Life Reset รีเซทชีวิต : การกลับมาของผู้แบกความแค้น [ภาค 1]

ลำดับตอนที่ #7 : ความพิเศษของสกิล 'การมีชีวิต'

หลังจากนั้น... อาจจะดูง่ายรวบรัดไปหน่อยแต่ก็เป็นแบบนั้น เซย์จิโดนลากเข้าขังใต้ปราสาทซึ้งเขาก็ได้รับรู้ว่านี้มันเป็นเหตุการณ์หลังจากที่เพิ่งโดนอัญเชิญมาเมื้อกี้! ซึ้งเขาแปลกใจมากเพราะว่ามันผ่านไปกว่าครึ่งเดือนแล้ว ทั้งๆแบบนั้นแต่เหมือนว่าเขาจะย้อนกลับมา.. ไม่สิกลับมาเกิดใหม่

และที่เขาได้คิดเช่นนี้ก็เพราะว่าเมื่อเขาตรวจดูสเตตัสตัสเองในตอนนี้มันขึ้นแบบนี้

〔นางาตะ เซย์จิ〕

เพศ ชาย

อายุ 17

อาชีพ : ไร้เวทย์

【ไม่มีเวทย์】

เผ่าพันธุ์ มนุษย์

เลเวล : 1

พลังโจมตี : 180 (3)    พลังเวทย์ : 170 (5)

พลังป้องกัน : 150 (5)     ความว่องไว : 160 (4)

ความต้านทาน : 150 (5)  ต้านทายเวทย์ : 170 (3)

สกิล

◆การมีชีวิต 4 ครั้ง
【สามารถเรียกชีวิตคืนกลับมาได้ ส่งมอบสกิลพิเศษโดยการบิดเบือนความจริง】
◆เข้าใจทุกภาษา
【สามารถเข้าใจทุกภาษา】
◆เพิ่มความแข็งแกร่ง 10 เท่า (2 ครั้ง)
【เพิ่มความแข็งแกร่งทุกอย่างขึ้น 10 เท่า (ชั่วคราว 5 วินาที)】
◆ทักษะการต่อสู้
【ความเยือกเย็นทักษะวิชาการต่อสู้จะถูกใช้งานอัตโนมัติ เมื่อตัวเองต้องการสู้】
◆ตรวจข้อมูล
【ตรวจสอบข้อมูลอย่างลึกได้ทั้งตัวเองและคนอื่น :: ได้รับจาก การปลดมีชีวิตครั้งที่หนึ่ง】
◆เรียนรู้
【เรียนรู้สกิล, กระบวนท่า, วิชา, ธาตุ, จากการทำคงามเข้าใจ :: ได้รับจาก การปลดมีชีวิตครั้งที่หนึ่ง】

---------------

นี้ทำให้เขาส่งเสียง "อ่อ" ขึ้นมาอย่างปราณีและทำให้เขายอมมาอยู่ในคุกใต้ดินซึ้งดูเหมือนเขาจะโดนจัดอยู่ในหมู่พวกน่าแวดระวังเสียแล้ว

ถึงแม้ตอนแรกเขาจะมองไม่เห็นข้อมูลอื่นๆแต่หากมองในตอนนี้กลับเห็นข้อมูลอย่างชีดแจ้ง และซึ้งผลทั้งหมดคงมาจากสกิล "ตรวจข้อมูล" นี้ล่ะมั้ง และดูเหมือนว่าการคาดเดาในตอนแรกที่เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นจะตรงสะด้วย แถมยังเพียงแค่ 5 วินาที

แน่ล่ะความสามารถแบบนั้นอยู่ได้ 5 วินาทีก็โกงได้แล้วเพราะมันท่าจะแข็งแกร่งโครตฟ ซึ้งเขาก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมค่าสเตตัสของเขาถึงไม่หายไป และข้อมูลของสกิล "การมีชีวิต" ได้อธิบายให้เขาเห็น ด้วบไอ่การตายแล้วกลับมาก่อนหน้านี้คงเป็นไปไม่ได้แต่เพราไอ่บิดเบือนความเป็นจริงนี้ล่ะมั้ง จึงทำให้ผล 5 วินาที โดนบิดเบือนจนค้างคาแบบนี้ไป

เขาได้แต่ถอนหายใจในความโชคดีของความโชคร้ายที่รับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นภายในกรงขังเขาโดดเดียวก่อนปากจะขยับขึ้นสาปแช่ง
「เป็นเพราะเจ้าบ้า พระเจ้าห่าเหวอะไรนั้นแท้ๆ! ที่ต้องทำให้ความเจ็บปวดตอนตายมาฝั่งไว้ในใจแบบนี้.. นี้ชั้นยังตายจริงๆไม่ได้อีกตั้ง 4 ครั้งเชียวหรอ...」

ถึงจะบ่นแบบนั้นเขาก็ดีใจเพราะว่าชิซึรุไม่ได้ตกเป็นของไอ่ห่าเหวเรนยะ.. ครั้งนี้ต้องขอบใจเจ้าพระเจ้าวายวอดเซเลส อะไรนั้นแท้ๆและดูเหมือนว่าเขาจะได้สกิลใหม่เพิ่มมาอีกตั้งหาก ถึงจะช่วยในการต่อสู้อะไรไม่ได้ก็เถอะ...

