The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

ลำดับตอนที่ #84 : -- ๔ – การติดตามของเหล่าผู้ชำระบาป - “อยากอยู่กับเธอแค่สองคนมากกว่า”

๔ – การติดตามของเหล่าผู้ชำระบาป

“คณะละครสัตว์ที่นิกซ์เคยอยู่เหรอ” ราดาทวนคำจากปลายสายโทรศัพท์

“นิกซ์ทำท่าจะวิ่งตาม แต่แอนเธียห้ามไว้” ซีเรนาพูดใส่โทรศัพท์มือถือ ขณะนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่างห้องอันปิดไฟมืดสนิท มองออกไปเห็นหน้าต่างอพาร์ตเมนต์ของแอนเธียอยู่ตรงข้าม ยังมีแสงไฟฟ้าส่องออกมา แม้จะไม่เห็นตัวคน

“คงอยากตามไปดูคนอื่นๆ ที่มันเคยรู้จักในนั้น...แส่ไม่เข้าเรื่องแท้ๆ” เสียงของชายหนุ่มเหมือนจะหยัน แต่ขณะเดียวกันก็ฟังอ่อนใจอย่างประหลาด “ติดเชื้อยายคอนเวิร์ตประหลาดนั่นเข้ารึไง”

“...ไม่รู้สิ” ซีเรนารับลอยๆ แม้จะเห็นพ้องกับราดาตั้งแต่ช่วยกันสืบข้อมูล กระทั่งพบว่า...แอนเธีย แชริตี เป็นคนที่ประหลาดจนทั้งสองไม่รู้จะทำความเข้าใจอย่างไรดี

ผู้หญิงอัสลานที่ยิงปืนใช้อาวุธเป็นนั้นไม่ใคร่ประหลาดหรอก ในเมื่อยิ่งต้องป้องกันตัว ซ้ำหลายคนยังสามารถร่วมสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่ผู้ชายได้อย่างภาคภูมิ ว่ากันตามจริง แอนเธียคนนั้นยังรู้มากเกินไปจนน่าระแวงว่าเป็นสายลับด้วยซ้ำ

ทว่าสายลับอัสลานจะห้ามไม่ให้พาเด็กมีเขากลับไปเป็นกำลังพลของอัสลานทำไมกัน ซีเรนากับราดาไม่เข้าใจข้อนี้ ต่อให้แอนเธียไม่ฝักใฝ่ทั้งอัสลานและโซลาริส เพราะเชื่อในความคิดของ ‘หลวงพ่อนิโคลัส’ อดีตพันเอกครูเซเดอร์ที่จู่ๆ ก็ลาออกมาเป็นนักบวช ตั้งกองทูลมูลนิธิช่วยเหลือเด็กกำพร้าและเด็กทาสต่างๆ เท่าที่ทำได้ รวมทั้งเด็กกำพร้าอัสลานที่เปลี่ยนศาสนาเป็นโซลาริส หญิงสาวก็ไม่ควรจะรู้เรื่องของเนฟิลิมมากขนาดนี้ หรือสอดมือเข้ามายุ่งจนตนเองเดือดร้อนไปด้วย...ที่ตั้งตัวเป็นศัตรูของทั้งอัสลาน โซลาริส และพวกเนฟิลิม

“เอาเถอะ” หัวหน้าเนฟิลิมรับง่ายๆ “จับตามองต่อไปแล้วกัน มีอะไรผิดปกติก็รีบรายงาน ฉันเอง เสร็จงานทางนี้แล้วจะรีบไปหา ไม่พรุ่งนี้ก็มะรืนนี้”

“อือ” หญิงสาวรับอย่างดีใจขึ้นมาทันที ก่อนนึกกลัวว่าคำรับนั้นฟังสนิทสนมเกินไปสำหรับการรายงานและสั่งงานหรือไม่ “พาใครมาด้วยหรือเปล่า มาคีรีเอคนเดียวจะอันตรายเกินไปไหม”

“ไม่หรอก ไม่ต้องเผาที่ไหน ก็ไม่รู้จะพาเวซาโนมายั่วกิเลสมันทำไม” ราดานิ่งนึกไปชั่วอึดใจ “อีกอย่าง...อยากอยู่กับเธอแค่สองคนมากกว่า ไม่ลำบากใช่ไหม ห้อง...พักสองคนได้มั้ย”

“ได้สิ” ซีเรนารีบตอบ “ฉันเองก็...อยากพบราดาเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันมานานเป็นเดือนเลยนี่นา”

หญิงสาวหมุนแหวนสีเงินเกลี้ยงวงเล็กที่นิ้วนางซ้ายเล่น...หากอธิษฐานเร่งวันเร่งคืนกับมันได้ก็คงทำไปแล้ว

