Life Reset รีเซทชีวิต : การกลับมาของผู้แบกความแค้น [ภาค 1]

ลำดับตอนที่ #4 : ไร้ความสามารถ

「เอาล่ะ... ถึงเวลาที่พวกเจ้าต้องเลือกคัมภีร์เวทย์... ไม่สิ คัมภีร์เลือกพวกเจ้าต่างหาก.. พวกเจ้าจงยกมือขึ้นและจินตนาการออกถึงคัมภีร์!!」

 เจ้าโล้นชุดบาทลวงก็กล่าวมาแบบนั้นแต่ถึงแบบนั้นก็ทำให้นักเรียนหันมองหน้ากันแบบงุนงง บางคนก็พึมพำออกมาว่า「ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ... แต่พวกเรา...」

 นักเรียนนต่างทำท่าทางโง่งมพอเห็นท่าทางของคนอื่นๆแบบนั้นก็จะทำเป๋นตัวอย่างนางยกมือขึ้นอย่างชัดเจนหากเป็นคนเดียวที่ยืนมือขึ้นเสียด้วย นางหลับตาก่อนจะจินตนาการ... จินตนาการ....

“ฟรึ้บบบ”

 ในจังหวะนั้นเองจู่ๆก็มีลางอย่างลอยมาอยู่ในมือของนางอย่างชัดแจงนางรู้สึกถึงหนังสือเล่มยักษ์เล่มหนึ่งอยู่บนมือของนาง... นางเปิดเปลือกตาออกและมองไปที่หนังสือที่อยู่บนมือ นักเรียนทุกคนต่างเบิกตากว้าง...

 เพราะมันลอยมาอยู่ในมือเอง.. ทั้งยัง... ทั้งยังเป็นสีทองอมดำ!!! ตามที่บอกเมื้อกี้มันเป็นเล่มที่แข็งแกร่งที่สุดนอกเหนือที่จินตนาการอย่างไร้ลักษณ์!! มันคือคัมภีร์ทองคำดำ!!

「ท...ทองคำดำงั้นหรอ!!」

 เจ้าโล้นตรงหน้ามันตกใจเป็นอย่างมากและตื่นตระหนกแน่นอนอยู่แล้วเพราะว่าคัมภีร์เล่มนี้นั้นถึงจะไม่เหมือน ไร้ลักษณ์ แต่เป็นคัมภีร์ที่หายากเสียยิ่งกว่ายาก.. เพราะตามปกติจะเห็นสีเงินกัน สีทองหายาก ส่วนทองคำดำ เป็นของที่หายากมาก!

 ทองก็นับว่าเป็นสมบัติของอาณาจักรได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทองคำดำ... สำหรับทองแดงนั้นหายากเสียยิ่งกว่าทองคำดำ คงเท่าๆกับไร้ลักษณ์ เลยกระมั้ง เพราะมันจะมีแต่คนที่ไร้พรสวรรค์จนเกินเยียวยา..

 พอเห็นแบบนั้นเจ้าพวกนักเรียที่ยืนโง่งมกันเมื้อกี้ก็ได้สติกลับมาทุกคนยกมือขึ้นก่อนจะมีคัมภีร์ลอยมาใส่มือทุกคน... นักเรียนมี 28 คน ครู อีก 2 คน...

 หลังจากนั้นผ่านไปห้านาทีมีคัมภีร์ลอยออกมา 29 เล่ม... นักเรียนกครูทุกคนได้คัมภีร์ครบทุกคนแล้ว.... นอกจากหัวหน้าห้องก็ยังมีคนได้ทองคำดำอีก 3-4 คน เป็นผู้ชาย.. นอกจากนั้นเป็นระดับทองหมดเลย..

 เจ้าโล้นต่างอ้าปากค้าง.. นักเรียนที่ได้ทองคำดำมี.. เจ้านาซามิ เรนยะ ผู้ชายที่ชอบแกล้ง เซย์จิ... และ โชโกะ.. แน่นอนว่า ชิซึรุ ด้วย... อีกคนหนึ่งเป็นผู้ชาย.. นาซึชิ เรียวโตะ ... ผู้ชายเกเรคนหนึ่ง...

