คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เหมยรักท่านพ่อ
วันนี้เหมยอิ๋็ยัื่นแ่เ้าเพื่อที่ะไ้มีเวลามานั่มอใบหน้ายามหลับใหลอท่านพ่อนา
นานอนในระโมเียวับท่านพ่ออนาและนอนบนั่เียวัน้วย
ทีแรท่านพ่อบอนาว่านาเป็นสรีไม่วรนอนั่เียวับบุรุษแม้บุรุษผู้นั้นะเป็นพ่อนา็าม
นาไม่ใ่เ็ื้อ้านนาเลยยอมทำามที่ท่านพ่ออนาบอ นาแยระโมับท่านพ่อ
ระโมอนาอยู่้าๆ ระโมอท่านพ่อ
ืนนั้นเอหลัาที่นานอนหลับไปไ้ไม่นานนา็ฝันถึพ่อแม่อนา
นาฝันถึืนนั้น ืนที่พวท่านถู่า่อหน้านา
นาสะุ้ื่นแล้วเอาแ่นั่ร้อไห้ถึพวท่านทั้สอบนั่นอนอนานท่านพ่ออนา้อเ้ามาโอ๋นาแล้วพานามานอน้วย
านั้นมานา็นอนในระโมนี้มาโยลอ
เหมยอิ๋ที่นอนอยู่ในอ้อมออฟาหลเียวเี๋ยวมอหน้าพ่ออนาแล้วอมยิ้มน้อๆ
ท่านพ่ออ้าหล่อเหลาเอาาร ผิวพรร็าวเนียน ลิ่นาย็หอมื่นใ
อ้อมออท่านพ่ออบอุ่นที่สุ ิแล้วนา็มุัวแนบแ้มไปับออท่านพ่อ ฟาหลเียวเี๋ยระับอ้อมอแล้วหลับ่อ
หลายวัน่อมา
"เสี่ยวเหมยเ้าอยู่ใน่ายรอพ่อ
แล้วอย่าออไปนที่ไหนเ้าใหรือไม่"ฟาหลเียวเี๋ยที่นั่บนั่ให้เหมยอิ๋แ่ผมให้เอ่ยพู่อนะลุึ้นยืนให้เหมยอิ๋แ่ัวให้
"เ้า่ะท่านพ่อ
เหมยะอยู่รอท่านที่นี่เ้า่ะ"เหมยอิ๋เอ่ยอบแล้วเร่แ่ัวให้ท่านพ่ออนา
หลายวันมานี้เหมยอิ๋ไ้แย่หน้าที่อสาวใ้ประำัวท่านพ่ออนามาหลายอย่า
ทั้่วยท่านพ่อแ่ัวอนะออไปรบ ่วยท่านพ่อถอุ่อนเ้านอน และอีหลายหน้าที่
"ีมาเสี่ยวเหมยอพ่อ"ฟาหลเียวเี๋ย้มลไปหอมแ้มน้อยๆ
อเหมยอิ๋
"ท่านพ่อี้โ
ให้เหมยหอมท่านบ้าสิเ้า่ะ"นาเอ่ยพูแล้วพยายามแย่เท้าหมายะหอมแ้มท่านพ่ออนา
แ่เพราะนาอนนี้สูแ่ระับเอวอท่านพ่อ นาเลยเปลี่ยนมาระโแทน
ฟาหลเียวเี๋ยมอเหมยอิ๋ที่พยายามะระโึ้นมาหอมแ้มนแล้วยยิ้มเอ็นู่อนะ้มลยื่นหน้าไปให้เหมยอิ๋หอม
เหมยอิ๋ยืนมอบวนทหารนับแสนที่ับเลื่อนออา่ายไปโยมีท่านพ่ออนาเป็นผู้นำ
นายืนมอนอทัพหายลับแล้วึหันไปพูับสาวใ้ที่ท่านพ่อมอบให้นา
"เหมยะไปไหว้ท่านพ่อท่านแม่
พี่สาว่วยเรียมเรื่อเส้นให้เหมยหน่อย"
"เ้า่ะเ้านาน้อย"สาวใ้รับำแล้วเินาไป
เพราะหลายวัน่อนทหารใน่ายเิสับสนทะเลาะันว่าะเรียเหมยอิ๋ว่าอะไรี
บาน็เรียนาุหนูเพราะนาเป็นลูบุธรรมอท่านแม่ทัพ บาน็เรียนาว่าอ์หิน้อยเพราะท่านพ่ออนามีอีำแหน่นั่น็ือ
