คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : 31 - ศึกภายนอก และศึกภายใน - “โยเวียส ทำไมถึงขัดขวางข้า!” (50%)
บทที่ 31
ศึกภายนอก และศึกภายใน
เอริเธียมีเรื่องให้ว้าวุ่นใจมากเกินไป
การต่อสู้ยิ่งเนิ่นช้า หญิงสาวก็ยิ่งอ่อนเพลีย ต่อให้รู้เบื้องหลังการคงอยู่ของจอมมารแห่งอิลลูเซีย และรู้จัก ‘จอมมารโยเวียส’ เป็นการส่วนตัว แม่มดดำก็ยังตระหนักว่าเธอกับพี่ชายไม่มีทางเอาชนะชายตรงหน้าได้เลย
โยเวียสตั้งใจทำลายล้างโลกจริงๆ งั้นหรือ
เอริเธียไม่มีคำตอบ ขณะที่พยายามรั้งตนเองอยู่แต่รอบนอก และร่ายมนตร์คุ้มกันรวมทั้งฟื้นพลังให้ผู้กล้าเฮลิออสที่ประมือกับจอมมารอยู่วงใน ถึงอย่างนั้น ชายผู้ใช้เคียวด้ามยาวเป็นอาวุธก็ดูเหมือนจะต้องการล่อและต้อนนี้ดฮ็อกที่กำลังคลั่งเข้าไปในทุ่ง ออกห่างจากตัวเมืองเสียมากกว่า
“อัลบี้ที่รัก! ข้าอยู่ที่นี่แล้วยังไง! อยากปราบจอมมารอย่างข้าให้ได้ไม่ใช่รึ!” จอมมารบนหลังแมนติคอร์ตะโกน พร้อมกับชักสัตว์พาหนะให้บินฉวัดเฉวียน หลบหลีกจากปากของมังกรใหญ่
...ต้องมีเหตุผลของเรื่องทั้งหมดนี้... แม่มดดำรู้สึกเช่นนั้น ...โยเวียสต้องการทำอะไรบางอย่างกับนี้ดฮ็อกแน่ แต่หากจะฆ่ามัน ก็มีโอกาสลงมือตั้งมากมายแล้วไม่ใช่หรือ ไม่เห็นจะต้องล่อหลอกกันอย่างนี้...
สัมผัสของพลังเวทโดยรอบที่พุ่งสูงขึ้นทำให้หญิงสาวฉุกคิดได้ แต่ดูเหมือนจะสายเกินไป
“พี่ชาย! รีบถอยออกมา! แถวนี้มีเวทย้าย...”
ไม่ทันขาดคำ แสงเจิดจ้าพลันสว่างขึ้นรอบด้านจนไม่อาจมองเห็นสิ่งใด และทุ่งหญ้าเขียวขจีโดยรอบก็กลับกลายเป็นที่ราบดินแตกระแหงรกร้าง
มังกรใหญ่คำรามเดือดดาล พลางหันรีหันขวาง ขณะที่โยเวียสซึ่งยืนบนหลังแมนติคอร์ปรบมือ
“เยี่ยม! แบบนี้เราจะได้ตีกันได้โดยไม่ต้องเกรงใจคนอื่นหน่อย จริงไหม...อัลบี้” จอมมารชายตามองนี้ดฮ็อกซึ่งคู้ร่างลง และเริ่มส่งเสียงหวีดแหลมประหลาด “‘การฟักตัว’ ของเจ้าน่าจะเสร็จสมบูรณ์แล้วนะ ‘ผู้ที่อาจเป็นจอมมาร’ ตนใหม่”
“เจ้าพูดอะไร!” เฮลิออสชักม้าเปกาซัสเข้าหาโยเวียส พร้อมกับเงื้อดาบขึ้นสูง แต่ไม่ทันถึงตัวก็กลับถูกพลังที่มองไม่เห็นผลักออกมา ยังผลให้เอริเธียรีบร่ายมนตร์กำแพงยืดหยุ่น รองรับการกระแทกไว้ทันควัน
จอมมารยังคงยืนนิ่ง ไม่เข้ามาซ้ำอัศวินกับแม่มดที่จำต้องเปิดจุดอ่อนไว้มากมายแต่อย่างใด
เขาเพียงแต่ทอดสายตาตรงไปเบื้องหน้า ราวกับรอคอย...
