คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : มิตรภาพใหม่
คริสอุ้มอลิเซียมาที่รถม้า เจ้าหญิงองค์เล็กที่ตอนนี้อยู่ในสภาพเกือบหมดสติแต่ฝืนตัวเองไว้เพราะอยากเห็นสภาพรอบด้าน
“แอนเรียสล่ะ เป็นยังไงบ้าง”อลิเซียฝืนถามเมื่อรถม้าแล่นออกจากจุดเกิดเหตุมาได้สักพัก
“ไม่เป็นไรแล้ว ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ผู้หญิงอะไรบ้าพลัง”เสียงเบาๆของคริสทำให้อลิเซียนึกอยากเสกไฟมาเผาก้นมันนัก
“ขอบใจนะที่เข้าไปช่วย”
ไม่มีเสียงตอบจากคนข้างตัว มีเพียงการพยักหน้าแบบไม่ใส่ใจแทนเท่านั้น
“วันนี้จะต้องทำอะไรบ้าง”อลิเซียซึ่งเริ่มฟื้นตัวได้ก็อ้าปากพูดทันที
“ก็เรียนในตอนเช้าและบริหารอาณาจักรตอนเย็น”
“เรียนอะไรล่ะ”
คริสหันมาส่งสายตาประมาณว่ารู้อะไรบ้างมั้ยเนี่ยชีวิต
“ข้ายังไม่ได้อ่านคู่มือนักเรียนนี่นา บอกข้าหน่อยเถอะ”
“เรียนอะไรก็ได้ที่เจ้าสนใจ ที่นี่มีวิชาเรียนเป็นพันวิชาแล้วแต่ว่าเธอต้องการเรียนอะไร ช่วงเวลาในการศึกษาของแต่ละวิชา เธอต้องเรียนวิชาบังคับให้ครบซึ่งมีสามสิบวิชาที่จะต้องเรียนให้ครบภายในห้าปี ส่วนวิชาอื่นก็แล้วแต่ความสนใจสามารถดูได้ที่บอร์ดหน้าโรงอาหาร”
“สามสิบวิชาเชียว”
“แต่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้า ลองสอบได้คะแนนมากขนาดนั้นคงใช้เวลาไม่นาน วิชาบังคับนั่นแค่ไปสอบให้ผ่านก็ผ่านแล้ว”
อลิเซียถึงกับขยับตัวอย่างไม่เป็นสุข ‘ท่านอิลิซาเบธคะ ข้อสอบพวกนั้นเป็น’
‘เป็นฝีมือข้าเองแหละเด็กน้อย ถ้าเจ้าไม่ดื้อนะ ข้าทำให้เจ้าได้คะแนนเต็มได้เลยล่ะ’
“โธ่”อลิเซียเผลอบ่นออกเสียงทำให้คนข้างตัวทำหน้าสงสัย
“แล้วเจ้าจะไปเรียนอะไรล่ะ”อลิเซียรีบถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
“ก็ไปไล่สอบน่ะสิ สอบๆ ไปซะให้หมดจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่น”
“วันนี้เจ้ากับอเล็กพูดเก่งขึ้นนะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นนี่เป็นคำชม คือพูดเยอะๆอ่ะดีแล้ว”
“แล้วนี่เจ้าจะไปสอบวิชาอะไร ข้าไปด้วยนะ”
“ก็ได้”
เช้าวันนั้นอลิเซียต้องเขียนข้อสอบไปหลายพันข้อ ต้องใช้คำว่าเขียนเพราะคนทำเฉลยก็คือท่านอิลิซาเบธ ส่วนตัวเธอเป็นแค่เครื่องมือที่ใช้เขียนเท่านั้น ส่วนที่บอกว่าหลายพันข้อน่ะ ต้องแก้เป็นหมื่นกว่าข้อเลยดีกว่าเพราะคริสดันแจ้งความจำนงว่าจะสอบรวดเดียวสามสิบวิชาเลย ตัวเธอเลยพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย
“มือข้าต้องใช้งานไม่ได้อีกเป็นอาทิตย์แน่เลย เจ้าบ้าหรือเปล่าสอบรวดเดียวหมด”อลิเซียบ่นเมื่อข้อสอบชุดสุดท้ายอันตรธานไป
“ว่าข้าบ้า เจ้าเองก็ต้องบ้าเหมือนกันที่ทำข้อสอบพวกนั้นรวดเดียวเหมือนข้า”คริสย้อน ก่อนที่อลิเซียจะเถียงอะไรกระดาษผลคะแนนก็มาถึงเธอและคริส
