คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การแลกเปลี่ยน
EP. 7
แล้วเวลา็ผ่านไปอี 1 เือน นั้นหมายวามว่าโรสะไ้เสื้อลุมประำบ้านสัที เธอสวมมันไว้อย่าภูมิใ ่อนที่เธอะหมุนัวในระ็เห็นว่ามีสัลัษ์อบ้านแอเลอร์อยู่ที่้านหลัอเธอ เธออบมันมาๆและอนนี้เธอ็มีเหรียทอมารอบรอแล้ว 2 เหรียาิรรมในห้อเรียนและารวลับนัเรียนนอื่น
แน่นอนว่าเธอไม่ใ่นเริ่ม แ่เพราะเธอมีเหรียเินมาถึสามิ้นและเป็นรอมาาเรน ทำให้นัเรียนนอื่นๆิว่าเธอเป็นเหยื่อที่สามารถแย่ิเหรียมาไ้่ายๆ แ่เธอ็ไ้พิสูน์ให้พวนั้นเห็นแล้วว่าเธอไม่ใ่นที่ะ้อถูล้มไ้่ายๆ เนื่อาหลัาที่เธอเือบเสียท่าให้ับเวิร์ธ เธอ็ไปฝึารใ้เวทมนร์อเธอมาึ้น และบารั้เธอ็เยอสู้ับเรน้วย แ่เา็ปิเสธและเลือที่ะสอนเธอแทน ึ่ในลุ่มอเธออนนี้รวมเธอ้วย็ะมีสี่น นั้นือเรน แม็์ อาโอริโอ โรส
"หลัาเห็นาร่อสู้อเธอมาหลายรั้ ันเห็นว่าเธอเลี่ยที่ะใ้เวทมนร์หลัอเธอับนัเรียนนอื่นๆ ทำไมหรอ" แม็์ถามโรส ะที่ทำารบ้านวิาประวัิศาสร์ร่วมับอาโอริโอและโรส ส่วนเรนนั้นเพียนั่เยๆเพราะเาทำารบ้านอเาเสร็แล้ว
"เอ่อ...นั้น็เพราะันไม่ไ้อยาทำร้ายใรริๆน่ะ ันหมายถึเพลิปีศาอันมันะแผเผาเป้าหมายนหาถ้าเป็นอมเวท็ะไ้รับอาารบาเ็บสาหัส ันึเลือใ้ับสิ่ที่ัน้อารทำลายริๆ" โรสอบอย่าไม่สบายใเล็น้อยเพราะเธอถูสอนให้อย่าใ้พลัที่มีในารทำร้ายนอื่นโยพ่ออเธอ เรโร
"อย่านี้นี่เอ เธออ่อนโยนเินไปนะ ถ้าอยาเป็นเทพประธาน เธอ้อทิ้วิธีิแบบนั้นนะ ไม่ั้นเธอ็ะสู้แบบรึ่ๆลาๆแบบนี้็ไม่ไหวนะ ถ้าอีฝ่ายอยาให้เธอาย เธอะทำยัไ" อาโอริโอถามและมอเธออย่าริั นั้นทำให้โรสถอนหายใเบาๆและในที่สุเธอ็ทำารบ้านวิานี้เสร็
"ันไม่ายหรอ ันเอาัวรอเ่นะ ถ้าถึสถานาร์ับัน ันมั่นใว่าันะเอาัวรอไ้แน่นอน ไม่้อห่ว" โรสล่าวอย่าร่าเริและยืัวเล็น้อยเพื่อลายล้ามเนื้อ
"บาทีัน็ไม่เ้าใับวามิอเธอเท่าไรแฮะ" อาโอริโอล่าว ่อนที่เาะถอนหายใเบาๆ นั้นทำให้โรสหัวเราะและเ็บหนัสืออเธอลในระเป๋า
