผมต้องอยู่กับม๊านี่คับแล้วม๊าก็ไม่ยอมให้พี่มาร์คเข้าใกล้ผมด้วย แต่ที่วันนี้ผมทำเหมือนไม่รู้ว่าเค้างอน ก็เพราะผมมัวแต่งวนอยู่กับการหาวิธีรักษาหน้าตัวเองอยู่ ถึงผมจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่มันก็ทำให้ผมหมดความมั่นใจไปมากกว่าครึ่ง ก็ตั้งแต่เกิดมาชีวิตผมไม่เคยสัมผัสกับสิวมาก่อน พอมาตอนนี้ผมเป็นขึ้นมาผมก็ต้องกังวลเป็นธรรมดาใช่มั้ยหล่ะคับ วันนี้ผมก็ไปปรึกษาม๊ามาแล้วน่ะท่านก็ให้ครีมตัวนึงมา ท่านบอกว่าเพื่อนของท่านเปิดบริษัทเครื่องสำอางเอามาให้ทดลองใช่ เลยแบ่งมาให้ผมลองใช่ดู แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะหายเร็วรึเปล่าพอมาถึงคอนโดผมก็มาหาวิธีรักษาในอินเตอร์เน็ตต่อ แล้วก็ไปเจอกับหัวข้อกระทู้อยู่เว็บนึงผมว่ามันน่าสนใจดีน่ะ ใช่เวลาไม่มากได้ผลดีเพราะมีคนทดลองทำมาแล้วแถมยังง้อมาร์คได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งหลายตัว 55 ผมเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวยาว พร้อมกับกางเกงขา สั้นอวดขาเรียวของตัวเอง นี่ไม่ได้ตั้งใจแต่งมายั่วใครเลยน่ะ ออกมาก็เห็นพี่มาร์คยังคงนั่งอ่านหยังสืออยู่ที่เดิม ท่าเดิม ไม่ปลี่ยนแปลง 

"มาร์คคค~~" ผมเรียกร่างสูงหลังจากที่เดินมาถึงที่ปลายเตียง แต่เค้าทำแค่เงยหน้ามามองแปบนึงก่อนจะก้มลงไปสนใจหนังสือต่อ สงสัยจะงอนจริงแฮะ  เมื่อไม่มีปฏิกิริยาตอบรับผมเลยคลานขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆเค้าแล้วใช้แขนกอดเข้าที่เอวสอบเอาหน้าซบที่อกแกร่งด้านซ้ายอย่างออดอ้อน

"มาร์คงอนน้องแบมหรอ" ผมถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ดูซิระหว่างหนังสือกับแบมแบมมาร์คจะเลือกอะไร! 

 

"รู้แล้วยังจะถามอีก ฮึ!" มาร์คตอบผมอย่างงอนๆ แล้วหันไปสนใจหนังสือนั่นต่อ ชักจะเกลียดหนังสือเล่มนี้แล้วสิ มันน่าสนใจตรงไหนกัน ! ผมเลยแย่งหนังสือออกมาจากมือของอีกคนแล้วเอาไปไว้ทีโต๊ะข้างเตียงแทนจากนั้นผมก็ปีนขึ้นไปนั่งค่อมบนตักแล้วหันหน้าเข้าหาพี่มาร์ค ดูพี่มาร์คจะตกใจกับการกระทำของผมมากคงไม่คิดว่าผมจะทำ เพราะผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าเหมือนกัน แต่เพื่อผลลัพธ์ที่จะออกมาผมยอม! 

"น้องแบมจะทำอะไรค่ะ"

"น้องแบมก็จะง้อมาร์คไง" ผมพูดพรางก้มลงซบที่ซอกคอขาวนั้น

"คิดว่าทำแค่นี้แล้วมาร์คจะหายง่ายๆหรอ หื้ม" 

