ตอนที่ 42 : บทที่ 8.5 เพราะรักจึงปล่อยไป II
และในขณะนั้น...ธเนศเดินเข้ามาในเขตบ้านสีดาพร้อมกล่องของขวัญ เขาแวะลูบหัวเจ้าทาโร่ที่นอนหลับอยู่หน้าบ้าน ก่อนจับกลอนประตูหมายจะเปิดเข้ามา แต่ยังไม่ทันได้ออกแรงบิดมัน ก็มีน้ำเสียงใครบางคนทำให้เขาหยุดอยู่กับที่
“จะบ้าเหรอ! อย่าพูดแบบนี้อีกนะพี่เดี่ยว จาไม่มีทางรักทางชอบพี่แดนหรอก คนอะไรไม่รู้เผด็จการจนน่าอึดอัด ใครอยู่ด้วยก็คงทุกข์ใจไปตลอดชีวิต”
สีดารู้สึกผิดที่ต้องว่าธเนศออกมา เธอนึกเกลียดตัวเองที่ไม่กล้ายอมรับกับคนอื่นๆ ว่ารักเขามากมายเพียงไร ส่วนหนึ่งก็เพราะรามฤทธิ์นั่นแหละ ถ้าเขารู้ว่าเธอคบหากับพี่แดนมีหวังได้ล้อยันแก่แน่นอน
“จา อย่าว่าพี่เขาแบบนั้นสิลูก พี่แดนเป็นคนดีมากนะ แล้วแม่ก็รักเขาเหมือนลูกเหมือนหลานด้วย” เดือนปรามบุตรสาวพลางตักกับข้าวให้สามี
“อือ ถ้าแดนไม่ใช่คนดีในโลกนี้ก็ไม่มีใครดีแล้ว” พจน์เห็นด้วยช่วยสมทบ
“ถ้าพี่แดนดีจริงแล้วพี่พุกจะไปมีชู้ทำไมล่ะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากอยู่กับคนเลวหรอกค่ะ” สีดาว่าอย่างนั้น เธอต้องทำเป็นต่อว่าเขาเพื่อไม่ให้รามฤทธิ์ที่จ้องอยู่จับได้ว่าโดยลึกแล้วเธอรู้สึกอย่างไรกับธเนศ
“พอเถอะ พูดเรื่องนี้ทีไรแม่กินข้าวต่อไม่ลง” เดือนปรามทุกคนในขณะที่สีดาอยากจะร้องไห้ อยู่ๆ เธอก็หันไปมองที่บานประตู
“เดี๋ยวจาไปดูทาโร่ก่อนนะแม่”
สีดาแยกออกมาดูทาโร่ที่นอนหลับอยู่หน้าบ้าน เธอชะเง้อมองบ้านข้างๆ ปรากฏว่าเขายังไม่มา นี่ก็หลายชั่วโมงแล้วทำไมพี่แดนยังไม่ถึงอีกนะ...
ด้วยความเป็นห่วงจึงต่อสายโทรหาเขา รอไม่นานธเนศก็รับแต่ไม่ยอมพูดอะไร เขายังคงสะเทือนใจกับสิ่งที่ได้ยินไม่หาย ปมในใจที่ถูกภรรยาทิ้งไปย้อนกลับมาเล่นงานอีกครั้ง พานให้คิดว่าสีดารู้สึกตามที่เธอเอื้อนเอ่ยออกมาจริงๆ
“พี่แดนอยู่ไหนคะ ทำไมยังไม่ถึงบ้าน” ธเนศไม่ยอมตอบคำถาม เลือกที่จะนิ่งจนปลายทางใจคอไม่ดี เธอเป็นห่วงเขาจนน้ำตารื้น
“พี่แดนเป็นอะไรหรือเปล่าคะ จารออยู่หน้าบ้านนะ”
“พี่อยากหมั้นกับจา เราไปบอกพี่พจน์ดีไหมว่าเราสองคนคบกันอยู่”
สีดาอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินธเนศร้องขอ ‘หมั้นงั้นเหรอ?’
