คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : กล่อมเมียหลับ
พัผ่อนที่ทะเลอีไม่นาน็พาันลับบ้านแยย้ายบ้านใรบ้านมัน มาถึ็เือบสอทุ่มว่าะอาบน้ำอาบท่าเอาลูนอน็ปาไปสามทุ่มนิๆ หลัาเอาลูนอนแล้วพลอยหวาน็ั้ใลไปยัั้นล่าเพื่อหาอะไรทานเพราะอาหารที่ทานไป่อนหน้านี้ย่อยหมแล้ว
แ่หาไม่โนสามีั่อน็ะไ้ทานออร่อยๆ
“ะไปไหน?”ธนินทร์ที่นั่รวานผ่านไอแพอยู่บนโฟาเอ่ยถาม หิสาวหันลับมามอเา้วยสายาอออ้อน ทว่านิ้วเรียวับี้ไปทาที่นอนเป็นำสั่ว่าให้เธอไปนอน
“แ่พลอยหิวนะะ”
“ี่ทุ่มแล้วพลอย”
“สามทุ่มรึ่”
“ไปนอน”
“พลอยยัไม่่ว”
“ให้ัน่วยมั้ยล่ะ?”ละสายาาไอแพเยหน้าึ้นไปเลิ่ิ้วถามพลอยหวานที่รีบส่ายหน้าให้ทันที “ั้น็ไปนอน”บอเสียราบเรียบ แล้ว้มหน้าูาน่อ พลอยหวานหน้า๋อยยอมเินอลับึ้นไปนอนเล่นโทรศัพท์บนที่นอน
แม้ะถูห้ามทานอาหารหลัาสอทุ่มเป็น้นไปมาลอ แ่ลับไม่เยินเลยสัรั้ เพราะหลายๆ หลัะแอบไปทานไ้ แ่่วนี้เหมือนเารู้ทันาปิะนั่ทำานอยู่ในห้อทำานลับเปลี่ยนมานั่ทำานในห้อนอนแทน
“พี่ธินพลอยหิวนะะ”
“อนนี้น้ำหนัเท่าไหร่แล้ว?”ถามโยที่ไม่ไ้เยหน้าึ้นไปมอแฟนสาวที่นั่หน้า๋อยอยู่บนที่นอน พลอยหวานเลือที่ะไม่อบ ปิโทรศัพท์แล้วเอนัวนอนเลือลิ้ไปมาบนที่นอน ไม่มีทีท่าว่าะหลับ
ธนินทร์ที่เลียร์านเสร็ปิไอแพแล้วเินไปยืนออมอภรรยาอยู่ปลายเีย พลอยหวานหยุลิ้แล้วมอเา “ะหลับแล้ว่ะ” พูเสียอ่อนๆ เมื่อสบับสายาุันู่นั้น
เาไม่ไ้อบอะไรเพียแ่ยับึ้นไปนอน้าเธอ ำเลือามออีรั้เมื่อเ็สาว้าายยันอนพลิัวไปมาพลอยให้เานอนไม่หลับไป้วย “ให้โทรเรียโรสให้มั้ยล่ะ?” เอ่ยถามเสียเรียบ
“ไม่เอาโรสมาพลอย็ไม่อิ่ม โรส่าหาที่อิ่ม”พลิัวลับมานอนะแมอหน้าธนินทร์ ยับัวึ้นเล็น้อยเพื่อให้ใบหน้ารับเาแล้วยื่นหน้าไปหวัะูบปาหมา เอ้ย! ปานุ่มๆ นั่นแ่เาลับหันหน้าหนี
“พี่ธิน...”หน้าเื่อนเรียเาเสียเบาหวิว
“ลไปิน้าล่า”
“ในรัวเหรอะ?”ถามยิ้มๆ ราวับีใ แ่พอเาส่ายหน้าให้็รีบหุบยิ้มเพราะวามหมายอำว่า้าล่ามีแ่สอแบบ ไม่้าล่าอบ้าน็้าล่าอเา
แ่ว่าหิว...อะไร็ินไ้ทั้นั้นอให้ถึท้อ
พลอยหวานยับัวลไปนใบหน้า่ออยู่ที่เป้าาเบ็อเอร์อธนินทร์ มือเล็่อยๆ ยื่นไปึาเอเาลมาอไว้ที่้อเท้า แ่นายอวบีผึออมาในทันทีที่ไม่มีปราารป้อัน และยายัวพอให่หลัาถูมือเล็ับประอไว้
