ทะลุมิติมาเป็นแม่นางน้อย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6: โอกาส

"ข้าต้องหาวิธีทำให้พวกเขาไว้ใจ" เซี่ยเหม่ยหลิงคิดพลางมองไปที่ผักในตะกร้าที่ยังขายไม่หมด สายตาของพี่ชายทั้งสองที่เต็มไปด้วยความกังวลและความเศร้าทำให้นางยิ่งรู้สึกว่า นางไม่อาจปล่อยให้วันนี้จบลงแบบนี้ได้

นางเงียบไปสักพัก ก่อนจะยิ้มอ่อนๆ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ใหญ่...พี่รอง ข้ารู้ว่าพวกท่านห่วงข้า แต่ข้าจะไม่ไปไกลมากหรอก ข้าจะเดินแค่รอบๆ นี้เท่านั้น หากมีอะไรไม่ดี ข้าจะรีบกลับมาทันที”

เซี่ยหยวนมองน้องสาวที่พยายามจะเกลี้ยกล่อมเขา เขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของนาง และแม้จะยังไม่ค่อยสบายใจนัก แต่ก็เริ่มคลายความกังวลลงบ้าง

“แต่น้องยังไม่แข็งแรงดี หากเจ้าเหนื่อยล้าหรือป่วยขึ้นมาอีกล่ะ?” เซี่ยหยวนยังคงเป็นห่วง

“ข้าไม่เป็นไรหรอก” เซี่ยเหม่ยหลิงตอบ “ข้าเพิ่งกินยาและพักผ่อนมาพอแล้ว ข้ารู้ว่าตัวเองต้องรักษาตัวให้แข็งแรง แต่ตอนนี้ข้าแค่ต้องการไปดูรอบๆ เท่านั้นเอง ข้าแค่ต้องการช่วยท่านทั้งสองขายผักให้ได้มากขึ้น”

เซี่ยเฉิงยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินน้องสาวพูดเช่นนั้น เขาเอื้อมมือไปตบไหล่นางเบาๆ “เจ้านี่เปลี่ยนไปมากนะเหม่ยหลิง...เมื่อก่อนเจ้าไม่เคยอ้อนเราแบบนี้เลย และเจ้าก็ไม่เคยพูดว่าจะช่วยเราขายของด้วย เจ้าดูตั้งใจจริงๆ”

เซี่ยเหม่ยหลิงหัวเราะเบาๆ “ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้ข้าโตขึ้นแล้ว ข้าอยากช่วยพวกท่านบ้าง ไม่อยากให้พี่ชายต้องเหนื่อยกันตลอด”

เซี่ยหยวนกับเซี่ยเฉิงมองหน้าน้องสาวของพวกเขาด้วยความรู้สึกผสมปนเป ทั้งภูมิใจที่นางโตขึ้นและรู้จักคิด แต่ก็ยังคงเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของนาง พวกเขาจึงยังลังเลอยู่

เซี่ยเหม่ยหลิงเห็นพี่ชายยังไม่ตอบรับ นางจึงเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “พี่ใหญ่...ถ้าพี่ไม่สบายใจ ข้าจะไม่ไปไกลเกินกว่าที่พี่จะมองเห็นได้เลย ข้าสัญญาว่าจะไม่หายไปไหน และข้าจะรีบกลับมาถ้ามีอะไรผิดปกติ พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าแค่ไปดูว่ามีแถวๆนี้”

ในที่สุด เซี่ยหยวนก็ยอมใจอ่อนเมื่อเห็นน้องสาวที่ออดอ้อนอย่างจริงจัง “ก็ได้...แต่เจ้าต้องสัญญากับพี่ ว่าจะไม่ห่างจากที่นี่เกินไป และต้องระวังตัวให้มาก”

เซี่ยเฉิงยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า “ใช่ ถ้าเจ้าเห็นว่ามีอะไรไม่ดี รีบกลับมาทันที เข้าใจไหม?”

เซี่ยเหม่ยหลิงยิ้มอย่างดีใจ “ข้าสัญญา พี่ใหญ่ พี่รอง ข้าจะระวังตัว ข้าจะไปไม่นานหรอก”

เมื่อได้รับอนุญาตจากพี่ชาย นางก็รีบลุกขึ้น นางเดินออกไปจากแผงขายผัก พลางมองไปรอบๆ ตลาดอย่างตั้งใจ

ตลาดในหมู่บ้านนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่ก็เต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าหลากหลายแผงที่ขายของแตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะเป็นผลไม้สด เนื้อสัตว์ ขนมพื้นบ้าน หรือแม้กระทั่งของใช้ประจำวัน นางเดินผ่านแผงขายผักอีกสองสามแผงที่ดูเหมือนจะขายได้ดีกว่าของพวกนาง

