The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

ลำดับตอนที่ #31 : -- ๔ – การประชุม - “ไม่ต้องห่วงหรอก นิกซ์ ฉันจะสอนนายเองว่าต้องพูดยังไง”

๔ – การประชุม

“นิกซ์! นิกซ์!” ซีเรนาเขย่าร่างของเด็กชายที่นั่งคุดคู้บนเบาะข้างคนขับ อีกฝ่ายซึ่งพึมพำงัวเงียไม่ได้ศัพท์เป็นระยะสะดุ้ง แล้วก็ลืมนัยน์ตาปรือขุ่นมัวขึ้น

“ตัวเย็นจัง หนาวหรือ” หญิงสาวพูดอย่างกังวล ก่อนจะนึกได้ว่าอีกฝ่ายย่อมไม่รู้อุณหภูมิของตนเอง “ไม่สบายหรือเปล่า”

เด็กชายกะพริบตาถี่ๆ สองสามครั้ง ก่อนจะพูดช้าๆ

“ค...คงไม่ฮะ แค่...แค่อุ่นไม่พอ”

“เอาเถอะ ไปนั่งกินอาหารร้อนๆ ข้างหลังรถคงอุ่นขึ้น” ซีเรนาถอดเสื้อโค้ตคลุมให้เขา แล้วก็จูงมือไปยังหลังรถ ซึ่งราดา เวซาโน กับทาลอสกำลังล้อมหน้าหม้อไฟฟ้า อุ่นอาหารสังเคราะห์สำเร็จรูปส่งควันฉุย มีเด็กหญิงตระกูลลูเชียสนอนหลับอยู่อีกมุมหนึ่ง

“ข...เขาไม่ตื่นขึ้นมากินกับเราเหรอฮะ”

“ไม่ตื่นหรอก” หญิงสาวตอบตามตรง “ฉัน ‘ให้ยา’ ให้หลับต่อ เดี๋ยวพวกเราต้อง ‘ประชุม’ กัน เด็กนั่นจะได้ไม่รบกวน”

และถ้าเป็นไปได้ เธอก็อยากวางยาต่อไปเรื่อยๆ จนเด็กหญิงไม่ตื่นขึ้นมาส่งเสียงรบกวนอีกเลย..อย่างน้อยก็จนกว่าจะกลับถึงฐาน ยิ่งเมื่อมันพยายามล่อลวงนิกซ์อย่างเห็นได้ชัด

เด็กหญิงยังไม่รู้หรอกว่าซีเรนารู้แล้ว และไม่ได้รู้จากราดา หรือเสียงชายหนุ่มพูดคุยกับเด็กชายเมื่อคืน ถึงประสาทหูที่ถูกฝึกมาอย่างสายลับของเธอจะจับเสียงสนทนาของทั้งสองได้คร่าวๆ

มูลเหตุที่ทำให้เธอรู้ คือเครื่องดักฟังซึ่งติดในเสื้อผ้าของเด็กหญิงต่างหาก

ราดาไม่ได้สั่ง แต่หญิงสาวคิดว่าจำเป็น และดีใจที่เธอติดตั้งเผื่อไว้ก่อน ตอนเปิดฟัง ซีเรนาคิดว่าจำเป็นต้องบอกชายหนุ่มแน่แล้ว จึงวางยานอนหลับในอาหารของเด็กหญิง ทว่าเขากลับเรียกประชุมก่อน และเธอก็มีช่องทางเปิดบันทึกเสียงให้ทุกคนฟังโดยไม่ต้องอธิบายมากนัก

“โยนเด็กนี่ทิ้งไว้ข้างทาง หรือในเก็ตโตข้างหน้าเถอะ” หญิงสาวเสนอ “ขืนเอามันไปด้วยได้มีปัญหายิ่งกว่านี้แน่”

ชายหนุ่มกลับเงียบเฉย ขอให้เธอเปิดบันทึกเสียงอีกครั้งหนึ่ง แล้วก็บอกให้หยุดเป็นระยะๆ จนถึงตอนที่เด็กหญิงพูดว่าตนมีพลังของสุริยเทพ และพูดถึงพลังของเด็กชาย...