รอคอยสิ่งใดหรือ... คำตอบมาถึงหญิงสาวพร้อมกับความพรั่นพรึง เมื่อนี้ดฮ็อกทรุดกายลงนอนหมอบบนพื้นดิน ผิวหนังส่วนที่เป็นสีดำบนแผ่นหลังของมังกรแห่งอิกดราซิลแผ่ขยายลุกลามออกไปเรื่อยๆ
และปริแตกออก ด้วยเสียงแกรกกรากเหมือนเปลือกไข่แตกร้าว
“ช่างตีเหล็ก!” เอริเธียเผลอตะโกนออกไปโดยไม่รู้ตัว และบังคับไม้กวาดให้พุ่งตรงไป
เขาอยู่ในนั้น...ในร่างของมังกรที่กำลังจะตาย
“เซเลน่า!” อัศวินหนุ่มบนหลังม้ามีปีกยุดแขนของเธอไว้ “มันอันตราย เจ้าอย่าเพิ่งเข้าไป”
“แต่ช่างตีเหล็ก...อาเน่...หนี้ของเขา...เงินของข้า...”
เฮลิออสมีสีหน้าตะลึงงัน นิ่งค้างไปในทันที แม่มดดำจึงได้สะบัดแขนออกจากมือของพี่ชาย ขี่ไม้กวาดออกไป
ทว่าอีกเพียงครู่เดียว ไม้กวาดของเธอก็พลันพลิกตะแคง ยังผลให้เอริเธียเสียหลัก ร่วงลงมาสู่พื้นดิน กระทั่งไม่รู้ว่าร่างกายของเธอกับใจที่ดิ่งละลิ่ว สิ่งใดที่กำลังร่วงหล่นลงมาเร็วกว่ากัน
แต่แล้ว ร่างกายของเธอกลับชะลอความเร็วลง ก่อนจะลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล แม้ปราศจากไม้กวาดที่เวลานี้ยังถูกตรึงอยู่บนฟ้า
แม่มดดำสัมผัสได้ ว่าสิ่งที่ประคองเธอไว้คือเวทมนตร์ของโยเวียส กระนั้นเธอก็ยังไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจ แต่ไม่มีโอกาสได้ถาม เพราะเวลานี้สายตาของเธอจ้องตรงไปอย่างร่างร่างหนึ่งซึ่งก้าวออกมาจากรอยแตกบนผิวหนังดำเกรียมของนี้ดฮ็อก...
ร่างในชุดขาวที่เปรอะเปื้อนโคลน และมีผมสีทองกับนัยน์ตาสีฟ้า แม้จะปราศจากแว่นตากรอบทองที่สวมอยู่เสมอ
“อัลบัส!” เฮลิออสร้องเรียก “ท่านปลอดภัย...”
แสงสีดำพุ่งวาบจากชายผู้ถูกเรียก ปัดอัศวินลงมาจากหลังม้าขาวในทันใดนั้น
“พี่ชาย!” เอริเธียกรีดร้อง ก่อนจะค่อยๆ โล่งอกเมื่อพบว่าเวทมนตร์ของใครบางคนช่วยชะลอการตกของผู้กล้าไว้เช่นกัน
หญิงสาววิ่งไปหาชายหนุ่ม ชุดกระโปรงชายยาวสำหรับประกวดกับรองเท้าเกราะเหล็กที่ไม่ได้ออกแบบมาสำหรับต่อสู้ยิ่งถ่วงร่างกายให้เชื่องช้า แต่เธอก็ถลาหลบเวทมนตร์อีกสายหนึ่งที่ฟาดพื้นจนหน้าดินฟุ้งกระจุยเป็นหลุมลึกได้ฉิวเฉียด
แม่มดดำไปจนถึงร่างในชุดเกราะที่นอนตะแคงอยู่บนพื้นดิน ก่อนจะตรวจดูสภาพของพี่ชาย เธอโล่งอกเมื่อพบว่านอกจากแขนขวาที่หักแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอะไร
ด้วยเหตุนี้เอง เอริเธียจึงรีบตั้งสมาธิร่ายมนตร์บรรเทาอาการ แม้สารพัดความเป็นห่วงที่มีต่อคนอื่น กับคำถามต่างๆ นานาต่อสถานการณ์ตรงหน้าจะยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ
“โยเวียส ทำไมถึงขัดขวางข้า!” นั่นเป็นน้ำเสียงเดือดดาลของอัลบัส “กำจัดไอ้พวกมดปลวกที่ขวางทางให้หมดไม่ดีรึ เราจะได้สู้กันให้รู้ดำรู้แดงไปเลย...ในฐานะจอมมาร!”
