ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

    ลำดับตอนที่ #78 : -- ๔ – ดอกไม้ - “เพราะว่ามันเป็นดอกไม้ที่มีเพียงดอกเดียวในโลกยังไงล่ะ”

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 223
      0
      15 ธ.ค. 53

    ดอกไม้

     

    ยามสาย นิกซ์กะพริบตาปริบๆ อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นการ แปลงโฉม อันไม่คาดฝันต่อหน้า

    จากก้อนดินสีขาวนวล นุ่มหยุ่นจนเด็กชายทักว่าเหมือนดินน้ำมัน แอนเธียนำมันมาแบ่งผสมสี นวด คลึง ครั้นแล้วใส่เครื่องรีดเป็นแผ่น ซึ่งคล้ายเครื่องรีดแผ่นแป้งคุกกี้ที่แม่ของเขาเคยมี และใช้พิมพ์รูปใบกับกลีบขนาดต่างๆ กดออกมาตามจำนวนที่ต้องการ

    จากนั้น เธอก็ใช้แท่งเหล็กที่มีปลายข้างหนึ่งแหลม ข้างหนึ่งมน บรรจงกดตามขอบดินแผ่นให้มีรอยหยักพลิ้วไหว วางพักไว้จนแห้ง ก่อนใช้กาวเชื่อมประกอบกับก้านลวดที่เธอคลึงดินสีเขียวหุ้มทับบางๆ กระทั่งออกมาเป็นดอกลิลลี่ดอกโต ซึ่งเอาไว้ใช้ประดับแจกันในโบสถ์

    สวยมากเลยฮะนิกซ์ชมจากใจจริง คุณแอนเธียเก่งจัง ทำของสวยๆ อย่างนี้ได้ตั้งเยอะเลย

    ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะ หญิงสาวตอบ ใครที่ฝึกทำ ก็ทำดอกไม้ที่สวยที่สุดในแบบของตัวเองขึ้นมาได้ทั้งนั้น นิกซ์จะลองทำดูก็ได้นะ

    ...ผมน่ะเหรอฮะ เด็กชายกะพริบตาปริบๆ

    จ้ะ แอนเธียคะยั้นคะยอ พร้อมกับเลื่อนถาดใส่ก้อนดินที่ยังไม่ผสมสีให้ ลองดูไหม ฉันจะสอนดอกอะไรง่ายๆ ให้นะ

    จ...จะดีเหรอฮะ นิกซ์ตกใจ น...นี่คุณแอนเธียเอาไว้ทำขายไม่ใช่เหรอ

    ดอกเล็กๆ ใช้ดินแค่นิดเดียวเอง แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณแอนเธีย แต่เรียกพี่เถอะจ้ะ ถ้าเธอไปอยู่โบสถ์เซนต์แชริตี เธอก็เป็นน้องชายของฉันคนหนึ่งนะ นิกซ์

    ฮ...ฮะ เด็กชายตอบตะกุกตะกัก ...พี่แอนเธีย แต่ผม...

    ลองทำอย่างอื่นก็ได้นะ อย่างอาหาร ขนม หรือพวกตุ๊กตาสัตว์ตัวเล็กๆ เหมือนปั้นดินน้ำมันนั่นแหละ ถ้าอยากก็ลองทำดู เผื่อจะทำเป็นงานอดิเรก หรืออาชีพเสริมเลยก็ได้

    นิกซ์เริ่มสนใจขึ้นมาเพราะคำพูดของหญิงสาว ที่จริงเขาไม่ถึงกับอยากทำนักหรอก แต่หากช่วยหาเงินแบ่งเบาภาระเธอได้เร็วๆ ก็ดีเหมือนกัน

    ...ลองดูก็ได้ฮะ

    แอนเธียนำพิมพ์อันเล็กเท่าปลายนิ้วมาให้เขา พร้อมทั้งกระถางดอกไม้ใบจิ๋ว จากนั้นก็สอนเด็กชายอย่างตั้งอกตั้งใจ

    แต่มันไม่ง่ายอย่างที่เห็นเลย

    ดินเหนอะติดมือ...กดพิมพ์เบาเกินไปจนดินไม่ทันขาด...เบี้ยวไป นิกซ์เพ่งอยู่ตั้งนาน จับๆ แตะๆ อยู่อีกนานกว่าจนดินแห้ง จึงได้ดอกไม้กลีบชั้นเดียวแบบหงิกๆ งอๆ มาหนึ่งดอก ต่างจากต้นแบบที่หญิงสาวให้ดูราวฟ้ากับเหว

    ...หรือจะไม่ไหวจริงๆ...

