ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : make love
ฟู ฟู ฟู
เสียลมหายใที่ัออมาาริมฝีปาสีเอร์รี่ ไออุ่นลุ่มเล็ ๆ ลอยออมาามัหวะหายใเ้าออ
"เ" เธอานั่ผิหลัับหน้าออผม นน่ารัเอียร่าายเพื่อที่ะระับอ้อมอเล็ ๆ ให้แน่นับร่าายอผมมาึ้น ส่วนเรียวาสวยเริ่มเ้าหาัวเอ
"ว่าไรับ" ผม้มลูบที่หลั้นอนวลเนียน
"เราหนาวแล้ว" เธอาเยหน้าึ้นมามอผม ่อนะับฝ่ามืออผมที่ำลัุนวนเวียนอยู่รสะโพสวย ึ้นมาูบเป็นเิอ้อนวอน หลัาที่เราทัู้่ใ้เวลาในอ่าอาบน้ำ เพื่อระับวามสัมพันธ์ันท์ู่รัันนานเือบ 2 ั่วโม
"โอเรับ" ถึผมอยาะใ้เวลารนี้่ออีสัพั แ่พอเห็นร่าายบอบบาเริ่มสั่นเทา บวับวามเอาแ่ใอผม่อนหน้านี้ที่มาพอสมวร ผมเลยัสินใอุ้มเธอาึ้นาอ่าอาบน้ำ
"เเราอยาเินเอ" เธอาายาึ้นมามอผม
"ไหวเหรอรับ? เอุ้มีว่าเี๋ยวลื่นนะ" ถึผมอยาะามใ แ่็เป็นห่วเธอามาว่า เพราะสภาพพื้นห้อน้ำเอะแะไป้วยน้ำที่ระเ็นออาอ่า และไหนะสภาพร่าายอเธอาที่อิโรยเ็มที
"แ่ว่า.." เพราะเสีบนใบหน้าสวยอเธอาแปรเปลี่ยนเป็นสีแเหมือนลูมะเือเทศ ผมึเ้าใในทันทีว่าทำไมเธอาถึอยาเินเอ เนื่อาบาส่วนในร่าายผม มันยัื่นัวอยู่ และเพราะผม้ออุ้มเธอา วามแนบิอร่าายเราทัู้่ ยิ่ทำให้วามสบอมันเิึ้นไ้ยา
"ไม่เป็นไรรับ เไหว" เพราะเอ็นูในสีหน้าเินอายอเธอา ผมเลย้อทนัฟันับวามปวหนึบทีู่เหมือนะปะทุึ้นมาอีไ้่าย ๆ
เธอาลายัวาอ้อมอผม อนที่ผมอุ้มาเธอมาถึส่วนห้อแ่ัวพอี ัหวะแรที่เรียวา้า้ายแะพื้น เธอาเือบะทรัวไม่อยู่ แ่เพราะผมประอเธอาเอาไว้ั้แ่แร นัวเล็เลยไม่ไ้เสียารทรัวมา
อนนี้ัวผมัเริ่มรู้สึผิ ที่ทำให้เธอา้ออ่อนแร และูเหนื่อยล้านานี้ แ่ผมอใไม่ไหวริ ๆ เพราะวามน่ารั น่ามันเี้ยวอเธอา มันทำให้ผมหน้ามืทุที