“เอ่อ...พ่อยังไม่อยากให้จามีแฟนพี่แดนก็รู้” เธออ้างอีกแล้ว
“แต่พี่แก่แล้ว พี่อยากมั่นคง อยากมีครอบครัวแล้ว”
“แต่พี่แดนจะมีครอบครัวในขณะที่จาเพิ่งจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ได้ค่ะ ยังไงก็ต้องรอ หรือพี่แดนจะไม่รอ” เธอเริ่มขึ้นเสียง
“รอสิ พี่รอจาได้ตลอดชีวิต แต่การรอของพี่ต้องมีจุดหมาย เพราะงั้นพี่เลยอยากหมั้นจาไว้ก่อน” สีดาหงุดหงิดที่เขาเอาแต่พูดถึงการจองจำเธอ
“พี่แดนกำลังจะผูกตัวเองไว้กับจานะคะ ไม่อึดอัดเหรอ”
“หรือจาอึดอัดล่ะ?”
เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับ สีดาถอนหายใจเหงื่อผุดพรายทั่วใบหน้า เหมือนเราสองคนคุยกันคนละภาษาอีกแล้ว ทำไมอยู่ๆ พี่แดนถึงเร่งรัดเธอขนาดนี้ และเมื่อต่างคนต่างเงียบอยู่นานธเนศก็ตระหนักได้ว่าสีดาไม่ได้สนใจใยดีความรู้สึกเขาเลย เธอห่วงแต่ตัวเองและคิดถึงแต่ตัวเอง
“ถ้าเราไม่หมั้นกัน พี่จะไปเรียนต่อ”
แค่ได้ยินว่า ‘เขาจะไป’ หญิงสาวก็น้ำตารื้นอัตโนมัติ เธอหันรีหันขวางอยู่ไม่เป็นสุขแต่ไม่ยอมตอบรับหรือปฏิเสธออกมา
“ถ้าจาตกลง พี่จะเข้าไปคุยกับพี่พจน์เดี๋ยวนี้ อีกอย่างพี่บอกแม่เรื่องของเราแล้ว” ธเนศโกหกสีดา เขาอยากรู้ว่าเธอจะมีอาการอย่างไร
“พี่แดนบอกแม่ทำไม! แล้วถ้าแม่พี่เจอกับครอบครัวจาล่ะ ถ้าเขารู้ว่าเราแอบคบกันมันจะเป็นเรื่องใหญ่นะ”
‘นั่นไง! เธอห่วงแต่ตัวเองจริงๆ ด้วย’
ธเนศได้แต่นึกเสียใจที่สีดาแสดงออกโจ่งแจ้งถึงความสัมพันธ์ของเรา เขาค่อนข้างชัดเจนกับเธอในขณะที่เธอพยายามหลบซ่อนเขาไว้ข้างหลัง
“พี่มันแย่มากเลยเหรอ พี่มันไม่สมควรอยู่ข้างๆ จาใช่ไหม”
ธเนศน้ำตาคลอ ด้วยสะเทือนใจกับสิ่งที่เจอ เขาคบใครเขารักคนนั้นสุดหัวใจ และสีดาก็เป็นทั้งดวงใจของเขา แต่บัดนี้ไม่เหลือแล้ว...น้องกำลังบดขยี้ใจดวงนี้เต็มแรงด้วยสองเท้า
“พี่ว่าเราหยุดเถอะ จาอย่าฝืนทนอยู่กับพี่เลย เพราะพี่เองก็ทนอยู่แบบนี้ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ธเนศน้ำตาหยดยามต้องพูดมันออกมา
รีอัปลมหวนทวงรัก เพื่อเป็นตัวอย่างในการตัดสินใจซื้อนิยายจ้า อัปให้อ่าน 70% ของเนื้อหาทั้งหมดค่ะ สนใจกดซื้อนิยายผ่านเมบได้ที่ลิงก์ด้านล่างค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สงสัยพี่แดนจะมีคู่แข่งแล้ว