พระชายาอ้วนขององค์ชายสาม

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 17: เจอฤทธิของคาเฟอีน

เมื่อเซียวหยางเดินเข้ามา เขาก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างจากก่อนหน้า เขามองไปที่พระชายาอย่างขอบคุณ แต่ก็ต้องยอมรับว่าสภาพของตนเองในตอนนี้ไม่เหมาะสมเลยแม้แต่น้อย

"พระชายา... ข้าน้อยขออภัยที่มากวนท่านในตอนนี้" เซียวหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า เขานั่งลงบนเก้าอี้แล้วก็ยิ้มให้กับซูเฟยหรงอย่างขอโทษ

ซูเฟยหรงมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย "คุณชายเซียวได้พักบ้างรึยัง?" นางถาม ขณะที่สายตาของนางมองไปที่เซียวหยางที่ดูเหมือนจะหมดแรงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อไม่กี่วันก่อนยังดีๆอยู่เลยไม่ใช่รึไงกัน?

เซียวหยางยิ้มแห้งๆ "ข้าน้อยนอนไม่หลับขอรับ พระชายา... เพราะสิ่งนี้" เซียวหยางนั่งอยู่ตรงข้ามพระชายาสาม พร้อมกับกระดาษที่เขานำมาจากจวนของตนเอง เขาจ้องมองมันอย่างมุ่งมั่น พลางใช้มือแตะๆ บนกระดาษที่วาดแบบกังหันน้ำ

ซูเฟยหรงได้ยินดังนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "นั่นมัน.." นางถามด้วยความสงสัย ที่แท้เขาก็เป็นคนเชี่ยวชาญคนนั้นที่องค์ชายใหญ่เอ่ยนั่นเอง

เซียวหยางพยักหน้า "ใช่ขอรับ ข้าน้อยมีข้อสงสัย เลยทำให้ข้านอนไม่หลับ...ข้าน้อยอยากจะถามท่านเกี่ยวกับส่วนที่เป็นกลไกของกังหันน้ำอันนี้" เขาพูดเสียงสุภาพ แต่ท่าทางของเขาบ่งบอกถึงความกระตือรือร้นที่จะเข้าใจ

นางพยักหน้ารับและมองเขาด้วยท่าทางสงบ "ท่านต้องการทราบส่วนไหนบ้าง? หากข้าสามารถอธิบายได้ ข้าก็ยินดี" นางตอบด้วยความใจเย็น แม้ว่าจะเห็นความสงสัยในดวงตาของเซียวหยางก็ไม่ทำให้นางรู้สึกกังวล

เซียวหยางจ้องมองกระดาษนั้นและชี้ไปที่จุดหนึ่งของแบบแปลน "ตรงนี้มันดูเหมือนจะเป็นส่วนที่เชื่อมโยงระหว่างใบพัดกับเพลาขับ หรือที่ท่านเรียกว่าแกนหมุนใช่ไหมขอรับ?" เขาเลื่อนนิ้วไปตามเส้นที่เขาเห็นในแบบแปลน

พระชายาสามพยักหน้าและเริ่มอธิบาย "ใช่แล้ว ตรงนี้เป็นส่วนสำคัญที่ช่วยให้กังหันน้ำหมุนได้ เมื่อกระแสน้ำไหลมาตามทิศทางที่กำหนดไว้ ใบพัดก็จะหมุนตามแรงน้ำที่กระทบเข้ามา การหมุนของใบพัดจะทำให้เพลาหมุนไปเชื่อมต่อกับกลไกต่างๆ ให้ทำงานตามที่ต้องการ"

เซียวหยางฟังอย่างตั้งใจ และเมื่อพระชายาสามอธิบายถึงการทำงานของส่วนต่างๆ เขาก็มีคำถามตามมา "แล้วส่วนนี้ที่ท่านบอกว่าเป็นเพลาหมุน ทำไมถึงต้องออกแบบให้มันสามารถปรับระดับได้?"

พระชายาสามยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบ "เพราะในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน เช่น ความแรงของกระแสน้ำที่ไหลไม่คงที่ การปรับระดับของเพลาจะช่วยให้ระบบทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าจะเจอกับกระแสน้ำที่แรงน้อยหรือแรงมากก็ตาม"

เซียวหยางพยักหน้าเข้าใจและเริ่มเห็นภาพมากขึ้น "ฉะนั้นการออกแบบนี้จึงเหมาะสมกับการใช้งานในหลายๆ สถานการณ์จริงๆ ..." เขาพูดพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย "ข้าคิดว่าแบบแปลนนี้มีความซับซ้อนมากกว่าที่ข้าคิดไว้... มันไม่ใช่แค่เรื่องของกลไก แต่ยังต้องคำนึงถึงธรรมชาติของกระแสน้ำและการควบคุมทิศทางของมันด้วยใช่ไหมขอรับ?" ยิ่งคุยเขาก็ยิ่งลืมรักษามารยาท และคุยอย่างลืมตัว

นางพยักหน้าอีกครั้ง "ใช่ การคำนึงถึงกระแสน้ำเป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันจะมีผลต่อการทำงานของกังหันน้ำ นอกจากนี้การควบคุมทิศทางและยังต้องพิจารณาถึงปัจจัยอื่นๆ ด้วย เช่น ลมที่พัด หรือแม้แต่สิ่งกีดขวางต่างๆ ในเส้นทางน้ำ"

เซียวหยางพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้ว "นับว่าเป็นกลไกที่ล้ำลึกจริงๆ ข้าชื่นชมการออกแบบนี้มาก พระชายามีความรู้ลึกซึ้งเกี่ยวกับกลไกจริงๆ" เขาพูดอย่างจริงจัง

พระชายาสามยิ้มอย่างพอใจ "แล้วสามารถสร้างขึ้นมาได้รึไม่?" นางพูดพร้อมท่าทางมุ่งมั่น 

เซียวหยางยิ้มและพยักหน้ารับ "ข้าคิดว่าถ้าท่านนำไปทดลองใช้งานจริง มันจะสามารถเปลี่ยนแปลงวิธีการใช้งานน้ำได้อย่างมากเลยทีเดียว... ข้าอยากจะลองศึกษาและทำความเข้าใจในส่วนนี้ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นอีกหน่อย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและเต็มไปด้วยความสนใจ

ซูเฟยหรงหันมามองเขาอย่างคิดลึกก่อนจะเอ่ยว่า "ถ้าท่านต้องการศึกษาต่อ ข้าก็ยินดีที่จะช่วยเหลือ ข้าเองก็ยังมีบางส่วนที่ต้องปรับปรุงเพิ่มเติม การมีคนช่วยทำให้มุมมองของข้ากว้างขึ้น"

เซียวหยางรู้สึกยินดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากพระชายา "ขอบคุณพระชายา"

ทั้งคู่พูดคุยเกี่ยวกับกลไกและวิธีการพัฒนากังหันน้ำต่อไป จนกระทั่งบรรยากาศรอบๆ เริ่มสงบลงและเวลาผ่านไป เซียวหยางก็เข้าใจทั้งหมด

หลังจากคุยกันมาเขารู้สึกคอแห้งก็เห็นถ้วยชาตรงหน้าที่สาวใช้รินให้

เซียวหยางยกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันสังเกตว่าในแก้วนั้นไม่ใช่ชาอย่างที่เขาคุ้นเคย รสขมของกาแฟทำให้เขาสำลักทันที แต่อย่างไรก็ดี เขาก็พยายามกลืนมันลงไป พร้อมกับทำหน้าตาเคร่งเครียดเล็กน้อย ก่อนจะหยุดและวางแก้วลงบนโต๊ะ

หยางเซียงที่เห็นคุณชายเซียวหยางสำลักกาแฟก็รีบเดินเข้ามา "คุณชาย! ขอโทษเจ้าค่ะ! ข้าไม่ได้ตั้งใจ..." น้ำเสียงของหยางเซียงมีความตกใจปะปนอยู่ แต่เมื่อเห็นเซียวหยางหยุดสำลักแล้วก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เซียวหยางยกมือปัดไปมา "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร" เขาอ้าปากหายใจลึกๆ ราวกับกำลังพยายามจะตั้งสติ

