Life Reset รีเซทชีวิต : การกลับมาของผู้แบกความแค้น [ภาค 1]

ลำดับตอนที่ #5 : เซย์จิตาย.....?

...

หลังจากนั้นวันที่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป.. ไม่สิทุกอย่างที่เจอเปลี่ยนไป.. เป้าหมายของนักเรียนคือกำจัดจอมมารและกลับโลกเดิมเท่านั้น มันเป็นทางเดียว... นี้ก็ผ่านมาถึงครึ่งเดือนแล้ว...หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เกี่ยวกับเวทย์มนต์ทันทีที่ทำสัญญากับคัมภีร์เวทย์ก็สามารถเข้าใจระบบการทำงานของพลังเวทย์และ ว่าจริงๆไอ่ข้อมูลที่เจ้าเซเลส นั้นแทบไม่มีประโยชน์ที่ยัดมาให้ในตอนแรก.. กลับกันกลายเป็นขยะเลยด้วยซ้ำ...

 เซย์จิเขาคิดภายในใจอย่างเศร้าโศกต้องเจอกับความเจ็บปวดไร้น้ำยา... จะว่าก็ว่าเถอะ หลังจากนั้นก็มีอยู่ว่า การใช้เวทย์มนต์คือการสลักวงเวทย์ลงบนหน้ากระดาษภายในคัมภีร์แล้วร่ายออกมา

 ทั้งนี้ข้อมูลส่วนตัวจะอยู่ในคัมภีร์ทั้งหมดมีเพียงเซย์จิเท่านั้นที่ต้องใช้ 'card status' เพราะไม่ได้ทำสัญญากับคัมภีร์เวทย์... ถ้าจะให้บอกเกี่ยวกับสเตตัสคนอื่นๆหรอ...ก็นะ

〔คุรุอิซาว่า โชโกะ〕

เพศ หญิง

อายุ 17

อาชีพ : นักปราญช์สีเขียว (Healer Savant)

เผ่าพันธุ์ มนุษย์

เลเวล : 1

พลังโจมตี : 6                             พลังเวทย์ : 70

พลังป้องกัน : 7                          ความว่องไว : 7

ความต้านทาน : 40                     ต้านทายเวทย์ : 70

                                     สกิล

◆Holy Healer Infinity (ฟื้นฟูทันที)

◆เข้าใจทุกภาษา

◆Holy Baria Aegis Healing (โล่บาเรียป้องกันพร้อมฟื้นฟู)

◆To be loved Magic Green (ควบคุมเวทย์ฟื้นฟูอิสระ)

◆Flora Healing (พฤษาการรักษา)

---------

〔นาจิเสะ ชิซึรุ〕

เพศ หญิง

อายุ 17

อาชีพ : นักดาบเวทย์มนต์ (Swordsman Magic Caster)

เผ่าพันธุ์ มนุษย์

เลเวล : 1

พลังโจมตี : 60                             พลังเวทย์ : 50

พลังป้องกัน : 10                          ความว่องไว : 20

ความต้านทาน : 3                     ต้านทายเวทย์ : 2

                                     สกิล

◆Holy Sword Magic fire

◆Holy Caster Magic Lighting

◆Holy Thunder

◆Magic Thunder Sword

◆Costume Thunder Lighting

◆Speed Thunder

-------

เนี้ย.. มันโกงกันชัดๆเลยนะ... เซย์จิสบถออกมาสำหรับเจ้าเรนยะ เรียวโตะก็เป็นพวกนักเวทย์เพลิงกับนักเวทย์ลม... จะว่าตามตรงในโลกแห่งนี้มนุษย์ผู้หนึ่งสามารถใช้ธาตุ ได้เพียงหนึ่งธาจุเท่านั้นล่ะนะ..

 สำหรับความแข็งแกร่งของพวกมันทั้งคู่ก็จัดอยู่ในหมวดที่สูงลิบ ค่าสเตตัสเวทย์นี้ 75 เลยล่ะเหนือโชโกะมาก.. สำหรับคนอื่นๆก็อยู่ที่ 20-30 นี้ล่ะ ซึ้งถือว่าสูงมากกกก

 โดยคนในโลกนี้ปกติในเริ่มต้นนี้ค่าจะไม่สูงเกิน 20 และไม่ต่ำกว่า 10 เลย... (ทางด้านความถนัด) แต่สำหรับเซย์จินี้ต่ำติดพื้นทุกอัน.. ขยะกว่าขยะดีๆนี้เอง ถูกเยาะเย้ยเป็นว่าเล่นเลยล่ะ

