ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บุกรุก!
23.45 น.
“...หาว...่วริโว๊ย...” ทหารหนุ่มใหม่ไฟแรนั่บิี้เียอยู่เหนือป้อมำแพหิน อันเป็นประูทาเ้าอออเมือแอแลนิ เาเหม่อมอไปยัเวิ้ทะเลอันว้าให่อย่าเบื่อๆับำแหน่ใหม่ึ่นเ้าประำารไม่นาน
“...อะไรัน เพิ่เ้าประำารไม่นาน ไฟหมแล้วเรอะ” ทหารรุ่นพี่เินึ้นบันไมารวาร ในมือถือบไฟส่อเพื่อให้บรรยาาศรอบๆ่อยๆสว่าึ้น
“เป็นทหารเฝ้าประูเมือใรๆ็เบื่อแหละเพ่...ลาวันนั่มอเรือเ้า ลาืนนั่มอเรือออ ะให้น่าื่นเ้นหน่อย็มี้าศึบุประิำแพเมือนี่แหละ ่อยมีีวิีวาะหน่อย...โอ๊ย!” พลทหารแหปาเมื่อถูีบาล
“นี่แน่ะ! ปาีนะน่ะเอ็! ระหายสรามนัเี๋ยว้าส่ไปอยู่หน่วยเนายเลยนี่! อยู่สบายๆไม่อบ...นี่ใล้เวลาะ้อปิประูเมือแล้ว เอ็รีบไปปิเลยเร็ว! มัวอู้เี๋ยว้าะให้เอ็อยู่่อเฝ้าเวร่อแน่! ปิบัิ!” รุ่นพี่สั่อย่าหุหิ่อนเินไปรวราามทาเินแนวำแพ ในะที่รุ่นน้อลไปเปิลไล็อประูเมือล
...แ่ในะที่ำลัเินไปปุ่มที่แผวบุม เสียเหมือนเรื่อยน์แล่น้วยวามเร็ว! มุ่รมายัทานี้!
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เหวอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พลทหารา้าอ้าปาเหวอ! เมื่อรถลึลับแล่นผ่านหน้าเาไปิ่ๆหน้าแบบไม่เรใ! เ้าไป้านในเมือ!
“ิบหายแล้ว!” พลทหารรุ่นพี่มอผู้บุรุาบนำแพ “ใรฟ่ะ!? ล้าเ้าเมืออย่าอุอายามวิาล!”
เสียหวอัไปทั่วบริเวำแพเมือ! เรียเหล่าพลทหารรัษาาร์ให้ิามับผู้ร้ายอย่ารวเร็ว!
“หายไปไหนว่ะ! ไวริ!” หนึ่ในทหารยบไฟึ้นส่อามอบายป่าอันเป็นบริเวทิศะวันออ ล้อมรอบัวเมือ พวทหาร่าออ้นหาร่อรอยผู้บุรุ ึ่พบร่อรอยหายเ้าไปในหมู่ป่าีาร์อันอุมสมบูร์ วามหนาแน่นอลุ่มไม้เิบรรยาาศมืรึ้มนมออะไรในป่าไม่เห็น ทำวามลำบาใให้พวเาไม่น้อย
“สวบ!” มีเสียัมาาอริมน้ำ พวทหารหันลับพร้อมัน ่อนะ่อยๆย่อเ้าไปยัเป้าหมาย...
“ับไ้แล้ว!” เ้าพลทหารวบุมปะูเมือแหวอออ! พร้อมีัวระโนใส่เป้าหมาย “...เสร็้าล่ะ!”
“ปู้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เหวอ!!!” เหล่าทหารวแฮือ! ม้าน้ำยัษ์สีมพูอ่อนพ่นน้ำใส่พลทหารนั้น ้วยแรน้ำนาทวินเม 16 วาล์ว!
“วีวี้!” มันมอูสภาพผู้ล่าึ่ลายเป็นเหยื่อนอนแอ้แม้อยู่ในน้ำ ่อนที่มันะถลันัวหนีามลอ้าหน้า...
