ทะลุมิติมาเป็นแม่นางน้อย

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1: เซี่ยเหม่ยหลิงตายจากการทำงานหนัก

เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานเป็นจังหวะเบาๆ ขณะที่แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ส่องแสงนวลๆ ในห้องทำงานที่มืดมน เซี่ยเหม่ยหลิงนั่งตัวตรงอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ ดวงตาเหนื่อยล้าที่มองจ้องหน้าจอเริ่มพร่ามัวจากการนั่งทำงานมานานหลายชั่วโมง มือของเธอกำเมาส์แน่น สลับกับพิมพ์แป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว ทว่าในจิตใจของเธอกลับรู้สึกถึงความหน่วงเหนื่อยที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ

โทรศัพท์ในมือของเธอสั่นขึ้น หน้าจอแสดงชื่อของ "หัวหน้าเฉิน" ผู้จัดการที่ดูแลแผนกของเธอ เซี่ยเหม่ยหลิงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะรับสายด้วยน้ำเสียงที่พยายามเก็บความเหนื่อยล้าไว้ภายใน

"เหม่ยหลิง งานโปรเจกต์ที่เราส่งไปเมื่อวาน ลูกค้าส่งกลับมาให้แก้ไขอีกแล้ว" เสียงของหัวหน้าเฉินดังมาจากปลายสาย แม้จะเป็นประโยคสั้นๆ แต่ความเร่งรีบในน้ำเสียงของเขาก็ชัดเจน

"ค่ะ หัวหน้า จะให้แก้ตรงไหนบ้างคะ?" เซี่ยเหม่ยหลิงพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้แสดงความเหนื่อยออกไป เธอรับรู้ได้ว่าโปรเจกต์นี้ยังคงไม่จบลงง่ายๆ

"ลูกค้าบอกว่าต้องการให้ปรับแผนการตลาดบางส่วนใหม่ พวกเขาต้องการได้งานในวันพรุ่งนี้เช้า คงต้องรบกวนเธอช่วยทำให้เสร็จภายในคืนนี้นะ"

คำว่า "ภายในคืนนี้" ดังขึ้นราวกับค้อนทุบหัวใจของเซี่ยเหม่ยหลิง เธอกดความรู้สึกผิดหวังไว้ภายใน เธอเคยหวังว่าจะได้กลับบ้านไปพักผ่อนหลังจากที่ทำงานมาทั้งวัน แต่ตอนนี้กลับต้องเจองานกองใหญ่ที่รอเธออยู่

"เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะรีบทำให้เสร็จ" เซี่ยเหม่ยหลิงตอบรับคำสั่งอย่างเงียบๆ

"ดีมากเหม่ยหลิง ฉันรู้ว่าเธอทำได้ ฝากด้วยนะ" หัวหน้าเฉินพูดจบแล้ววางสายไป

เซี่ยเหม่ยหลิงเป็นหญิงสาววัยสามสิบต้นๆ ชีวิตของเธอถูกกลืนไปกับการทำงานไม่หยุดหย่อน ในฐานะพนักงานบริษัทที่มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการด้านการตลาด เธอเป็นที่รู้จักว่าเป็นคนที่มีความสามารถและทุ่มเทอย่างมาก งานทุกชิ้นที่ผ่านมือเธอไปมักจะได้รับคำชมจากหัวหน้าและลูกค้า แต่ราคาที่เธอต้องจ่ายคือการเสียสละสุขภาพและเวลาของตัวเองไปหมดสิ้น

ตั้งแต่เธอยังเด็ก ครอบครัวของเธอมักจะพูดอยู่เสมอว่าความมั่นคงทางการเงินคือสิ่งสำคัญที่สุด เธอถูกปลูกฝังให้เชื่อว่า การมีเงินมากพอจะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากปัญหาทุกอย่างได้ และนั่นเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เธอทำงานหนักตั้งแต่วัยเรียนจนถึงปัจจุบัน

"แค่จบโปรเจกต์นี้... แล้วจะพัก" เซี่ยเหม่ยหลิงพึมพำกับตัวเอง ราวกับว่าเธอกำลังโน้มน้าวให้ตัวเองเชื่อในคำพูดนั้น

