ศึกราชันย์

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ชีวิตในบ้าน

ตอนที่1 ชีวิตในบ้าน











“ตูม!”

“เปรี้ยง!”

“ฟู่!”



    เสียงดังออกมาจากลำโพงที่เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ เมาส์เลเซอร์ขยับไปมาบนแผ่นรองเมาส์สีฟ้าอ่อนๆ แป้นพิมพ์สีดำตัวอักษรสีขาวมีเสียงดังแกร๊กๆเป็นระยะๆ หน้าจอฉายภาพเกมสามมิติที่มีตัวละครที่ชื่อ “ซาเทรส” อยู่ตรงกลางหน้าจอภายใต้แบ็คกราวน์รูปสวนสีเขียวชอุ่ม ถือดาบสีเหลืองนวลตาโบกสะบัดคล้ายกับระบำดาบฟาดฟันไปยังมอนสเตอร์สีเขียวแก่คล้ายกับมีตะใคร่น้ำมาปกคลุมร่างกายของมัน ตัวเลขบนหัวของมันบ่งบอกถึงเลเวลของมอนสเตอร์ตัวนี้ “72”











“ตูม!”

มอนสเตอร์สีเขียวแก่ที่โดนดาบสีเหลืองนวลตาฟาดฟัน บัดนี้ตัวของมันระเบิดออกพร้อมกับมีของหลายชิ้นกระเด็นออกจากตัวของมัน exp. ของตัวละครซาเทรสเพิ่มขึ้นมาอีก 0.10 ตาสีฟ้าคมจ้องสิ่งของที่กระเด็นออกจากมอนสเตอร์สีเขียวแก่ที่กำลังหมุนไปรอบๆพร้อมกับมีประกายวิบวับที่ต้องตาต้องใจอยากจะเป็นเจ้าของ มือสีขาวนวลเอื้อมไปกดปุ่ม F2  ตัวละครซาเทรสก้มลงไปเก็บของอย่างรวดเร็ว











“บรืน”

เสียงรถฟอน์ดสีเงินป้ายแดงกำลังถอยเข้าซอยH ของหมู่บ้านRooney เสียงเบรกนุ่มหูดังขี้นเมื่อรองเท้าหนังสีดำขัดมันเป็นประกายเหยียบเบรกเบาๆ “ซิลลิส พรุ่งนี้ 9 โมงอย่างลืมนะ”เสียงแหบห้าวของผู้ชายพร้อมกับหันไปทางที่นั่งข้างคนขับ













“อืม 9โมงนะ” หญิงสาวที่นั่งข้างคนขับที่ชื่อ ซิสลิสรับคำพร้อมกับผลักประตูรถออก  ขาเรียวเล็กสีขาวดูมีน้ำมีเนื้อสวมรองเท้าส้นสูงสีดำเงาวับลงจากรถก่อนที่จะตามมาด้วยร่างกายอันบอบบางใส่ชุดนักศึกษาสะอาดๆ  













“ปัง” พอประตูรถปิดลงรถฟอน์ดก็ขับออกจากซอยไป  ซิสลิสโบกมือให้กับชายหนุ่มซิ่งมีศักดิ์เป็น “แฟน” ของเธอ ผมยาวสีทองโบกสะบัดเมื่อเจ้าตัวหันหลัง บ้านหลังขนาดเท่าคฤหาสน์นั้นใหญ่โตและสวยเหมือนกับเธอทีเดียว  ตาสีฟ้า ขอบตาถูกทาด้วยมาสทาร่าสีดำอ่อนๆมองไปที่ประตูคฤหาสน์ของเธอพร้อมกับเท้าที่พ่วงรองเท้าสูงติดกับเท้าได้ออกเดินไป













“เฮ้ย! นี่แกจะไม่ให้พี่แกเข้าบ้านเลยใช่มั้ย หา!  หัดลุกมาเปิดประตูเร็วๆสิฟะ แมร่ง!” เสียงตะโกนของซิสลิสดังออกจากปากเล็กๆถูกทาด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนหวานดังขึ้น











“ตูม!”