"เเราไหว" เธอาับมือผมที่ประอัวเอออ ผมั่ใในอนแร แ่็ยอมปล่อยมือามที่เธอา้อาร เพราะระยะห่าระหว่าเราไม่ไ้มามายอะไร และเธอาไม่อยาให้ผม้อัวลมาเินไป
ุบ
ผมหัวใแทบวายอนที่เธอาทรุัวลนัุ่เ่า่อหน้าผม ผมโน้มัวลไปแทบะทันที เพื่อะประอน้าหน้า
"เเราไม่เป็นไร" เธอาันมืออผมที่วุ่นวายับหัวไหลาว เพราะผมพยายามะประอเธอา และสีหน้าอผมทีู่ื่นระหนมาเินไป มือเล็ ๆ นั้นึลูบที่รอบหน้าอผม เพื่อให้ผมลายวามัวลล ่อนที่เธอาะุใบหน้าเ้าับส่วนลาลำัว ในอนที่ผมไม่ทันั้ัว
มือเล็ลูบไล้มัน้วยวามเอ็นู และวามุ้นเย เธอาใ้ปลายลิ้นอุ่น ๆ โลมเลียทัทายส่วน้านบนสุ
"ที่รัรับ..เี๋ยว เี๋ยว่อน" ผมสับสบมึนนิหน่อย พร้อมับสูลมหายใเ้าปอเฮือให่ ๆ มือผมที่อนแรประอหัวไหล่สวย อนนี้เลื่อนย้ายมาประอที่หัวลมแสนน่ารัแทน
"เราไหวไเ แ่เนั้นที่ไม่ไหว" เธอาเยหน้าึ้นมาสบาับผม แววาใสื่อที่ส่ลับมาที่ผม ทำเอาผมหัวเือบวายายรอบที่สออวัน
เธอา้มหน้าลลับไปทัทายส่วนอ่อนไหวอผมอีรั้ มือเล็้าหนึ่ิลที่้นาอผม ส่วนมือสวยอี้า็ยับามวาม้อารอผมที่เริ่มะสูึ้น
ผม้มลมอทุารระทำอเธอาโยไม่ละลายา ถึนี้ะไม่ใ่รั้แร ที่เธอาอบุมมัน้วยวามอบอุ่น แ่ไม่ว่าะเป็นรั้ไหน ๆ มัน็ยัราึใผมทุรั้
.
.
.
.
ฮึ ฮึ
ผมเผลอยับสะโพามแรส่ที่เธอาส่มา และเพราะแบบนั้น หยน้ำาึึมอยู่รอบวาู่สวย
"ไหวมั้ยรับ พอ่อนมั้ย" ผมับปอยผมอเธอาให้เ้าที่ ่อนะใ้ปลายนิ้วหัวแม่มือเลี่ยใ้วาหวานเพื่อับรอยน้ำา ส่วนมืออี้ายัทำหน้าที่เหนี่ยวรั้สะโพสะโอสะอนั้นเอาไว้
"ไหว .. เราไหว" ร่าบาที่่อมทับร่าายอผม ส่วนแนเรียวสวยทั้ 2 ้าโอบอรอบลำอ เธอาโน้มัวลมาเพื่อมอบุมพิที่แสนหวานให้ับผม โยที่ร่าายอเราทัู้่ยัยับเยื้อนามวาม้อาร ที่ไม่มีท่าทีว่าะมอไหม้ล่าย ๆ
ถ้าะบอว่าผมเอาแ่ใ ็ะไม่ใ่ทั้หม เพราะเธอาอผม ็แสนะเอาใใส่ และามใผมเ่เหลือเิน
.
.
.
.