 ทั้งโดนซ้อมอีกด้วยแถมเจ็บกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ... ในเวลาที่ผ่านมาพวกเราถูกจับฝึกกับพวก 'Knight' อัศวิน ของอาณาจักรแห่งนี้.. ก็นะไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอดทนรึป่าว... เพียงแค่ฝึกเลเวลในตอนนี้ก็สูงขึ้นเป็น เลเวล 5 และ

 ค่าสเตตัสเลย 10 ขึ้นมาแล้วล่ะนะส่วนใหญ่.. แต่สำหรับคนอื่นเวล 10 กันและส่วนค่าสเตตัสของพวกคัมภีร์ทองคำดำก็ เกือบๆ 100 และ ส่วนพวกคัมภีร์ทองก็อยู่เลเวล 7-8 ค่าสเตตัส 40-60 กันเลยล่ะ

「ชั้นนี้มันอ่อนตัวพ่อเลย...」

เซย์จิสบถในใจ.. ก็นะหลังๆมานี้ เจ้าพวกนักเรียนมันเริ่มหลงตัวเองกับคำว่าผู้กล้า และพวกอื่นๆแล้วล่ะนะ ชอบทำตัวเหนือไรงี้ล่ะนะ ...

 ตอนนี้ก็ถึงเวลาซ้อมตามปกติเซย์จิก็เดินไปยังสนามภายในตัวอาณาจักรตามปกติ.. ทันทีที่เซย์จิเดิยไปถึงเสียงคุยกันก็หยุดลงและหันมามองด้วยสีหน้าเหยียดหยาม....

 แล้วสำหรัลเอรินี้ถึงจะได้รับคัมภีร์สีทอง แต่ว่าค่าสเตตัสติดอยู่ที่ 70 เลยล่ะเลเวล 9 แน่ะ อาชีพก็นั้นล่ะไม่ต้องบอก... 'ผู้กล้า' ไง... ใช่ไม.. 「ตามนิยาย มังงะ ผู้กล้าต้องนักเรียนไม่ใช่รึไงฟร่ะ! แล้วไหงคุณครูกลายเป็นผู้กล้าไปสะได้ฟร่ะเนี้ย」

 เซย์จิปวดหังกับโลกใบนี้ รึ โลกเดิมที่เข้าใจผิดนั้นไม่มีใครทราบหลังจากนั้นเซย์จิก็ไปให้กำลังใจอยู่หรอกนะ สภาพอารมณ์ของนางเงยพร้อมสู้ขึ้นมาแลตระโกนออกมา 「ชั้นจะอัดแกให้ได้คอยดูเจ้าจอมมาร」 ว่างั้นแน่ะ ยังกะเด็กโดนผู้ใหญ่ปลอบใจยังไงยังงั้น....

 และวันนี้ก็ซ้อมตามปกติ.. เซย์จิที่ร่ายเวทย์ไม่ได้ และใช้เวทย์เสริมไม่ได้เพียงแค่หยิบดาบไม้ขึ้นมาหวดไปๆมาๆเพียงเท่านั้น... จะว่าก็ว่าเถอะสกิลอะไรก็ไม่มีที่พอช่วยได้เล๊ย ... อ่อนก็อ่อนจริงๆ...

 สายตาที่จ้องมาทางเขามีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม.. แต่หาได้สนใจไม่ เซย์จิก็หวดดาบซ้ำไปมาตามปกติ.. จนตกเย็น... พวกเขาเริ่มที่จะกลับเซย์จิก็เก็บดาบไม้ลงที่เดิมก่อนจะเดินกลับห้องพักตัวเอง... 

 ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเขาเลย.. อืม.. จะว่าไม่มีก็ไม่ได้ก็มีอย่าง ชิซึรุ โชโกะ , และเอริ.... ถึงจะน่าแปลกก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาพึ่งทำความรู้จักไป...

 เซย์จิเดินกลับตามปกติก่อนจะมีเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น

「เฮ้ย.. เจ้าคนไร้ประโยชน์แกลืมอะไรรึป่าว」

 มันคือเสียงเจ้าเรนยะมันเป็นผู้ใช้เวทย์ธาตุไฟ ค่าสเตตัสเวทย์ของมันสูง ค่าโจมตีกายภาพก็ค่อนข้างสูงเลยทีเดียวเชียว....

 

「ห๋า ? ลืมหรอ ชั้นคิดว่าหัวชั้นไม่กลวงเหมือนนา-- อั๊ก」

 กล่าวยังไม่จบก็โดนเตัใส่เอวจวาแขนขวาและกระเด็นไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว เซย์จิพอเข้าใจได้เลยว่าจะกวนไปสักคราสองครา แต่โดนเตะทันทีสะนี้...