เสียงมอนสเตอร์สีเหลืองผสมส้มระเบิดออกพร้อมกับของกระเด็นออกมาเพียงไม่กี่ชิ้น  มือสีขาวนวลเอื้อมไปกดปุ่ม F2 ตัวละครซาเทรสก้มลงไปเก็บของอย่างเคย ตาสีฟ้าทอประกายความเบื่อแฝงความเย็นชาลึกๆข้างใน ถ้ามีใครสักคนมามองตาของเขาทุกคนจะหาว่าเขานั้นเย็นชา













ใช่



เขาเย็นชา  ทั้งครอบครัวและเพื่อนฝูงของเขาต่างรู้ว่าเขาเย็นชา เงียบ ไม่ค่อยจะคุยกับใครเท่าไร ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะเขานั้นเกลียดคนอื่นๆหรือจะเรียกอีกอย่างว่า ไม่ชอบ!!  เขาเบื่อคนอื่นที่คอยนินทาคนอื่น ว่าร้ายบ้าง ใส่ร้ายบ้าง  และสิ่งที่เขาเคยเจอกับเพื่อนก็คือ.......................การหักหลัง

ตั้งแต่นั่นมาเขาเริ่มที่จะเก็บตัว สุงสิงกับคนอื่นแค่ผิวเผิน ถ้าเมื่อไรที่เขาสุงสิงกับคนอื่นอย่างสนิทสนม เมื่อนั้นเขาจะสร้างกำแพงขึ้นมากั้นระหว่างตนเองและ.....คนอื่น













“โว้ยย  แมร่ง ซาเทรสเปิดประตูเร็วๆสิฟะ”  ซิสลิสตะโกนว่าน้องชายตนเองที่ออกมาเปิดประตูให้  ตาสีฟ้าเย็นเฉียบตวัดขึ้นไปมองพี่สาวของตนก่อนที่จะหันมาเปิดประตูให้เข้า











“แม่อยู่ไหน” ซิสลิสมองซาเทรสเพียงหางตา  

ตาสีฟ้าเย็นเฉียบของซาเทรสเหลือบไปมองหน้าซิสลิสก่อนจะตอบ “ในครัว”









“พลั่ก” ซิสลิสเดินชนซาเทรสอย่างตั้งใจก่อนจะไปหาแม่ที่ห้องครัว







ซาเทรสที่ล้มลงไปนั้นไม่ได้โต้ตอบอะไรเพียงแค่มองแผ่นหลังของพี่ซิสลิสอย่างเยียบเย็น







เขาลุกขึ้นมาปิดประตูและเดินเข้าบ้านไปนั่งเล่นเกมต่อ















########################################













“น้า แม่น้า  หนูอยากได้อ่ะ  นะนะนะ  ให้หนูน้า แม่ขา~” เสียงอ่อนว้อนของซิสลิสดังออกมาจากในครัว  “ก็แม่บอกแล้วไงว่าถ้ามีเงินน่ะ จะให้เลยอยากได้อะไรก็จะให้แต่ตอนนี้เรากำลังเจอกับปัญหาเรื่องบ้านอยู่นะ บ้านเราจะโดนยึดยังไม่กลัวอีก” เสียงของแม่ฉายแววรำคาญและกังวลใจก่อนจะหันมาทำอาหารเย็นต่อ   “โธ่ แม่ ก็ตอนนี้ที่มหาลัยเค้ามีโน็ตบุ๊คกันตรึมเลยอ่ะ หนูไม่มีก็เชยแย่ นะนะนะ ให้หนูน้า” ซิสลิสอ้อนว้อนกับแม่ต่ออย่างไม่กลัวเรื่องบ้านโดนยึด..













“ก็ได้ แต่สัญญานะว่าต้องใช้ดีๆนะ อย่าทำเสียแม่จะได้ให้ซาเทรสใช้ต่อตอนที่น้องเค้าเข้ามหาลัยด้วย” แม่พูดด้วยน้ำเสียงยอมแพ้  “ค่ะ แม่ หนูจะใช้ให้ดีที่สุดเลยค่ะ” ซิสลิสกล่าวกับแม่ด้วยรอยยิ้มอันสดใสประดับอยู่บนใบหน้าของเธอ















‘อีกแล้วเรื่องใช้เงิน  ฮึ พี่ได้แต่ของใหม่ๆทุกอาทิตย์ เสื้อผ้าจากยี่ห้อ ROXY  ADDIDAS  BILLABONG รองเท้าเปลี่ยนได้อาทิตย์ละคู่  กิน MK  KFC  แมคโดนัลด์ ฟูจิ ซิสเลอร์ ตะลิงปิง บัว ได้ทุกวัน แต่ตัวเราดันของใช้ของจาก โลตัส บิ๊กซี กินแต่อาหารจาก FOOD CENTER(หรือที่คนทั่วไปเรียกว่า ฟาสฟู้ด  ที่อยู่ตามห้างเป็นร้านอาหารที่มีหลายๆร้านรวมกันมีเคาน์เตอร์แลก คูปอง) แม่ก็คอยพูดอยู่ได้ว่า ประหยัดๆ  ชิ ก็แค่ประหยัดให้พี่ใช้นี่หว่า’