“เสียเอะอะอะไร้านอนะ หนวหูริ” เวสัสนาหนึ่ยืนประำารอยู่้าม่านในห้อรับประทานอาหาร
“มีนบุรุเ้ามาในเมือยามวิาลเ้า่ะ พวทหารำลัออำลัไล่ับอยู่รป่าะวันเหนือ” เวสัสรุ่นน้อเ้ามารายาน สอสาวเทพีแห่ไฟใับสิ่ที่ไ้ยิน ับเหุาร์ไม่าฝันที่เิึ้นในแอแลนิ
“เราออไปรววามเรียบร้อยหน้าวิหาร่อนีว่า เี๋ยวมีอะไรเิึ้น ท่านเฮลเทียะว่าเราไ้” เวสัสสอวน
“แ่เรารับำสั่ให้อยู่เผ้าท่านโพไอนนะ” เวสัสหนึ่ทัท้ว
“ไม่เป็นไรหรอน่า แป็บเียวเอ” เวสัสสอเอ่ย “ไม่มีผู้ร้ายเ้าในในสวนอนที่พวเราไม่อยู่หรอ”
ในเมื่อทัทานำวนเพื่อนไม่ไ้ เวสัสหนึ่ึยอมแพ้เินมุ่หน้าไป้านหน้าวิหารเวส้าอย่าเสียมิไ้...
...ล้อยหลัพวเวสัสไป หิสาว่อยๆเผยัวเินออมาาระเบียทาเินิับห้ออาหาร บทสนทนาเมื่อรู่ ทำให้แน่ใว่า...เ้าสมุทรโพไอน อยู่อี้านอผ้าม่านผืนให่ปิรอบประูนี่...
...มือเรียวบาสีน้ำผึ้่อยๆเอื้อมมือไปับผ้าม่านสีรีม...นาุมผ้าไว้แน่น้วยใระทึ...
...่อนะ่อยๆเปิม่านออมา...วาสีมารีน่า้อไปยัสิ่ที่ประัษ์แ่สายา....
“...หาว...่วริโว๊ย...” ทหารหนุ่มใหม่ไฟแรนั่บิี้เียอยู่เหนือป้อมำแพหิน อันเป็นประูทาเ้าอออเมือแอแลนิ เาเหม่อมอไปยัเวิ้ทะเลอันว้าให่อย่าเบื่อๆับำแหน่ใหม่ึ่นเ้าประำารไม่นาน
“...อะไรัน เพิ่เ้าประำารไม่นาน ไฟหมแล้วเรอะ” ทหารรุ่นพี่เินึ้นบันไมารวาร ในมือถือบไฟส่อเพื่อให้บรรยาาศรอบๆ่อยๆสว่าึ้น
“เป็นทหารเฝ้าประูเมือใรๆ็เบื่อแหละเพ่...ลาวันนั่มอเรือเ้า ลาืนนั่มอเรือออ ะให้น่าื่นเ้นหน่อย็มี้าศึบุประิำแพเมือนี่แหละ ่อยมีีวิีวาะหน่อย...โอ๊ย!” พลทหารแหปาเมื่อถูีบาล
“นี่แน่ะ! ปาีนะน่ะเอ็! ระหายสรามนัเี๋ยว้าส่ไปอยู่หน่วยเนายเลยนี่! อยู่สบายๆไม่อบ...นี่ใล้เวลาะ้อปิประูเมือแล้ว เอ็รีบไปปิเลยเร็ว! มัวอู้เี๋ยว้าะให้เอ็อยู่่อเฝ้าเวร่อแน่! ปิบัิ!” รุ่นพี่สั่อย่าหุหิ่อนเินไปรวราามทาเินแนวำแพ ในะที่รุ่นน้อลไปเปิลไล็อประูเมือล
...แ่ในะที่ำลัเินไปปุ่มที่แผวบุม เสียเหมือนเรื่อยน์แล่น้วยวามเร็ว! มุ่รมายัทานี้!