"ื้ม หิวูรีมั ันว่าะเ้ารัวหน่อยนะ ไว้เอันพรุ่นี้" โรสล่าวและลุึ้น่อนที่เธอะสะพายระเป๋าอเธอ แม็์และอาโอริโอไ้ยินแบบนั้น็พยัหน้า ส่วนเรนลุึ้นยืนและมอมาที่โรส
"ให้ไปส่มั้ย"
"โอ้ อบในะ ันไม่เป็นไร ันินับที่นี้แล้ว ไม่หลทาหรอ" โรสล่าวและำลัะเินออาเลาน์เพื่อไปยัห้อรัวรวม แ่สุท้ายเรน็ามหลัเธอมาอยู่ี
"ไม่ล่ะ เพื่อวามปลอภัยอเธอ้วย เธอรอบรอเหรียทออยู่สอเหรียนะ อามีนมาู่โมเธออนไหน็ไ้" เรนล่าวและเินอยู่เีย้าโรส เธอ้อยอมรับว่าเธออบให้เาปป้อเธอแบบนี้ แ่ลึๆเธอไม่อยาให้เาทำแบบนี้ เธอึหยุเินและเยหน้ามอเา
"ทำไมนายถึอยาปป้อันนานั้น ันรู้ว่าเราเป็นเพื่อนัน แ่ัน็ยัไม่เ้าใว่าทำไมนาย้อออัวปป้อันแบบนี้ ถึแม้นายะบอว่าไม่ไ้ทำ แ่ารระทำอนายที่ผ่านมาทำให้ันรู้สึแบบนั้น หรือเพราะันเป็นผู้หินเียวในลุ่มหรอ" โรสล่าวออไปาใอเธอ ่อนที่เธอะมอไปที่เาที่มีสีหน้าเรียบเยามเิม ั้แ่รู้ัันมา เธอไม่เยเห็นเายิ้มเลย เธอไม่แน่ใ้วย้ำว่าเาเยมีวามสุบ้ามั้ย
"...ไม่ใ่ ไม่ใ่เพราะเธอเป็นผู้หิหรอ แ่เพราะ..." เรนหยุพูไปและเ้ามาใล้โรสมาึ้น ่อนที่เาะลูบไปที่ผมสีโโ้อเธอและนำผมอเธอไปทัไว้หลัใบหูอเธอ นั้นทำให้นิ้วอเาสัมผัสใบหูอโรสเบาๆ
"อึ!" โรสร้อเสียหลและหน้าแ ่อนที่เธอะถอยออมา แ่เรนไม่ปล่อยให้เธอทำแบบนั้น เาว้าแนอเธอไว้ ่อนที่เาะันเธอไปแนบับำแพเพื่อัเธอไว้ระหว่าเาและำแพ โรสที่ไม่รู้ะทำอย่าไร เธอ็ัวสั่นเบาๆและเยหน้ามอเรนอย่าสับสน
"ะ แ่เพราะอะไรล่ะ" โรสถามเรนอย่าประหม่า ่อนที่เธอะหน้าแยิ่ึ้นและมอไปที่เรน เรนที่เห็นปิิริยาอโรสเา็เอียอลมาหาเธอและ้อมอเ้ามาในวาอโรสพร้อมับใ้มืออเาลูบไล้แ้มอเธอ นั้นทำให้โรสนลุทันทีและทนไม่ไหวอี่อไป เธอึลายร่าเป็นระ่ายสีน้ำาลัวเล็และัวสั่นอยู่ที่เท้าอเรนาวามเินอายและวามื่นเ้น
"เป็นเธอริๆ้วย ระ่ายในเาววันสอบเ้า" เรนล่าว ่อนที่เาะ้อนัวเธอึ้นมา โรสไม่ล้าสบาับเรนเพราะลัวว่าเาะุเธอ แ่เรนลับไม่ทำแบบนั้น เาลูบหัวอโรสอย่าอ่อนโยนและใ้นิ้วอเานวแ้มอเธอเบาๆ โรสรู้สึีึ้นเธอึโน้มัวเ้าหาสัมผัสอเาามสัาาและลอเลียนิ้วอเา เรนที่เห็นแบบนั้น็มอไปที่โรสอย่าอ่อนโยน
