ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว
One Night with My Boss รั้ามืน
อนที่ 3 เรื่อานับเรื่อส่วนัว
ปึ!
แฟ้มรายานารประุมอผมถูโยนลรหน้า หลัเินเ้ามาในห้อท่านประธาน ไม่ถึนาที เสียแ็ๆใบหน้าราบเรียบ็พูึ้นว่า
"นี่...นายั้ใไปแ้านมาริๆหรืเปล่า มันไม่มีัวเลลำับที่ ทำไมถึไม่เียนลไป้วย เลที่รันลำับ็ผิ นีุ่ิส่อพรร์นี่ให้พบอ่านริๆเหรอ อย่ามั่วแ่ยืนเ่อ สิไปแ้านมาใหม่" ท่านประธานโรธเลียอะไรผมหรือเปล่าเนี่ย ทำไมุั
"อโทษำท่านประธาน" ผมหลุบามอ่ำพูเสียเบาๆ
"เรียื่อ..."
"รับ ุปพี"
"ไม่ใ่"
"รับ?"
"ื่อเล่น"
"อโทษรับ แ่ผมเรียไม่ไ้มันไม่เหมาะ ผมไม่อยาีัวเสมอ เอ่อ ุปพี น่ะรับ"
เรื่ออะไระเรียนี่มันที่ทำานไม่ใ่ที่บ้านทำไมไม่แยแยะ าน็ส่วนานสิ ไม่รู้เรื่อหรือไ
"นายะบอว่า ให้ันแยแยะเรื่อานับเรื่อส่วนัวสินะ"
"รับ ามนั้น"
"ี...ั้นไปแ้านที่ผมสั่มาให้เรียบร้อย เอาให้เสร็่อนเลิาน"
ท่านประธานระแทเสียใส่ โมโหอะไรผมเนี่ย?
"อะไร นะรับ?" ผมถึับเหวอรับประธานเลยทีเียวไ้แ่ยืนเม้มปาสีแแน่น นี่มันแล้ันัๆ
"ออไปสิ ยืนบื้ออยู่ไ้" ท่านประธานวาเสียั
ผมึรีบหอบแฟ้มรายาน เินออาห้อท่านประธานทันที พอนั่หย่อน้นลนั่ที่เ้าอี้โ๊ะทำาน พี่แ ็วิ่เ้ามาหาทันที สอบถามอาารอผมทาสีหน้าผมไม่่อยีเท่าไหร่
"เป็นไบ้าะ น้อบุ" พี่แ เาะแนผมทันทีที่ผมนั่ลบนเ้าอี้ัวนิ่ม
"ะยัไล่ะพี่แ ็โนบ่นนะสิ ไม่รู้ผมไปทำอะไรใหุ้ปพีไม่พอใ"
"เรียื่อท่านประธาน้วย สนิทันไวันะะ" พี่แแว วามมันริ็ไม่เิว่าไม่สนิทหรอ มันเป็นวามสัมพันธ์อันับ้อนมาว่า
"สนิทอะไรล่ะรับ เาบอให้เรีย ผม็เรียามำสั่" ผมพูอย่าอ่อนใ
"่าๆไม่สนิท็ไม่สนิท แ่เมื่อี้ท่านประธานโทรมาบอว่า ให้น้อบุรอทาน้าวเที่ย้วย" พี่แ ส่ยิ้มหวานๆมาให้ แ่็ไม่ัเรื่อท่านประธาน่อ
"หา!!!" โอ๊ย ท่านประธานยัะอเวรอรรมับผมอีเหรอรับ
"แล้วนั่นแฟ้มอะไระ" พี่แี้นิ้วไปทาแฟ้มรายาน
"แฟ้มรายานประุมรับท่านประธานให้มาแ้" พี่แหยิบแฟ้ม ออมาเปิู
"็ไม่เห็น้อแ้อะไรนี่ะ เรียบร้อยีออ" พี่แ ว่าพลาเปิูแฟ้มอื่น
"ริเหรอรับ" ผมรีบเปิูทันที ริ้วย ทุอย่าเรียบร้อยีเลลำับ เลที่รัน็โอเ นี่แล้ันริใ่ไหม
ผมลุึ้นยืนทันที พร้อมถือแฟ้มเอาไว้ในมือ พี่แ็ทำหน้าแปลใ แ่พอผมเินเ้าไปห้อทันท่านประธาน เท่านั้นแหละ พี่แ ็เ้าใในทีนที ็นมันโมโหนี่รับ
"ท่านประธาน เอ้ย ุปพีรับ"
"เ้ามาทำไม...มีธุระอะไร" เสียแ็ๆอท่านประธานประาศร้าว
"นึ่มันหมายวามว่ายัไรับ" ผมยื่นแฟ้มเอสารให้ท่านประธาน
"็แฟ้ม" ท่านประธานอบหน้าาย
"แ่แฟ้มเนี่ย ที่ท่านประธานให้แ้มันใหม่...มันเรียบร้อยีนี่รับไม่มีที่ผิพลาอย่า ทีุ่บอผมเลย"
ท่านประธานเปิแฟ้มออู ทีละแฟ้ม ทีละแฟ้ม ่อนเยหน้ามอผม และพูว่า
"สสัยันะูผิ โทษทีนะ" อ้าว อบหน้าายอีละ
"ุปพี!!!"