    ค...คงไม่ไหวมั้งฮะ เด็กชายวางดอกไม้ผิดรูปลงบนโต๊ะ ผมคงไม่มีหัวทางนี้หรอก

    อะไรกัน นี่แค่ดอกแรกเองนะ แอนเธียแย้ง เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆ ฝึกไป นึกจะทำสวยๆ ให้ได้รวดเร็วทันใจไม่ได้หรอก ดอกแรกที่ฉันทำก็ไม่ได้ต่างจากดอกนี้เท่าไหร่เลย

    หญิงสาวกลับหยิบดอกไม้ของเขาขึ้นมา พลิกดูอย่างสนใจ และดูเหมือนจะไม่ได้คิดว่ามันไม่สวย หรือเสียของแต่อย่างใด

    แต่เธอเคยได้ยินไหม นิกซ์ ดอกไม้ทุกดอกล้วนมีความงามของตัวมันเองทั้งนั้น...เพราะว่ามันเป็นดอกไม้ที่มีเพียงดอกเดียวในโลกยังไงล่ะ

    ฮะ?

    ลองดูนี่สิ แอนเธียวางดอกไม้ของเขาลง ลุกขึ้นไปหยิบกระถางดอกไม้จิ๋วสองดอกบนชั้นมาวางบนโต๊ะ

    กระถางหนึ่งเป็นกุหลาบสีแดง ออกดอกเป็นช่อสวย ส่วนอีกกระถางหนึ่งเป็นมะเขือเทศเลื้อยบนรั้วไม้ ผลสีแดงโตดูน่ากิน แซมช่อดอกเล็กจิ๋วสีขาว ขนาดใหญ่กว่าหัวเข็มหมุดแค่นิดเดียว

    เธอคิดว่าดอกไม้อันไหนสวยกว่ากันจ๊ะ

    อือม์... นิกซ์คิดหนัก เขารู้สึกว่าดอกกุหลาบดูใหญ่และสีสดเตะตากว่า แต่ดอกมะเขือเทศสีขาวก็ดูสวยไปอีกแบบ...ยิ่งเมื่อเขาได้รู้ว่าดอกไม้ดินปั้นยิ่งเล็กแค่ไหน ก็ยิ่งทำให้ละเอียดสมจริงได้ยากขึ้นเท่านั้น ผมว่า...ก็สวยคนละแบบ...มั้งฮะ

    นั่นสินะ แอนเธียมีรอยยิ้มจางๆ อยู่ในสีหน้า ไม่เห็นจำเป็นต้องเปรียบเทียบกันเลยใช่ไหมละ

    ฮะ?

    ดอกไม้ก็แค่ผลิบาน และงดงามในแบบของมัน ไม่เห็นจะต้องแข่งขันกันเลยว่าดอกไหนงามที่สุด หญิงสาวเก็บกระถางดอกไม้ทั้งสองใบขึ้นบนชั้นตามเดิม ฉันคิดว่า...คนก็ควรจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่ต้องนั่งเปรียบเทียบว่าใครเหนือกว่าใคร ดีกว่าใคร ขอแค่ผลักดันตนเองให้เต็มที่...แต่ขณะเดียวกันก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสมจะผลิบาน

    เพราะสุดท้ายแล้ว ทุกคนก็มีความงามในแบบของตัวเองทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าเราจะทำให้ตนเองผลิบานเต็มที่ได้ยังไงเท่านั้นเอง

    เด็กชายมองแอนเธียนิ่งอยู่ จนเธอหันกลับมายิ้มเจื่อนๆ

    ขอโทษนะ ฉันพูดอะไรเข้าใจยากหรือเปล่า

    ป...เปล่าฮะ นิกซ์รีบสั่นศีรษะทันควัน ผ...ผมแค่คิดว่า พี่แอนเธียพูดเหมือน...เหมือนพ่อผมเลย บางทีพ่อก็ชอบพูดอะไรให้คิดอย่างนี้เหมือนกัน บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่...แต่ครั้งนี้ผมเข้าใจดีนะฮะ

    เด็กชายพูดได้เท่านั้นก็เงียบไป นึกไม่ออก กระนั้นสองมือยังเอื้อมหาถุงดินกับเครื่องมืออีกครั้ง

    ง...งั้นผมขอลองใหม่อีกทีนะฮะ

    จ้ะ อยากทำก็ทำไปเรื่อยๆ แหละ แต่ไม่ต้องฝืนจนเกร็งว่าต้องทำให้มันสวยที่สุดหรอกนะ แค่ทำแล้วสนุกก็พอไม่ใช่เหรอ

    ฮะ นิกซ์พยักหน้าขึงขัง

    แต่ในความขึงขังนั้นยังมีความผ่อนคลาย เขาสัมผัสเนื้อดินนุ่ม...นวดมันเหมือนครั้งที่ตนปั้นดินน้ำมันเล่น นึกถึงท่าทางของแอนเธียยามสร้างดอกไม้เมื่อครู่ สร้างสิ่งอันสวยงามขึ้นมาได้ง่ายดายเหลือเกิน

    เด็กชายจะพยายาม แต่ขณะเดียวกันก็จะรอ

    ...รอวันที่ตนเองผลิบานได้อย่างดอกไม้ที่เธอบรรจงปั้นขึ้นมา

     

    * * * * *

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×