"ที่ันปป้อเธอเพราะันยัิหนี้บุุอเธอในวันที่เราเอันรั้แร ันเลยั้ใว่าะปป้อเธอ ในเมื่อเธอมีวามั้ใะเปลี่ยนระบบอโลไม่่าาัน ัน็อยา่วยนที่มีแนวิเียวับัน รวมถึมัน่วยให้ันพันาัวอันไ้้วย" เรนล่าว ะที่เาเริ่มเินไปที่ั้นสามและรไปที่ห้ออเา ะที่โรสฟัำพูอเาและเพลิเพลินับสัมผัสอเา โยที่เธอไม่รู้ัวเลยว่าเธอไม่ไ้ไปทาห้อรัวรวม
นระทั้เรนมาถึห้ออเา เาเินเ้าไปในห้อและวาโรสลอย่านุ่มนวลบนเียอเาและเริ่มให้อาหารแ่ระ่ายทั้หลายในห้อ โรสที่เห็นแบบนั้น็นึึ้นไ้ว่าเธอวรอยู่ในห้อรัวรวมเพื่อทำูรีม แ่อนนี้เธอลับมาอยู่ในห้ออเา
โรสที่ใเย็นลแล้ว็ืนร่าเป็นมนุษย์ามเิม ่อนที่เธอะลุึ้นและมอไปที่เรน
"เอ่อ...อบุนะที่นายอยาปป้อันน่ะ แ่นายทำแบบนั้นไม่ไ้นะ ันหมายถึว่านาย็อยาเป็นเทพประธานไม่ใ่หรอ นายไม่วรเสียเวลามาปป้อัน เพราะันอยาเ่้วยัวันเอ ็อย่าที่ันิเสมอ ถ้ามันไม่ทำให้ันายันะแ็แร่ึ้น" โรสพูอย่ามีเหุผลในมุมมออเธอ
เรนลุึ้นหลัให้อาหารระ่ายเสร็ ่อนที่เาะเินมายืนรหน้าอเธอและเา็ับมาที่หูอโรส นั้นทำให้โรสหน้าแอีรั้และัวสั่นเบาๆาสัมผัสอเา โยที่เธอพยายามผลัเาอออย่าสุภาพ
"นายฟัันบ้ามั้ยเนี้ย" โรสล่าวและิ้นไปมา แ่เรนว้าเอวอเธอไว้และมอมาที่วาอโรสอย่าเ้ม้น
"ฟั แ่นั้นไม่ทำให้ันเปลี่ยนใหรอ" เรนล่าว่อนที่เาะับมาที่้อมืออเธอและูบเบาๆที่ฝ่ามืออเธอ นั้นทำให้โรสสะุ้และมอไปที่วาสีเหลืออเรนอย่าสั่นไหว เามอมาที่เธอ้วยสายาอ่อนโยนเหมือนที่เามอที่พวระ่ายที่เาเลี้ย
"...ทำไมมอันแบบนั้น ันไม่ใ่ระ่ายนะ แล้วนายรู้เมื่อไรว่าันเป็นระ่ายในเาว" โรสพูเบาๆและถามเา ะที่เธอพยายามั้สิและไม่สบาอเา
"แ่เธอเหมือนระ่าย และันรู้หลัาที่เธอมาเอาไม้ายสิทธิ์อเธอาันในวันสอบเ้า เพราะมันไม่มีทาเลยที่เธอะรู้ว่าไม้ายสิทธิ์อเธออยู่ับันหาเธอไม่ใ่ระ่ายัวนั้น" เรนล่าวและมอมาที่เธอ้วยสายาที่ยั่วยวนอเา นั้นทำให้โรสอยาะเป็นลมเลย