พอผมเรียื่ออท่านประธานเสียัท่านประธานึเินเ้ามาประิัวผม่อนโอบรั้เอวผมเอาไว้
"ุปพี ิะทำอะไร นี่มันบริษัทนะรับ" ผมรู้สึประหม่าเมื่อถูโอบรีไว้แบบนี้ พอพยายามันเาออับยิ่ถูึให้เ้าใล้มาึ้นเท่านั้น
"็ะพานายไปิน้าวไ ันหิวแล้ว" พูบท่านประธานยิ้มึ้นที่มุมปา่อนโอบเอวผมออาห้อทำาน พี่แ ึรีบลุึ้นยืนาโ๊ะทำานทันที ูแล้วพี่แ แูใไม่น้อยเหมือนันที่ผมถูโอบเอวไว้แบบนี้
"ทะ ท่านประธานะไปไหนะ" พี่แรีบถามึ้น หลัาเห็นสีหน้าื่นๆอผม
"ันะพาุนับุไปพบลู้า วันนี้ไม่เ้าบริษัทอี" ท่านประธานบอเสียเรียบ
"่ะ" พี่แ พยัหน้ารับ ผมมอพี่แ อย่าอ้อนวอน พี่แเอ็ไ้หลบสายาผม โธ่...ไม่มีใร่วยเลยู
******************************************
ท่านประธานพาผมลมาที่ลานอรถ แ่รู้สึว่ารถอท่านประธานมันะเปลี่ยนไป อนเ้าท่านประธานับรถยุโรปันให่นั่สบายอยู่เลย แ่นี่ยัไม่ถึรึ่วัน ทำไมมันลายเป็นรถสปอร์ันหรูที่นั่ไ้แ่สอน ือะเปลี่ยนรถทำไมรับ ันเ่านั่สบายีว่าั้เยอะ
"อยาทานอะไร" ท่านประธานหันมายิ้มละลายใให้ผม หลัาับรถออาบริษัทมาแล้ว เปลี่ยนโหมเป็นหนุ่มอบอุ่นหรือไ
"......." เรื่ออะไรผมะอบ อน รับ อน
"โรธอะไร ถามไม่อบ" ท่านประธานเอื้อมมือมาลูบหัวผม ผมเอ็ไ้แ่ปัมือท่านประธานออ เบือนหน้าเ้าระ ไม่อยาเห็นหน้าน เอะ ไม่สนหรอนะ ไม่้อทำเนียนลูบหัวเาเลย
"......."
