คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : -- ๖ – สิ่งที่ติดคาในใจนาร์ซิสซัส - ...ที่จริงเราอิจฉานิกซ์...
๖ – สิ่งที่ติดคาในใจนาร์ซิสซัส
...ถ้านิกซ์อยู่ที่นั่นจะได้ใช้ชีวิตเป็นเด็กธรรมดา...ถ้าเป็นเด็กธรรมดาก็จะมีความสุข...
...แต่นิกซ์มันไม่ใช่เด็กธรรมดา...มันเป็นเนฟิลิม...เป็นเหมือนพวกเรา...มันไม่ควรทิ้งพวกพ้องไปเสพสุขอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ...
...มันไม่ควรอยู่โดยหลบซ่อนหรือลบล้างความเป็นเนฟิลิมของมัน...ไม่อย่างนั้นความทุกข์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับมันเพราะมันเป็นเนฟิลิมจะมีความหมายอะไร...
...แต่ถ้ามันมาอยู่กับเรา มันก็คงเป็นทุกข์ยิ่งกว่าเดิม มันคงโทษเรา...โกรธเรา...เกลียดเรา... ตอนแรก เราอยากให้มันมาอยู่ที่นี่เพราะเห็นมันไม่มีที่ไป ไม่มีคนดูแลไม่ใช่หรือ...ถ้ามันมีที่ที่ดีกว่านี้ ปลอดภัยกว่านี้อยู่ เราก็น่าจะยินดี...แต่ทำไม...ทำไม...
ราดาแมนธิสเหยียบคันเร่งเต็มที่ ให้รถทะยานไปข้างหน้าบนเส้นทางกันดารเงียบงันของเวสต์แลนด์
เขาไม่ชอบเวลาแบบนี้ ไม่ชอบความลังเล ไม่รู้ว่าสิ่งใดถูกผิด ควรทำไม่ควรทำ มันทำให้ตนรู้สึกเหมือนติดหล่ม ชะงักงัน ไม่อาจก้าวไปข้างหน้า ไม่รู้ว่าตนเองดำรงอยู่เพื่ออะไร
เขารู้สึกเหมือนกำลังพยายามสลัดตนเองให้หลุดจากคำพูดของพ่อกับพี่เอลิยาห์ ...ไม่จำเป็นต้องคิด แค่ศรัทธาก็พอ... แต่ยิ่งทีก็ยิ่งเหมือนติดแหซึ่งรัดแน่นขึ้น พัวพันยุ่งเหยิงขึ้นทุกครั้งที่ดิ้นรน
เหมือนนาร์ซิสซัส...ซึ่งอาจรู้ทั้งรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นแค่เงาสะท้อนที่ไม่อาจจับต้อง แต่ก็ยังเคลื่อนกายเข้าหาความตาย เพื่อให้รู้สึกเหมือนได้จุมพิตเงานั้น
เขาอยากศรัทธาว่ามีเหตุผลที่ตนและคนอื่นๆ กลายเป็นเนฟิลิม มีความหมายของการถูกผลักไสและความทุกข์ทรมานทุกอย่าง แต่ไม่ใช่เพื่อศรัทธาในเทพที่หยามหยันและประกาศให้สาวกตามล่าสังหารพวกเขา ไม่ใช่เพื่อรับใช้ผู้คนที่ห่างเหินแต่คาดหวังผลประโยชน์จากพวกเขา
และไม่ใช่เพื่อลืมเลือนความทุกข์และความอับอายที่เคยได้รับ เพื่อใช้ชีวิตมีความสุขอย่างมืดบอดโดยไม่แยแสมันทั้งสองฝ่าย
ทว่ายิ่งบอกตนเองให้เชื่อ เขาก็ยิ่งคิดแย้ง ...หากมีโอกาส...เราจะไม่ทำหรือ...หากหนีไปกับเอลิซาเบธได้ในตอนนั้น ใช้ชีวิตด้วยกันสองคน กำจัดเขากับดวงตา ลบล้างว่าเราเป็นเนฟิลิม...ทำไมเราจะไม่ต้องการ หากตอนนี้หนีไปใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดา สร้างครอบครัวกับซีเรนา มีลูกกับเธอได้โดยไม่ต้องสนว่าลูกจะเป็นเนฟิลิมหรือไม่ ไม่ต้องสนว่าจะมีคนเกิดมาแบบเราอีกกี่คน...ทำไมเราจะไม่ทำ คนอื่นๆ หากมีชีวิตอย่างคนธรรมดาได้...ทำไมจะไม่ต้องการ...
...ที่จริงเราอิจฉานิกซ์...ไม่สิ...ไม่แค่อิจฉา เราริษยามัน อยากให้มันรับรู้ความทุกข์ยากของเรา ร่วมแบกความทุกข์ของพวกเรา อยากดึงมันลงมาเป็นคนบาปเหมือนกัน...เซลลีพูดถูกทุกอย่างเกี่ยวกับเราไม่ใช่หรืออย่างไร...
หินก้อนใหญ่ซึ่งชายหนุ่มเพิ่งเห็นบนทางข้างหน้าทำให้เขาเหยียบเบรกทันที
เสียงล้อเสียดพื้นดินทรายโหยหวนบาดหู รถกระตุก หยุดชะงัก ห่างจากหินอันคงทนถาวรบนที่ราบเวิ้งว้างไร้ชีวิตของเวสต์แลนด์เพียงไม่กี่ปลายนิ้ว
ชายหนุ่มถอนใจอย่างโล่งอก ถอยรถ ครั้นแล้วก็เลี้ยวหลบหินนั้น มุ่งหน้าต่อไป เหยียบคันเร่งต่อไป รถวิ่งต่อไป รอยต่อระหว่างพรมแดนของอัสลานกับโซลาริสเป็นเขตแดนอันตราย หยุดนิ่งอยู่นานอาจหมายถึงความตายโดยไม่รู้ตัว
กระนั้น ในขณะที่ร่างกายและพาหนะเคลื่อนที่ บางสิ่งในใจของเขาก็ยังชะงักงัน ไม่รู้เลยว่าจะหลุดออกมา และพุ่งทะยานต่อไปได้เมื่อใด
* * * * *
ความคิดเห็น