เธอรู้ว่า่วหนึ่เือนที่ผ่านมาเธอแทบะไปไหนมาไหนับเาลอเพราะเาเป็นเพื่อนที่ีและ่วยเหลือเธอเสมอ นั้นทำให้เธอใล้ิับเามาว่าแม็์และอาโอริโอ ึ่ารมีเาอยู่้าเธอแบบนี้ ทำให้เวิร์ธไม่่อยมาวนเธออี แ่เมื่อไร็ามที่เธอัสินใหายัวไปาเรน เธอ็ะถูนัเรียนนอื่นมาท้าวลับเธอึ่เธอ็่อยๆเ็บเหรียาพวนั้นมาเรื่อยๆ
"เ้าใแล้ว แ่พอแล้วล่ะ ปล่อยันเถอะ ันอยาินูรีม" โรสล่าวและิ้นไปมา ะที่ใอเธอเ้นแรมา ส่วนเรนไม่รอ้า เาับร่าายอโรสไว้แน่นและ่อยๆโอบอเธอไว้ ่อนที่เาะุหน้าอเามาที่อออเธอและพ่นลมหายใเบาๆ
"ลิ่นเธอหอมีนะ" เรนล่าวสั้นๆและสูมลิ่นอเธอ นั้นทำให้โรสสะุ้และัวสั่นเบาๆ เธออยาผลัเาออ แ่ร่าายอเธอลับไม่ทำามที่เธอ้อาร เธอึยืนัวสั่นและหายใหนั ะที่สายาอเธอเริ่มพร่ามัว
"เี๋ยวันใหู้รีม ถ้าเธอให้ันออีหน่อย" เรนล่าวถึ้อเสนอ นั้นทำให้โรสาเป็นประาย เธอึพยัหน้าอย่าไม่ลัเล เรนที่เห็นแบบนั้น็อุ้มโรสึ้น ่อนที่เาะพาเธอมานั่บนัอเาะที่เานั่บนเียและยัอโรสไว้
"ันเฝ้ารอเอเธอมาโยลอหลัาที่เธอใหู้รีมับพวเราพี่น้อในวันนั้น แ่เธอลับไม่มาให้เราเออีเลย ัน็อยาัในะ แ่เ็สาววาสีมพูุหลาบนนั้นับรอยยิ้มอเธอไม่เยาใันไปเลย" เรนพู้าหูอโรส ่อนที่เาะูบไปที่ใบหูอโรสเบาๆ ึ่หูอโรสเป็นุที่อ่อนไหวที่สุอเธอ เธอึสะุ้เบาๆและอเาไว้แน่น ะที่ัวสั่นเบาๆบนัอเา
"และวันสอบเ้าที่ันเห็นเธอ ัน็รู้ไ้เลยว่าเธอือเ็ผู้หิในอนนั้น" เรนระิบ้าหูอโรสและลามืออเาึ้นมาสัมผัสที่พวแ้มสีมพูอมแอเธอในอนนี้และลูบแ้มอเธออย่านุ่มนวล ะที่ริมฝีปาอเาแปรไปที่ใบหูอเธอ
โรสพูอะไรไม่ออ เธอึเพียนั่ฟัเาเียบๆและิเสื้ออเาไว้แน่น ะที่เธอหายใหนัและหัวใอเธอเ้นเร็วในออเธอ
"แ่เธอลับำันไม่ไ้ เธอบอเอแท้ๆว่าหวัว่าะไ้เอันอี แ่พอเอันเธอลับลืมันหรอ" เรนล่าวอย่าไม่พอใเล็น้อย ่อนที่เาะอรัร่ายที่นุ่มนิ่มอโรสแน่นึ้นและลูบไล้ไปที่สะโพอเธอ ส่วนมืออี้าอเาที่ลูบแ้มอเธอ็นำไปับไว้ที่้นออเธอและลูบเบาๆ
"ันอโทษ...ันไม่ไ้ั้ใที่ะลืมนะ" โรสพูอย่าอ่อนแอ่อสัมผัสอเรน ่อนที่เธอะหลับาแน่นและหายใไม่ที่เมื่อเาลูบไล้ออเธอ