"โรธที่แล้เหรอ....อโทษ" ท่านประธานทำเสียอ่อยเหมือนหมาหอย ูทำหน้าทำาเ้า อย่าับลูหมาถูทิ้แหนะ เห็นแบบนี้มัน็อที่ะใอ่อนไม่ไ้ละนะ
"แล้วุปพีมาแล้ผมทำไม"
"็อยาเห็นหน้า อยาอ" ท่านประธานพูเสียอ่อย
"พูบ้าอะไร ผมับท่านประธานไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย" หน้าึ้นสีเรื่อ นไม่ล้ามอหน้าท่านประธาน ู่ๆท่านประธาน็บไฟเลี้ยวเ้า้าทา เพื่ออรถ
"็อยาให้เป็นอยู่นี่ไ บันนะ"
"พูอะไรน่ะรับ ผมแมนทั้แท่ ะไปบับผู้ายไ้ยัไ" ถึผมะพูเแบบนี้น แ่หน้าผมอนนี้ำลัะไหม้แล้วรับ มันร้อนไปทั้หน้ารืๆ
"รัเียันเหรอ" ท่านประธานยื่นมือมาับหน้าอผม่อนใ้ปลายนิ้วไล้ไปามรอบหน้า นรู้สึนลุแปลๆ แ่มัน็ไม่ไ้รัเียอะไร ับรู้สึี้วย้ำ โธ่เว้ย...มึิอะไรอมึเนี่ย
"ปะ เปล่า รับ็ไม่ไ้รีเียอะไร" หลบสายาท่านประธาน
"ั้น็บันไ้สิ" ท่านประธานยิ้มว้า
"ไม่ไ้รับ...." ผมรีบปิเสธทันที เรื่ออะไระยอมบ่ายๆล่ะ ผมเอ็มีศัิ์ศรีนะ
"ทำไมล่ะ" ท่านประธานเลิิ้วถาม้วยวามสสัย
"็ุปพียัไม่ไ้ีบผมเลยนี่รับ" มึล้าพูออไปไ้อย่าไ หน้าอายะมั แล้วผม็ไ้ยินเสียหัวเราะในลำออท่านประธาน
"หึหึ"
หัวเราะแบบนี้หมายวามว่าไ ผมมอหน้าท่านประธานอย่าวไม่ไว้ใ
"ัน็ีบอยู่นะ อนนี้็ใ่ อนอยู่ที่บริษัท็้วย"
ีบอนไหนวะ มีแ่เรียูไป่า มึีบูอนไหนไอุ้ประธาน บอหน่อยเหอะ
"ีบอนไหน ไม่เห็นะรู้เรื่อเลย" ผมถามึ้นเพราะไม่รู้ริๆ
"็ทุอนแหละ" ท่านประธานยิ้มริ่ม
ไม่เ้าใรับ ไม่เ้าใริๆ อย่าบอนะไอ้ที่เรียเ้าไป่าเนี่ยเาเรียว่าีบน่ะ อย่ามาลับผมนะท่านประธาน
ร้านอาหารxxx
"ไหนว่านัลู้าไว้ไรับ" ผมเริ่มท้วเมื่อท่านประธานสั่อาหารเสร็เรียบร้อย
"็ไม่เิหรอันแ่อยาแนะนำนายให้รู้ัับเพื่อนอันเท่านั้น"
"แนะนำทำไม"
"็นายเป็นแฟนัน" ท่านประธานีเนียนโอบไหล่
"ไม่ใ่รับ เรายัไม่ไ้เป็นอะไร" ผมยัยืนยันำเิมไม่มีเปลี่ยนใ
"อีหน่อย็ใ่เอนั่นแหละ" ท่านประธานบ่นเสียอุบอิบ
เรารอันอยู่พัให่ หนุ่มหล่อ สุเท่ ในุแบรน์ั็เินเ้ามาในร้านอาหาร ทำให้หลายน้อหันมอแม้ระทั่ผมเอ็าม แ่ผมว่าท่านประธานหล่อว่านะ ริๆ
"เฮ้!...ทานี้" ท่านประธานโบมือเรียหนุ่มหล่อที่เินเ้ามาใหม่
"เฮ้ย..ว่าไไอ้ิน ฝนให่เหรอวะมึถึนัเอูไ้"
เพื่อนอท่านประธานทัน้ำเสียูเฮฮามา แ่ผมรู้สึุ้นๆหน้ายัไไม่รูสิเหมือนเยเอันที่ไหนมา่อน ุ้นมาๆ ถึมาที่สุ ผมไ้แ่นั่้อหน้าเพื่อนท่านประธาน นเพื่อนอท่านประธานหันมาสบาับผมแล้วส่ยิ้มพิมพ์ใมาให้ โอ๊ย...โนนหล่อยิ้มให้แบบนี้ มันเิใสั่นนิๆเหมือนื่มาแฟเ้าไปเินนา
"แล้วนี่ใรวะ" เพื่อนท่านประธานทัึ้น่อนหันไปถามท่านประธาน
อนนีท่านประธานหน้าหิยัไอบล อนแรยัเห็นยิ้มหน้าบานอยู่เลยอนเห็นเพื่อนมาหา ทีอนนี้หน้าหิเป็นวัั้าวเลย ่อนพูึ้นับเพื่อนว่า
"เมีย"