\"จะไปไหนอ่ะ\"เสียงของซิสลิสดังขึ้นเมื่อเห็นน้องชายของตนเองและแม่แต่งตัว  \"แม่กะว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ซาเทรสเค้าหน่อย\"แม่ตอบพลางจับปกคอเสื้อให้เข้ารูป  \"จะไปซื้อที่ไหนอ่ะ หนูไปด้วย\"พูดจบเธอก็วิ่งขึ้นไปยังห้องของเธอแต่งตัวในทันที  \"เร็วๆนะ\"แม่ตะโกนไล่หลังเธอไป















\"โอย! จะไปซื้อทำไมเซ็นทรัลแพงจะตาย  ไปซื้อที่โลตัสแหละดีแล้ว\"ซิสลิสขึ้นเสียงเมื่อรู้ว่าซาเทรสจะไปซื้อเสื้อผ้าที่เซ็นทรัล  \"อืม\" แม่ผู้ยอมพี่สาวในทุกเรื่องรับคำพลางขับรถไปโลตัส  หน้าแสนหล่อของซาเทรสได้แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าไม่สบอารมณ์  แต่แม่และพี่ของเธอก็ไม่เห็นเพราะนั่งหน้าทั้งคู่















\"เอาชุดนี้ดิ ถูกดีแค่ 19 บาทเอง\"ซิสลิสพูดกับซาเทรสพลางยื่นเสื้อเชิ้ตคอกลมธรรมดาๆมาให้ \'ชิ  แล้วทีตัวเองซื้อเสื้อตัวละ 800 อัพทั้งนั้นไม่เห็นบ่นเลย  แมร่ง  เงินมันหรือไงฟะ\'  \"อืม\" น้ำเสียงของซาเทรสแสดงอาการไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง แต่ที่เขารับไปก็เพราะ.......ขี้เกียจมากเรื่องน่ะสิ-*- ซาเทรสระลึกถึงความหลัง













คิ้วเรียวยาวได้รูปของซาเทรส ตอนนี้กลับดูน่ากลัว  นัตน์ตาสีฟ้าสดใสกลับเป็นนัตน์แบบคนโกธร..



จะไม่โกธรได้อย่างไงล่ะ ก็ในเมื่อมาประหยัดๆๆๆๆทุกวันเพื่อให้พี่สาวตัวเองไปผลาญเงินน่ะสิ













“ตูม”  เสียงมอนสเตอร์สีแดงผสมกับส้มคล้ายกับสีของไฟระเบิดออกพร้อมกับ เงินกระเด็นออกจากมอสเตอร์ตัวนั้น













‘เล่นเกมพี่ก็ด่าแม่ก็ด่า แมร่ง ทีตัวเองโกธรใครมาก็มาพาลกับคนที่บ้าน แล้วทีเราล่ะ? โกธรใครก็พาลไม่ได้มีแต่คนจับผิด ชิ-*-  เบื่อจิง  คำก็ว่าลูกคนกลางบ้านนี้นิสัยไม่ดีบ้าง เลวบ้าง แล้วไม่มองบ้างล่ะ พี่คนโตผลาญเงิน โกธรก็มาพาลใส่ น้องก็ชอบขโมยเงินในกระปุกไป ชอบพูดอะไรเสียงดัง ชอบหลอกอีก หลอกได้ทั้งวันทั้งคืน แม่โกธรพี่สาวก็ดันมานั่งร้องไห้ให้เรานั่งปลอบ  หนักใจโว้ยยย  เล่นเกมก็จะได้ตีมอนสเตอร์ให้หายแค้น โกธรก็พาลคนอื่นไม่ได้อีก  เป็นโรคเครียดทุกคนก็บอกแค่ว่า “อย่าเครียดสิ” แมร่งแล้วไม่ดูซะเล้ยว่าใครมาทำฟะ? -*-’ เสียงในใจของซาเทรสตะโกนด่าพี่สาวในใจ  











