เก็บไว้.

แกร็ก ๆ แกร็ก ๆ ครืด แกร็ก ๆ

“ไปจังหวัดจ้ะ”

รถประจำทางสายกรุงเทพฯ-สุพรรณบุรี กำลังแล่นเข้าสู่ตัวเมืองสุพรรณบุรี หญิงสาวใบหน้าคมคายนั่งอยู่ที่เบาะติดหน้าต่างฝั่งซ้ายของตัวรถกำลังเก็บตั๋วรถประจำทางใส่กระเป๋า เธอหยิบหูฟังออกมาเสียบเข้ากับโทรศัพท์มือถือและเปิดเพลงฟัง ทอดสายตามองออกไปที่ริมทาง ไกลออกไปมีภูเขาตั้งตระหง่าน บางส่วนแหว่งเว้ามองเห็นเป็นหลุมสีฟ้าขนาดใหญ่ที่เกิดจากการระเบิดหิน

สามสิบนาทีต่อมา…

ขณะรถประจำทางกำลังแล่นออกจากป้ายที่ด้านหลังมีทุ่งนากำลังออกรวงสีเหลืองทองพร้อมเก็บเกี่ยว ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก้าวเดินมาตามทางเดินและหยุดที่เบาะข้างหญิงสาว

“ตรงนี้ไม่มีใครนั่งใช่ไหม พี่ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ” ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์สะพายเป้ไว้ด้านหลังเอ่ยถาม

“ได้ค่ะ” หญิงสาวถอดสายหูฟังข้างขวาหันไปตอบเขา…