ินอ๋อ สุท้ายท่านพ่ออนาเลยให้ทุนใน่ายเรียนาว่าเ้านาน้อย
นาและสาวใ้เินมานถึท้าย่าย
้าหน้านามีป้ายหลุมศพอทหารมามาย นาเิน่อไปเรื่อยๆ แล้วหยุลที่หลุมศพู่
"เหมยอยาอยู่นเียว
พี่สาวออไป่อนเถอะ"นาเอ่ยพู้วยรอยยิ้มแล้วรับเรื่อเส้นาสาวใ้
เหมยอิ๋วาเรื่อเส้นหน้าหลุมศพแล้วนา่อยทำพิธีเารพเล็น้อยามแบบาวเป่ยป้อ
"ท่านพ่อ ท่านแม่
เหมยมาเยี่ยมเ้า่ะ พวท่านสบายีหรือไม่"นาเอ่ยพูับหลุมศพ
"เหมยสบายี
พวท่านไม่้อห่วเหมยนะเ้า่ะ อนนี้เหมยมีท่านพ่อนใหม่แล้วท่านีับเหมยมา
เหมยรัท่าน
และเหมยอยาให้พวท่าน่วยปป้อท่านพ่ออเหมย้วยนะเ้าะ"นาเอ่ยพู้วยรอยยิ้ม
"เหมย้อลับแล้ว
ไว้พรุ่นี้เหมยะมาเยี่ยมใหม่นะเ้าะ"นาล่าวลาแล้ว้มหัวลนิพื้น่อนะลุเินาไป
ฟู่.......
ู่ๆ ็มีลมแผ่วเบาพัผ่านร่าายนา
่าเป็นลมที่อบอุ่นยิ่นั เหมยอิ๋ยิ้มอ่อนหวานแล้วเินาไป
นี่็ผ่านมาแล้ว15วันหลัาที่ทัพให่ออไปรบ
ยัไม่มีวี่เววว่าะเลื่อนทัพลับมา นา้อนอนอเสื้อผ้าอท่านพ่อทุืนเพื่อไม่ให้นาฝันร้ายอี
เหมยอิ๋ออไปรอท่านพ่ออนาที่หน้า่ายทุวัน
นาอยาเห็นหน้าท่านพ่อเป็นนแรและอยาให้ท่านพ่อเห็นหน้านาเป็นนแรเ่นัน
"วันนี้ะยัไม่ลับหรอเ้า่ะ
เ้านาน้อยลับเ้าระโมเถอะเ้า่ะเี๋ยวะไม่สบายเอา"สาวใ้เอ่ยพูเ็เ่นทุวัน
เหมยอิ๋มอถนนอีรั้่อนะหันหลัเรียมลับระโม
แ่แล้วนา็ไ้ยินเสียม้ามาแ่ไลนาเลยหันหลัลับไปมอเห็นทหารม้านหนึ่ำลัวบม้ามา้วยวามเร็ว
"นะแล้ว
ท่านแม่ทัพสามารถยึแว้นเป่ยป้อไ้แล้ว"ทหารม้าวบม้ารอบ่ายแล้วพูประโยเิม้ำไป้ำมา
"เ้านาน้อย"สาวใ้เอ่ยเรียนายสาวอย่าีใ
"ท่านพ่อนะแล้ว"เหมยอิ๋เอ่ยพูอย่าีใแล้วอสาวใ้แน่น
ทั้่าย่าไ้ยินแ่เสียหัวเราะและพูุยันอย่าสนุสนาน
อนนี้ทหารทุนายำลัเรียมานลอรอทัพให่มาลอัยนะ
เหมยอิ๋ยืนหน้า่ายรอทัพให่เลื่อนบวนมาอย่าใ่อ
แล้วนา็้อมวิ้วเมื่อเห็นม้าสิบว่าัววิ่มาทา่าย้วยวามเร็ว
ม้าพวนั้นวบผ่านนาไปโยไว
วูป
ู่ๆ
นา็รู้สึเหมือนใอนาะหล่นลไปอับพื้น นารีบหันไปทาที่ม้าวิ่ผ่านไป
"ามหมอเร็วท่านแม่ทัพไ้รับบาเ็บ"นายอนหนึ่ะโนลั่น่ายแล้ว่วยันอุ้มร่าไร้สิอท่านแม่ทัพเ้าไปในระโม
"ท่านพ่อ...."เหมยอิ๋รีบวิ่ไปทาระโมโยเร็ว
"เ้านาน้อย
เ้าไม่ไ้อรับ"ทหารที่ทำหน้าที่เฝ้าหน้าระโมเอ่ยพู
"ถ ถอยไป!!