จะว่าก็ว่าเถอะนะสกิล "ทักษะการต่อสู้" นี้แทบจะช่วยห่าไรไม่ได้เลยตามความจริง เพราะในปกติค่ากำลังกายของเซย์จิเพียงไม่ถึง 20 จะใช้ให้เทพขึ้นก็ไม่มีทางสู้เจ้าพวกบ้าสเตตัสสูงไม่ได้อยู่ดี จะยังไงก็ไม่ใช่ทักษะจริงๆเป็นเพียงแค่สกิล เลยฝั่งความห่างชั้นของพลังไม่ได้ทั้งหมดระมั้ง

สำหรับคำอธิบายของอาชีพนี้มันดูคลุมเคลือๆยังไงไม่รู้แต่ก็ดูไม่ควรจะมีคำอธิบายเสียด้วยซ้ำเพราะคำอธิบาย "ไม่มีเวทย์" ที่ว่าเนี้ยมันก็ตรงตามความหมาย "ไร้เวทย์" อยู่แล้วซึ้งไม่ควรนับว่าเป็นคำอธิบายเสียด้วยซ้ำดังนั้นเขาจึงเริ่มสงสัยว่าทำไมต้องมีคำอธิบาย รึว่ามีความหมายอื่นอีก.. จะยังไงก็ตามแต่.. เขาในตอนนี้นั้นไม่ทราบเลยว่ามันคือสิ่งที่ไม่ได้ถูกมอบโดยไอ่ที่อ้างตนว่า พระเจ้า... เป็นเพราะตัวเขาเองต่างหาก.. แต่จะยังไม่ขอกล่าว ณ เวลานี้......

.. สำหรับความตายนั้นเซย์จิบอกได้คำเดียวว่า.. 「อย่าหวังที่ชั้นจะยอมตายอีกเลย..」 ซึ้งถ้าหากเป็นคนปกติก็คงคิดแบบเดียวกันมันไม่ได้เจ็บแปล๊บๆ แล้วหาย.. แต่ว่าความเจ็บปวดที่สิ้นสุดไปแล้ว มันตามมาด้วยเสียงโอดครวญอย่างน่ากลัว เสียงกรีดร้องจากยมโลกวิ่งผ่านหู.. มันไม่ใช่ความเจ็บปวดทางกายภาพ.. แต่มันสลักลึกลงภายในวิญญาน ทำให้กลัวเข้าใสกันเลย...

เอาตามตรงถ้าให้เซย์จิบรรยายบอกความเจ็บผวดนั้นมันควรเหนือหนาสาหัสกว่าตอนที่ได้รับความทรงจำที่ไร้ประโยชน์จากเจ้าพระเจ้างี่เง่านั้นเสียอีกด้วยซ้ำ ถึงแม้จะมีความอยากไปตบหน้าพระเจ้าสักคราแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกกระมั้ง..

ในตอนนี้เซย์จิอยู่ในห้องขังเดี่ยวมันมืดมิดภายใต้ห้องใต้ดินของปราสาทแขนของเขาถูกล็อคด้วยแร่ชนิดหนึ่ง ซึ้งมันสามารถลดทอนพลังกายภาพและพลังเวทย์ โดยการซึมซับท่าจะให้บอกตรงๆมันกินพลังงานส่วนนั้นต่างหาก ซึ้งคนที่มีค่าสเตตัสทุกอย่างไม่เกิน 20 หากถูกใส่ปลอกแขนนี้คงตายทันทีล่ะนะ...

ซึ้งนั้นแน่นอนว่าหมายฆ่าเซย์จิแน่เพราะค่าสเตตัสเขายังไม่ถึง 10 เสียด้วยซ้ำแต่กลับเพียงระงับพลังบางส่วนเท่านั้นทำให้เจ้าโล้นอ้าปากค้างอย่างตกใจ เพราะที่เอดเวิร์ดบอกมาค่าสเตตัสมันไม่เกิน 10 แล้วพลังที่มหาศาลนั้นอีก.. พวกเขาจึงคิดว่าเจ้าตัวเป็นตัวอันตรายโดยปริยาย ยังไงก็โดนเลือกจากเซเลส ก็น่าจะแกร่งอยู่แล้ว ต้องมีความสามารถปกปิดอะไรเทือกนั้น... เขาจินตนาการว่าเซย์จิเป็นดั่งสัตว์ประหลาด ถึงจะมโนธรรมเองทั้งหมดก็ตาม