 เซย์จิถึงกับหรี่ตา 「เจ้าคัมภีร์นี้โง่รึป่าว.. หัวหน้าห้อง ชิซึรุ โชโกะ ก็ว่าไปอย่างแต่ดันมาเอาเจ้าสองตัวขี้เกเรเนี้ยนะ....  เอิ่ม... ว่าแต่ทำไมมันยังไม่ลอยมาหาชั้นเลย...」

 เซย์จิเป็นคนเดียวที่เหลือที่ยังไม่มีคัมภีร์ลอยมาอยู่ตรงมือถึงกับพลางคิดในใจว่า 「เห้ยๆ อย่าบอกนะว่า.....」

พอคิดแบบนั้นเซย์จิเลยหันหน้าไปหาเจ้าโล้นก่อนจะกล่าวถามอย่างสงสัย...

「เออ... ทำไมชั้นยังไม่ได้ล่ะ ?」

เจ้าโล้นตอบสนองไปทันทีและพวกนักเรียนคนอื่นๆก็หันหน้ามามองพร้อมๆกัน「เห้ยๆ อย่ามองมาแบบนี้สิฟร่ะ」เซย์จิตบมุขคนเดียวในใจ

「ไม่... ไม่น่าจะเป็นไปได้! เอดเวิร์ด!!」

เจ้าโล้นมันพึมพำออกมาก่อนจะเรียกชื่อคนๆหนึ่งออกมาและจู่ไก็มีผู้ชายสวมชุดสีดำคุมหัวเดินออกมาและเจ้าโล้นเลยกล่าวขึ้น

「ส่ง Card Status ให้เจ้าหนุ่มตรงนั้น...」

พอพูดงั้นเจ้าสวมผ้าคลุมที่น่าจะชื่อเอดเวิร์ด ก็เดินตรงมาหาเซย์จิและหยุดอยู่ตรงหน้าพร้อมยืนการ์ดที่เหมือนบัตรเครดิตให้เซย์จิ มันมีขนาดใหญ่กว่าอยู่พอสมคงร แต่บางกว่านิดหน่อย ไม่มีตัวหนังสือใดๆเขียนอยู่บนการ์ด

 เซย์จิถึงกับตกใจ แน่ว่าไม่ได้ตกใจเรื่องการ์ดแต่ตกใจเรื่องมือที่ย่นแก่ของชายสวมคลุมนี้น่าจะเกินๆ 90 ปีเสียด้วยซ้ำ แก่กว่าทวดข้าอีก! เซย์จิตบมุขในใจคนเดียว...

 ก่อนที่จะหยิบมาพลิกกน้าพลิกหลังดู จฟุ่ๆเสียงจากชายที่ชื่อเอดเวิร์ดก็ดังขึ้นมันเป็นเสียงอันแหบพร่า ที่มีเพียงแต่คนที่อยู่ไกล้จะได้ยิน.. นี้มันเจ้าแก่ที่เก่งๆเวทย์ตามเมะใช่ไม ! ใช่สินะ! เขาตบมุขคนเดียวอีกครั้ง..

「หยดเลือดของเจ้าลงไปในนี้....」

พอกล่าวเสร็จเขาก็หยิบมีดออกมาให้เป็นมีดที่ดูแปลกๆ ไม่สิ น่ากลัวแปลกๆมากกว่าล่ะ  ก่อนที่เอดเวิร์ดจะกล่าวต่อ

「มีดเล่มนี้จะไม่สร้างความเจ็บปวดให้แก่เจ้า.. ไม่ต้องห่วง」

ภายในใจของเซย์จิร้อง โอ้วววว ออกมาดังๆเพราะว่าชายแก่คนนี้เหมือนจะกลัวเขาบาดเจ็บทั้งยังมีน้ำเสียงต่างจากเจ้าโล้นตรงหน้าอีกด้วย ....