เซียวหยางยังคงไออยู่ แต่ก็พยายามสงบสติอารมณ์ "ไม่เป็นไร... ข้าสบายดี" เขาพูดพลางยกมือขึ้นเพื่อให้หยางเซียงหยุด ก่อนจะมองแก้วในมืออย่างสงสัย "แต่นี่มัน... ชาอะไร? มันรสชาติแปลกไปหน่อย"

หยางเซียงรู้สึกหน้าแดงเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำถามจากเซียวหยาง นางก้มหน้างุด "อ่า... นั่นไม่ใช่ชาเจ้าคะ แต่เป็นกาแฟที่พระชายากำลังทดลองทำอยู่" นางตอบเสียงเบา ก่อนจะหันมามองพระชายาของตนที่นั่งอยู่ข้างๆ

เซียวหยางทำหน้าเหรอหราสงสัย "กาแฟเหรอ? ข้าก็ไม่เคยลองดื่มมาก่อน..." เขาพูดอย่างประหลาดใจ ก่อนจะจิบกาแฟจากแก้วอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาค่อยๆ ดื่มอย่างระมัดระวังขึ้น

"เป็นอย่างไรบ้าง รสชาติถูกปากท่านรึไม่?" ซูเฟยหรงเอ่ยถามความเห็นทันที เมื่อเห็นท่าทางของเขาที่ดูไม่ค่อยชินกับการดื่มกาแฟ

"อืม..." เซียวหยางครุ่นคิดก่อนจะตอบ เขาจะกล้าบอกว่าไม่อร่อยได้อย่างไรกัน 

 "ถ้าท่านไม่ชอบก็ไม่ต้องดื่มต่อหรอก หยางเซียงเจ้าไปชงชามาให้คุณชายเซียวเถอะ" นางพูดเสียงเบาแต่ดูมีความขอโทษ แล้วหันไปสั่งหยางเซียง

เซียวหยางยิ้มและยกมือขึ้น "ไม่เป็นไรขอรับพระชายา ข้าเพียงแค่... ไม่คุ้นเคยเท่านั้น" เขายกแก้วขึ้นอีกครั้งและดื่มกาแฟทีละน้อย "จริงๆ แล้ว มันก็... ไม่เลวร้ายนักหรอก"

หยางเซียงมองเขาอย่างคาดไม่ถึง นางยังไม่ชินกับมันเลย

ซูเฟยหรงเห็นว่าเซียวหยางดื่มกาแฟไปมากเกินไปจนเริ่มทำท่าทางเหมือนจะผิดปกติ นางจึงรีบเอ่ยด้วยเสียงเป็นห่วง "คุณชายเซียว! ท่านดื่มไปมากเกินไปแล้วนะ" นางรีบห้ามไม่ให้เขาดื่มกาแฟต่อ 

"ถ้าดื่มมากเกินไปจะทำให้ท่านนอนไม่หลับได้นะ" แววตาของนางเต็มไปด้วยความกังวล เพราะรู้ดีว่ากาแฟนั้นมีคาเฟอีนมากมายและจะทำให้คนที่ไม่ชินเกิดอาการนอนไม่หลับได้

เซียวหยางยิ้มให้กับความห่วงใยของนาง "แค่กาแฟถ้วยเล็กๆ นี่จะทำให้ข้าน้อยนอนไม่หลับได้หรือ?" เขายิ้มอย่างไม่เชื่อ แล้วยกแก้วขึ้นมาอีก

ซูเฟยหรงมองเขาด้วยสายตาที่ไม่แน่ใจ "ท่านไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ถือว่าข้าเตือนคุณชายแล้ว"

เซียวหยางยังคงดื่มไปเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกที่ว่ามันเป็นแค่สิ่งเล็กน้อยเอง แต่กลับไม่รู้ตัวเลยว่าเมื่อเขาดื่มไปมากเกินไป ผลกระทบที่ตามมาก็เริ่มมีความชัดเจนมากขึ้น

หลังจากที่เซียวหยางได้พูดคุยเรื่องธุระกับพระชายาเสร็จสิ้นแล้ว เขารู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่เข้ามาทับทวีในร่างกาย การพูดคุยทำให้เขาคลายความสงสัยบางประการ แต่ก็ยังคงรู้สึกว่าสภาพร่างกายและจิตใจของเขายังไม่พร้อมสำหรับการตัดสินใจใดๆ มากนัก

