พระชายาอ้วนขององค์ชายสาม

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 21: ซูเฟยหรงและซูเฟยเฉิน

คำพูดของนางทำให้ซูเฟยเฉินรู้สึกแปลกใจ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกเคารพพี่สาวของเขามากขึ้น นางไม่เพียงแต่ฉลาดและมีความสามารถ แต่ยังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการเดินทางตามเส้นทางที่ตัวเองเลือก

"ข้าจะสนับสนุนท่าน ถ้ามีอะไรก็ให้คนไปตามข้าได้เลย " เขาพูดเบา ๆ

"รู้แล้ว ว่าแต่เจ้ามาหาข้าเพราะเรื่องนี้อย่างเดียวรึ?"

ซูเฟยเฉินยิ้มบางๆ เมื่อได้ยินคำถามจากพี่สาว ก่อนจะยักไหล่เล็กน้อย "เปล่า ข้าแค่สงสัยว่าท่านทำอะไรอยู่ช่วงนี้ เห็นเงียบไปหลายวันเลย" เขามองไปที่สิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ ที่ดูเหมือนจะเป็นเครื่องดื่มบางอย่างที่ยังไม่มีใครเคยเห็น "แล้วสิ่งนี้ล่ะ?" เขาถามอย่างสนใจ

ซูเฟยหรงหันไปมองสิ่งที่ซูเฟยเฉินถามถึง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างสงบ "มันคือกาแฟ ข้ากำลังปรับผรุงมันอยู่ จริง ๆ มันไม่เหมือนกับชาแบบที่เจ้าคุ้นเคย มันจะมีรสชาติแตกต่างออกไป ลองชิมดูสิ"

ซูเฟยเฉินมองไปที่ถ้วยที่ซูเฟยหรงยื่นให้ ด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่รังเกียจที่จะลอง "กาแฟ... ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย" เขาพูดพลางหยิบถ้วยขึ้นมาและดมกลิ่นเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจลองชิม

เมื่อเขาดื่มเข้าไปครั้งแรก รสชาติขมๆ ก็แผ่ไปทั่วปาก ทำให้เขาหยุดชะงักและขมวดคิ้วเล็กน้อย "มันขมมากเลยนะ" เขาพูดออกมาเสียงเบา ขณะยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากเล็กน้อย

ซูเฟยหรงหัวเราะในลำคอ "มันเป็นรสชาติของกาแฟ นี่แค่ขั้นแรกเท่านั้น ข้ากำลังทดลองหาวิธีทำให้รสชาติดีขึ้นอยู่" นางพูดด้วยท่าทีมั่นใจ จากนั้นก็ยกแก้วอีกใบขึ้นมาแล้วดื่มบ้าง

ซูเฟยเฉินมองดูพี่สาวที่ดูเหมือนจะไม่สนใจรสชาติขมๆ เท่าไหร่ แม้จะยังมีรสขมติดอยู่ในปาก เขาคิดว่าการทดลองของพี่สาวนี่แปลกดี "แล้วท่านคิดว่าจะใช้มันยังไงล่ะ? มันมีประโยชน์รึ รสชาติก็ขม"

ซูเฟยหรงยิ้มบางๆ "มันไม่เพียงแต่สามารถเป็นเครื่องดื่มได้เท่านั้น แต่มันยังช่วยให้ตื่นตัวด้วยพวกคนที่ทำงานต่างต้องการความกระปรี้กระเปร่า กาแฟจะช่วยให้คนงานทำงานได้นานขึ้นและมีประสิทธิภาพ"

"ท่านดูแปลกไปจริงด้วย" ซูเฟยเฉินก็อดที่จะเอ่ยขึ้นไม่ได้ พี่สาวในความทรงจำของเขานั้นไม่ชอบการคิดอะไรที่ยุ่งยากแถมยังมีนิสัยเงียบๆไม่ค่อยคุยกับใครแต่วันนี้พบว่าไม่เพียงแต่ความชอบที่เปลี่ยนไปแต่นิสัยก็เปลี่ยนไปมากด้วย ตั้งแต่ตอนที่เห็นนางพูดกับท่านพ่อเช่นนั้นแล้ว ปกตินางไม่กล้วขัดคำสั่งท่านพ่อด้วยซ้ำไป

ซูเฟยหรงชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของซูเฟยเฉิน นางมองไปที่เขาแล้วเอ่ยกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสบายๆ "เป็นแบบนี้ไม่ดีรึ?" นางถามเสียงเรียบ แต่แววตากลับแฝงความสงสัยเล็กน้อย

ซูเฟยเฉินเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไปด้วยความระมัดระวัง "ไม่ใช่ไม่ดี ข้าแค่... ไม่ชินกับการที่ท่านเปลี่ยนไป" เขาหยุดคิดคำพูดก่อนจะพูดต่อ "นับตั้งแต่ที่ท่านเริ่มคิดค้นสิ่งต่างๆ ข้าเห็นท่านแสดงออกในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ดูเหมือนท่านจะไม่เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ในทางที่แย่นะ ข้าแค่ไม่ชินกับมันเท่านั้น"

ซูเฟยหรงนิ่งไปเพียงแค่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มให้กับคำพูดของเขา "ข้าก็แค่เริ่มทำในสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์มากขึ้นเท่านั้นเอง" นางพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูมั่นใจและค่อยๆ วางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ "บางครั้งการเปลี่ยนแปลงก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรือ?"

ซูเฟยเฉินมองพี่สาวอย่างพิจารณาและในที่สุดเขาก็พยักหน้าช้าๆ "ท่านพูดถูก ข้าคิดว่าบางทีการเปลี่ยนแปลงมันก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แม้ว่ามันจะทำให้ข้าไม่คุ้นเคยบ้างก็ตาม" เขายิ้มให้กับนาง "อย่างไรก็ตาม ข้าก็รู้สึกดีที่เห็นท่านกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างนี้"

ซูเฟยหรงมองเขาแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย "ขอบใจ" นางพูดเบาๆ ก่อนจะหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาอีกครั้งและเริ่มทำการจดบันทึกบางอย่างเพิ่มเติม

ซูเฟยเฉินมองภาพของพี่สาวที่มุ่งมั่นและจริงจังกับสิ่งที่ทำ จากคนที่เคยดูเหมือนจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกหรือสนใจสิ่งใด กลายเป็นคนที่ทุ่มเทอย่างเต็มที่ในสิ่งที่เชื่อ เขารู้สึกว่าไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไปจากการที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของพี่สาว บางทีเขาเองก็ควรจะปรับตัวให้เหมาะสมกับสิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาในชีวิตเช่นกัน

ซูเฟยหรงหันมองซูเฟยเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าและเอ่ยขึ้นอย่างไม่คิดมาก "จริงสิ เจ้ากินอะไรมารึยังล่ะ?" นางยิ้มเบาๆ พลางวางพู่กันลงบนโต๊ะ "ถ้ายัง จะอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันหรือไม่?"

ซูเฟยเฉินที่ยังคงยืนอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจและตอบกลับอย่างไม่รีบร้อน "ข้าเพิ่งทานมาเล็กน้อย แต่..." เขาชะงักไปก่อนจะยิ้มออกมา "ข้าสามารถกินได้อีก ข้าก็ไม่รังเกียจหรอก" เขาพูดด้วยรอยยิ้มขำๆ ก่อนจะมองไปที่พี่สาว

"ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าก็ยินดีมาก" นางตอบอย่างจริงใจ "แต่อาหารที่นี่ก็ไม่ได้หรูหรามากนัก อย่าคาดหวังล่ะ"

ซูเฟยเฉินเห็นท่าทางเป็นกันเองของพี่สาวก็ตัดสินใจตอบรับทันที "ข้าไม่เรื่องมากหรอก ข้ากินได้หมด!" 