 เซย์จิโดนเตะกระเด็นเข้าที่ลับตาคนอย่างจงใจ.. ปากเซย์จิสำลักเลือดคำใหญ่ออกมาและนั่งอยู่ยังงั้นหลังติดผนัง เวลาตอนนี้คงราวๆ 19:00 น. ได้ถ้าหากเวลาตามโลกเดิม ฟ้าเริ่มมืด และเข้าที่มุมอับนี้ยิ่งมืด

 เซย์จิไม่ขยับเคลื่อนไหวแม้แต่น้อยและเสียงเจ้าเรนยะก็ดังขึ้นพร้อมเดินเข้ามาไกล้

「เฮ้ยๆ จะอ่อนปวกเปียกเกินไปแล้ว.. เป็นผู้กล้าแท้ๆ ไม่สิ.. ไร้น้ำยานี้น่า ฮ่าๆๆๆ ก๊ากกๆๆๆ」

มันหัวเราะบ้าคบั่งและเดินมาเตะเสยค้างเซย์จิจนเลือดหลุดออกจากปากอีกครั้งและเสียงรอดออกมาจากลำคอ 

「อ๊อก」

หน้าเซย์จิหันขึ้นฟ้ามีทั้งเลือดที่ไหลออกจากปากและจมูก.. เลือดสีแดงแต่เซย์จิก็ไม่ได้ร้องออกมาแต่ยังคงสติได้อยู่พร้อมกับกล่าว

「ฮ.. เฮ้ย.. จ.. เจ้า... ผู้กล้า.. เวทย์..ไฟ... ท..ทำได้แค่นี้... เอง..หรอ.. ช...ชั้นว่า...สุนัขนัขยังทำได้..เจ็บกว่--- อ๊อก」

เซย์จิกล่างในเชิงเหยียดหยามก่อนจะโดนซัดอีกรอบโดยเตะใส่หัวด้านข้างขวา และกรำหน่ำเตะใส่ท้องอย่างรุนแรง

「อย่าให้มันมากนักนะ เจ้าขยะ!」

แต่ทว่าในตอนนั้นเอง

「หยุดเดี่ยวนี้นะ!!」

เสียงของชิซึรุดังขึ้นจากข้างหลังเจ้าเรนยะ... ที่น่าแปลกคือโชโกะไม่อยู่ด้วยเพียงเท่านั้นตอนนี้ชิซึรุถือดาบและมีคัมภีร์ลอยอยู่ตรงหน้าในแบบที่ว่าพร้อมรบ.. ถ้าสู้กันตรงๆมีคำเดียวกับเรนยะคือ 'แพ้หมดรูป' มันเลยสบถออกมา "ชิ" และเดินออกจากมุมอับ

「ป..เป็นอะไรรึป่าว เจ้าบ้า.. บอกแล้วไงว่าถ้าโดนรังแกมาบอกชั้นได้นะ」

ชิซึรุทิ้งดาบและวิ่งเข้าหาเซย์จิและคัมภีร์ก็หายวับไปชิซึรุวิ่งมาพร้อมบอกต่อเซย์จิอย่างเป็นห่วง ถ้ามองตานางในตอนนี้จะเห็นว่าน้ำตาเต็มดวงตาพร้อมที่จะแตกออกมาทุกเมื่อเลยล่ะ

「ยัยบ้า.. จะไม่เป็นไรได้ไง.. แล้วอีกอย่าง.. ชั้นเป็นผู้ชายจะไปขอให้เธอช่วยทำไม..」

เซย์จิหยอกล้อชิซึรุหวังคลายสถานะการอึดอัดแบบนี้แต่ก็ไม่เป็นผลก่อนที่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย... แต่ทว่าในตอนนั้นเอง

 เบื้องหน้าเซย์จิหรือข้างหลังชิซึรุมันมีเจ้าเรนยะถือดาบจริงอยู่!! มันพุ้งมายังชิซึรุทันที

「ระวัง!!」

เซย์จิตระโกนบอกชิซึรุ! ชิซึรุรับรู้และเบียงตัวหลบ.. ทว่าหยุดชะงัก... ในใจนางคิดขึ้น..「เดียวสิ.. ถ้าชั้นหลบล่ะก็...」

 แต่ทว่าดาบมาอยู่ติดๆหลังและเซย์จิไม่รีรออะไรใช้แรงทั้งหมดผลักชิซึรุออกไปทันทีแต่ทว่าดาบเล่มนั้นพุ้งตรงมาถูกแขนชิซึรุแบบขวดๆ และพุ้งตรงมายังกลางอกเซย์จิ!

