คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : -- ๓ – พวกพ้อง? - “ฉันรู้ว่าเธอโกหก นิกซ์ เด็กนั่นบอกให้เธอทำอะไรกันแน่”
๓ – พวกพ้อง?
นิกซ์ไม่รู้จริงๆ ว่าในสถานการณ์อย่างนี้ ทำสิ่งใดจึงจะ ‘ถูกต้อง’
ทว่าหน้าทางเข้าดงเห็ด เด็กชายก็ยังคงตะโกนไม่หยุด ตามที่เซราบอกให้ทำ
ตอนนี้ เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตนจะอยู่กับราดาหรือไปกับเซรา หรือจะไปที่ไหนได้อีก แต่อย่าว่าเลย...ถ้าช่วยให้เซราหนีไป ราดาจะโกรธจนไม่เห็นเขาเป็นพวกเดียวกันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่เขาทนไม่ได้จริงๆ ถ้าชายหนุ่มจะรั้งตัวเด็กหญิงไว้ นิกซ์คิดว่าราดาเป็นคนที่ฉลาดมาก น่าจะรู้วิธีพูดให้เซรายอมกลับไป หรือส่งตัวเธอคืนพ่อแม่ได้ง่ายๆ อยู่แล้ว แต่หัวหน้าเนฟิลิมก็ยังอยากได้ผลประโยชน์จากเธอ โซลาริสกับอัสลานเป็นศัตรูกัน...นิกซ์รู้ แต่เซราเป็นเด็ก เด็กอายุเท่าเขาแค่นั้นเอง
สงครามการต่อสู้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ไม่ควรให้เด็กต้องมาบาดเจ็บล้มตายด้วยไม่ใช่หรือ
เสียงฝีเท้าสวบสาบดังตามมาในไม่ช้า และนิกซ์ก็เห็นราดามากับทาลอส ทั้งสองมีผ้าคาดจมูกและปาก แสดงว่ารู้จักฤทธิ์ของสปอร์เห็ดดี แม้ตอนนี้จะรั้งลงมาใต้คาง เพราะยังไม่เข้าเขตดงเห็ดโหยหวนจริงๆ
ชายหนุ่มมองเครื่องกลไกเล็กๆ สีดำ ติดเสาอากาศคล้ายเครื่องรับส่งวิทยุในมือของตน ก่อนจะถามเด็กชายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ยายเด็กนั่นทำอะไรอีก”
“ข...เขาวิ่งเข้าไปข้างในฮะ” นิกซ์ชี้ “ข...เขากระซิบขอให้ผมพามาดูเห็ดโหยหวน ล...แล้ว...มีตัวอะไรโผล่มาไม่รู้ เขาตกใจ...”
“ทาลอส ให้ฉันยืมพลัง แล้วนายพานิกซ์กลับไปก่อน” ราดาพูดโดยไม่ฟังเขา
นิกซ์เห็นทาลอสพยักหน้ารับ ก่อนจะก้มลงนั่งยองๆ มือใหญ่คล้ายกรงเล็บทั้งสองข้างประคองหินก้อนใหญ่เบ้อเริ่มจนไม่น่าเชื่อว่าจะยกขึ้นได้ และครางพร้อมกับออกแรง แต่หินกลับเขยื้อนเพียงเล็กน้อย
“มองทำไมเล่า! หลับตาสิ!” ราดาแทบตวาด “นิกซ์!”
เด็กชายหลับตาลงทันที และหลับอยู่นานจนได้ยินเสียงของหนักหล่นกระทบพื้น ทับต้นเห็ดราบางอย่างแถวนั้น แล้วก็มีเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งวิ่งสวบสาบไป
เขาเพิ่งกล้าลืมตาเมื่อมือใหญ่ทาบบนไหล่ พร้อมเสียงพูดแหบแห้ง
“...ฮืม...ฮา...เหอะ...”
นิกซ์เห็นทาลอสคุกเข่าอยู่ตรงหน้า นัยน์ตาแฝงแววเป็นห่วง เด็กชายกะพริบตาถี่ๆ มือล้วงกระเป๋ากางเกงและกำแน่น เริ่มลังเล
“...หับ...ห้วย...ฮัน...”
เซราบอกว่าเขาต้องทำ มีโอกาสแค่ครั้งเดียว ถ้าหนีไม่สำเร็จ ราดากับพวกต้องโมโหมาก อาจจะจับเธอมัด คุมตัวแน่นหนากว่าเดิม ไม่ก็ทำร้ายเธอกับนิกซ์ไปด้วย
...เราไม่ได้จะทำร้ายคุณทาลอสสักหน่อย ก็แค่ช่วยเซรา คุณทาลอสเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนแข็งแรง เรื่องแค่นี้ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรหรอก...