ซูเฟยหรงลุกขึ้นจากโต๊ะและเริ่มเดินไปที่ประตู เมื่อซูเฟยเฉินเห็นดังนั้นก็เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย "ท่านจะไปไหน?"

นางหันกลับไปยิ้มให้เขาก่อนจะตอบสั้นๆ "ไปห้องครัว"

ซูเฟยเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามออกไปอีก "ไปทำไม?"

นางยิ้มอ่อนๆ ก่อนจะตอบอย่างราบเรียบ "ไปทำอาหารไง"

ซูเฟยเฉินฟังแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ "ท่านจะทำอาหารเองรึ?" เขาถามด้วยความไม่เชื่อ เพราะในสายตาของเขา พี่สาวของเขาดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเรื่องครัวและอาหารมากนัก

ซูเฟยหรงหันมายิ้มให้น้องชาย "ทำสิ ถ้าไม่ทำเองก็จะไปหาคนทำเองเหรอ?" นางพูดพลางยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ "บางครั้งการทำอาหารเองก็สนุกดีนะ"

ซูเฟยเฉินทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย "เอาแบบนี้จริงๆ เหรอ?" เขายังไม่ค่อยเชื่อว่านางจะทำอาหารเอง แต่ก็ไม่อยากแสดงความสงสัยออกไปมากนัก

"ใช่" ซูเฟยหรงตอบสั้นๆ ก่อนจะหันหลังไปเดินออกจากห้องไป

ซูเฟยเฉินมองตามพี่สาวไปด้วยความสนใจและคิดในใจว่า "ทำอาหารเองงั้นเหรอ... ช่างน่าประหลาดใจ" แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดี เขารู้สึกว่าเขาจะต้องกลับไปทบทวนความคิดของตัวเองเกี่ยวกับพี่สาวคนนี้ใหม่

ในขณะที่ซูเฟยหรงเดินไปห้องครัว นางรู้สึกว่าอากาศยามเย็นนั้นสดชื่นและสบายใจ 

ซูเฟยเฉินเดินตามพี่สาวไปจนถึงห้องครัว พอสังเกตเห็นว่ามีแค่หยางเซียงคอยช่วยอยู่แค่คนเดียว ไม่มีนางกำนัลคนอื่นๆ อยู่ในห้องครัวเลย เขาจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย "คนอื่นๆ ไปไหนหมด?"

หยางเซียงหันมาตอบ "คนอื่นๆ ไม่ได้เข้ามาในห้องครัวเพราะพระชายาท่านสั่งไว้เจ้าค่ะ" น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความเคารพ

ซูเฟยเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางหันไปมองพี่สาว "แต่นี่ไม่ใช่หน้าที่ของพี่เลยสักนิด หรือว่า...." เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความสงสัย

ซูเฟยหรงยิ้มพลางตอบอย่างเรียบง่าย "ข้าชอบทำเองน่ะ เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก" นางหยิบผักมาเตรียมล้าง พลางหันมายิ้มให้เขา 

"ท่านนี่...แปลกขึ้นจริงๆ ด้วย" ซูเฟยเฉินพึมพำออกมาเบาๆ แต่แอบยิ้มบางๆ เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขของซูเฟยหรง

"ถ้างั้นข้าจะรอดูว่าฝีมือทำอาหารของท่านพี่จะอร่อยแค่ไหน" ซูเฟยเฉินยิ้มอย่างหยอกเย้า ทำให้นางหัวเราะเบาๆ พลางหันไปตั้งใจทำอาหารอย่างประณีต ท่ามกลางบรรยากาศที่ผ่อนคลายและอบอุ่น