แต่โปรเจกต์นี้ก็เหมือนกับทุกโปรเจกต์ที่ผ่านมา มันไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อจบงานชิ้นหนึ่ง ก็มีงานใหม่ที่ต้องทำ เธอบอกตัวเองอยู่เสมอว่า "แค่ทำงานนี้เสร็จ แล้วฉันจะหยุดพัก" แต่ความเป็นจริงคือเธอไม่เคยมีเวลาให้ตัวเองเลย ทุกวันเธอตื่นขึ้นมาและออกไปทำงาน กลับมาถึงบ้านก็นั่งทำงานต่อ จนกระทั่งดึกดื่นแล้วเข้านอน ซ้ำไปซ้ำมา

ความเหนื่อยล้าเริ่มสะสมเป็นเวลานาน จนร่างกายของเธอเริ่มส่งสัญญาณเตือน หัวใจของเธอเต้นแรงเกินไปในบางครั้ง เธอรู้สึกเวียนศีรษะอย่างกะทันหันเมื่อลุกขึ้นยืน แต่เธอก็ยังเพิกเฉยต่ออาการเหล่านั้น "แค่พักผ่อนนิดหน่อยก็คงหาย" เธอมักจะคิดแบบนั้นทุกครั้งที่รู้สึกไม่สบาย

เวลาในนาฬิกาเดินต่อไปเรื่อยๆ จนเกือบเที่ยงคืน ความเงียบสงัดในบ้านทำให้เธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เธอขยับตัวเล็กน้อยเพื่อยืดกล้ามเนื้อ แต่ก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ ความเจ็บปวดเล็กๆ เริ่มก่อตัวขึ้นที่หน้าอกของเธอ แต่เธอก็ยังเลือกที่จะเพิกเฉย เธอไม่อยากหยุดทำงานในเวลาที่มีงานกองอยู่ตรงหน้า

เธอพยายามเพ่งสมาธิกลับไปที่หน้าจอ จ้องมองตัวเลขและกราฟที่ต้องทำการวิเคราะห์อย่างละเอียด แต่มันกลับพร่ามัว เธอลูบหน้าตัวเอง พยายามไล่ความเหนื่อยล้า แต่ความปวดร้าวในร่างกายกลับทวีความรุนแรงขึ้นทุกวินาที

"แค่อีกนิดเดียว..." เธอคิด "ถ้าฉันทำงานนี้เสร็จ ฉันจะได้นอนพัก"

ร่างกายของเซี่ยเหม่ยหลิงกลับไม่ยอมฟังคำสั่งของเธออีกต่อไป มือของเธอเริ่มสั่น ความเจ็บปวดที่หน้าอกเพิ่มขึ้นจนกลายเป็นความรู้สึกที่รุนแรง ราวกับมีบางอย่างบีบเค้นหัวใจของเธออย่างแรง หายใจเข้าแต่ละครั้งก็ยากลำบากขึ้น

ในช่วงเวลาที่รู้สึกว่าทุกอย่างกำลังถาโถมเข้ามา เธอเผลอคิดถึงเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน — ชีวิตที่เธอต้องการจริงๆ

“ถ้าฉันไม่ต้องทำงานหนักแบบนี้ล่ะ? ถ้าแค่มีชีวิตเรียบง่าย สบายๆ ... คงจะดี”

แต่เวลานั้นกลับไม่มาถึง ร่างของเธอค่อยๆ เอียงล้มลงมาทับกับโต๊ะทำงานในที่สุด แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ยังคงส่องแสงเหมือนเดิม แต่เซี่ยเหม่ยหลิงไม่ได้เห็นอีกต่อไปแล้ว

เสียงนาฬิกาเดินไปอย่างไร้การหยุด ร่างของเซี่ยเหม่ยหลิงนอนแน่นิ่งไม่มีการเคลื่อนไหว เธอสิ้นใจไปในที่ทำงานของเธอเอง ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครอยู่ข้างๆ

-----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้จนถึงตอนนี้นะคะ! ถ้าชอบตอนนี้และอยากเป็นกำลังใจให้นักเขียน สามารถส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้ได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนมาก ๆ เลยค่ะ ^-^