เซี่ยเหม่ยหลิงเดินไปตามทางในตลาด ขณะที่นางมองหาวิธีใหม่ๆ ที่จะช่วยพี่ชายทั้งสองขายผักได้มากขึ้น ในขณะที่นางกำลังคิด ก็สังเกตเห็นว่ามีคนจากร้านอาหารแห่งหนึ่งกำลังเดินมาที่แผงขายผัก นางได้ยินเสียงพวกเขาคุยกันอย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับการสั่งซื้อผักสำหรับวันนี้

“ผักที่ต้องการมีไม่พอแล้ว ทำยังไงดี?” หนึ่งในนั้นกล่าวด้วยเสียงเครียด

เซี่ยเหม่ยหลิงหยุดเดินและมองไปที่กลุ่มคนเหล่านั้นอย่างตั้งใจ นางคิดว่าหากพวกเขาต้องการผักเพิ่มอีก นี่อาจเป็นโอกาสดีสำหรับพี่ชายของนาง นางรวบรวมความกล้าแล้วเดินเข้าไปหาพวกเขา

“ขอโทษที่รบกวนเจ้าค่ะ ท่านกำลังมองหาผักอยู่ใช่ไหม?” นางถามด้วยเสียงนุ่มนวล

กลุ่มคนจากร้านอาหารหันมามองนาง พวกเขาดูแปลกใจที่เห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่กล้ามากพอจะเข้ามาถามคำถาม นางก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพและไม่ให้ดูมั่นใจเกินไป

“ใช่ เรากำลังมองหาผักอยู่” หนึ่งในคนที่ดูเหมือนเป็นผู้จัดการกล่าว “เราสั่งผักไปหลายแผงแล้ว แต่วันนี้ผักที่สั่งยังไม่มา และดูเหมือนว่าจะขาดแคลน”

เซี่ยเหม่ยหลิงเห็นโอกาสที่นางรอคอยอยู่ตรงหน้า นางยิ้มอย่างมีความหวัง “ถ้าท่านต้องการผัก ข้ามีผักสดๆ ใหม่จากไร่ และพวกเรายังมีผักหลากหลายชนิดเลย ท่านสนใจที่จะลองไปดูไหม?”

คนจากร้านอาหารมองหน้ากันด้วยความลังเล แต่เซี่ยเหม่ยหลิงเห็นว่าสายตาของพวกเขาเริ่มเปล่งประกาย นางรู้ดีว่าความสดใหม่และคุณภาพของผักสามารถทำให้พวกเขาสนใจได้

“จริงหรือ? หากเจ้ามีผักสดๆ ให้ข้า ข้าก็อาจจะสั่งซื้อต่อจากเจ้าก็ได้” ผู้จัดการกล่าว

“ผักของพวกเราเพิ่งเก็บจากไร่เมื่อเช้า สดมากและราคาก็เป็นกันเองเจ้าค่ะ” เซี่ยเหม่ยหลิงพูดอย่างมั่นใจ “ข้าสามารถบอกให้พี่ชายข้าจัดการนำผักมาที่ร้านอาหารของท่านได้เลย”

“ถ้าเช่นนั้น ก็ลองให้ข้าดูผักที่เจ้ามีก่อน” ผู้จัดการพูดด้วยความสนใจ

"ได้เจ้าค่ะ! เดี๋ยวข้ากลับมาสักครู่นะเจ้าค่ะ!" นางเอ่ยแล้วรีบวิ่งไปทันที 

เซี่ยเหม่ยหลิงยิ้มและรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นโอกาสนี้ นางรีบเดินกลับไปที่แผงขายของพี่ชาย “พี่ใหญ่! พี่รอง!” นางตะโกนด้วยความตื่นเต้น

เซี่ยหยวนและเซี่ยเฉิงหันมามองอย่างตกใจ “เกิดอะไรขึ้น?” เซี่ยหยวนถาม

“มีคนจากร้านอาหารต้องการผักสด พวกเขากำลังมองหาผักอยู่” นางอธิบายอย่างรวดเร็ว

“จริงเหรอ?” เซี่ยเฉิงตาโตด้วยความดีใจ “แล้วพวกเขาต้องการอะไรบ้าง?”

“พวกเขาอยากดูผักที่เรามีก่อน ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ดี เราอาจจะได้ขายผักทั้งหมดในวันนี้!” นางพูดอย่างมั่นใจ

เซี่ยหยวนมองหน้าสองพี่น้องด้วยความตื่นเต้น “ถ้าเช่นนั้น เราต้องรีบจัดเก็บผักใส่ตระกร้าเถอะ!”