“พวกเจ้าได้คะแนนเต็มทุกวิชาทั้งคู่ ถ้าข้าไม่คุมสอบด้วยตาตัวเองต้องว่าพวกเจ้าลอกกันแน่ คำตอบของเจ้าสองคนเกือบจะเหมือนกันทุกข้อทุกวิชาเลย”ศาสตราจารย์ไดอาน่าพูด
******
“เหลือเชื่อเลย นายได้ยินไหมว่าคิงกับควีนปีหนึ่งทำข้อสอบสามสิบวิชาผ่านด้วยคะแนนสูงสุดตั้งแต่เช้าวันแรก”
“นายได้ยินไหมว่าควีนปีหนึ่งสร้างพลังเวทได้ด้วยมือเปล่าด้วยนะ”
“ข้าได้ยินมาว่าควีนปีหนึ่งน่ะเป็นเจ้าหญิงองค์เล็กจากราชวงศ์แวนเวิร์ธด้วยนะ”
“นี่พวกเจ้าหยุดกระซิบกระซาบแบบนี้ซะทีได้มั้ย”อลิเซียระเบิดเสียงใส่ฝูงชนที่กำลังพูดถึงเธอในระยะเผาขน
“อย่าไปสนใจเลยน่า ก็เธอมันเป็นของแปลกนี่”ไรโอเนลเดินถือถาดอาหารกลางวันมานั่งตรงข้ามเธอกับคริส
“ขอบใจนะที่ย้ำว่าฉันแปลกน่ะ”
“ก็แปลกจริงๆนี่ แถมเธอยังมีลักษณะไม่เหมือนกับพวกเจ้าหญิงทั่วไปด้วย ยัยขี้เหร่”ไลโอเนลล้อเลียนเธอแต่ไม่ทำให้เธอรู้สึกโกรธแต่อย่างใด
“นายก็มีแค่หน้าตาอย่างเดียวที่เหมาะจะเป็นเจ้าชายไลโอเนล”
“แน่นอน ก็คนมันเกิดมาหล่อนี่นา”
“สวัสดีอเล็ก สวัสดีเดวิด”
“สวัสดีควีนคนดัง”เดวิดทักอย่างล้อเลียน
“โอ๊ย อยากจะบ้าตาย”
แม้ว่าการพูดคุยของอลิเซีย ไลโอเนล และเดวิดจะดูสนุกสนาน แต่ด้วยเหตุผลหลายประการทำให้รอบๆตัวของพวกเขาไร้ผู้คนไปประมาณสามโต๊ะ
“รู้สึกเด่นๆไหม”ไลโอเนลทัก
“ใช่ คนแน่นโรงอาหาร แต่โต๊ะประมาณยี่สิบตัวรอบพวกเราไม่มีคนนั่ง”อลิเซียตอบ
“ก็เพราะเจ๊นั่นแหละคนเขาถึงไม่กล้าเข้าใกล้”
อลิเซียทำท่าจะเอาส้อมจิ้มตาเดวิดที่ตอนนี้เรียกเธอว่าเจ๊
“ขอโทษนะ พวกข้านั่งด้วยได้ไหม”
“แอนเรียส เธอหายดีแล้วใช่ไหม ฉันขอโทษ”อลิเซียรีบลุกขึ้นพูด
“ข้าดีขึ้นมากแล้ว ข้าเองก็ต้องขอโทษที่ไปท้าประลองท่าน ข้ามันโง่เองที่คิดสบประมาทท่าน”
“ไม่หรอก ไม่เป็นไรจริงๆนะ แล้วพวกเจ้าชื่ออะไรกันมั่ง”
“นี่คือเจ้าชายราฟาเอล โอดินเบิร์กแห่งอาณาจักรโอเรนเบิร์ก ตำแหน่งเสนาธิการฝ่ายกิจกรรมและการสงคราม”ชายร่างสูงตาชั้นเดียว ผมยาวสีน้ำตาลแก่ถูกรวบไว้ด้านหลัง ดูลักษณะเหมือนเพลย์บอยเจ้าสำอางนิดๆ ไม่เหมาะกับคำว่าสงครามแม้แต่นิดเดียว
“ยินดีที่ได้พบกับเจ้าหญิงองค์เล็กของอาณาจักรแวนเวิร์ธ”ราฟาเอลโค้งตัวลงมาพร้อมกับดึงมือของอลิเซียไปจุมพิต
“ยินดีเช่นกันข้าอลิเซีย แวนเวิร์ธ”อลิเซียฉีกยิ้มตามมารยาทที่ท่านแม่พร่ำสอนมาตั้งแต่เด็ก ท่านแม่
อารมณ์ของอลิเซียสะดุดทันทีเมื่อนึกถึงอาณาจักรที่เธอต้องพยายามกลับไปเห็นให้เร็วที่สุด แม้จะช่วยอะไรไม่ได้แต่ขอกลับไปเห็นก็ยังดี
“เหม่อไปถึงไหนแล้วเจ๊”เสียงของเดวิดดึงเธอกลับมา
“นี่ท่านริชาร์ด คอนเนอร์ลูกชายของเสนาธิการใหญ่แห่งอาณาจักรโอเชนเซีย ตำแหน่งเสนาธิการฝ่ายเศรษฐกิจ”ชายผมสั้นที่มีสายรัดศีรษะสีขาวโค้งตัวเล็กน้อย ดวงตาฟ้าสดใสช่างเข้ากันได้ดีกับผมสีทรายของเขา
