คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 ชั้นขึ้นรถไปกับเขาอย่างงงๆ
บทที่ 4
ั้นึ้นรถไปับเาอย่าๆ
“สายแล้วววว เวนิส ะไปไ้ยั” แ๋มะโนเรียเพื่อนสาวสุรั
วันนี้พวเธอทั้สอมีนัไปานแสสัว์เลี้ย แ๋มเป็นนรัสัว์มาเธอไม่เยพลาานอะไรแบบนี้
“ะเสร็แล้วววว ็ใรบอเธอมาปุปปับ นี่มันวันเสาร์แสนสุอั้นนะ” เวนิสบ่นพลาสวมเสื้อุม
“ไปัน” แล้วทั้สอ็เินไปที่ลานอรถ
“เป็นไบ้า ารถ่ายทำเป็นไป้วยีป่ะ”
“็ีนะ ไม่ไ้มีปัหาอะไร”
“แล้วเทสหล่ะ เทสเป็นไ หล่อมามั้ยเธอ”แ๋มถามอยารู้อยาเห็น
“็หล่อ หล่อมา”
“ใ่มั้ยยยย อนที่ั้นเอเ้า เ้าูีมาเลย แถมสุภาพสุๆ ใ่มะ”
“่ายยย เ้าื้อหนัสือแทีมาน้วยนะ” เวนิสยิ้มว้า เธอำไ้ไม่เยลืมม
“โอ้ยยยยย พระเอสุๆ วันนี้ที่ั้นอยาไปเป็นพิเศษ เพราะเามาเป็นแรับเิในาน้วยน่ะสิ เามีหมานะเธอออออ” แ๋มรายานเพื่อนสาว
“มิหน่าหล่ะ ูเร่ั้นแปลๆ”
แล้วสอสาว็มาถึาน ที่านนเยอะมา ทั้นรัสัว์และแฟนลับอเทส ทั้สอฝ่าฝูนนมาถึหน้าเวที แฟนลับอเาเยอะมา ทุนอยรี๊เา
วันนี้เาเอ็ูีเหมือนเ่นเย อยู่ในุเสื้อเิ๊สีาว าเยีน์ปลระุมสามเม็ หล่อระเบิเลย เามาับน้อหมาโลเ้นื่อเ้า”แฟร์” เวนิสยืนูสัพั็วนแ๋มไปูารแ่ันสุนั่อสอสาวสนุสนานับานมา
“เวนิสสสส ั้นอโทษนะเพื่อน”
“อะไร เิอะไรึ้น”
“ทีมานเรียัว่วนแ มีเรื่อ่วน แรอั้นที่นี่นะ เี๋ยวั้นะลับมารับ”
“แนี่นะ…..”
“นะนะ รอ่อนนะเพื่อน”
“รีบไปรีบมานะ” เธอพูเสร็ แ๋ม็ออาานไป
เวนิสเินเล่นในานสัพั แล้ว็ไปเินเล่นในร้านหนัสือ เินนเธอี้เียเลยโทรไปหาเพื่อนสาวบอว่าะลับ่อนแล้ว พร้อมทั้าโทษที่มาทิ้ันแบบนี้ เพื่อนสาวรีบอโทษโยะไถ่โทษ้วยารพาเธอไปทาน้าวเย็นนี้ เธอรีบปิเสธ เพราะลัวะโนเทอีามเย
เธอเินมารอแท็ี่ แ่แล้ว็มีรถู้สีำมาอหน้าเธอ พอลระล น้าในนั้นือเทส
“ุเวนิสะไปไหนรับ”
“สวัสี่ะุเทส เอ่อเวนิสำลัะลับบ้าน่ะ” เธออบเา
“ึ้นมารับ เี๋ยวผมไปส่”
“อ้อ เอ่อ ไม่เป็นไร่ะ เี๋ยวเวนิสลับเอไ้่ะ”
“ไม่เป็นไรรับึ้นมาเลย”
เธอลัเลสัพัแล้ว็ึ้นไปบนรถับเา านั้นเา็บอนับรถไปแถวร้านหนัสือ
“บ้านเวนิสอยู่ไม่ไลาร้าน่ะ ส่เวนิสที่ร้าน็ไ้่ะ เี๋ยวเวนิสเินไปเอ”
“เี๋ยวผมไปส่ที่บ้านไ้รับ”
“ุไม่มีาน่อเหรอะ”
“วันนี้ผมไม่มีานแล้วรับ ผมว่าะไปออำลัาย”
“ีัเลยนะะ มิน่าหล่ะุเทสถึไ้หุ่นีนานี้”
“หุ่นที่ี ้อมีวินัยรับ”
็อๆ ๊อๆ
