คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักเพราะเกลียด
นระทั่มีเสียเาะประูห้อัึ้น พลอยหวาน้อหน้าสามีาแป๋วเหมือนาหวัว่าเาะหยุและถอัวออไป ทว่า...ธนินทร์ลับรีบยับเอวอยถี่ยิบสร้าวามเสียวเียนาใายแ่พลอยหวาน นัวเอเสร็ไปพร้อมภรรยาอีรั้ึถอถอนแ่นายออมา
“ลู”เาล่าวเสียเรียบเมื่อเห็นพลอยหวานทำท่าะอ้าปาถาม
“ะไปทะเลันใ่มั้ย พลอยอไป้วยไ้หรือเปล่าะ?”ยับัวลุึ้นนั่เอ่ยถามสามีเสียเบาหวิว แม้ะรู้ำอบอยู่ในใแ่แ่อยาลอถามเผื่อว่าเาะเปลี่ยนใให้เธอ...
“ไม่ให้ไป”
และเายัยืนยันำอบเิม...
“แ่พลอยไม่ไ้ไปเที่ยวนานแล้วนะะ”
“ไม่ให้ไป็ือไม่ให้ไป ันไม่อนุาให้เธอออไปไหน...เธอ็ไม่มีสิทธิ์ที่ะไปเ้าใมั้ยพลอยหวาน”เสีย่ำถามพลอยหวานที่ำใพยัหน้ารับ เธอลุออาเียเินไปหยิบผ้านหนูมาพันัวไว้ มอธนินทร์เมื่อเห็นว่าเาหยิบบ๊อเอร์มาสวมแล้วึเินไปเปิประู
“เพรใสนสวย”เอ่ยเรียบุรสาววัยสามวบที่ยืนอุ๊าอยู่หน้าห้อ เ็น้อยอ้าแนให้ผู้เป็นแม่ พลอยหวานที่โน้มัวลไปะอุ้มแ่ถูสามีระแอมใส่เป็นารห้าม่อน “แม่ยัไม่ไ้อาบน้ำ่ะ”
“ปะป๊าล่ะะ”เ็หิเอียอถามเมื่ออยาให้พ่อับแม่ใรสัน็ไ้อุ้ม ธนินทร์เินมายืน้าพลอยหวาน แล้วนั่ยอ้านหน้าอเพรใส
“ป๊า็ยัไม่ไ้อาบน้ำ น้อเพรไปรอป๊า้าล่า่อนนะรับเี๋ยวป๊าามลไป”
“เร็วๆ นะะ อยาไปเที่ยวแล้ว”อบยิ้มๆ แล้ว็เินลไป้านล่าโยมีพี่เลี้ยอยเินามูแล พลอยหวานปิประูห้อหันลับมามอน่านน้ำที่ยืนอยู่้าเธอ หิสาวเย่เท้าึ้นไปุ๊บปาเาหนึ่รั้แล้วูปิิริยาอเา
“หอมแ้มพลอยไ้มั้ยะ”
ฟอ~ ไม่อบแ่โน้มัวลมาหอมแ้มภรรยาสาว านั้น็เินไปหยิบผ้านหนูเ้าห้อน้ำไปัารัวเอ พลอยหวานเินามไปหยุหน้าประูห้อน้ำ เอื้อมมือไปเปิประูึ่เาไม่ไ้ล็อมันไว้
เธอยืนมอเาอาบน้ำพร้อมับสมอที่ำลัรุ่นิว่าเพราะอะไรทำไมเาถึใร้ายับเธอทั้ที่บ่อยรั้เายอมทำามที่เธออ แ่ลับใร้ายในหลายๆ เรื่อ ทำับเธอราวไม่ใ่ภรรยาเป็นเพียแ่เ็ที่ื้อมาเลี้ยไว้ทั้ที่เราแ่านทะเบียนสมรสและมีลู้วยันถึหนึ่น
“พี่ธิน...”
“ะอาบ็มายืน เี๋ยวอาบให้”เอ่ยเสียห้วนๆ แทรึ้นมา่อน พลอยหวานเม้มปาัวเอเล็น้อย เินเ้าไปในห้อน้ำไม่ลืมที่ะปิประู ึผ้านหนูที่พันัวไว้ออานั้น็เินไปยืน้านหน้าสามี
“อถาม...”
“ไม่ให้ถาม หุบปาไปบ้ารำา!”ำพูและน้ำเสียเหมือนปืนลที่ยิใส่ แ่ารระทำเหมือนธารน้ำไหลอ่อนโยน(บารั้) เาหยิบโฟมล้าหน้ายื่นให้พลอยหวานเพื่อให้เธอล้าหน้าเอ ส่วนเา็บีบรีมอาบน้ำใส่า่ายีฟอเพื่อถูัวให้เธอ
“พี่ธินเลียอะไรพลอยหรือเปล่าะ”สูลมหายใเ้าลึๆ และพ่นออไป่อนะถามเา เธอับเาแ่านอยู่ินันมาสี่ปีแล้วและใ่...สี่ปีแล้ว แ่มีสิ่ที่เธอสสัยมาลอือเาเลียัอะไรเธอหรือไม่
เาระทำย่ำยีเธอในหลายๆ เรื่อราวับเธอไม่ใ่ภรรยาไม่ใ่นที่เารัและเา็แสนีหลายๆ เรื่อในเวลาเียวันมันึทำให้เธอสับสนว่าทุวันที่ผ่านมานี้เารัเธอมั้ย หรือเลียเธออยู่ันแน่
“ันเลียทุอย่าที่เป็นเธอ”
“...”แน่นอนว่าพอไ้ยินแบบนี้นเป็นภรรยา็ถึับหน้าเสีย วามน้อยใแล่นึ้นมาุอยู่ในอ พลอยหวานฝืนยิ้มออมาทั้ที่น้ำาลอเบ้า “แล้ว แล้วพี่ธินแ่านับพลอยทำไมะ?”
“เพราะเลียเธอมาไ”
“ถ้าเลียแล้วะแ่านทำไม ทะเบียนสมรสและบอให้พลอยมีลูทำไม”หันลับไปเผิหน้าับเา วามน้อยเนื้อ่ำใผุึ้นมาุอึ้นเรื่อยๆ “มาีบพลอยอีทำไม มาทำให้รู้สึีแ่่วเวลาหนึ่ทำไม”
“เยทำอะไรันไว้ำไม่ไ้เหรอ”ยื่นมือไปบีบหน้าอนิ่มหยุ่น
“พลอยทำอะไรพี่ธินะ?”
“ถ้าันทบทวนวามำให้เธอะทรมานเียนายเลยนะ”
“ไม่ไ้เสแสร้แ่พลอย...”รั้นะพูว่าำไม่ไ้ ู่ๆ ็นึึ้นมาไ้ พลอยหวานเยหน้าึ้นไปสบาธนินทร์ แววาอเานิ่เย มุมปาเย้ยหยันราวับมีวามสมน้ำหน้าเธออยู่นัยๆ
“แฟนเ่าู่อื่นลับมาบันอีรั้อาะั้ใรัันมาว่าเิม แ่ับันไม่ใ่...ันะั้ใเลีย ทารุแฟนเ่าในานะเมียนปัุบันแบบเธอนว่าะพอใเลยล่ะ”
ความคิดเห็น