"ไม่เป็นไร อย่าน้อยอนนี้เธอ็อยู่้าันแล้ว" เรนล่าว ่อนที่เาะูบไปที่แ้มอเธอและผละออเล็น้อยเพื่อมอเ้าไปในวาสีมพูุหลาบอโรส นั้นทำให้โรสัวสั่นเบาๆและหน้าแ ่อนที่เธอะิที่ะแปรร่าเป็นระ่ายเพื่อหลบหนีาเา แ่เรน็ว้า้อมืออเธอไว้แน่น
"อย่าลายร่าเป็นระ่ายเพื่อหนีันอี" เาพู้วยสีหน้าริั ่อนที่เาะมอไปที่ริมฝีปาอโรสและมอไปที่วาอเธออีรั้
"ะ แ่ แ่-"
"ไม่มีแ่" เรนล่าวและนำนิ้วอเาวาบนริมฝีปาอโรสเพื่อให้เธอหยุพู ่อนที่เาะลูบริมฝีปาอเธอเบาๆ
"ันูบเธอไ้มั้ย" เรนถามโรส้วยสีหน้าึเรีย ะที่เามอไปที่ริมฝีปาอเธอ นั้นทำให่โรสหน้าแยิ่ึ้นและพยายามผละาเา
"เอ่อ ไหนบอแ่อยัไล่ะ" โรสพูและรู้สึเินอาย แ่เรน็อเอวเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอผละาเา
"ูบ1รั้แลับูรีม1ลู" เรนเสนอแ่โรส นั้นทำให้โรสลัเลและประหม่าา้อเสนออเา
"นายิว่านายะล่อัน้วยอโปรอันไ้ริๆหรอ" โรสล่าวและมอไปที่ใบหน้าอเาที่มีสีหน้าริัและไม่ิว่าะปล่อยเธอไป
"ูรีมาร้าน็อบลิน" เรนพู้วยสีหน้าริัอีรั้ นั้นทำให้โรสะัและหน้าแ ่อนที่เธอะหลบสายาอเธอาเาและใ้เวลาสัพัแล้วเธอ็พยัหน้า
"ะ ็ไ้ แ่นายห้ามผิำพูนะ" โรสพูอย่าเินอายและมอไปที่เรน เรนที่ไ้ยินแบบนั้นเา็ไม่รอ้า เาพยัหน้าและประอใบหน้าอโรสไว้ ่อนที่เาะประบริมฝีปาอเาลบนริมฝีปาอเธออย่าอ่อนโยนและ่อยๆบริมฝีปาอเธอ นั้นทำให้โรสัวสั่นเบาๆและหลับาอเธอล
"อึ อืม..." โรสส่เสียเบาๆในลำอและับเสื้ออเรนไว้แน่น ะที่เรนเอียหัวเล็น้อยเพื่อูบโรสอย่าลึึ้และเา็เริ่มสอลิ้นอเาไปที่ริมฝปีาอเธอและ่อยๆสอเ้าไปสำรวในปาอเธอนเาสามารถสัมผัสลิ้นอโรสไ้
โรสที่รู้สึถึลิ้นอเรนบนลิ้นอเธอ เธอ็ัวสั่นทันทีและราในลำอเบาๆ ่อนที่เธอะูบเาลับและอออเาไว้ ะที่เรน็อเอวอเธอไว้และูบเธออย่าอ่อนโยน านั้นเา็ผละออและมอไปที่โรส้วยแววาอ่อนโยน นั้นทำให้โรสรู้สึอ่อนแอ
"ูรีมิ้นที่หนึ่" เรนล่าวและเา็้มลมาูบโรสอีรั้ โยรั้นี้เาูบเธิอย่าเร่าร้อนึ้นและสอลิ้นอเาเ้าไปในถูไถลิ้นอเธออย่าเร่าร้อน นั้นทำให้โรสัวสั่นเบาๆและอเาไว้แน่นึ้น
