บุตรสาว​ท่าน​แม่ทัพ​[สองภพ]​

ตอนที่ 1 : การ​พลัดพราก​

เสียงทารกน้อยร้องไห้จ้ากลางสายฝนที่ตกลงมาโปรยปราย​ สตรีนางหนึ่งอุ้มเด็กทารกสองคนพยามหาที่หลบภัยอันตราย​ เสียงการเคลื่อนตัวในอากาศและบนหลังคาดังเข้ามาใกล้เต็มที

Part​  ปัจจุบัน​

"ทางเราพยามสุดความสามารถ​ที่จะเร่งช่วยเหลือลูกสาวของคุณ​ แต่ก็ต้องยอมรับตรงๆเลยว่าเคสนี้เพิ่งได้พบครั้งแรก​" 

"ไม่ว่าจะต้องจ่ายค่ารักษามากมายขนาดไหน​ ฉันก็ยินดีที่จะจ่าย​ เพื่อให้จางเซี๊ยหายกลับมาเป็นปกตินะค่ะคุณหมอ​ ได้โปรด" 

หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งกอดแขนนายแพทย์​พร้อมกับร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย​ นี้ก็ผ่านมาเกือบสองสัปดาห์​แล้ว​ ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอยังเป็นผู้ป่วยติดเตียง​ ต้องอาศัยเครื่องช่วยหายใจมาโดยตลอด​ เธอมองหน้าลูกสาวทีไรหัวอกคนเป็นแม่แทบแตกสลาย

Part​ อดีต

" นางลืมตาแล้ว​ เร็วรีบไปหาน้ำมาให้นางดื่มเร็วเข้า" 

"หึ​ ชะตาแข็งเหลือเกินนะเนี้ยหลิง​ ขนาดถูกคมดาบอย่างสาหัส​ นางยังมีลมหายใจรอดกลับมาได้อีก" 

"ไปกันแถอะท่านแม่​ อย่าไปสนคนไร้ค่าอย่างนางเลยเจ้าคะ" 

สาวใช้ที่ถือน้ำเข้ามาให้บุตรสาวอนุของท่านแม่ทัพผู้มีโชคชะตาอาภัพ​ มาตั้งแต่ถือกำเนิดนางไม่เคยได้รับความรักความเมตตาเอาใจใส่จากผู้ใดในจวนเลย  ชิงเหมยมองตามหลังฮูหยินใหญ่และบุตรสาวอย่างเหนื่อยหัวใจ

"อ้าวเฮ้ย​ ฉันมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร​ แล้วพวกคนเหล่านี้เป็นใครกัน​ ฉันบอกแล้วงัยว่าไม่รับเล่นหนัง​ ฉันจะฟ้องพวกแกให้หมดตัวเลยคอยดู" 

"ห๊า​ หมดตัวเลยหรือเจ้าคะ​ เสื้อผ้าก็ไม่ต้องใส่ด้วยใช่มั้ยคุณ​หนู" 

"นี้พวกแกจับตัวฉันมาถ่ายหนังโป๊เลยเหรอเนี้ย​ เลวมาก​ ฉันจะแจ้งความจับพวกแกไปเข้าคุกให้หมด"

" คุณ​หนูเป็นอะไรไปแล้ว​ ตื่นขึ้นมาก็เพี้ยนไปแล้ว​ รีบจับตัวคุณ​หนูมัดไว้ก่อนเร็ว"

นางกำนันและเหล่าทหารรีบเข้ามายึดตัวเนี้ยหลิงที่เพิ่งฟื้นจากการได้รับบาดเจ็บสาหัส​ จากการถูกรอบทำร้ายเมื่อสามวันก่อน

" ปล่อยฉันนะ​ ถ้าฉันหลุดออกไปได้​ พวกแกทุกคนเตรียมเจ็บตัวไว้ได้เลย"

" ถ้าคุณหนูเก่งวรยุทธ์​มากขนาดนั่น​ ทำไมคืนนั่นถึงพลาดท่าให้พวกมันฟันเอาได้ล่ะเจ้าคะ" 

"อ๋อ​ นี้พวกแกรวมหัวกัน​ มอมเหล้าฉันใช่มั้ย​ แล้วก็รุมขืนใจฉัน​ ไอ่พวกชัวพวกสารเลว" 

"เหล้า​ คืออะไรเจ้าคะ"

" สุรางัย​ ไอ่พวกโง่เอย"

" อย่าบอกนะ​ ว่าคืนนั้นคุณ​หนูแอบดื่มสุรา​ แต่คุณหนูไม่เคยดื่มเลยนะเจ้าคะ"

" เอาแถอะ​ พอได้แล้ว​ เลิกพูดจากับนางสักทีแถอะ​ ข้าปวดเศียร​เวียนเกล้าไปหมด​ ไม่เห็นหรืองัยว่านางเพี้ยนไปแล้ว"

หมอหลวงที่เข้ามาตรวจดูอาการเนี้ยหลิงอดทนฟังสาวใช้กับคุณ​หนูผู้ถูกหลงลืม​ ต่อปากต่อคำกันตั้งนานสองนาน​ แต่ทว่าที่พูดกันมาตั้งนานจับใจความอะไรไม่ได้เลย

สุดท้ายหมอหลวงทำได้เพียงจัดยาให้เนี้ยหลิง  ก่อนจะรีบขอตัวกลับไปพักผ่อนในทันทีเพราะ​เหน็ดเหนื่อยกับการตรวจและซักถามอาการเนี้ยหลิงมาเกือบครึ่งค่อนวันแล้ว

Part​  ปัจจุบัน​

หญิงสาวที่หลับไหลไม่ได้สติเป็นผู้ป่วยติดเตียงยาวนานมาเกือบสองสัปดาห์​ จู่ๆนางก็ผวาลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่งขึ้นมาหน้าตาเฉย

ทำเอานางพยาบาล​ที่กำลังจะเปลี่ยนน้ำเกลือให้​ ถึงกลับตกใจช็อคเป็นลมหมดสติไปเสียอย่างนั่น​ ก็ในเมื่อเธอเป็นพยาบาลประจำตัวของจางเซี้ยมานานก็ไม่เคยเห็นว่าจางเซี๊ยจะมีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาง่าย​ แม้แต่จะกระดิกนิ้วสักนิดก็ไม่เคยจะมี​ แล้ววันนี้อยู่ๆก็ลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งใครมันจะไปรับได้