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เหวอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พลทหารา้าอ้าปาเหวอ! เมื่อรถลึลับแล่นผ่านหน้าเาไปิ่ๆหน้าแบบไม่เรใ! เ้าไป้านในเมือ!
“ิบหายแล้ว!” พลทหารรุ่นพี่มอผู้บุรุาบนำแพ “ใรฟ่ะ!? ล้าเ้าเมืออย่าอุอายามวิาล!”
เสียหวอัไปทั่วบริเวำแพเมือ! เรียเหล่าพลทหารรัษาาร์ให้ิามับผู้ร้ายอย่ารวเร็ว!
“หายไปไหนว่ะ! ไวริ!” หนึ่ในทหารยบไฟึ้นส่อามอบายป่าอันเป็นบริเวทิศะวันออ ล้อมรอบัวเมือ พวทหาร่าออ้นหาร่อรอยผู้บุรุ ึ่พบร่อรอยหายเ้าไปในหมู่ป่าีาร์อันอุมสมบูร์ วามหนาแน่นอลุ่มไม้เิบรรยาาศมืรึ้มนมออะไรในป่าไม่เห็น ทำวามลำบาใให้พวเาไม่น้อย
“สวบ!” มีเสียัมาาอริมน้ำ พวทหารหันลับพร้อมัน ่อนะ่อยๆย่อเ้าไปยัเป้าหมาย...
“ับไ้แล้ว!” เ้าพลทหารวบุมปะูเมือแหวอออ! พร้อมีัวระโนใส่เป้าหมาย “...เสร็้าล่ะ!”
“ปู้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เหวอ!!!” เหล่าทหารวแฮือ! ม้าน้ำยัษ์สีมพูอ่อนพ่นน้ำใส่พลทหารนั้น ้วยแรน้ำนาทวินเม 16 วาล์ว!
“วีวี้!” มันมอูสภาพผู้ล่าึ่ลายเป็นเหยื่อนอนแอ้แม้อยู่ในน้ำ ่อนที่มันะถลันัวหนีามลอ้าหน้า...
“เสียเอะอะอะไร้านอนะ หนวหูริ” เวสัสนาหนึ่ยืนประำารอยู่้าม่านในห้อรับประทานอาหาร
“มีนบุรุเ้ามาในเมือยามวิาลเ้า่ะ พวทหารำลัออำลัไล่ับอยู่รป่าะวันเหนือ” เวสัสรุ่นน้อเ้ามารายาน สอสาวเทพีแห่ไฟใับสิ่ที่ไ้ยิน ับเหุาร์ไม่าฝันที่เิึ้นในแอแลนิ
“เราออไปรววามเรียบร้อยหน้าวิหาร่อนีว่า เี๋ยวมีอะไรเิึ้น ท่านเฮลเทียะว่าเราไ้” เวสัสสอวน
“แ่เรารับำสั่ให้อยู่เผ้าท่านโพไอนนะ” เวสัสหนึ่ทัท้ว
“ไม่เป็นไรหรอน่า แป็บเียวเอ” เวสัสสอเอ่ย “ไม่มีผู้ร้ายเ้าในในสวนอนที่พวเราไม่อยู่หรอ”
ในเมื่อทัทานำวนเพื่อนไม่ไ้ เวสัสหนึ่ึยอมแพ้เินมุ่หน้าไป้านหน้าวิหารเวส้าอย่าเสียมิไ้...
...ล้อยหลัพวเวสัสไป หิสาว่อยๆเผยัวเินออมาาระเบียทาเินิับห้ออาหาร บทสนทนาเมื่อรู่ ทำให้แน่ใว่า...เ้าสมุทรโพไอน อยู่อี้านอผ้าม่านผืนให่ปิรอบประูนี่...
...มือเรียวบาสีน้ำผึ้่อยๆเอื้อมมือไปับผ้าม่านสีรีม...นาุมผ้าไว้แน่น้วยใระทึ...
...่อนะ่อยๆเปิม่านออมา...วาสีมารีน่า้อไปยัสิ่ที่ประัษ์แ่สายา....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น