หลังจากเขามอบแหวนให้ และทำพิธีแต่งงานแบบง่ายๆ ในเช้าถัดมาจากคืนที่ดื่มเหล้าด้วยกัน อีกสองสามวันต่อมา หญิงสาวก็แยกตัวมาที่คีรีเอ ตามคำสั่งของหัวหน้าเนฟิลิมที่ให้จับตามองนิกซ์กับแอนเธีย ซ้ำเมื่อคุยโทรศัพท์รายงานความเคลื่อนไหวของเป้าหมาย ก็แทบไม่มีเรื่องส่วนตัวอยู่ในนั้นเลย

ซีเรนาอดสงสัยไม่ได้ว่าราดาไม่ได้รักเธอ แต่รู้สึกเหมือนต้องช่วยเหลือเธอ หรือรับผิดชอบการกระทำชั่ววูบในตอนนั้น ตามประสาคนจริงจังที่เธอมองออกว่าไม่เคยแม้แต่จะเที่ยวผู้หญิง...ทั้งๆ ที่หญิงสาวบอกแล้วว่าไม่เป็นไร นั่นก็แค่เรื่องธรรมดาที่เธอไม่เคยต้องการการรับผิดชอบ

มันธรรมดาเสียจนเธอชินชา แม้ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอเองก็ดีใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของราดา...ไม่ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอก็ตาม

แต่ราดากลับบอกเองว่าเขารักเธอ เขายินดีแต่งงานกับเธอ ไม่ว่าอดีตของเธอจะเป็นอย่างไร เขาก็ไม่สน รู้แต่บัดนี้เธอเป็นภรรยาของเขา ทั้งสองเป็นเนฟิลิมที่คู่ควรกันที่สุด

...เหมือนฝันดีเกินไป จนกลัวตื่นขึ้นมาพบความจริง...

“ตกลง จะรีบไปหา...แล้วเจอกันนะ” ชายหนุ่มรับง่ายๆ แล้วก็วางสายในไม่ช้า ทิ้งให้ซีเรนาถอนใจ กึ่งโหยหา กึ่งดีใจ กึ่งไม่อยากเชื่อ

...ชีวิตของเนฟิลิมยังมีความสุขได้สินะ...

เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่หญิงสาวรู้สึกเช่นนี้ จะว่าไปเธอไม่เคยมีความสุขมากมายหรอก แต่เมื่อเริ่มกลายเป็นเนฟิลิม...ก็เหมือนสิ่งที่เรียกว่าความสุขแทบจะไม่เยี่ยมกรายเข้ามาในชีวิตยิ่งกว่า โดยเฉพาะตอนที่เธออยู่อย่างไร้วิญญาณกับพวกผู้ชายที่ตนเคยเรียกว่าเพื่อน พยายามบังคับตนเองให้เป็นตุ๊กตามีลมหายใจ เอาชีวิตรอดไปวันๆ ...กระทั่งตอนอยู่กับพวกอัสลาน ได้พบเนฟิลิมด้วยกันรวมทั้งราดา ชีวิตของเธอในฐานะผู้ก่อการร้ายก็ยังเคร่งเครียด แขวนอยู่บนเส้นด้ายที่หวุดหวิดจะขาดอยู่หลายครั้ง

มีตอนที่ชายหนุ่มสั่งให้เธอเข้ามาสอดแนมนิกซ์กับแอนเธียในคีรีเอนั่นเอง ที่ซีเรนารู้สึกเหมือนตนเองได้กลับมาใช้ชีวิตใกล้เคียงคนธรรมดาอีกครั้ง แม้จะยังต้องสะกดรอยตามคนอื่น ยังต้องเตรียมปืนไว้รับสถานการณ์คับขันที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ...โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

การติดตามความเคลื่อนไหวของนิกซ์ไม่ใช่เรื่องยากเลย เด็กชายมักอยู่กับแอนเธียตลอดเวลา ตอนออกนอกบ้านก็สวมหมวกไหมพรมกับปิดผ้ากอซที่ตาเหมือนคนตาเจ็บ โดยทั่วไป หญิงสาวขายดอกไม้จะพาเขาไปโบสถ์เซนต์แชริตีในตอนสาย อยู่จนเย็นก็มีครูเซเดอร์หนุ่มผมดำชื่อแม็กนัสเดินมาส่งที่อพาร์ตเมนต์ และหลายครั้งก็ไปเดินเล่นหรือวิ่งออกกำลังกายในสวนสาธารณะแถวนั้นก่อนกลับ