เี่ยแล้วไ อนแรบอูว่าะแนะนำในานะแฟน แล้วทำไมมัน้ามั้นอนไปไลนเป็นเมียไ้วะ แ่มัน็้ามั้นอนนเป็นอย่านั้นริๆนั่นแหละ แ่ผมยัไม่ไ้บอะเป็นอะไร้วยเลยนะรับท่านประธาน
"ห๊ะ!!!" เสียผมับเพื่อนอท่านประธานัึ้นพร้อมัน ผมับเพื่อนท่านประธานหน้าเหวอเลยรับ
"เออ นี่ นับุ เป็นอะไร็ามที่บอ ส่วนนี่ นพนันท์ เป็นเพื่อนที่เรียนันมาั้แ่ประถมถึมัธยม ยเว้น มหาลัย"
ท่านประธานแนะนำผมับเพื่อนให้รู้ััน เพื่อนอท่านประธานยิ้มหวานมาให้ ส่มือหนามารหน้า แ่็โนท่านประธานปัมือออเมื่อผมะยื่นมือไปับับเา
"แ่ไหว้็พอมั้ ทัทายแบบไทยๆน่ะ" เอาับท่านประธานสิ ไม่รู้ไปินอะไรผิสำแมารึเปล่าท่าทาแปลๆ
"ะว่าไปพีุ่้นๆหน้าเราอยู่นะ" ุนพนันท์ทัึ้น
"ริเหรอรับ ผม็รู้สึุ้นๆหน้าุเหมือนัน" ผมยิ้มอบรับเรื่อที่ถาม
"อย่าบอนะว่าไปเอันในร้านเหล้าน่ะ" ู่ๆท่านประธาน็ถามเสียเหี้ยมึ้นมา หน้าาแบบว่าบอบุไม่รับสุๆ
"มึเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย" ุนพนันท์่าท่านประธานแล้วหันมายิ้มให้ผมอี
"ฮึ่ม!" ท่านประธานำรามในลำอเหมือนนไม่อบใอะไรบ้าอย่า
ท่านประธานเป็นแบบนั้นนระทั่อาหารมาเสิร์ฟ และทาน้าวเสร็บรรยาาศูน่าอึอัสุๆ ู่ๆุนพนันท์เหมือนนึอะไรออแล้วพูว่า
"นึออแล้ว"
"มึนึอะไรออ" ท่านประธานถามึ้นเสียเรียบแ่ิ้วนี่สิมวเป็นปมเียว
"ูนึออแล้วไว่า ูเยเอ นับุ ที่ไหน"
"ที่ไหนวะ" ท่านประธานมวิ้วถาม
"านวันเิน้อพิ์"
อ้อ...านวันเิน้อพิ์ น้อสาว พะแพแฟนผม ไม่ใ่สิ้อเรีย อีแฟน อืม ผมำลัิว่าในานวันเิพิ์ผมไปเอุนพนันท์ ไ้ยัไ พอนึแล้ว็ำไ้ทันที ว่าุนพนันท์ มันเินเ้ามาีบผม โ่ๆ นาผมวพะแพอยู่นะนั่น ไม่ไ้วธรรมา ทั้อ ทั้หอม ไอุ้นพนันท์ ็ยัไม่วายเ้ามาหา แถมบอถ้าเลิับแฟนแล้ว มันะีบผมทันที
"อ้อ...ุนั่นเอ" ผมี้หน้าุนพนันท์
"เลิับแฟนแล้วเหรอ"
มันถาม แบบนี้หมายวามว่าไอย่าบอนะิะีบันริๆน่ะ ูอบผู้หิ เว้ย ถึะมีใเ้นับผู้ายบ้า็เถอะ โยเพาะับท่านประธาน ผมลุึ้นยืนในทันที เมื่อถูนรหน้าถามสิ่ที่ไม่อยาอบ
"ุปพี รับเราลับันเถอะ"
ผมบอท่านประธาน ที่อนนีู้ท่าะไม่รู้สึหิวเหมือนผมแล้วเหมือนัน
"นับุอยาลับแล้ว มึพาเาลับบ้านเถอะ" ุนพนันท์พูพบาส่สายาหวานหยาเยิ้มมาให้ผม
"เออ" ท่านประธานระแทเสียใส่ ่อนลุึ้นยืน ผมเห็นท่าทาแบบนั้นอท่านประธานึไ้แ่ับายเสื้อ ท่านประธานมีะัเล็น้อยเมื่อเห็นผมึายเสื้อเอาไว้ แ่็ยัเินนำผมออไป
********************************************
"เป็นอะไรหรือเปล่า" ท่านประธานถามึ้น หลัาลับมาถึอนโ ผม็เอาแ่นั่เหม่ออยู่บนโฟาัวให่ ผมเยหน้ามอนรหน้า่อนะพูว่า
"เปล่ารับ...แ่ิอะไรเพลินๆ" ผมอบปัๆ
"ไอ้ที่เพลินๆมันืออะไร" แหนะยัะมาย้อนถามอี
"็ิว่าทำไมผม้อมาอยู่ับท่านประธาน้วย ในเมื่อเราเป็นแ่นาย้าีบลู้า ผมว่าแบบนี้มันไม่เหมาะ" ผมบอามวามรื
"เหมาะสิ"
"เหมาะยัไรับ?"