“ตราบใดที่เจ้ายังโค่นข้าลงไม่ได้ เจ้าก็ไม่ใช่จอมมาร” โยเวียสกลับเอ่ยเยือกเย็น “และตราบใดที่เจ้ายังไม่ได้เป็นจอมมาร ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าคร่าชีวิตใดทั้งนั้น”
“หึ พูดเป็นเล่น!” เป็นเสียงเอ่ยกลั้วหัวเราะของจอมเวทขาว...ซึ่งเวลานี้เอริเธียสัมผัสได้ว่ามีไอพลังความมืดพวยพุ่งหนาแน่นอยู่รอบกาย ผิดกับยามปกติ “นี่รึ...คำพูดของจอมมารที่ต้องการทำลายทุกสิ่งในอิลลูเซีย!”
“ตราบใดที่ไม่เข้าใจ ‘จุดประสงค์ที่แท้จริง’ ที่จอมมารดำรงอยู่ เจ้าก็เป็นได้แค่ ‘ไอ้บ้าที่ระบายความโกรธไม่เลือกหน้า’ เท่านั้นเอง อัลบี้เอ๋ย” โยเวียสบังคับแมนติคอร์ของตนให้ร่อนลงมา ก่อนจะโคลงศีรษะเบื้องหน้าชายชุดขาว “และนั่นคือสิ่งที่น่าสมเพชที่สุดที่เจ้าจะเป็นได้ ยิ่งว่าไอ้ตัว ‘มีอะไรก็โทษจอมมาร’ เสียอีก”
“เจ้า!”
โยเวียสเพียงกระโดดลงจากหลังแมนติคอร์ หลบพลังความมืดซึ่งจอมเวทขาวฟาดเข้ามาได้อย่างง่ายดาย
จอมมารลงสู่พื้นอย่างสวยงาม ก่อนจะชี้ปลายเคียวใหญ่ของตนออกมาเบื้องหน้า “หากอยากเอาชนะข้า เจ้าต้องทำมากกว่าแค่ใช้ปากอีกเยอะ อัลบี้”
อัลบัสแค่นเสียง ขณะที่ยืนประจันหน้ากับโยเวียส และเรียกคทาร่ายเวทของตนขึ้นมาชี้ตรงไปยังอีกฝ่าย
“ข้า อัลบัส เบลมิท ขอท้าสู้กับเจ้า เพื่อชิงตำแหน่งจอมมารตนที่หกร้อยหกสิบหกแห่งอิลลูเซีย!”
“และโยเวียส จอมมารตนที่หกร้อยหกสิบห้า ขอรับคำท้านั้น”
สิ้นเสียงเอ่ย พลังความมืดทั้งสนองสายสาดปะทะกันอย่างรุนแรง
เอริเธียซึ่งเพิ่งรักษาเฮลิออสเสร็จไปเมื่อครู่ได้แต่มองตรงไปอย่างพรั่นพรึง ขณะที่ชายชุดดำกับชายชุดขาวฟาดฟันกันด้วยอำนาจเวทมนตร์ จนพื้นดินใต้เท้าสั่นไหวพลิกกระจาย และบรรยากาศรอบด้านบิดเบี้ยว
ทว่าแม่มดดำพรั่นพรึงยิ่งกว่า...กับซากของนี้ดฮ็อกที่กลายเป็นสีดำทั้งหมด และลอกร่อนปลิวกระจายราวกับเถ้าถ่านจากการเผาไฟ
...ช่างตีเหล็กกับอาเน่...หรือว่าพวกเจ้าจะ...
...ห้ามตายหนีหนี้ข้าเด็ดขาดนะ! มาเทียส!...
* * * * *
ความคิดเห็น