พระชายาอ้วนขององค์ชายสาม

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2: การตัดสินใจขององค์ชายสาม

องค์ชายสามซึ่งมีชื่อว่า หลี่หยางเจี้ยน เดินกลับมาที่ห้องทำงานด้วยท่าทีเคร่งเครียด ใบหน้าของเขายังคงมีร่องรอยจากเหตุการณ์ในห้องหอเมื่อครู่นี้ เขาก้าวเข้ามาในห้องทำงานและพบกับ ไป๋จีลูกน้องคนสนิทที่รออยู่

“เตรียมการสำหรับการเดินทางไปชายแดนในตอนรุ่งเช้าให้เรียบร้อย” หลี่หยางเจี้ยนสั่งเสียงหนักแน่น เขาไม่อยากเสียเวลาในเรื่องที่ไม่สำคัญ

“พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะทำให้เรียบร้อย” ไป๋จีตอบรับอย่างกระตือรือร้น แม้จะเห็นถึงความเครียดบนใบหน้าของนาย แต่เขาก็ไม่กล้าถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องหอ

ในขณะที่ทั้งสองกำลังเตรียมงาน พ่อบ้านเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับความสุภาพที่แสดงถึงความเคารพ “องค์ชาย นี่เป็นเอกสารที่ท่านต้องตรวจสอบก่อนการเดินทาง”

หลี่หยางเจี้ยนรับเอกสารมาและเริ่มพิจารณา 

“องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ… แล้วพระชายาล่ะพ่ะย่ะค่ะ? ท่านต้องการให้จัดการอย่างไร?” พ่อบ้านถามด้วยความสุภาพและระมัดระวังในการใช้คำพูดพร้อมกับคำถามที่ทำให้หลี่หยางเจี้ยนขมวดคิ้ว

“ไม่ต้องไปสนใจนาง” หลี่หยางเจี้ยนตอบเสียงแข็ง “นางอยากจะทำอะไรก็เรื่องของนาง ข้าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่ใจนางอีกต่อไป”หลี่หยางเจี้ยนพูดเสียงต่ำ เขาตัดสินใจที่จะไม่ให้ความรู้สึกใด ๆ เกี่ยวกับพระชายาที่เขาถูกบังคับให้แต่งงานด้วย

พ่อบ้านพยักหน้ารับและไม่กล้าสอบถามเพิ่มเติม นางยังคงเป็นพระชายาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ทว่าความรู้สึกขององค์ชายสามต่อพระชายากลับเต็มไปด้วยความขัดแย้งและความไม่พอใจ

พ่อบ้านพยักหน้ารับคำสั่ง แม้จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็รู้ดีว่าองค์ชายสามไม่ต้องการให้มีความวุ่นวายเกี่ยวกับพระชายา เขาเดินออกจากห้องอย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้องค์ชายสามจมอยู่กับความคิดของตนเอง

“ไป๋จี ส่งคนคอยติดตามข่าวสารเกี่ยวกับทางทางใต้ หากมีเรื่องใดที่สำคัญก็ให้รายงานข้าทันที” เขาสั่งการอย่างเด็ดขาด ก่อนจะเริ่มกลับเข้าสู่ภาวะสมาธิในการเตรียมตัวสำหรับการเดินทาง

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย ข้าจะดูแลให้” ไป๋จีตอบรับด้วยความรวดเร็ว ในใจเขาก็อดเป็นห่วงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่ก็รู้ดีว่าหากองค์ชายไม่ต้องการให้มีเรื่องราวเกี่ยวกับพระชายา เขาก็ควรให้ความเคารพในคำสั่ง

หลี่หยางเจี้ยนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ขณะที่เขาพยายามจัดการกับความรู้สึกที่ซับซ้อนเกี่ยวกับพระชายาที่ไม่รู้จักมากนัก นางเป็นเพียงสิ่งที่เข้ามาในชีวิตของเขาโดยที่เขาไม่ได้เลือก และในตอนนี้ เขาก็จะเดินหน้าต่อไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำหน้าที่ของเขาในฐานะองค์ชาย

เขาเป็นองค์ชายที่สาม บุตรขององค์ฮ่องเต้ที่แม้จะมีความสามารถในการศึกและการปกครอง แต่เขาก็รู้ดีว่าในฐานะราชนิกูล เขาไม่สามารถเลือกทางเดินชีวิตได้เองทุกอย่าง เมื่อไม่นานมานี้เขาได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้แต่งงานกับบุตรสาวของเสนาบดีกรมพระคลัง ซูเฟรหรง หญิงสาวที่เขาไม่เคยรู้จักหรือให้ความสนใจ 

การแต่งงานครั้งนี้เป็นเพียงการเมือง การผูกสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์และกลุ่มขุนนางที่มีอำนาจ เพื่อประโยชน์ทางการปกครอง เขาถูกบังคับให้ยอมรับโดยที่ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แม้ว่าเขาจะไม่พอใจที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ในฐานะองค์ชาย เขาต้องทำตาม