เด็กชายดูเปลี่ยนไป...จะบอกว่ามากก็ไม่เชิง แต่ไม่มากก็ไม่ใช่แน่นอน ร่างกายของเขาดูแข็งแรงขึ้น ท่าทางกระตือรือร้น ดีใจ มีชีวิตชีวา กระทั่งซีเรนาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือเด็กตัวผอมโซสกปรก เต็มไปด้วยแผลเป็น พูดจาตะกุกตะกักตื่นหวาดที่ตนเคยพบ

บางที...เนฟิลิมหญิงอดคิดไม่ได้...หากนิกซ์ยังอยู่กับพวกเธอ เขาจะยิ้ม จะหัวเราะได้อย่างนี้ไหมนะ ชีวิตของผู้ก่อการร้ายเสี่ยงความตายอยู่บ่อยครั้ง ต่อให้ราดาห่วงความปลอดภัยของเด็กชาย ฝากเขาไว้กับสถานเลี้ยงเด็กของอัสลาน ซีเรนาก็คิดว่านิกซ์คงไม่มีความสุข

...ไม่มีความสุข หากอยู่โดยเปิดเผยว่าตนเองเป็นเนฟิลิม...

...หมายความว่า...เป็นอย่างนี้อาจจะดีแล้วใช่ไหม...

หญิงสาวพยายามเดาความคิดของราดา... ทีแรกเธอคิดว่าเขาคงเป็นห่วง กลัวแอนเธียจะหลอกนิกซ์ไปทำอันตราย แต่เมื่อเดือนหนึ่งผ่านไปโดยไม่มีเหตุการณ์อะไร ชายหนุ่มยังคงให้เธอจับตามองเด็กชายกับหญิงอัสลานลึกลับต่อไป และตอนหลังก็เพิ่มครูเซเดอร์ที่แวะรับส่งคนทั้งคู่เข้าไปด้วย

ยิ่งดู ซีเรนาก็อดคิดไม่ได้ว่าให้เด็กชายใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาเช่นนี้คงดีที่สุด ในเมื่อเขายังมีโอกาส ยังไม่ถลำลึกถึงขั้นปล้นฆ่า ไม่ถูกตามล่าเหมือนเนฟิลิมผู้ใหญ่คนอื่นๆ ยิ่งเมื่อโซลาริสเข้าใจว่านิกซ์ตายไปแล้ว ก็คงไม่มีใครรังควานเขาอีก

ถึงอย่างนั้น ราดาก็คงไม่วางใจ จึงได้ให้เธอเฝ้าดูอยู่ทางนี้เป็นนาน ก่อนเขามาคีรีเอด้วยตนเอง ช่วงนี้อัสลานกำลังง่วนกับการวิจัยใช้ประโยชน์จากเพทรา และระวังท่าทีของโซลาริส ยังไม่มีความจำเป็นต้องใช้ความสามารถของพวกเนฟิลิมไปก่อวินาศกรรมที่ใด

และความสามารถของนิกซ์ก็ไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ มีแต่จะเป็นโทษกับพวกเนฟิลิมด้วยกัน ถึงอำนาจของนิกซ์จะขัดขวางเด็กเซราได้ แต่หากพวกเธอสามารถฆ่าเซราได้โดยเร็วก็คงไม่มีปัญหาอะไร ราดาบอกว่าเด็กหญิงอาจเป็นตัวทดลอง และน่าจะเป็นรุ่นแรกๆ ที่ประสบความสำเร็จ มิเช่นนั้นเอลิยาห์คงส่งตัวทดลองที่อายุมากกว่านี้มาเล่นงานพวกเขาแล้ว ต่อให้โซลาริสมีสตรีอาภรณ์แสงสุริยันตามที่ราดาบอก ตอนนี้สตรีที่ว่าก็ยังเป็นเพียงเด็กหญิงที่ฆ่าได้ง่ายดาย และไม่น่าจะใช้พลังได้เต็มที่หากปราศจากเพทรา โซลาริส จะมีเซราอีกสักกี่สิบคนก็ย่อมกำจัดได้หมด

ดังนั้น ให้นิกซ์ได้มีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีเขากับตาแห่งอำนาจย่อมดีแล้ว อีกไม่กี่วันราดาจะมาที่นี่ และเขาก็จะเห็นเช่นกัน

กระนั้น สิ่งที่หญิงสาวนึกวนเวียนอยู่ในใจมากกว่าเรื่องของนิกซ์ยามนี้ คืออีกไม่กี่วันเธอจะได้อยู่กับราดาอีกครั้ง...อีกไม่กี่วันเท่านั้นเอง

* * * * *