The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

ลำดับตอนที่ #10 : -- ๒ – ครูเซเดอร์กับหญิงสาวขายดอกไม้ - “นี่ก็ปีศาจเหมือนกัน! จับมันเร็ว!”

๒ – ครูเซเดอร์กับหญิงสาวขายดอกไม้

แม็กนัสยังคงรั้งท้ายขบวน อันนำโดยท่านหญิงผู้จ้ำยาวๆ ไม่หยุดเช่นเคย แต่เขาไม่ใช่คนเดียวที่เดินอยู่หลังสุดในครั้งนี้ เพราะมีเด็กชายประหลาดซึ่งท่านหญิงสั่งให้จับกุม...หรือควรเรียกว่าซื้อตัวมากกว่า...เดินไปข้างๆ มือของเขาจับไหล่เด็กนั้นไว้หลวมๆ เป็นเชิงคุมตัว ทว่าที่จริงอาจไม่มีความจำเป็นเลย

มันไม่มีท่าทางคิดหนี แค่เดินก้มหน้ามองพื้นไปเรื่อยๆ พร้อมกับสาวเท้ายาวๆ ให้ทันเขา และต่อให้สลัดหลุด มันก็วิ่งหนีไม่พ้นอยู่ดี ใต้เสื้อกันหนาวเก่าๆ สีตุ่นหลวมโพรก ชายหนุ่มสัมผัสกระดูกปูดโปนบนไหล่มันได้ชัดเจน ร่างของมันผ่ายผอม ขาเกจนเดินแกว่งอย่างประหลาด ผมสีดำยาวสยายยุ่งเหยิง ไม่ได้ตัดหรือหวีสาง ดูราวคนป่าตัวเล็กๆ

ตอนเดินไปด้วยกัน เขาอดกระซิบถามอายุมันไม่ได้ และก็ได้คำตอบแผ่วเบาว่าสิบสอง...เท่ากับมิแรนดา กับยายท่านหญิงซึ่งตัวสูงกว่ามันเสียอีก

ปกติเด็กผู้หญิงโตเร็วกว่าเด็กผู้ชาย แต่กรณีของเด็กมีเขานี้คงเป็นเหตุอื่นด้วย ร่างของมันเล็กแกร็นเกินไป กระทั่งดูเหมือนอายุเพียงสิบขวบ คงเพราะอยู่ในคณะละครสัตว์พรรค์นั้น จึงได้ขาดอาหารเสียจนเป็นอย่างนี้

แค่มองปราดเดียว แม็กนัสก็รู้แล้วว่าหัวหน้าคณะร่างอ้วนฉุไม่เป็นมิตร สมาชิกอื่นๆ ในคณะก็คงถูกรังแกมาพอกัน จนปกป้องเด็กชายอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่คนพวกนั้นจะทำอะไรได้ เมื่อไร้อำนาจก็ได้แต่ถูกใช้ประโยชน์ และขว้างทิ้งเมื่อหมดค่า ก็แค่นั้น

แต่เด็กนั่นก็ประหลาดจริงๆ พอเพื่อนร่วมคณะยืนกรานไม่ยอมให้ใครเอาตัวมันไป มันกลับวิ่งตรงมาหาพวกเขา บอกจะยอมไปด้วย ถึงทุกคนพยายามห้าม มันก็ไม่ฟัง เอาแต่โค้งต่ำ พร่ำขอบคุณที่ช่วยดูแลมาตลอด และขอร้องไม่ให้ใครคัดค้าน

สุดท้าย พวกคนในคณะจึงค่อยๆ เงียบลง แม้จะดูไม่เห็นด้วยอยู่นั่นเอง

แล้วทุกสิ่งก็ดำเนินตามครรลอง หัวหน้าคณะได้ค่าตอบแทนของการเป็นพลเมืองดี (ไม่มาก แค่เท่ากับค่าตัวเด็กมีเขาที่มันซื้อมาสองปีก่อน ไม่หักลบค่าเสื่อมราคาของการใช้งานอย่างสมบุกสมบัน) เป็นเช็คที่ท่านหญิงสั่งให้คุณพี่เลี้ยงหยิบจากในกระเป๋ามาเซ็นสั่งจ่าย แลกกับสัญญาจ้างของเด็กนั้น

ครั้นเสร็จสิ้นกระบวนการจับกุมหรือซื้อขาย ท่านหญิงน้อยก็สะบัดหน้าไปจากคณะละครสัตว์เซอร์คัส แมกซิมัส และสั่งให้พวกเขาคุมตัวเด็กชายมีเขาตามมา เธอจ้ำพรวดย้อนเส้นทางเดิม หันรีหันขวาง แล้วก็มุ่งต่อไปราวกับมีจุดหมายบางอย่างในใจ