เสียท้อเวนิสร้อ เธอแทบะแทรแผ่นินหนี ท้อเ้ารรมทำไมไม่ไปร้อเวลาอื่น แมาร้อทำไมอนนี้บนรถู้ึ่เสียเียบมา ทำไมมมมมมมม
“แฮร่ๆๆๆ” เธอยิ้มเื่อนๆ
“ุยัไม่ทาน้าวเหรอรับ”
“่ะ เวนิสว่าะลับไปทานที่บ้าน่ะ อนแรนัเพื่อนไว้ แ่เพื่อนลับไป่อนแล้ว”
“อ้อ ผม็ยัไม่ินอะไรเลย”
“เี๋ยวเราไปหาอะไรินันไหมรับ แถวบ้านุเวนิสมีอะไรอร่อยๆ ทานไหมรับ”
เวนิสแทบไม่อยาะเื่อหู นี่เธอำลัะไปทาน้าวับเทส ุปาร์หนุ่มื่อัสุๆ ในอนนี้ ใระเื่อเธอแ๋มเหรอ แ๋ม็ไม่เื่อเธอ เาวนเป็นมารยาท เธอเอ็วระปิเสธไปามมารยาท
“มี่ะ แถวนั้นมีร้านพิ่าโฮมเม อร่อยมา่ะ” เธออยาสวนท่าที แ่โอาสแบบนี้หาไม่ไ้แล้วในีวิ เผื่อไ้เลฟี่อี
“นน้อย้วย่ะ”
“ีเลยรับ รบวนุเวนิสบอทาพี่ยศ้วยนะรับ”
หิสาวบอทานับรถ นทั้สอมาถึร้านอนบ่ายสามโมึ่แทบะไม่มีนในร้านแล้ว เทสใส่หมวอำพลาแ่็ไม่่อย่วยเท่าไหร่เพราะยัไออร่าเามัน็โเ้ออมาอยู่ี
เวนิสพาเาไปนั่โ๊ะประำอเธอ ีที่หลบมุมพอี
“เี๋ยวเวนิส ะแนะนำเมนูอร่อยๆ ให้นะะ อันนี้็อร่อยนะะ อันนี้็อร่อย่ะ เอะอันนี้็ีเลย่ะ”
“ฮึ ฮึ” เาำ “น่าอร่อยทุอย่าเลยนะรับผมว่า”
“ุเวนิสทานเ็มที่เลยนะะ มื้อนี้ผมเลี้ยเอ”
“ไม่เป็นไรเลย่าาา เราหารันไ้ เวนิสโอเ”
“ถือะว่าผมเลี้ยอบแทนนะรับ ุเวนิส่วยผมไว้เยอะมา”
เวนิสยิ้มในใ พลาิว่าเธอไป่วยเาอนไหนบ้า
“ั้นเวนิสไม่เรใแล้วนะะ สั่เลยนะะ”
“ุเวนิสสั่มาเลยรับ”
ทั้สอทาน้าว้วยัน เวนิสถามเาหลายเรื่อที่เธออยารู้ ึ่เาเอ็ใีบอเธอเือบทุอย่า เาเอ็ไม่่อยไ้ทาน้าวับเพื่อนๆ ่ายๆ สบายๆ แบบนี้มานานแล้ว ทั้สอุยันนเือบถึห้าโม นในร้านเริ่มเยอะ เวนิสึวนเาลับ
“อบุมาๆ เลยนะะที่ทั้เลี้ย้าว ทั้มาส่”
“ไม่เป็นไรรับผม็ไ้อิ่มไป้วย” เายิ้มให้เธอ
“ไปแล้วนะะ เธอโบมือลาเา” เาเอ็โบลับ
“ุเวนิสลไปนานแล้วนะรับ ุเทสยิ้มอะไรรับ” พี่ยศอแวไม่ไ้
“ฮะ เอ่อ อ่า ไปฟิเนสรับ” เทสรีบอบลับ
เวนิสลับมาที่ห้อ หยิแนัวเอ ที่เธอไม่ไ้ฝันไปใ่ไหมเมื่อี้เธอเพิ่ไปิน้าวับเทสมา เธออยาะรี๊ ไม่อยาะเื่อเลย เธอรีบหยิบโทรศัพท์ะโทรไปบอเพื่อนสาว แ่็เอะเอาไว้่อน เี๋ยวเพื่อนเธอโวยวายไปันให่
เวนิสิถึรอยยิ้มอเา เาทำให้เธอละลาย เธอนอนยิ้มให้เพาน มันรู้สึแปลๆ ในท้อ นี่เธอิับเามาว่าแฟนลับหรือป่าวนะ แล้วเธอ็เผลอหลับไปพร้อมรอยยิ้ม
…….…………………………………………..
P.S. I love you
ความคิดเห็น