“เด็กนั่นรู้” ราดาพูดเสียงเครียด “เรื่องพลังของนิกซ์”

เมื่อนั่นซีเรนาจึงได้ฟังเรื่องน่าประหลาดใจบ้าง ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนเดียวที่มองเห็น ‘กระแสพลัง’ ของทุกคนในกลุ่ม อธิบายเรื่องที่เขาปิดบังไว้

“ฉันว่าจะบอกเมื่อถึงฐาน แต่เป็นอย่างนี้คงไม่พูดไม่ได้”

“หมายความว่ายังไง เจ้านิกซ์ทำอะไรได้” เวซาโนซึ่งมีสีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทนโพล่งขึ้น

“ตอนที่นิกซ์มองนาย นายจะพ่นไฟไม่ได้” ราดาอธิบายเป็นภาษาของชายบ้าไฟ “เหมือนเย็นวาน เมื่อนิกซ์มองใครในหมู่พวกเรา คนคนนั้นจะใช้พลังไม่ได้เลย”

เวซาโนเบิกตา แล้วก็สบถโขมงโฉงเฉง ซีเรนาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองนิกซ์ซึ่งก้มหน้าเจื่อนๆ นัยน์ตาของเด็กชายมีแววกลัวจนเธอนึกสงสาร และยิ่งโกรธคำเกลี้ยกล่อมของเด็กหญิงมากขึ้นอีก

ทีแรกเธอคิดว่านั่นเป็นเพียงเรื่องโกหกพกลม ทั้งเรื่องที่มันมีพลังของสุริยเทพ แสดงพลังนั้นให้นิกซ์ดู และพูดถึงพลังของนิกซ์ แต่เมื่อรู้ว่าเป็นความจริง ก็ยิ่งขุ่นเคือง เด็กหญิงเจ้าเล่ห์เกินไป ร้ายกาจเกินไป

“แต่เราจะไม่ทิ้งนิกซ์ด้วยเรื่องแค่นี้หรอก” เธอลั่นวาจาแทนคนทั้งกลุ่ม “นิกซ์เป็นพวกของเรา เราไม่ได้เอาเขามาใช้ประโยชน์นี่”

ราดาพยักหน้ารับทันที เวซาโนเองก็ไม่ได้มีสีหน้าคัดค้าน เขาเพียงยักไหล่ พูดง่ายๆ

“บ๊ะ พ่นไฟไม่ได้ ก็ทำระเบิดให้ข้าแทนแล้วกัน”

หญิงสาวหวังว่าเด็กชายจะร่าเริงขึ้น ทว่าเขาก็เพียงเหลือบมองเธอแวบเดียว สายตากังวล คำว่าขอบคุณแผ่วเบาแทบไม่ลอดริมฝีปาก

“นายไม่ต้องห่วงหรอก” ราดาพูดต่อ “ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ทิ้งนาย และเราก็เชื่อใจว่านายจะไม่ทิ้งเรา ขอแค่นายเชื่อใจพวกเราบ้าง...เท่านั้นเอง นายเป็นเนฟิลิม พวกเราก็เป็นเนฟิลิม จำที่ฉันพูดเมื่อคืนได้ไหม”

ซีเรนาประหลาดใจ แต่ก็เพียงเล็กน้อย หากนับตามมาตรฐานสมาชิกกลุ่มสองคนที่ผ่านมา กว่าชายหนุ่มจะพูดเรื่องคำเรียกตนเองว่า ‘เนฟิลิม’ ก็เมื่อทำงานร่วมกันมาได้พักหนึ่งแล้ว คงเพราะเขาเคยเป็น...ไม่ก็เกือบเป็นนักบวช จึงไม่บอกเปล่าๆ แต่มีการทำพิธีเล็กๆ น้อยๆ ...ประพรมน้ำบนศีรษะ ขานชื่อใหม่ และประกาศต้อนรับเนฟิลิมคนใหม่ ไม่มีอะไรมากมาย แต่คงเพราะเสียงไหลเรื่อยแทบเป็นทำนองของราดา ราวกับเอ่ยมนตราขรึมขลังในภาษาที่ไม่รู้จัก หญิงสาวจึงได้รู้สึกเหมือนตนถือกำเนิดใหม่ในฐานะซีเรนาจริงๆ