แม็กนัสพยายามไม่คิดมาก ว่าเธอจะตรงกลับไปมหาวิหารกลาง แล้วสั่งให้พวกเขาโยนเด็กมีเขาเข้าคุก รอคำสั่งเผาทั้งเป็นจากพระราชาคณะ ขืนคิดไม่เข้าเรื่องเขาคงทำงานต่อไม่ได้ ดูอย่างข่าวหมอครูเซเดอร์เมื่อสองปีก่อนนั่นเป็นไร เมตตาผิดเวลา เอาเด็กชาวอัสลานมารักษาในค่าย เลยถูกฤทธิ์เด็กผู้ก่อการร้ายระเบิดฆ่าตัวตายไปพร้อมครูเซเดอร์อื่นๆ ถึงตัวหมอเองรอดมาได้ก็ถูกปลด หมดอนาคตไปโดยปริยาย

ชายหนุ่มยังต้องดูแลแม่กับน้องสาว จะให้ทำตัวเป็นวีรบุรุษเพื่อคนที่ไม่รู้จักได้อย่างไร ที่จริง เด็กนี่คงเป็นกำพร้า ไม่ก็ถูกพ่อแม่ทิ้ง ถึงไปลงเอยในคณะละครสัตว์แบบนั้น ชีวิตมันคงไม่มีความสุข ไม่มีใครรอมัน ตายไปเสียอาจสบายกว่าอยู่ด้วยซ้ำ

ต่อให้เขาแกล้งทำเป็นจับไม่อยู่ ปล่อยมันวิ่งหนี บิวเรนก็จะคว้าตัวมันกลับมาอยู่ดี ทั้งสองแข่งทำผลงานอย่างเอาเป็นเอาตายไม่ต่างกัน เพื่อสิทธิ์ในการเป็นพลเมืองแซงค์ชัวรี ไม่ผิดอะไรที่จะยอมปล่อยให้เด็กคนหนึ่งตาย...ตราบใดที่มันไม่ใช่คนที่เขารู้จัก ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่คนที่เขารักใคร่ห่วงใย

แต่ครั้นเวลาผ่านไป ชายหนุ่มก็เริ่มไม่แน่ใจเสียแล้ว ว่าดีไหมที่ท่านหญิงเจ้าปัญหาไม่ตรงกลับมหาวิหาร ทว่าวิ่งลิ่วไปยังรถเข็นสีสดใสคันหนึ่ง แล้วก็ชี้เจ้าของมัน ตะโกนเสียงดังไม่เกรงสายตาคนรอบด้าน

“นี่ก็ปีศาจเหมือนกัน! จับมันเร็ว!”

...เอาเข้าไป... แม็กนัสสบถพรืดในใจ พลางรุนหลังเด็กชายให้เดินเร็วขึ้น เขาไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อไป รู้แต่ไม่ชอบสิ่งที่ยายท่านหญิงทำเอาเสียเลย

มีอย่างที่ไหน ตะโกนเรียกคนอื่นปาวๆ ว่าเป็นปีศาจต่อหน้าฝูงชน...ถึงจะซอกซอนหาตัวเด็กมีเขาของจริงในคณะละครสัตว์พบอย่างแม่นยำ จนไม่น่าเป็นเรื่องบังเอิญก็เถอะ

ชายหนุ่มไม่คิดว่าพวกคนมีเขา (ซึ่งเขาเพิ่งเชื่อว่ามีจริงเพราะได้พบคนแรกวันนี้เอง) จะกล้าถึงขนาดมาเปิดร้านขายของในเมืองศักดิ์สิทธิ์ของโซลาริสกลางงานเทศกาล ...และศีรษะของเจ้าของร้านที่มีใบหน้างุนงงก็ยืนยันได้เป็นอย่างดี

เธอไม่มีเขา ไม่มีส่วนใดเลยที่เชื่อมโยงถึงปีศาจ ก็แค่หญิงสาวธรรมดาๆ ผมสีน้ำตาลแดงสั้นประมาณบ่า สวมเสื้อไหมพรมสีนวล กับสร้อยร้อยจี้ดอกไม้สีเหลือง ใหญ่เท่าเหรียญเงินขนาดกลาง มีผ้าสีเขียวอ่อนถักลายคาดผมที่หน้าผาก แค่คนขายของธรรมดาทั่วไป

แม็กนัสคิดเช่นนั้น แต่แล้วก็สังเกตเห็นป้ายโลหะสีทองแดงที่ข้อมือเธอ ผิดจากป้ายสีเงินของพลเมืองโซลาริสโดยทั่วไป

ป้ายนั้นบอกชัดว่าเธอเป็น ‘คอนเวิร์ต’ ...คนเปลี่ยนศาสนา หญิงสาวเคยเป็นชาวอัสลาน ไม่ก็คนนอกรีตอย่างอื่นมาก่อน

...แต่คนพวกนี้ถือเป็นปีศาจด้วยหรือ...

* * * * *