"ขอขอบพระคุณพระชายา" เขาพูดออกมาอย่างสุภาพ ก่อนจะก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อเป็นการคารวะ "ข้าน้อยไม่รบกวนท่านแล้ว ข้าคงต้องขอตัวกลับแล้ว"

ซูเฟยหรงยิ้ม "ข้าหวังว่าคุณชายเซียวจะได้พักผ่อนและหายดีเร็วๆ" นางเอ่ยขึ้น นางรู้ว่าเซียวหยางคงจะอ่อนเพลียมากจริงๆ แล้วก็หวังว่ากังหันน้ำจะสามารถนำไปช่วยทางตอนใต้ได้

เซียวหยางพยักหน้าและยิ้มตอบแบบเหนื่อยๆ ก่อนจะเดินไป

"พระชายาท่านว่าคุณชายเซียวจะได้พักผ่อนรึเจ้าคะ?" หยางเซียงเอ่ยถาม เพราะนางเคยกินแค่นิดเดียวนางก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้แต่เมื่อมองดูถ้วยที่คุณชายเซียวดื่มเมื่อครู่....

"ก็คง....ไม่" นางก็หันมองถ้วยกาแฟเช่นกันแล้วเอ่ยขึ้น

เมื่อกลับมาถึงเซียวหยางเอียงตัวลงนอนบนเตียง เขาพยายามหลับตาและผ่อนคลายตัวเองอย่างเต็มที่หลังจากที่ไม่ได้นอนมาหลายวัน เพราะในที่สุดเขาก็ได้รู้สิ่งที่สงสัยหมดแล้ว แต่กลับพบว่าร่างกายเขากลับไม่ยอมสงบลงเหมือนที่เคยเป็น เขาพลิกตัวไปมาบนเตียง แต่ก็ยังคงรู้สึกตื่นตัวราวกับมีพลังบางอย่างที่ไม่ยอมหยุดอยู่ในตัว

"นี่มันอะไรกัน..." เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะที่พยายามบังคับตัวเองให้นอนหลับ แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถสงบใจได้เลย เขารู้สึกเหมือนมีความคิดหลากหลายวิ่งวนไปมาในหัวอย่างไม่หยุดหย่อน เขาลืมตาขึ้นมา

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่เขากลับรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกตื่นตัวนั้นยังคงอยู่ไม่ลดลง เขากระสับกระส่ายขึ้นมานั่งบนเตียง 

"ทำไมเป็นแบบนี้...อะ!" เขาพูดกับตัวเองด้วยความเครียด เขานึกถึงคำพูดของพระชายาองค์ชายสามที่เตือนเขาเอาไว้ว่า กาแฟจะทำให้เขานอนไม่หลับ เขาพยายามจะปิดตาลงอีกครั้ง แต่ก็ไม่สำเร็จ

ในที่สุด เซียวหยางตัดสินใจลุกจากเตียง เดินไปที่หน้าต่างและเปิดมันออกเพื่อให้ลมเย็นๆ พัดเข้ามาช่วยปลอบประโลมร่างกายที่เต็มไปด้วยความร้อนจากการกระตุ้นของกาแฟ แต่ก็ยังคงไม่สามารถบรรเทาความกระวนกระวายของเขาได้

"มันจะไปได้ถึงเมื่อไหร่..." เขาพูดอย่างหมดหวังและนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้หน้าต่าง รู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่ง และเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้วนอกจากรอจนกว่าร่างกายของเขาจะสามารถปลดปล่อยตัวเองจากอาการตื่นตัวนี้ได้

ความคิดต่างๆ วิ่งเข้ามาในหัวเขาอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการศึกษากลไกที่เขาได้เห็น จนเขาตัดสินใจไปนั่งทำงานต่อ

"คงต้องอดทนไปจนกว่าจะง่วง..." เซียวหยางคิดในใจ

-----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้นะคะ! ถ้าชอบตอนนี้และอยากเป็นกำลังใจให้นักเขียน สามารถส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาก ๆ เลยค่ะ ^-^