"เหมยอิ๋ะอใส่ทหารนายนั้นแล้วเ้าระโมไป
ทหารที่ถูะอทำไ้แ่ยืนัวสั่นอยู่หน้าระโม
เ้านาน้อยน่าลัว
ภายในระโมทุน่าวุ่นวายวิ่ไปทั่ว
เหมยอิ๋เินเ้าไปยืนหน้าั่นอนโยไม่สนใใรทั้สิ้น
"เ้านาน้อยออไป่อนเถอะอรับ
หมอำลัะมาแล้ว"นายอเอ่ยพูับนา
"ไม่ ้าะทำแผลให้ท่านพ่อ้วยัวเอ"นาเอ่ยพูแล้วรีบพับแนเสื้อเรียมทำแผลให้ท่านพ่ออนา
"เ้านาน้อย
อย่าอรับถ้าท่านแม่ทัพเป็นอะไรึ้นมาละ็.."
"หุบปาแล้วเอาผ้าุบน้ำมาให้้า"นาไม่สนใเสียั้านโยรอบ
ลไปนั่บนั่นอนแล้วัารถอุเราะออ
"ท่านนายอ่วย้าถอุเราะนี่ที"นาเอ่ยพูโยไม่หันลับไปมอ
นายอมอร่าเล็ที่ำลัพยายามถอุเราะออแล้วไ้แ่่น่าไม่พอใเ็สาวในใแล้วทำามำสั่อเ้านาน้อยแ่โยี
็นะถ้าไปทำให้เ้านาน้อยร้อไห้ละ็มีหวัีวิอันน้อยนิอ้าะถูท่านแม่ทัพ่าายในาบเียวเป็นแน่
เหมยอิ๋ให้ทหาร่วยันถอุท่านพ่อออนหมเหลือไว้แ่าเับในสีาว
นาไม่รอ้ารีบทำารล้าแผลทันที่อนะเย็บแผลอย่าประีแล้วใส่ยาพันผ้าพันแผล
ท่านหมอที่มาถึนานแล้วไ้แ่ยืนมอเ้านาน้อยทำารรัษา ส่วนัวเอ็อย่วยเหลือเวลาที่นา้อารให้่วย
ไม่นานบาแผล็ถูพัน้วยผ้าพันแผลอย่าเรียบร้อย
เหมยอิ๋ล้ามือับอ่าน้ำแล้วหันมอนรอบ้าน ทุนล้วนมอมาที่นา
"ม
มีอะไรหรือเ้า่ะ"นาเอ่ยถามอย่าุน
"เ้านาน้อยเ่มาอรับ"ท่านหมอเอ่ยมนาาใ
"เอ่อ ือพ่ออเหมยท่านเป็นหมอน่ะเ้า่ะเหมย็เลยพอะเยรัษานมาบ้า"นาเอ่ยอบอย่าวยเิน
็แหมนาไม่ไ้รับำมแบบนี้มานานแล้วนี่นา
นายอที่แ่แร่น่านาในใอนนี้็ำลัสำนึผิในใอยู่เหมือนัน
ความคิดเห็น