เวลาผ่านไปเนินนานแ่ไหนผมไม่แน่ใ รู้สึัวอีที็อนที่ผม้ออุ้มเธอาลับไปอาบน้ำอีรอบ แสานอัวบ้านมืสนิท นั้นพอทำให้ผมเาไ้ว่าอนนี้อาะเป็นเวลาึื่นใล้เที่ยืน
ฟู่ ฟู่ ฟู่
ผมัารเป่าผมให้เธอา ที่อนนี้เริ่มะนั่สัปหอยู่หน้าโ๊ะเรื่อแป้ ผมปิไร์เป่าผม ่อนะเอื้อมมือไปหยิบเรั่มบำรุผมลิ่นโปรอเธอามาะโลมที่ฝ่ามือ และวามไม่ระวััว เพราะผมมัวแ่้อใบหน้าน่ารัที่สะท้อนอยู่ในระ วเรั่มราาแพ็เลยหลุมือ
ุบ
แ่เธอาอผม็รับวเรั่มเอาไว้ไ้อย่า่ายาย โยที่ยัไม่ทันไ้ลืมา ่อนะส่มันลับืนมาให้ผม
"อบุนะรับ" ผมุ๊บเหม่น้อย ๆ ไปหลายฟอนเือบะหนำใ เธอา้อห้ามปาม โยารีที่้นแนอผมเบา ๆ และสุท้ายผม็ลับมาัทรผมอเธอาให้เ้าที่ทา เพราะอนนี้เธอาอยาพัผ่อนเ็มที่แล้ว
เือบลืมไปอย่าหนึ่ ่อนที่ผมะพาเธอเ้านอน
"ที่รัรับ"
"ว่าไเ" เธอาเอียหน้ามอผม
ผม้มลเปิลิ้นัั้นแรอโ๊ะเรื่อแป้ โยที่เธอามอามทุารระทำอผม
ผมหยิบล่ออวัเล็ ๆ ออมา เธอาอมยิ้มอนเห็นมันั้แ่วินาทีแร
"สุสัน์วันวาเลนไทน์นะรับ" ผมนั่ลุเ่า้าหนึ่ เพื่อให้เธอที่นั่อยู่บนเ้าอี้มออวัไ้อย่าถนั ๆ ร่าเล็หอมแ้มผมแทนำอบุ
"อะไรเหรอเ" เธอาถาม้วยวาที่ใสแป๋ว
"เปิูเลยรับ เหวัว่าที่รัะอบ" ผมอมยิ้มและลุ้นับสีหน้าอเธอาอนที่ำลัเปิล่อ
และอวัสุพิเศษที่ผมมอบให้เธอา ็ือมีสั้นแบบพพา อันเล็ ๆ น่ารั ๆ ที่สลััวอัษรย่อื่ออเธอาบนใบมี มันือมีที่ทำมาาวัสุที่มและทนทานมาที่สุเท่าที่โลใบนี้เยมีมา
และสีหน้าอเธอาที่ส่ลับมาให้ผม ็ุ้ม่าว่าที่ผมินนาารเอาไว้เสียอี
"อบุนะเ เราอบุนะ" เธอาทำหน้าเหมือนะร้อไห้
"อแเหรอรับ" ผมเอ่ยแบบแว ๆ อนที่ใบหน้านั้นเริ่มะบึนปา ผมอใไม่ไ้ที่ะยื่นมือไปบีบแ้มลมที่แสนะน่ารันั้น
เธอาพุัวลมาเพื่อที่ะอผม
ผมรับรู้ไ้ถึแรสะอื้นเบา ๆ ในอ้อมอ ผมใ้อีมือประอนัวหอม และใ้อีมือหนึ่ลูบแผ่นหลัเล็นั้นเบา ๆ ไปมา
"ไม่เป็นอะไรนะรับ เอยู่นี้ เอยู่ับที่รัลอ" ผมรู้ีว่าทำไมเธอาอผมถึไ้ร้อไห้ออมาแบบนี้
เราสอนรู้ี
เพราะหน้าที่ารานอเธอา ไม่มีใรสันบนโลนี้ยินี้อนรับ
มีเพียแ่ผมที่มอ้ามทุสิ่ทุอย่า ถึะรู้ว่ามันือสิ่ที่ผิ
แ่นเรามีทาเลือไม่มา
และเธอาเป็นหนึ่ในนั้น
ผม้อโอบอหัวใที่แสลายอเธอารั้แล้วรั้เล่า
และผมัสินใที่ะโอบอมันลอไป
มันะเหลวแหล และเลวร้ายมาแ่ไหน
ผม็เ็มใที่ะโอบอมัน
ผมัสินใั้แ่วินาทีแรที่เอับเธอา
และผมไม่เยิที่ะเปลี่ยนใ
#แฮปปี้วาเลนไทน์เย์ล่วหน้านะะ พรุ่นี้เราิธุระไม่ไ้มาอัพให้นะะ ????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น