 เซย์จิหยิบมีดสั้นเล่มนั้นขึ้นมาก่อนจฟันไปที่นิ้วมืออย่างใจเย็นนิดหน่อย.. เขาตอนแรกก็มีความลังเลมาก แต่ก็ตัดสินใจทันที ยังไงซะตอนโดนซ้อมยังเจ็บกว่า! เขาหยดเลือดลงไปสิ่งที่เรียกว่า 'crad status' ก่อนจะมีแสงส่องออกมาจนปวดตา...

 และมีตัวหนังสือปรากฏขึ้นนั้นคือ...

〔นางาตะ เซย์จิ〕

เพศ ชาย

อายุ 17

อาชีพ : ไร้เวทย์

เผ่าพันธุ์ มนุษย์

เลเวล : 1

พลังโจมตี : 3                             พลังเวทย์ : 5

พลังป้องกัน : 5                          ความว่องไว : 4

ความต้านทาน : 5                     ต้านทายเวทย์ : 3

                                   สกิล

◆@%#฿%฿ 5 @%฿

◆เข้าใจทุกภาษา

◆เพิ่มความแข็งแกร่ง 10 เท่า (2 ครั้ง)

◆ทักษะการต่อสู้

---------

ตามตรง.. ทุกสกิลนั้นเป็นสิ่งที่ไร้ความหมายมาก!! ทักษะการต่อสู้นี้ใช้ทำอะไรไม่ได้ เพิ่มความแข็งแกร่งก็แค่เพิ่มเป็นสิบเท่า และยังมีสกิงไม่รู้เรื่องอีกหนึ่งอีก...

 นี้เป็นสิ่งที่เอดเวิร์ดคิดอย่างแน่นอนแต่ที่อยู่ในสายตาเซย์จิ สกิลที่ที่ไม่เข้าใจนั้นมันเขียนไว้ว่า... “การมีชีวิต 5 ครั้ง” ถึงจะไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรก็เถอะ

 เอดเวิร์ดเห็นอาชีพยิ่งท้อเข้าไปใหญ่ ไร้เวทย์ นี้มันไม่ใช่ผู้กล้าแล้วต่ำเสียยิ่งหว่าต่ำอีก ไม่พอยังไม่ถูกเลือกจากคัมภีร์เวทย์แม้แต่ทองแดงนี่สิ!!! นี้มันไร้ความสามารถ!!

 เอดเวิร์ดหันกลายหนีพร้อมกล่าวก่อนจะจากไป

「จงอย่าได้ท้อ」

เขากล่าวให้กำลังใจก่อนจะเดินจากไปเซย์จิถอนหายใจออกมาพร้อมสบถภายในใจว่า... ตูว่าแล้วไง... เป็นแนวที่พระเอกกาก ให้พวกทาสช่วยต่อสู้ ไปสะได้

 แล้วตูจะมีเงินไปซื้อทาสมาบ่วยสู้ที่ฟร่ะ!!!! เขาตระโกรโวยวายในใจอย่างบ้าคลั่งก่อนจะสงบ..  ไร้ประโยชน์สินะชั้น...  เอดเวิร์ดเดินไปหาเจ้าโล้นพร้อมซุบซิบบางอย่าง..

 พอได้ยินแบบนั้นเจ้าโล้นก็มองมาที่เซย์จิแล้วมองด้วยความดูถูกกว่าก่อนหน้านี้สิบเท่าเซย์จิรู้สึกถึงสายตานั้นทันที..พวกนักเรียนคนอื่นก็พอเข้าใจๆได้ในเวลาต่อมา ก่อนจะเหยัยดหยามไปยังเซย์จิ...

 แม้แต่เวลาแบบนี้ยัง... เจ้าเรนยะและเรียวโตะมันหันหน้ามองกันภายในฝูงนักเรียนก่อนจะยิ้มอย่างชั่วร้ายและมองมายังเซย์จิ.... โดยเซย์จิไม่ทราบถึงเรื่องที่จะเกิดในเวลาไกล้ๆนี้เลย.. 

**************

ผู้เขียน : ช่วงนี้จะเป็นเกริ่นนำเรื่องนะครับ ส่วนเนื้อหลักจะเป็นหลังจากที่สกิล การมีชีวิต ถูกใช้ครบ 5 ครั้ง