"ูรีมิ้นที่สอ" เรนระิบะที่ผละูบาโรสเล็น้อยและัวเาเ้าหาเธออีรั้และูบเธอลึึ้น โยที่เา่อยๆให้เธอนอนลบนเียอเาและเา็ร่อมเธอไว้ ะที่เายัูบเธอและลามืออเาไปลูบไล้ที่หน้าท้ออเธอ นั้นทำให้โรสราเบาๆระหว่าูบเา
"ูรีมิ้นที่สา-"
"เี๋ยว เี๋ยว่อน หยุ่อน" โรสที่เห็นเรนผละูบาเธอและำลัะูบเธออีรั้ เธอ็ิ้นไปมาและมอเาอย่าอ่อนแอ ะที่ริมฝีปาอเธอเริ่มุ่ม่ำาูบและเธอหายใไม่ที่
"สาม" เรนไม่ิที่ะหยุ เาึูบเธออีรั้และเย้ายวนึ้นเหมือนับว่าเาั้ใะล่อลวเธอเ้ามาในอ้อมแนอเา โรสที่ถููบอีรั้็ราเบาๆและัวสั่น ะที่เธอหลับาแน่นและไม่มีทาเลือนอาูบเาลับ นั้นทำให้เรนพอใ
และพวเา็ูบันอีหลายรั้นอนนีู้รีมที่โรสะไ้รับ็ือ 10 ลู เรนึหยุูบเธอและมอไปที่โรสที่ัวสั่นและสายาอเธอูเหม่อลอยรวมถึริมฝีปาอเธอที่แและเปียุ่ม
เรนที่เห็นแบบนั้นเา็ยิ้มเป็นรั้แร ่อนที่เาะูบเปลือาอเธออย่าอ่อนโยนและมอไปที่เธอ
"ันอบเธอนะ โรส แ่อนนี้ันอาไม่สามารถอเธอบับันไ้ แ่อย่าน้อยให้ันไ้ปป้อเธอเหมือนอย่าเย และเมื่อถึวันที่เรา้อแ่ันเป็นเทพประธาน ันสัาว่าะไม่ออมมือให้เธออย่าที่เธอบอ ลมั้ย?" เรนถามโรสอย่าริใ ะที่เาลูบแ้มอเธออย่าอ่อนโยน
โรสที่ไ้ยินำถามอเรน เธอ็หน้าแเล็น้อยและไ้สิลับมา เธอึเยหน้ามอเา้วยวาสีมพูุหลาบอเธอ
"...ไ้สิ ล" โรสอบเาไปรๆ ่อนที่เธอะยิ้มเล็น้อยและหลบสายาอเธอออาเาอย่าเินอาย ะที่เธอแะริมฝีปาอเธอเบาๆและนึบาอย่าออ
"อย่าลืมูรีมอันนะ" โรสหันไปมอเา้วยสีหน้ามุ่มั่น นั้นทำให้เรนะัเล็น้อยและหัวเราะออมาเบาๆ ่อนที่เาะพยัหน้า ึ่นี้เป็นรั้แรที่โรสไ้เห็นรอยยิ้มอเา
"แน่นอน ันไม่ลืม" เรนล่าวและูบไปที่หน้าผาอโรส และเา็ิว่าเา้อหาเวลาสัวันเพื่อทำเรื่ออนุาออาโรเรียนเพื่อไปื้อูรีมให้ับโรสามที่เาพู
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สวัสีับ ไรท์เอ หลัาอนนี้ะเริ่ม้ามเวลาไปสู่่วทสอบเทพประทานอโรส และเริ่มเ้าสู่่วที่น้อมัะไ้มีบทบาทสัที ยัไ็อบุที่เ้ามาอ่านนะับ
ความคิดเห็น