“และสุดท้ายข้าเซเรส วาเลนเซอร์ เจ้าชายจากอาณาจักรวาเลนเซีย ตำแหน่งเสนาธิการฝ่ายวิชาการ”เซเรสชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงแนะนำตัวเอง ดวงตาสีทับทิมที่ดูสุกสว่างนั้นมองมาที่อลิเซีย
“ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าหญิงองค์เล็กจากอาณาจักรแวนเวิร์ธ”เซเรสยื่นมือมาเพื่อจับมือทักทายก่อนจะยักคิ้วเล็กๆ
“ข่าวลือที่พวกท่านได้ยินคงจะเกินความจริงอยู่มากเลยสินะ”
“บอกตามตรงนะควีน มันยิ่งกว่าคำว่ามากอีก”เซเรสพูด
“ขอบคุณนะ”
อลิเซียนึกในใจว่าหมอนี่มันกวนบาทาเหมือนมีไลโอเนลโผล่ขึ้นมาอีกคน
“ขอประธานโทษนะคะ”เสียงหวานๆเล็กๆดังขึ้นด้านหลังของสี่คนที่มาใหม่เรียกความสนใจจากพวกเขา
“เธอเป็นใคร”ไลโอเนลแกล้งเก๊กเสียงเข้ม ทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ดูน่ารักน่าทะนุถนอมถึงกับตัวสั่น
“ข้าชื่อเรนเนล อิซซาเบลมาจากอาณาจักรลูซอน”ตาสีม่วงอ่อนที่เข้ากับผมสีม่วงอมแดงนั้นรื้นด้วยน้ำตาเหมือนปริ่มจะร้องไห้ เธอดูตื่นกลัวเหมือนยืนอยู่หน้ากรงเสือ
“แล้วเธอมาทำไม”ไลโอเนลยังคงแกล้งต่อไป
“พอแล้วน่าไลโอเนล จะไปแกล้งเรนเนลทำไม”อลิเซียดุเพื่อนที่ยังเล่นไม่เลิก
“ขะ ข้า ปะ ปะเป็นเลขะ ขาค่ะ”เรนเนลที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ตะกุกตะกักพูด
“เยี่ยม ข้ากำลังจะตามหาอยู่พอดีเลย ดีใจนะที่ได้เจอเจ้า ช่วยตามพวกคนที่เหลือในอาณาจักรให้หน่อยได้ไหม ฉันอยากจัดประชุมน่ะ”อลิเซียถาม
“ดะ ดะ ได้ค่ะ แต่ห้องประชุมต้องจองล่วงหน้า ถะถะถ้าข้าได้เวลาที่แน่นอนจะรีบตามหาท่านและแจ้งให้เร็วที่สุด แต่อย่างน้อยต้องรอสามชั่วโมงค่ะ”เรลเนลที่พยายามควบคุมตัวเองเต็มที่กลับตัวสั่นอย่างน่าสงสารทำให้อลิเซียส่ายหัว
“แอนเรียส ฉันว่าเธอต้องช่วยจัดการหมอนี่แล้วล่ะ นายไลโอเนล นายนิสัยเสีย ดูสิเขากลัวแล้วเห็นมั้ย”อลิเซียแกล้งว่าไลโอเนลก่อนจะหันไปถามเรนเนลอีกครั้ง อลิเซียมองข้ามท่าทางที่สื่อว่าอยากไปจากที่นี่แล้วของเรนเนล
“กินอะไรมาหรือยัง มานั่งกินด้วยกันมั้ยเรนเนล ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก”
“ข้ากินมาแล้วค่ะควีน ข้าขอตัวไปจะ จะจองห้องประชุมก่อน”
“ก็ได้จ๊ะ เอาที่เธอสบายใจ”อลิเซียยิ้ม
“ค่ะ”เรนเนลรีบถลาออกไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็วราวกับว่ารอจังหวะนี้มานานมากแล้ว
“นายเป็นอะไรของนายไลโอเนล”อลิเซียถามหลังจากที่เรนเนลจากไป
“ก็ไม่มีเหตุผลอะไร ก็แค่อยากแกล้ง”
*************************************************
ช่วยวิจารณ์ตอนนี้ด้วยได้ไหมคะ ว่ายืดไปหรือน่าเบื่อไปมั้ย
ความคิดเห็น