“อื้ม ่อยๆ รู...”ายหนุ่มล่าวเสียแหบพร่าหลับาลปล่อยให้ร่าายอยู่ในารวบุมอภรรยา
พลอยหวาน้อปลายหัวเห็ที่อวบให่แล้ว็อที่ะใ้ปลายลิ้นแะลไป่อนไม่ไ้ หาเป็นนอื่นอาะไม่ไ้อบในารมหรืออมมานัแ่เธอลับอบ อาะอบเพราะเมื่อ่อนถูบัับให้ทำบ่อยๆ ระมั ในอนนี้ึไม่เยปิเสธเลยหาเาให้ทำ
หนำ้ำในบารั้ยัเป็นนอทำเอ้วย้ำ
นิไปเอว่าินิสัยหื่นามมาาเาทั้ที่เิาวามอบอัวเอ
นาทวนที่อวบให่และยาวนั้นทำให้อนึถึเวลาที่มันเ้ามาอยู่ในัวไม่ไ้ มันอัแน่นอยู่้าในสร้าวามเสียววาบหวามรู้สึีเป็นที่สุ แ่เ้ามาอยู่ในปามัน็ีไม่่าันนะ
รุ่นิไปพร้อมับอ้าปารับเอาท่อนเนื้ออวบท่อนนั้นเ้ามาในโพรปานุ่มทีละนิยับเ้ามาทีละนินมันสุลำ ลึไปถึลำอเลย็ว่าไ้ พลอยหวาน่อยๆ โยศีรษะรับส่ทวนอวบเ้าปานุ่มอย่าเื่อ้าแ่สร้าวามเสียว่านให้เาไ้เป็นอย่าี
“ี้ ีมาพลอย...แบบนั้นแหละพลอย”
“อึ อ๊อๆ”
“อื้ม ลึอีเ็ี”บอเสียระเส่า วาฝ่ามือลบนศีรษะเล็แล้วับเส้นผมเธอไว้ึึ้นลโยที่พลอยหวาน็ปล่อยัวเอให้เาวบุมเพียแ่อ้าปาไว้เพียเท่านั้น มือเล็ๆ สอ้าิลบน้นาแร่เมื่อเาเริ่มเร่วามถี่เร็วมาึ้นเรื่อยๆ
“อึ อื้ออออ...”นสุท้ายเา็เสร็ พลอยหวานันัวเอออมา น้ำสีาวุ่นถูปล่อยลบนหน้าท้อแร่ เธอเยหน้าึ้นไปมอเาที่หอบหายใอยู่แล้วึ้มลไปูเลียลืนมันลออย่าไม่ให้เหลือสัหย
“พอ”เอ่ยห้ามเมื่อเ็สาวทำท่าะลับไปอมมัน่อ พลอยหวานเบะปาใส่แ่็ยอมปล่อย หันไปหยิบทิูมาเ็ทำวามสะอาให้เาพร้อมึาเึ้นไปใส่ให้เา เพราะมันเป็นสิ่ที่ไม่วรลืนินันั้นนานทีเาึะยอมให้เธอลืนมันลท้อและหามีรั้ไหนที่เธอลืนมันโยไม่ไ้รับอนุาเาะลโทษโยให้เธออ้าว
“ะหลับไ้ยั”ถามหลัาพลอยหวานยับมานอนามเิม
“หอมแ้มพลอย อ แล้ว็ับนม้วย”บอเสียเบาหวิวแ่ธนินทร์ลับทำามอย่าว่า่าย หอมแ้มเธอสอ้า ะที่อ็ับนมเธอไป้วย แ่เหมือนว่าเ็นอนหลับยาะไม่พอใแ่นั้น ถเสื้อึ้นเพื่อให้เาไ้สัมผัสมันัๆ ึ่ธนินทร์็ไม่ไ้ว่าหรือห้ามอะไร
“แล้วถ้าบอว่าเี่ย..นะะทุบให้”
“ะเอามาว่ามั้ะ”
“หุบปาแล้ว็รีบๆ หลับไปะ”บอเสียุๆ พลอยหวานรีบหลับาลแล้วพาัวเอเ้าสู่ห้วนิทราไป เ่นเียวับธนินทรที่เมื่อภรรยาหลับสนิทพร้อมลมหายใสม่ำเสมอเา็ึเสื้อเธอลัารห่มผ้าให้แล้วอเธอพาัวเอเ้าสู่ห้วนิทราามไป
ความคิดเห็น