"ข้าทำตามคำสั่งของฮ่องเต้ แต่งงานกับนางแล้ว และทำหน้าที่ของข้าแล้ว" หลี่หยางเจี้ยนพึมพำกับตัวเอง ใบหน้าของเขาตึงเครียดอย่างไม่พอใจ เหตุการณ์ในห้องหอคืนนี้ยังคงหลอกหลอนอยู่ในใจ แม้ว่าเขาจะทำหน้าที่ในฐานะสามีตามธรรมเนียม แต่ในความเป็นจริง เขาไม่ได้มีความรักหรือความปรารถนาที่จะผูกพันกับหญิงสาวคนนี้เลย

ในเมื่อเขาถูกบังคับให้ทำตามคำสั่งแล้ว หน้าที่ของเขาในฐานะสามีก็สิ้นสุดลงในคืนนี้ สิ่งที่เขาให้ความสำคัญจริง ๆ ไม่ใช่เรื่องของพระชายา แต่คือการทำหน้าที่ในฐานะแม่ทัพที่ชายแดน ภารกิจที่รอเขาอยู่มีความสำคัญมากกว่าสิ่งใด และนั่นคือที่ที่เขาจะมุ่งหน้าไปในวันรุ่งขึ้น

“ถึงเวลาที่ข้าจะต้องทิ้งความวุ่นวายนี้ไปแล้ว” หลี่หยางเจี้ยนคิดในใจ ขณะที่เขาลงมือทำงานต่อไปอย่างมุ่งมั่น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีภายในใจอาจจะมีอยู่ แต่ในสถานการณ์ที่เขาอยู่ เขาจะไม่ยอมให้มันมีอำนาจเหนือเขาได้!

หลี่หยางเจี้ยนเดินไปยังหน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้าที่เริ่มแสงสว่างขึ้นจากขอบฟ้า เขาหลับตาลงลึกๆ สักพักแล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ด้วยความมุ่งมั่น เขาเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าคนอื่น ๆ ที่ต้องร่วมเดินทางไปด้วยกันนั้นเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยหรือไม่

“ไป๋จี” องค์ชายสามเอ่ยเรียกลูกน้องคนสนิทที่ยืนรอคำสั่งอยู่ใกล้ ๆ

“พ่ะย่ะค่ะ องค์ชาย” ไป๋จีขานรับพร้อมความเคารพ

“คนอื่น ๆ ล่ะ? ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางแล้วหรือยัง?” หลี่หยางเจี้ยนถาม น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความเย็นชาและจริงจัง เขาต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นเมื่อเดินทางไปยังชายแดนในวันนี้ ไม่มีที่ว่างสำหรับความผิดพลาด

ไป๋จีพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ทุกอย่างพร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ คนของเราทุกคนเตรียมเสบียงและอาวุธเรียบร้อย ส่วนทหารที่ร่วมขบวนก็พร้อมรอคำสั่งอยู่ข้างนอกเมืองแล้ว เราสามารถออกเดินทางได้ตามเวลาที่กำหนด”

หลี่หยางเจี้ยนพยักหน้าช้า ๆ รู้สึกพอใจกับการเตรียมการที่เป็นไปอย่างราบรื่น แต่ความคิดหนึ่งก็แทรกเข้ามาในจิตใจ เขายังรู้สึกหนักใจกับเรื่องในวังและภรรยาที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง แม้ว่าเขาจะบอกตัวเองไม่ให้ใส่ใจ แต่มันก็ยากที่จะละเลย

“ดี” เขาตอบเพียงสั้น ๆ และหันกลับไปมองท้องฟ้าอีกครั้ง ความกังวลในใจเขาแม้จะยังคงอยู่ แต่มันถูกกลบด้วยความมุ่งมั่นในหน้าที่อันสำคัญ

“ไปแจ้งทหารทุกคน ข้าอยากให้ออกเดินทางตรงเวลา ไม่มีข้อผิดพลาด” องค์ชายสามสั่งการอย่างเด็ดขาด

“พ่ะย่ะค่ะ” ไป๋จีขานรับอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินออกไปเพื่อทำตามคำสั่ง

หลี่หยางเจี้ยนยืนมองภาพของแสงอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มสาดส่องเข้ามาภายในห้องทำงาน ภารกิจที่ชายแดนคือสิ่งเดียวที่เขาให้ความสำคัญในตอนนี้ และเขาตั้งใจที่จะนำทัพไปทำหน้าที่ของตนอย่างเต็มที่ แม้ว่าความรู้สึกส่วนตัวเกี่ยวกับพระชายาจะยังคงค้างคา แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ให้มันมารบกวนหน้าที่หลักของเขา

“ถึงเวลาที่ข้าจะต้องออกไปทำหน้าที่ของข้าแล้ว” เขากล่าวเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะหันหลังและเดินออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดเริ่มต้นของการเดินทางสู่ชายแดน

-----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้นะคะ! ถ้าชอบตอนนี้และอยากเป็นกำลังใจให้นักเขียน สามารถส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาก ๆ เลยค่ะ ^-^