Love Blood ลิขิตรักสีเลือด

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดศึก

               ทันทีที่ทั้งห้าแวมไพร์มาถึงหน้าบ้าน บุคคลภายในก็รู้ตัวทันทีจากจมูกที่ไวกลิ่นเป็นเลิศ
                    " พวกมันมาแล้ว ไปเตรียมรับแขกกัน อ้อจับเป็น " สิ้นคำพูดของอเล็กซ์ชาย หนุ่มที่เหลือ ก็กางกรงเล็บแล้วกระจายกันออกไป
            ที่หน้าบ้านมารีอาทำท่าจะเดินดุ่ม ๆ เข้าไปแต่ถูกซาร่ารั้งเอาไว้และพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด
                " มารีอา เจ้ารู้ดีว่าเจ้ามีจุดอ่อนยังไงและข้ามั่นใจว่าพวกไลเคนมันคงยังไม่รู้เรื่อง ทั้งเรื่องจุดอ่อนของเจ้า...แมรี่เจ้าต้องระวังตัวให้มากนะ"
                " ใช่ แมรี่ กระแสพลังของเจ้าปั่นป่วนได้ง่ายเมื่อเข้าใกล้บุรุษ ซึ่งข้าคิดว่าพวกไลเคนระดับ สูงคงเป็นผู้ชายแน่นอน"
                "พูดตรง ๆ เลยซิคารินว่าหัวหน้าของเราเป็นโรคแพ้ผู้ชายกับเรื่องยังว่า...อิอิ นึกแล้วขำ เป็น
ถึงแวมไพร์ตนแรกแต่ดันมีจุดอ่อนกับเรื่องแค่เนี้ย"
                "อย่ามาว่าข้าหยั่ังงั้นนะเกรซ เดี๋ยวก็ไม่ต้องล่ากันพอดีมัวเถียงกันอยู่นี่ล่ะ เอาเป็นว่าข้าจะ ระวังตัวให้มาก ๆ พวกเจ้าเองก็เช่นกัน"
                เมื่อพูดจบทั้งห้าคนก็บินข้ามประตูบ้านเข้าไปและแยกย้ายกันค้นหา
                    ทางด้านของดาเรียน่าเธอเดินไปทางด้านข้างของบ้านและพบกับหนุ่มคนนึงยืนหันหลัง ให้เธอโดยไม่ขยับราวกับไม่รู้สึกถึงการมาของเธอ "ช่างอ่อนหัดซะจริง" เธอพึมพัมกับตนเอง แล้วก็กางกรงเล็บออกหมายปลิดชีพของคนตรงหน้าทันทีที่เธอเงื้อมือหมายจะฟันกรงเล็บ "อ๊ะ!"
ร่างตรงหน้าก็หายวับไปอยู่ข้างหลังของเธอและยึดแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้พร้อมกับใบหน้า ที่แนบมากระซิบที่ข้างหูของเธอ
          " ใครกันแน่ที่อ่อนหัด ฮึฮึ ยินดีที่ได้รู้จักคุณแวมไพร์คนสวยกระผมมีนามว่า ริช ครับ "
          "ฉันชื่อ ดาเรียน่ายะ ถอยออกไปไม่งั้นฉันจะฆ่านาย"ดาเรียน่าเริ่มขยับตัวดิ้นสุด
ฤทธิ์แต่ก็ไม่หลุดจากพันธนาการของชายหนุ่ม เธอจึงหลับตานิ่ง ทำให้คนที่จับเธออยู่เริ่มสงสัยว่า
ยอมจำนนแล้วแน่ ๆ แต่แล้วเมื่อเธอลืมตาขึ้นนัยน์ตาที่เปลี่ยนไปเป็นสีเขียวพร้อมกับกับเถาวัลย์ที่
ผุดขึ้นมาจากพื้นดินมากมาย รัดเอาตัวของมนุษย์หมาป่าหนุ่มออกห่างจากตัวเธอได้
        " เจ้าคิดว่าทำไมพวกเราถึงเป็นแวมไพร์ระดับสูงกันละ " ดาเรียน่ายกมือขึ้นหมายจะฟาดฟัน กรงเล็บลงไปหมายจะปลิดชีพ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงจากร่างตรงหน้า
        "ฮึฮึ...ดาเรียน่าเจ้าเองก็คงจะลืมว่าข้าก็เป็นไลเคนระดับสูงเหมือนกัน " ดาเรียน่าเบิกตาโพลง กับสิ่งที่เห็นคือ เถาวัลย์ที่เธอเรียกขึ้นมานั้นกำลังเชาตาย อา ! ใช่แล้วไลเคนตนนี้ดูดพลังงานของ
เถาวัลย์พวกนี้ไป และไม่ทันที่ดาเรียน่าจะทันตั้งตัว ริชก็กระโจนเข้าไปหาดาเรียน่า ทำให้เธอกระเด็น ไปติดกับต้นไม้โดยมีริชยืนอยู่เบื้องหน้ากับมือที่จับเธอแน่นและความรู้สึกที่เริ่มเลือนลางไร้เรี่ยงแรง
        "เธอแพ้ชั้นแล้ว!" จบคำริชก็โน้มใบหน้าเข้ามาหาดาเรียน่าและริมฝีปากที่สัมผัสกันทำให้ พลัง
ของดาเรียน่ากำลังอ่อนแรงลงไร้ซึ่งแรงต้านทานพร้อมกับสติที่ดับวูบ !!