‘ทุกคนมักจะมองเราเย็นชา แต่..   เรามิได้เย็นชาเลย ถ้าคุณรู้จักผมจิง  ผมมักจะดูไม่ค่อยพูด แล้วจะให้พูดว่าไงเล่า  ไปด่าเรื่องพี่ให้คนอื่นฟังรึไง  ทีเมื่อก่อนออกสังคม พูดอะไรหน่อยก็โดนด่า หาว่าพูดไม่ดูกาลเทศะ ชิ แล้วตัวเองละยังพูดได้เลย  แมร่ง  ตอนนี้เลย  ขี้เกียจพูด  ซะงั้นเลย  พูดแล้วมีปัญหา แสดงออก กิริยามารยาท ก็มีปัญหากับ พี่บ้าง แม่บ้าง น้องบ้าง  แมร่ง โว้ยยย  แล้วที่ตัวเองยังทำแล้วมาว่าเราคนเดียว  นี่มันพาลนี่หว่า?  เบื่อ-*-’











ซาเทรสหันไปมองนาฬิกาสีทองที่แขวนไว้บนผนังเข็มสั้นชี้เลข 9 เข็มยาวชี้เลข 6













‘3ทุ่มครึ่ง!? ไปนอนดีกว่าเบื่อจิงเลย-*-’













เกมออนไลน์ที่เล่นมาเกือบทั้งวันนั้น ตอนนี้ได้ออกจากเกมแล้ว  นิ้วขาวนวลของเขาไปกดปุ่ม Power ที่คียบอร์ดสีดำ









ตื๊ด  ตื๊ด  ตื๊ด                ฟุ่บ











หน้าจอคอมพิวเตอร์ดับลงเป็นจอดำๆที่ไม่มีอะไร  ขาเรียวยาวของเขาเดินไปในครัว  “แม่ครับ ผมขึ้นไปนอนแล้วนะครับ”













“อ้าว   ไม่กินข้าวล่ะ”  แม่หันหน้ามาเผยให้เห็นรอยเหี่ยวย่นตามวัยที่ใบหน้านั่น  “ไม่ล่ะครับ มันรู้สึกเวียนหัวน่ะครับ”    ซาเทรสมักจะเวียนหัวเป็นประจำแล้วผลที่ตามมาคือ.......ปวดหัวและ......อาเจียน  เขาเริ่มที่จะเป็นแบบนี้ก็ตอนที่ พ่อ นั้นโดนรถชนต่อหน้าเขา วันนั้นเขาจำได้ดีที่สุด  และแม่ของเขานั้นมักจะพูดกับเขาว่า









                                                                            

                                                                    “เหมือนพ่อมากนะ”











“..............” เมื่อแม่พูดแบบนั้นทีไรเขามักต้องมองแม่ด้วยสายตาเย็นๆทุกที และก็ไม่พูดอะไรด้วยเพียงแค่มองเงียบๆ  เท่านั้นเอง........













==================================================================















>>แหะๆ ช้าไปหน่อย พอดีเข้าเวปเด็กดี ไม่ได้น่ะค่ะ   ขอโทษค่ะ T_T











แต่ตอนนี้อาจจะดูน่าเบื่อไปหน่อยนะคะ  แต่ว่าตอนที่อยู่ที่บ้านมันไม่มีอะไรสำคัญน่ะค่ะ  ช่วยทนอ่านไปก่อนนะคะ  เพราะคิดว่าถ้าถึงตอนที่สำคัญของเรื่องนี้  รับรองว่ามันดีกว่านี้น่ะค่ะ  อยู่บ้านเขาได้แต่คิดเลยเครียดไปหน่อยบทนี้   แต่สักพักเขาจะพูดเยอะนะคะ  ก็ช่วยติดตามกันไปก่อนนะคะ







                                                       ขอบคุณที่อ่านบทนี้จนจบนะคะ











ช่วงนี้อาจ 1-2 อาทิตย์อัพทีนะคะ  >> แหะๆ บังเอิญเป็นคนพิมพ์ช้า  และก็ติดงาน ติดการบ้าน โครงงาน กีฬาสี อีก แต่รับรองว่าจะอัพค่ะ ไม่เกินกลางเดือนหน้าแน่ค่ะ (สงสารคนเขียนหน่อยนะคะพึ่งออกจากโรงพยาบาลมา T_T)











ขอบคุณค่ะ   ช่วยคอมเมนท์ด้วยนะคะ  อยากรู้ว่านิยายที่พิมพ์ไปมันเป็นยังไงบ้างน่ะคะ









ขอบคุณค่า











=====================================================================















22-08-48