พวกเขาทั้งสามคนร่วมมือกันอย่างรวดเร็ว เพื่อจัดเรียงผักใส่ลงตะกร้า เซี่ยเหม่ยหลิงช่วยด้วยเช่นกัน ทำให้พี่ชายทั้งสองรู้สึกประทับใจในความตั้งใจของนาง

“เจ้าทำได้ดีมากเหม่ยหลิง!” เซี่ยหยวนกล่าว พร้อมกับยิ้มให้กับนาง “พี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเจ้าจะมีความคิดดีๆ แบบนี้”

“ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ใหญ่” นางตอบด้วยรอยยิ้ม “ข้าเพียงแค่โชคดีเท่านั้น”

ในไม่ช้า พวกเขาก็เตรียมผักใส่ตระกร้าเสร็จเรียบร้อยและนำไปยังร้านอาหารที่คนเหล่านั้นรออยู่ เมื่อถึงที่หมาย พวกเขาได้นำผักออกมาให้ดู

“นี่คือผักที่เรามีเจ้าค่ะ” เซี่ยเหม่ยหลิงพูดด้วยความกระตือรือร้น “ท่านลองดูก่อนได้เลยเจ้าคะ”

เซี่ยหยวนและเซี่ยเฉิงต่างมองดูด้วยความตื่นเต้นแต่ก็ยังรู้สึกเกรงๆมองดูอีกฝ่ายหยิบผักไปดู

ผู้จัดการจากร้านอาหารมองผักที่ถูกจัดวางอย่างประทับใจ “หืม? ไหนดูสิ...สดใหม่และสีสันน่าทานดี” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม

พวกเขาเริ่มเลือกผักอย่างรวดเร็วและต่อรองราคาในทันที เซี่ยเหม่ยหลิงมองเห็นโอกาสทองในการสร้างรายได้ที่สำคัญ พี่ชายของนางก็เริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อเห็นการตอบรับที่ดีจากคนซื้อ

เมื่อการเจรจาซื้อขายดำเนินไปอย่างราบรื่น ในที่สุดพวกเขาก็สามารถขายผักได้ถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์จากที่นำมา นางรู้สึกตื่นเต้นและภูมิใจอย่างยิ่งที่สามารถช่วยพี่ชายได้

เซี่ยเหม่ยหลิงได้ยินคำถามจากผู้จัดการของร้านอาหารด้วยความตื่นเต้น นางรู้สึกว่านี่อาจเป็นโอกาสทองสำหรับพวกเขาในการทำรายได้เพิ่มขึ้น และยังสามารถช่วยเหลือครอบครัวในยามลำบากได้อีกด้วย

“หากท่านต้องการผักอีก เราสามารถกลับไปเก็บมาส่งให้ท่านอีกได้เจ้าค่ะ” นางตอบอย่างมั่นใจ “พวกเรามีผักสดใหม่จากไร่ ซึ่งยังมีอีกมากเลย ถ้าท่านยังต้องการผัก ก็จะนำมาส่งให้ทันที”

ผู้จัดการดูมีความสนใจมากขึ้น เขามองหน้าพวกเขาแล้วเอ่ยว่า “ถ้าเช่นนั้นก็ดีมาก! ข้าจำเป็นต้องมีผักสำหรับการให้บริการในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เจ้าที่สั่งผักประจำ ผักที่ปลูกยังไม่โตเต็มที่ เลยไม่มีผักมาส่งได้”

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้พี่ชายไปเก็บผักในตอนเช้าและจะส่งให้ทันที” เซี่ยเหม่ยหลิงตอบด้วยความตื่นเต้น 

“ดีมาก! ถ้าอย่างนั้นเจ้ามาที่ร้านพรุ่งนี้เช้านะ” ผู้จัดการกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าจะรอผักจากเจ้า”

“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ! ข้าไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน” นางกล่าวด้วยความมั่นใจ ขณะนี้นางรู้สึกมีแรงบันดาลใจและความหวังในอนาคต

เมื่อเสร็จสิ้นการขายแล้ว เซี่ยเหม่ยหลิงและพี่ชายทั้งสองเดินกลับไปที่แผงขายผักของตนเอง พวกเขาตั้งใจว่าจะพัฒนาการขายของให้ดีขึ้นในวันต่อไป เพื่อให้น้องสาวของพวกเขาได้มีชีวิตที่ดีขึ้น

“ข้ารู้สึกดีมาก!” เซี่ยเฉิงกล่าวด้วยความตื่นเต้น “วันนี้เราได้ขายผักมากกว่าที่เคยทำในวันอื่น! แถมยังมีคนสั่งผักของพวกเราอีก”

“ก็เพราะน้องสาวต่างหาก” เซี่ยหยวนพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม 

"นั่นสิ! น้องสาวช่างเก่งกาจ" เซี่ยเฉิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง

“ข้าแค่ทำในสิ่งที่ควรทำ” เซี่ยเหม่ยหลิงตอบด้วยความเขินอาย แต่ภายในใจก็รู้สึกเต็มไปด้วยความสุข นางรู้สึกเหมือนได้ก้าวไปอีกขั้นในชีวิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังและโอกาส

“จากนี้ไป ข้าจะต้องมีชีวิตใหม่ให้ดียิ่งขึ้น” นางคิดในใจด้วยความมั่นใจ

-----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้นะคะ! ถ้าชอบตอนนี้และอยากเป็นกำลังใจให้นักเขียน สามารถส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาก ๆ เลยค่ะ ^-^