"งั้นก็...." ผมพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาประกบริมฝีปากกับริมฝีปากหยักได้รูปน้้น จากที่ริมฝีปากแตะกันธรรมดาเริ่มร้อนแรงขึ้นเมื่อผมเริ่มแทะเล็มไปตามเรียวปากบาง แล้วค่อยๆสอดเรียวลิ้มเล็กของตัวเองเข้าไปทักทายลิ้นหนาและสำรวจโพลงปากอุ่นนั้น ร่างสูงเหมือนจะชะงักไปในตอนแรกแต่ก็แค่แปบเดียวเท่านั้น ก่อนที่เค้าจะจูบตอบผมอย่างดูดดื่ม มือของผมที่ตอนแรกจับที่ไหล่กว้างก็ค่อยๆเปลี่ยนไปโอบที่รอบคอแล้วรั้งให้ริมฝีปากของเราชิดกันมากขึ้น มือหนาค่อยๆลูบไล้เรียวขาที่พ้นออกจากกางขาสั้นของผม แล้วค่อยๆเลื่อนขึ้นมาเข้ามาในสาบเสื้อลูปไล้แผ่นหลังของผมอย่างจาบจวงและปีบเคล้นสะโพกมนของผมอย่างเมามัน ผมเลยแกล้งโยกตัวแล้วขย่มเบาๆบนตักเค้าเเล้วเบียดให้ช่วงล่างสัมผัสกับกลางลำตัวเค้าให้มากที่สุด ทั้งที่ปากของเรายังไม่ห่างออกจากกันแม้แต่น้อย เล่นทำให้พี่มาร์คถึงกับเกร็งและส่งเสียงหึมให้ลำคอเลยทีเดียว ผมจึงค่อยๆผละจูบออกแต่ก็ยังไม่วายขบเม้มริมฝีปากของอีกฝ่ายทิ้งท้ายอย่างยั่วยวน

"รู้ใช่มั้ยค่ะ ว่าทำแบบนี้แล้ว คืนนี้น้องแบมอาจจะไม่ได้นอน แล้วกางเกงเนี้ยสั้นไปน่ะ นี่ตั้งใจจะมายั่วกันตั้งแต่แรกเลยใช่มั้ย หื้ม.."ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้ขาเรียวไม่หยุด

"เปล่าซะหน่อย~~แล้ว..มาร์คหายงอนน้องแบมยังอ่ะ"

"ยังหรอก ทำแค่นี้มาร์คไม่หายหรอกน่ะ"

"แล้วจะให้น้องแบมทำไงอ่ะ"

"โตแล้ว คิดเองสิค่ะ...."พูดพร้อมกับมองคนตัวเล็กบนตักอย่างเจ้าเล่ห์

"งั้นน้องแบม ทำน่ะ..." หลังจากจบประโยคของร่างเล็ก มาร์คก็รั้งคอคนตัวเล็กมาใกล้ๆก่อนจะกระซิบประโยคที่ทำให้คนตัวเล็กถึงกับหน้าแดง

"ออนท็อปด้วยน่ะค่ะ..."

      

    ✂✂✂.......ตัด........✂✂✂

หลังจากที่ทำความสะอาดให้คนตัวเล็กพร้อมกับใส่ชุดคุ้มให้ ร่างสูงก็ไปจัดการกับร่างกายตัวเองบ้าง พอออกมากำลังล้มตัวนอนข้างร่างบางสายตาก็ไปสะดุดกับโทรศัพท์เครื่องหรูของคนตัวเล็ก ร่างสูงจึงหยิบขึ้นมาดูแล้วกดรหัสปลดล็อกอย่างคุ้นเคย เค้าอยากรู้จริงๆว่าในนี้มันมีอะไรสำคัญนักถึงทำให้คนตัวเล็กให้ความสนใจ จนมาง้อเค้าช้าเกินเหตุ  พอปลดล็อกเสร็จก็พบกับหน้าต่างเว็บล่าสุดที่คนตัวเล็กเปิดทิ้งไว้ มันก็เป็นแค่เว็บวิธีรักษาผิวหน้าทั่วไป ตัวเล็กของเค้าคงกังวลมากที่ตัวเองเป็นสิวเลยหาดูวิธีรักษาในอินเตอร์ นิ้วเรียวเลื้อยไปเลื้อยก่อนจะไปสะดุดกับหัวข้อกระทู้ หัวข้อนึง มันเป็นวิธีทำให้น่าเด็กกว่าวัย แต่หัวข้อไม่ได้ทำให้ร่างสูงสนใจเท่ากับวิธีทำเค้าเขียนไว้ว่า

'มีเซ็กส์ 1 ครั้ง ทำให้หน้าเด็กลง 10 ปี'

หึ!  ร้ายนักน่ะตัวเล็ก....

    .............the end..............

  สำหรับ nc ของตอนนี้ไรท์ขอดองไว้ก่อน มาเมื่อไรไร์จะแจ้งให้แปะเมลไว้น่ะค้าบบบ....

....อ่านแล้วอย่าลืมเม้นน่าาา.....

         1 เม้น = 1 กำลังใจ