แต่กับนิกซ์เป็นกรณีพิเศษ และคงต้องเป็นเช่นนั้น เพราะเด็กชายยังเด็กมาก เด็กอาจเชื่อง่าย โอนอ่อนผ่อนตามง่าย แต่ก็เกิดความระแวงและรอยเปราะร้าวในใจได้ง่ายตามกัน ราดากับพวกเธอจึงต้องสร้างความเชื่อใจและมั่นใจให้เด็กชาย ว่าเขาเป็นหนึ่งในพวกพ้องจริงๆ

“ฮ...ฮะ” นิกซ์รับตะกุกตะกัก

“ส่วนที่เด็กเซราพูด” ราดาเอ่ยอย่างครุ่นคิด “ที่จริงก็น่าสนใจ เด็กนั่นมองเห็นกระแสพลังเหมือนฉัน แต่มีพลังอีกอย่าง มันสร้างวงแสงให้นายดูจริงๆ หรือ”

นิกซ์พยักหน้า ทว่าชายหนุ่มไม่มอง ไม่แตะต้องอาหาร จมในห้วงความคิดตน

“...แล้วถ้ามีผลึกสุริยะขนาดใหญ่ช่วย ก็อาจสร้างให้สว่างได้มากขึ้น...อย่างนั้นหรือ เป็นพลังที่แปลก...เหมือนเวทมนตร์ของพวกนักบวชโบราณ น่าจะสาบสูญไปนานแล้ว แต่ทำไมเด็กนี่กลับมีขึ้นมาได้ พวกโซลาริส...ไม่สิ...ตระกูลลูเชียสต้องวางแผนอะไรอยู่แน่ นึกดูฉันก็ว่ามันประหลาดแต่แรก ตอนฉันยังอยู่บ้านนั้น พวกเขาไม่ยอมให้ออกมาเดินถนนข้างนอกเด็ดขาด เด็กนั่นยิ่งเป็นเด็กผู้หญิง ต่อให้มีพวกครูเซเดอร์ตามมาด้วย ก็ไม่น่าจะปล่อยให้คุ้มกันหละหลวมขนาดนั้น”

“ฉันถึงว่าปล่อยมันทิ้งไว้ดีกว่า” ซีเรนาแทรก “อย่ายุ่งกับมันอีกเลย ราดา เด็กนี่อาจอันตรายกว่าที่คิดก็ได้ เราได้รับคำสั่งให้เอาไปแค่เพทรา อย่าหาเรื่องใส่ตัวมากกว่านี้เลย”

“แต่เด็กนี่ก็มีพลังของเพทรา” ชายหนุ่มพูดหนักแน่น “ฉันอยากรู้...และทางนั้นคงอยากรู้เหมือนกันว่าทำได้อย่างไร ข้อมูลนั่นอาจมีค่ากว่าที่คิดไว้มาก”

“ถึงอย่างนั้น...” หญิงสาวไม่ทันแย้ง คนขัดขึ้นกลับเป็นสมาชิกใหม่

“แต่...คุณราดาก็...ได้เพทราไปแล้ว...จะ...จะจับท่านหญิง...ไว้อีกเหรอฮะ” นิกซ์พูดกล้าๆ กลัวๆ “ท่านหญิงก็ยังเด็ก หายมานานแบบนี้... พ่อแม่ไม่เป็นห่วงแย่แล้วเหรอฮะ ถึงคุณราดาบอกว่า...เพทราไม่ได้เป็น...ของโซลาริส แต่เด็กคนนี้ก็...ไม่ใช่ของของคุณราดา...หรือพวกอัสลานเหมือนกัน”

ชายหนุ่มมองเด็กชายเงียบอยู่ ด้วยสายตาเรียบเฉยจนยากจะบอกความคิดหรืออารมณ์

“ก็จริงของนาย” เขาพยักหน้า “แต่ยายนั่นขอตามมาเองนี่ จะไล่กลับไปยังไง”

