MarkBam ft.Got7 #ฟิคละมุน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1

Chapter 1

 

       @ สนามบินอินชอน 

 

. ณ ที่ที่มีผู้คนมากมายวุ่นวายกันไปหมดอย่างสนามบิน ไม่ว่าจะเป็นคนที่ต้อ      งการไปนอกประเทศ

หรือคนที่พึ่งมาถึงก็ตาม เช่นเดียวกับเด็กชายตัวเลงนี้ทีพึ่งออกมาจากเกทเมื่อกี่นี้เพื่อไปรอคนที่จะมารับเขากลับบ้าน..... . 

 

สวัสดีคร้าบบบบบ...กระผมนายกันต์พิมุก ภูวกุล หรือน้องแบมแบม หน้ามนคนน่ารัก คนตัวเล็กเซ็กส์จัด. เฮ้ย!!!อันนี้ไม่ใช่น่ะครับผมล้อเล่น อายุ 17ปี อยู่เกรด11 ทีิ่โรงเรียน JYP ไฮสคูล ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบินอินชอนครับ หลังจากที่ผมพึ่งไปเยี่ยมป๊ากับม๊าที่เมืองไทยมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ที่จริงผมจะได้กลับตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้วครับ..แต่มันติดอยู่ตรงที่ไม่มีใครมาส่งผมที่สนามบินเพราะป๊าติดประชุมด่วน ผมพึ่งลงจากเครื่องเมื่อกี้นี้เองตอ  นนี้เดินออกมาจากเกท เรียบร้อยแล้วครับ กำลังรอคนมารับอยู่ ผมเดินมาได้ซักพักก็เห็นป้ายชื่อที่เขียนว่า  BAMBAM ผมก็เลยเดินไปทันทีพร้อมกับป้ายที่ลดลงมาเผยให้เห็นใบหน้าหล่อๆที่คุ้นเคยของพี่มาร์คพร้อมกับยิ้มกว้าง 

              

พี่มาร์คกางแขนออกมาผมเลยเดินเข้าไปกอดพี่เค้าแน่นๆให้หายคิดถึง ไม่รุ้ทำไมว่าผมถึงคิดถึงพี่มาร์คมากขนาดนี้ เวลาเพียงแค่อาทิตย์เดียว แม้ว่าตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่ไทยผมกับพี่มาร์คจะสไกค์คุยกันทุกวันก็ตาม อาจจะเป็นเพราะผมไม่เคยห่างกับพี่มาร์คเลยก็ได้มั้ง ที่ไหนมีแบมก็ต้องมีมาร์คอ่ะครับ555 มันเมื่อผมติดพี่มาร์คอ่ะครับแต่ความจริงก็ติดนั้นแหละครับ และก็ติดมากๆเลยด้วย.....และก็ดูพี่มาร์คก็ติดผมมากเหมือนกัน55.... ดูจากตอนนี้ครับกอดผมแน่นมาก 

 "มาร์คคิดถึงแบมมากๆเลยอ่ะ" พี่มาร์คพูดพร้อมกับกระชับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม จะหายใจไม่ออกแล้วครับ . 

 "มาร์ค...แบมหายใจไม่ออกอ่ะ" 

. 

 "เอ่อ..มาร์คขอโทดน่าาาแบม... มาร์คคงคิดถึงแบมมากไปหน่อยน่ะ^^

. 

 "แบมก็คิดถึงมาร์คมากๆเหมือนกันน่าาา" "จริงอ่ะ ไม่เชื่อหรอก" . "เอ้า!!จริงๆน่าา" . จุ๊บ!! จุ๊บ!! ผมพูดแล้วก็

จุ๊บที่แก้มพี่มาร์คสองข้าง พี่มันก็ยิ้มแก้มแทบปริเลยล่ะครับ55

 . "55 เชื่อแหละคร้าบบบว่าคิดถึงมาร์คจริง (*^__^*) …". . 

 "

^_^" . 

 "

แบมอยากไปไหนก่อน..เข้าบ้านมั้ยครับ" . 

 

"แบมอยากกินติมอ่ะ...มาร์คพาแบมไปหน่อยน่าาา" ผมพูดพร้อมกับเกาะแขนพี่มาร์คแน่นพร้อมกับเอาหัวทุยของตัวเองไปถูไปมาที่ไหล่พี่มาร์คเบาๆ เป็นการอ้อน . 

"

"ไม่ต้องอ้อนขนาดนี้ก็ได้น่าา...ป่ะ..งั้นเราไปกินติมกันแล้วค่อยกับบ้านไปหาม๊ากัน. ป่านนี้คงตั้งหน้าตั้งตารอแบมแย่แล้วมั้ง"    

  พี่มาร์คพูดเสร็จก็เข้ามาโอบไหลผมพร้อมกับเดินเอากระเป๋าเดินทางของผมไปถือเองด้วยมืออีกข้างหนึ่งแล้วก็เดินพาผมไปกินไอติมกัน . 

คนอื่นที่ผ่านมาเห็นพวกผมคงคิดว่าพวกผมเป็นแฟนกัน. แต่พวกผมก็เป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นแหละครับ มเ

ป็นเรื่องปกติสำหรับผมกันพีมาร์คเพราะพวกเราก็ทำแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ. มันก็เลยเป็นนิสัยไปแล้วสำหรับพวกผมสองคน. อยากกอดก็กอด อบากหอมก็หอม อยากอ้อนก็อ้อน คิดถึงก็บอกกัยตรงๆไม่มีการปกปิด เพราะพวกผมไม่เคยมีอะไร ปิดบังกันอยู่แล้วครับ

 ............................................................,,,.,........,,.............,,........

...............,,,,,,,,มาต่อกันหล่ะคร้าบบบบ...อ่านแล้วเม้นบอกด้วยน่าาาว่าสนุกกันมั้ย..เม้นเยอะๆน่ะเดี๋ยวมา

อัฟต่อ. ขออภัยสำหรับเนื้ออาจจะอ่าอยากหน่อย. เพราะไรต์ใช่โทรศัพท์แต่งมันเลยจัดหน้าอยากหน่อย..เจอกันตอนหน้าน่ะคร้าบบ >>ไรต์........