「เซย์จิ!!!」

นางลุกขึ้นและวิ่งไปหาเซย์จิที่โดนดาบปักอยู่พอดีกลางอกนางข้างหน้าเจ้าเรนยะไว้แต่ทว่า... เจ้าเรนยะมันยกยิ้มขึ้น ในตอนนั้นเองร่างของชิซึรุก็ล้มลงกับพื้น

 “พรึ้บ!”

「นี้มันอะไร...」

ตอนแรกมันตกใจที่เผลอแทงเขากลางหน้าอกก่อนจะตกลงไปในความคิดชั้นฆ่าคน ฆ่าคน ฆ่าคน! มันแทบเป็นบ้าแต่หลังจากนั้นเสียงของ ชิซึรุเนียกสติมันกลับคืนมาก่อนมันจะตัดสินใจว่า... "ไม่เป็นไร คนๆนั้นอยู่ฝั่งชั้น.. ชั้นต้องไม่เป็นไร"

 และร่างของชิซึรุก็ล้มลงตรงหน้าของมัน มันแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายเซย์จิเห็นแบบนั้นจึงพยายามตระโกนบอกให้หนีไป แต่ไม่มีเสียงรอดออกมา แถมร่างกายขยับไม่ได้! 'พิษอัมพาต!' บ้าเอ้ย! ถ้างั้นชิซึรุก็..

 เจ้าเรนยะมันยิ้มพร้อมเดินมาหาชิซึรุและกล่าวขึ้น

「ฮ่าๆ เป็นจริงแล้ว คำขอขอชั้นเป็นจริงแล้ง เป็นไปตามที่เจ้านั้นพูดไว้จริงๆด้วย ชิซึรุจัง...」

มันจ้องชิซึรุอย่างหื่นกระหาย เซย์จิรู้สึกว่าสติพร่าเลือน.. ชิซึรุเห็นสายตาแบบนั้นไม่รู้ทำไมถึงตัวสั้นกลัวเพราะโดนแผลเก่า... เป็นสายตาหื่นกระหาย...

 มันนั่งลงตรงหน้าชิซึรุ.. ก่อนจะดึงเสื้อชิซึรุขสดตรงหน้าอก! จนไปถึงหน้าท้อง.. ชิซึรุช่างงดงามถึงหน้าอกจะไม่ใหญ่ แต่มีนิดหน่อย เกือบๆไม่มีสูง 160 กว่าๆผิวขาวเนียน

 เรนยะมันจับไปที่หน้าอกของชิซึรุพร้อมยิ้มอย่างกระหาย ชิซึรุมีน้ำตาไหลออกมาพร้อมกับมีเสียงรอดออกมาจากปากเบาๆว่า 「ขอโทษ ขอโทษ ชั้นขอโทษเซย์จิ」

 ไม่มีใครทราบว่าขอโทษเซย์จิทำไม.. นางโดนฉีกเสื้อออกอีกครั้งก่อนที่เจ้าเรนยะจะกระทำเรื่องราวลามดต่อ เซย์จิเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างโกธรจัด ถ้าจะบอกคงเป็นการโกธรครั้งแรก.. ในตอนนั้นเอง

สกิล เพิ่มค่าสเตตัส 10 เท่า.. ก็ทำงาน ค่าสเตตัสทั้งกายภาพร่างกายถูกดีดสูงขึ้นจนถึง 100 แบบชั่วคราว.. เซย์จิพยายามลุกขึ้น... และเตะใส่สรวงอกเรนยะอย่างโหดร้าวมันสำลักเลือดคำใหญ่ออกมา

 เหมือว่า ฤทธิ์ของยาอัมพาต จะไม่สามารถทำอัมพาตคนที่สเตตัสสูงเกินร้อย... ในตอนนี้เซย์จิก็ได้ล้มลงอีกครั้ง... ชิซึรุ.. ที่ได้สติกลับมาก็ร้องให้ออกมาแต่ไม่สามารถขยับตัวได้

อย่างสิ้นหวัง.. เรนนะมันเดินมาเตะใส่ท้องเซย์จิจนกระเด็น "อ๊อก" และไม่ขยับไหวติงอะไรอีกมันเริ่มที่จะฉีกเสื้อผ้าส่วนง่างของชิซึรุก่อนจะทำการกระทำอย่าง................. (จินตนาการเอาล่ะกันว่าทำอะไร) เซย์จิไม่ขยับไหวติ่งด้วยความเศร้าโศกและเคียดแค้น โกธรา ถ้าได้เห็นหน้าอีกครั้งมันต้องฆ่าเรนยะให้ได้!...

และตกตายไปในที่สุด