ก่อนที่การสนทนาจะเปลี่ยนไปเรื่องการทำอาหาร ซูเฟยหรงก็หันไปถามซูเฟยเฉิน "แล้วช่วงนี้เจ้าทำอะไรอยู่ล่ะ?" นางยังคงก้มหน้าทำอาหารไปพลางๆ โดยไม่หันมามองเขา แต่คำถามนั้นกลับทำให้ซูเฟยเฉินต้องคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เขายืดตัวเล็กน้อยก่อนจะตอบ "ช่วงนี้ก็ฝึกวรยุทธ์กับหน่วยพยัคฆ์ที่นอกเมืองขอรับ" เขาพูดอย่างตั้งใจ มองไปรอบๆ ก่อนจะขยับไปยืนข้างๆ โต๊ะหินที่ซูเฟยหรงกำลังทำอาหาร

ซูเฟยหรงเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับยิ้มบางๆ "ดูท่าทางจะหนักหนาไม่น้อย" นางพูดอย่างเข้าใจ นางรู้ดีว่าหน่วยพยัคฆ์เป็นหน่วยที่เข้มงวดและฝึกฝนหนัก

ซูเฟยเฉินพยักหน้า "ก็ไม่ต่างจากการที่ข้าเคยฝึกมาก่อน แต่ก็ดี" น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความมุ่งมั่น

ซูเฟยหรงไม่ตอบอะไรแต่ก็แอบพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปทำอาหารต่อไป สงบและสงบเงียบ ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบสงบและการพูดคุยที่ผ่อนคลาย

"อย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ" ซูเฟยหรงพูดขึ้นขณะกำลังจัดเตรียมจานอาหาร "สู้ต่อไปล่ะ ข้าเป็นกำลังใจให้" น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความห่วงใย แม้จะเป็นคำพูดที่ไม่มากมายแต่ก็น่าฟัง ทำให้ซูเฟยเฉินรู้สึกอบอุ่นในใจ

เขามองพี่สาวของเขาอย่างไม่รู้ตัวและแอบยิ้มบางๆ "ขอบคุณขอรับ"

บรรยากาศภายในห้องครัวกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ขณะที่ทั้งคู่ต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง แต่พวกเขาก็ยังคงมีการสนทนาที่สบายๆ แม้ว่าในบางครั้งก็เงียบสงบ และมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน

ซูเฟยหรงหยิบจานอาหารที่เพิ่งทำเสร็จขึ้นมาและจัดเรียงอย่างตั้งใจ ขณะที่ซูเฟยเฉินยืนดูอยู่ข้างๆ พลางยิ้มบางๆ ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากพี่สาว แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมาและบางครั้งดูเย็นชา แต่การกระทำของเธอก็แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในรายละเอียดต่างๆ

"ท่านทำอาหารเก่งจริงๆ" ซูเฟยเฉินเอ่ยขึ้นขณะมองจานอาหารที่เต็มไปด้วยความละเอียดประณีต นางไม่เพียงแค่ทำอาหาร แต่ยังทำมันออกมาได้อย่างงดงามและน่าทาน

ซูเฟยหรงยิ้มให้กับคำชมของเขา "ไม่ใช่เรื่องยากหรอก แค่ฝึกฝนมาเยอะก็เท่านั้นเอง" นางพูดพร้อมกับยกจานอาหารที่เตรียมไว้ไปวางที่โต๊ะไม้

ซูเฟยเฉินก็เดินตามไปนั่งลงข้างๆ จานอาหาร เขามองไปที่จานและลมหายใจเหมือนจะหยุดไปชั่วขณะ "กลิ่นหอมจริงๆ เห็นทีข้าคงต้องขอชิมให้มากหน่อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มให้กับพี่สาว

"กินได้เลย" ซูเฟยหรงตอบและนั่งลงฝั่งตรงข้าม พร้อมกับยกแก้วชาในมือขึ้นจิบเบาๆ

-----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้นะคะ! ถ้าชอบตอนนี้และอยากเป็นกำลังใจให้นักเขียน สามารถส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาก ๆ เลยค่ะ ^-^