ทาสเสน่หา อาญาหัวใจ (อัพต่อจากที่ถูกแบนค่ะ)

***อ๊อฟจะอัพต่อจากที่ถูกแบนน้าาา แต่ว่าฉากเกี่ยวกับเรื่องเพศจะไม่มีนะคะ อรรถรสในการอ่านนิยายอาจขาดหายไป แต่เค้าก็ยังอยากอัพที่นี่อ่าาาา เพราะฉะนั้นก็ต้องทำตามกติกาของทางเว็บค่ะ 

อดิศวร ภัทรกาญจน์ ภีม

ดรัณ รุจิสรรค์ รัณ

พิมพ์นารา เพียรรัก พิมพ์

อดิศวรหยุดยืนมองฝ่ายหญิงที่อยู่ต่ำเสมอเท้าของเขา เธอตื่นแล้ว...เขาเห็นพิมพ์นาราลืมตานิ่งแต่ไม่ขยับตัวไปไหน ร่างสูงใช้เท้าข้างขวาสะกิดเรียกเจ้าหล่อนราวกับอีกฝ่ายไม่ใช่คน

“ลุกขึ้นมา”

เมื่อเท้าแตะที่ลำตัว น้ำตาที่คลออยู่จึงไหลพรากผ่านจมูกลงมาปะทะกับตาอีกข้างทันที อดิศวรแสยะยิ้มที่มุมปาก ต่อให้เธอตายตรงหน้าเขาก็ไม่รู้สึกอะไร...ชายหนุ่มได้แต่บอกกับตัวเองในใจเช่นนั้น

“ฉันสั่งให้ลุกขึ้นมา!”

ตะคอกอีกครั้งเมื่อคนนอนอยู่บนพื้นพรมยังนิ่งจมกองน้ำตา ริมฝีปากหญิงสาวบวมช้ำอย่างน่าสงสาร แก้มข้างซ้ายมีรอยนิ้วมือทั้งห้าของคนใจมารประทับตราอยู่ หากคนยืนดูไม่สนใจ...ทุกสิ่งทุกอย่างมันตายไปพร้อมกับฉากเลิฟซีนของหล่อนกับดรัณ และประโยคที่พิมพ์นาราพูดให้ฟังก่อนหน้านี้แล้ว

“ไม่ลุกใช่มั้ย!”

อดิศวรนึกฉุนเมื่อร่างของเธอยังไม่ขยับ เขามองซ้ายมองขวาแล้วนึกสนุก มือคว้าได้กะละมังบนโต๊ะรับแขกก็สาดเข้าที่ตัวหล่อนทันที น้ำเย็นจัดที่ถูกราดลงบนตัวเธอส่งผลให้แก้มที่ถูกตบและบริเวณมุมปากที่เป็นแผลปวดแสบปวดร้อนอย่างทรมาน แต่พิมพ์นารายังแน่นิ่งไร้การตอบสนองใดๆ หากน้ำตาแห่งความเจ็บปวดยังรินไหลตลอดเวลา ทว่าเสียงสะอึกสะอื้นให้ได้ยินเหมือนทุกครั้งนั้นหายไป ต่อให้เขาฆ่าเธอให้ตายเธอก็จะไม่ร้องขอชีวิตเลยสักคำ

สำหรับท่านที่เข้ามาใหม่แล้วตกใจว่าทำไมอยู่ๆ โผล่มาตอนนี้ให้ย้อนกลับไปอ่านข้างบนสักนิดนะค้า อ๊อฟอัพต่อจากที่โดนแบนค่ะ ฮืออออ ร้องไห้สักหน่อย เศร๊าเศร้า แต่ก็สมควรโดนค่ะ 5555 (บนเลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่) 

ร้ากกกกกกกก มาๆ อ่านต่อกันดีกว่า เราจะก้าวผ่านความเจ็บปวดไปด้วยกัน