ท่านประธานยิ้มริ่ม นั่ล้าๆผม ่อนโน้มัวลมา นทำให้ผมเอ็้อโน้มัวามนลไปัวเอนไปิพนัพิ ท่านประธานใ้สอมือัผมไว้ับพนัพิอโฟา
"็...." ท่านประธานโน้มหน้าเ้ามานปลายมูสัมผัสัน ว๊าๆๆๆ อย่าเ้ามาใล้นะไอุ้ประธาน อย่าทำผมหวั่นไหว ผมยัอยาอบผู้หิอยู่ ผมยัไม่อยาเบี่ยเบน
"ะ ็ อะ อะไร ะ รับ" ผมพูแทบไม่เป็นภาษาเลยที่เีย
"็....ันอยาอยู่ใล้ๆนายไล่ะ" ปรี๊...เลย ปรี๊สุๆ ผมหมายถึหน้าผมนะรับแเป็นลูมะเือเทศเลยอนนี้
"แ่..." มือให่อท่านประธานทาบลมาบนริมฝีปาผม
"อย่าเพิ่พูอะไร อันพูให้บ่อน"
ผมพยัหน้ารับท่านประธานึเอามือออ
"อโทษ หาันแยเรื่อานับเรื่อส่วนัวไม่ไ้ ันอยาอยู่ใล้ๆนายอยาสัมผัส ใล้ิับนาย เหมือนับืนนั้น แ่ันะไม่บัับนายหรอนะ อแ่ให้โอาสันบ้าเท่านั้น ลไหม"
ผมเอ็ไ้แ่พยัหน้ารัวๆเพื่อให้ท่านประธานยับัวออาารัันัวผมบนโฟา
"ั้นืนนี้ นอนห้อเียวันนะ"
"ห๊ะ!!!"
"็ไหนว่าให้โอาสันไ" ท่านประธานยิ้มริ่ม พร้อมเอามือให่สอเ้าไปใ้เสื้ออผม
โอาสที่ว่า ผมว่าไม่ใ่แบบนี้นะรับ แบบนี้มันเรียว่าวยโอาส นี่ิะีเนียนไปถึเมื่อไหร่ไหนรับุท่านประธาน
"อย่ามาเนียนรับท่านประธาน"
"เนียนอะไร" ท่านประธานทำหน้าื่อ าใส แ่มือนี่ยัสอเ้าไปลูบไล้เนื้อัวผม
"ยัไม่หยุอีนะรับ"
"หือ....โอ๊ยๆๆ....ยอมแล้วรับ" ผมหยิแนท่านประธานเป็นเ็มแรนท่านประธานร้อเสียหล
"สมน้ำหน้า" ผมลุึ้นยืน สะบัูหนีท่านประธานเ้าห้อนอนอัวเอทันที
"ใร้ายั" ท่านประธานใ้มือลูบแนัวเอเพื่อให้ลายวามเ็บ
"ุินรับ..." ผมเปิประูออมาพูับท่านประธาน
"ว่าไ" ท่านประธานอบเสียเรียบ แู่ะิอนผมหน่อย
"เย็นๆออไปหาอะไรินันนะรับ" ผมส่ยิ้มให้ับนรหน้าแล้วปิประูห้อ อเวลานอนเอาแรหน่อยแล้วัน ื่นมาะไ้รับับท่านประธาน่อ.....
*************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น