ถึงแม้ค่าสเตตัสเขาตอนนี้จะพุ้งขึ้นสูงเกือบสองร้อย แต่ถ้าสู้ตรงๆเซย์จิเป็นเพียงแค่ก้อนเหนือนั้นล่ะสำหรับอัศวินแนวหน้าของอาณาจักรล่ะนะทั้งยังมี จักรวรรดิศาสนจักร ที่แข็งแกร่งเป็นต้นหลักของโลกหนุนหลังอีกด้วย ซึ้งเรื่องทั้งหมดเขาศึกษาเอา... จากครึ่งเดือนที่ผ่านมา (ในอีกชีวิต) โดยจักรวรรดิศาสนจักร ที่ว่านี้มีชื่อว่า จักรวรรดิศาสนจักรเลลิออน [Lelion]... จะยังไงก็ตามแต่คงไม่กล่าวถึงในเวลาไกล้ๆนี้

พวกเขาคิดเช่นนั้นกับเซย์จิแต่หาว่าเซย์จิจะรู้เรื่องนั้นไม่.. แต่ที่สงสัยคือเรนยะ เจ้าเรนยะนี้มันชอบชิซึรุงั้นหรอ.. สิ่งที่กวนใจเขาในตอนนี้ซึ้งถ้าหากไม่ระวังอาจจะเกิดเรื่องแบบนั้นอีก.. เพราะจากเหตุการที่รวมๆมา มันต่างจากไปเกิดใหม่ ซึ้งน่าจะใช้ "รีเซ็ทชีวิต" เสียมากกว่าซึ้งในการ์ตูนก็มีบ่อยๆแบบที่พระเอกย้อนเวลากลับมา แล้วโดนสิ่งที่เรียกว่า *"Time Paradox" วนเวียอยู่แบบนั้น

*"Time Paradox คือปรากฏทางด้านของเวลาโดยจะเกิดเรื่องราวนั้นวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยที่ตัวเองย้อนกลับมาเพื่อแก้.. แต่แม้ว่าจะพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ ที่ว่าก็ตามแต่มันจะเกิดขึ้นด้วยหลายปัจจัยจนแตกแยกออกเป็น แขนงเวลา.. (#พอก่อนๆ เดียวกลายเป็นวิทย์เรื่องเวลา) ง่ายๆคือ การจะเกิดเรื่องนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ว่าจะเปลี่ยนสถานที่หรือบุคคลก็ตามที"

ซึ้งนั้นเป็นสิ่งที่เขากังวลและอยากขบขันความเบียวที่ยังเหลือรอดมาจากช่วงม.ต้นปีสอง (ตอนอายุ 14) ซึ้งมันน่าจะควรเป็นเรื่องตลกโดยแท้.........

กลับมายังจุดเดิมเซย์จิตอนนี้อยู่ในห้องขังที่มืดมิดไร้ท้องฟ้าสาดส่องถึงเวลาตอนนี้เป็นเวลาดึกหลังจากนั้นก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วดูเหมือนว่าเขาจะอัดเจ้าเรนยะปางตาย 「ไม่น่าเชื่อตูแกร่งขนาดนั้นเมื่อไหร่」เขาตบมุขของความโชคดีในความโชคร้ายของเขาเพียงลำพัง และรู้สึกพอใจอยู่ไม่น้อย

เพราะเหตุนั้นจึงโดนกักขัง คือก็สงสัยนะจะเลือกปฏิบัติไปไหม สำหรับไอ่คนที่ได้ใช้คัมภีร์ทองคำดำนั้นกลับให้ความปราณีปรีนอม ไอ่ชั้นกลับมาอยู่ในคุกเพราะทำให้มันมอบพสุธาเนี้ย ไหนตอนนั้น (ชีวิตก่อนหน้า) ยังบอกว่าความแข็งแกร่งคือทุกสิ่งในโลกใบนี้อยู่ฟร่ะ... เซย์จิบ่นพึมพำคนเดียวในคุกอันมืดมิดและทั้งที่เขาแข็งแกร่งพอที่จะอัดเจ้านั้นแท้ๆแต่ดันหาว่าเป็นตัวอันตรายสะงั้น ซึ้งเขาไม่พอใจอย่างมาก.. แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยๆไป ซึ้งเขาน่าจะถูกปล่อยตัวในวันรุ้งขึ้น

"ตึ้บ ตึ้บ ตึ้บ"

แต่เขาไม่รู้เลยว่า... เขาจะไม่สามารถได้เห็นวันพรุ้งนี้ ณ ชีวิตนี้............... โดยมีเสียงฝีเท้าของคนลงมาสองถึงสามคน