“ก...ก็บอก...ความจริง...ให้เขารู้...สิฮะ” นิกซ์เสนอ “ถ้าเขาบอกว่า...ตามมาเพราะอยากรู้ความจริง ได้รู้แล้วก็ไม่มีเหตุผลต้องอยู่ต่ออีก คุณราดาก็...แค่ไม่อยากบอก...ว่าคุณราดาเป็นญาติเขา แต่เมื่อคืน...คุณราดาบอกผมว่า...แค่ไม่อยากให้รู้ แสดงว่า...บอกไปก็ไม่เป็นอันตราย...ไม่ใช่เหรอฮะ”

...ไม่เป็นอันตรายได้อย่างไร... ซีเรนาคิด ...ยิ่งให้รู้ต่างหากจะยิ่งเป็นอันตราย เพราะผู้นำทั้งสองคนของโซลาริสล้วนเป็นญาติใกล้ชิดของราดา เด็กหญิงนั่นจะได้วิ่งโร่ไปฟ้องพ่อกับพี่ชาย ให้มาเก็บราดาเหมือนเมื่อครั้งนั้นปะไร... เธออยากแย้ง แต่ไม่ทันหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น

“อือม์...นั่นสินะ ก็จริงของนาย” ราดาพยักหน้าอีกครั้ง “แต่ถ้ายายนั่นมา เพราะอยากหาเรื่องเอาเพทรากลับไปด้วยล่ะ”

“ถ...ถ้ามีตัวคนเดียว...ก...ก็ทำไม่ได้อยู่แล้วนี่ฮะ” เด็กชายแย้ง “เพทราลูกใหญ่ หนักก็หนัก เขาคนเดียว...ขนไม่ได้หรอก”

“ยายนั่นอาจคิดทางอื่นไว้ก็ได้” ชายหนุ่มตอบ “นายอยากรู้ไหมล่ะ”

“...ฮะ?” นิกซ์ถามอย่างงุนงง

“ลองถามยายนั่นดูสิ ฉันเองก็อยากรู้ว่าเจ้าหล่อนกำลังคิดจะทำอะไรอยู่พอดี” สีหน้าของราดาเริ่มมีเลศนัยขึ้น อย่างที่ซีเรนาคิดว่าฝ่ายตรงข้ามพึงระวังให้จงหนัก “ถ้า ‘เซรา’ เปิดใจให้นาย นายจะลองพูดให้เขาอยากกลับบ้านไปก็ได้นะ”

คนถูกเสนอกะพริบตาปริบๆ

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีไม่ใช่เหรอ ยังไงเราก็ต้องเอาเพทราไปให้พวกอัสลาน ถ้าเซราคิดจะตามมาเพื่อเพทราอย่างเดียว ไม่ช้าก็ต้องผิดหวัง พูดให้เขายอมกลับไปแต่โดยดี ก็ดีกว่าจับเด็กนั่นวางยา มัดทิ้งไว้ในเก็ตโตโดยไม่มีเครื่องติดตามตัว ไม่รู้ว่าพวกครูเซเดอร์จะมาเจอเมื่อไรใช่ไหมล่ะ ...ถ้านายอยากให้เขากลับไป นายก็ลองพูดเถอะ เขาน่าจะฟังมากกว่าพวกเราพูด เขาบอกว่าเห็นนายเป็นเพื่อนนี่”

นิกซ์มีสีหน้างุนงงเป็นที่สุด

“ไม่ต้องห่วงหรอก นิกซ์ ฉันจะสอนนายเองว่าต้องพูดยังไง นายก็อยากให้เด็กคนนั้นได้กลับไปหาพ่อแม่อย่างปลอดภัยไม่ใช่เหรอ”

หญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจว่านั่นเป็นความคิดที่ดี แต่เด็กชายก็ผงกศีรษะรับปากอย่างเห็นจริงจังด้วยไปเรียบร้อยแล้ว

* * * * *