เด็กชายกำสปอร์เห็ดในกระเป๋าเต็มกำมือ แล้วเขวี้ยงใส่หน้าชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
ทาลอสไม่ทันตั้งตัวจริงๆ เขาจามชุดใหญ่ และเริ่มหายใจขัดๆ ในไม่ช้า นิกซ์ยืนนิ่งตะลึงงัน ก้าวถอยแทบไม่ทันเมื่อชายหนุ่มล้มตึงทั้งดวงตาเบิกค้าง
...ไม่เป็นไร ก็เหมือนที่คณะละครสัตว์ แค่อาการเมาสปอร์เห็ดเท่านั้นเอง คุณราดาคงตาม ‘ตัวล่อ’ ไปอีกสักพัก พอรู้ความจริงแล้วก็จะย้อนกลับมาช่วยคุณทาลอสกับคนอื่นๆ เอง ที่เหลือก็แค่พาเซราไปให้ถึงเพทรา จะได้ส่งสัญญาณ...
นิกซ์เหลือบมองร่างไร้สติของทาลอสอีกเพียงแวบเดียว ก่อนจะหันไปอีกทางแล้ววิ่งให้เร็วที่สุด
- - - - -
เซราซุ่มรอเขาอยู่หลังเห็ดใหญ่ดอกหนึ่ง
“เป็นไงบ้าง” เด็กหญิงรีบถาม “ฉันเห็นราดากับนายตัวใหญ่อีกคนวิ่งเข้าไป เรียบร้อยไหม”
เด็กชายไม่อยากตอบด้วยคำพูด จึงเพียงพยักหน้า และเซราก็กระซิบต่อ
“งั้นก็เหลือแค่ผู้หญิงกับนายเสื้อแดงคนนั้น นายต้องทำให้ได้ อย่าให้พลาดนะนิกซ์”
เด็กชายพลันนึกอะไรขึ้นมาได้
“แต่ถ้าทุกคนที่รถเมาเห็ดหมด แล้วพวกครูเซเดอร์มา...”
“จะอะไรกันอีก! นายจะช่วยฉันไม่ใช่เหรอ!”
นิกซ์เร่งคิด ต้องให้ใครสักคนไม่ถูกสปอร์เหมือนราดา ลำพังคนตัวใหญ่อย่างทาลอสก็พยุงลำบากมากแล้ว ราดาแค่คนเดียวช่วยทุกคนไม่ได้แน่
“งั้น...ผมจะล่อคุณเวซาโน ให้ตามคุณราดาเข้าป่าเห็ดไปด้วย วางยาแค่พี่ซีเรนาคนเดียวพอ” เด็กชายตัดสินใจ
“แต่แบบนั้น...”
“เซรารออยู่นี่แหละ” เด็กชายรีบตัดบท “คุณราดาไม่โดนสปอร์ ถ้ารอนานคงรู้ว่าถูกเราหลอก แล้วต้องรีบกลับมาแน่”
“เดี๋ยว! นี่นายไม่ได้วางยานายรา...” เสียงของเซราเหมือนโมโห แม้จะยังเบาอยู่ แต่นิกซ์วิ่งลิ่วไปเรียบร้อยแล้ว
- - - - -
ทันทีที่ถึงรถบรรทุก ซีเรนาฉุดแขนเด็กชายขึ้นมา ถามเสียงเครียดในทันที
“นิกซ์! เกิดอะไรขึ้น เจอราดากับทาลอสไหม”
“จ...เจอฮะ พวกเขา...” เขาไม่อยากพูดปดนัก แต่ถ้าจำเป็นจริงๆ ก็ต้องทำ “เซราวิ่งเข้าไปในดงเห็ดโหยหวน คุณราดากับคุณทาลอสเข้าไปช่วย แต่เจอ...เจอกบยักษ์ ม...ไม่ได้มาตัวเดียวฮะ แต่...แต่เป็นฝูงเลย คุณราดากับคุณทาลอสรับมือพวกมันไม่ไหวแน่ เลย...เลยตะโกนบอกผม ห...ให้ขอให้คุณเวซาโนไปช่วย”
นิกซ์หันไปทางคนที่เขาเพิ่งเรียกชื่อ
“ค...คุณเวซาโน ร...รีบไปเร็วฮะ คุณราดากับคุณทาลอสตกอยู่ในอันตรายนะฮะ!”
เวซาโนพยักหน้า แล้วก็ทำท่าจะวิ่งออกไป แต่ซีเรนากลับพูดขึ้นเสียก่อน พร้อมกับคว้าข้อมือของเด็กชายไว้ บีบจนแน่น
“เวซาโน ไม่ต้องไป!”
ชายเสื้อแดงหันมามองหญิงสาวอย่างประหลาดใจ ส่วนนิกซ์บังคับตนเองให้มองสีหน้าเรียบเฉยจนเป็นเย็นชาอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจากซีเรนา กลืนน้ำลายฝืดๆ ก่อนจะพยายามพูดอีกครั้ง
“ช...ช้าไม่ได้นะฮะ พี่ซีเรนา! เดี๋ยวพวกคุณราดา...”
“ราดาจะไม่เรียกเวซาโนเข้าดงเห็ดโหยหวนเด็ดขาด” หญิงสาวพูดพร้อมกับจ้องตาเด็กชายอย่างเคร่งเครียด “ฉันรู้ว่าเธอโกหก นิกซ์ เด็กนั่นบอกให้เธอทำอะไรกันแน่”
* * * * *
ความคิดเห็น