ลำดับตอนที่ #99
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : ปรับความเข้าใจ
18.00 น.
"โพ ร้านอาหารนี้ท่าทาน่าอร่อยนะ แวะทานสัหน่อยไหม" เอธราี้ใหู้ร้านอาหารที่แ่อย่าสวยาม
"รีบลับไปที่ร้านีว่า ใล้เวลาเปิร้านแล้ว" ผมับท เอธรา๋อยทันที ผมรู้ว่านารู้ัวีว่าทำอะไรับผมไว้
ผมอยารู้ว่านาแ่านับผม เพราะวามรั... หรือเพราะำพยาร์ันแน่...
หรือเพราะพรหมลิิที่เทพีมอยร่าเป็นผู้ำหน...
"อ้าว ลับมาแล้วหรือ พวเธอ" สาวผมโรบั้าโล่ใที่พวเราลับมารบ นาำลัเรียมบาร์เรื่อื่ม
"โพ... ือั้น..." เอธราเรียผม้วยเสียแผ่วเบา
"เี๋ยว้าไปยลัเบียร์ออมาไว้นะ วันนี้ท่าทาเบียร์ะหมเร็ว" ผมยิ้มให้สาวโรบั้า แล้วปลีัวไปหลับ้าน
"เออ...๊ะ อบใมา โพ" สาวโรบั้านึแปลใ ปิเาไม่่อยุยับเานอาภรรยาเท่านั้น เธอสัเเห็นสีหน้าีอเพื่อนสาว ราวับว่าเพิ่ลับาารถูัวามผิยัไอย่าั้น
"เฮ้ มีเรื่ออะไรหรือเปล่า เอธรา" สาวโรบั้าเ้าไปับไหล่นา ราวับะมีน้ำใสๆไหลาาอเอธรา
1.00น. วันที่ 63 เหลือเวลา 303 วัน
ายี้เมา่าออันหลายลุ่ม ทยอยออาร้านไปามเวลาเอร์ฟิวอสถานบันเทิ ปิามำหนเวลา สาวเสิร์ฟ นัเ้นระบำ ่า่วยันเ็บว แ้ว เ้าอี้ และปัวายะในร้านให้สะอาอีรั้
"อบใพวเธอมานะ ลับไปพัผ่อนันให้เ็มที่เถอะ" เอธราพูอบุเพื่อน ึ่เป็นสิ่ที่แปลว่าทุวัน
"ั้นพวั้นลับัน่อนนะ" สาวโรบั้าเป็นัวแทนอบุ หลัาประูร้านปิ พวนา็แอบุบิบัน
"วันนี้ยัยเอธราทานยาผิหรือไนะ ู่ๆอยาอบุพวเรา ทีเมื่อ่อนนี่ไม่มีเผยอปาอบุะนิ"
"ะว่าไป ั้นสัเนะแ ว่าสอนนั้นไม่เห็นพูันเลย ยัยเอธราเอาแ่มอเ้าโพ ส่วนเ้าโพ็พยายามหลบเลี่ยไม่ยอมเียยัยนั้นเลยสันิ" สาวผมวอลนัลนึสสัยในท่าทีแปลๆอู่้าวใหม่ปลามัน
"ฮึ ะอะไรสัอีเล่า เมื่อเ้าล่ะทำหน้ามุ่ยออามหาสามีทั่วเมือ สสัยไปพบพ่อสามีัวีนอนอีหนูแน่"
"พรุ่นี้ะมีเรื่อสนุๆมันๆอะไรแน่ๆเลย" สาวผมาแฟนึระหยิ่มในใ รอูวามพินาศอทัู้่
น้ำเย็นๆาฝับัว ่วยให้วามเหนื่อยล้าทาายะล้าไป แ่วามเหนื่อยล้าทาใยัไม่หายไป
ผมะทำยัไ่อไปับีวิัวเอี อยู่ที่เทรเน่อไป...หรือไปอยู่ที่อื่น
ถ้าไปอยู่ที่อื่น...หมายวามว่า...ีวิู่ระหว่าผมและเอธรา็ถึราววาระสุท้ายอมัน
ผมะเลือทาไหนี...เ้าสมุทรโพไอน
เสียประูเปิึ้น ายหนุ่มในุนอนเห็นู่ีวิอเานั่นิ่บนหมอนนั่เล่น ูหล่อนีใที่ไ้เห็นผม
"รีบเ้านอนเถอะ พรุ่นี้เรา้อทำาน่อ" ผมเหวี่ยผ้าเ็ัวไปพาหัวเีย เ้ัวึ้นเีย เรียมหลับ
"โพ...ั้นอโทษ" เสียสั่นเรือเบื้อหลัร้อร่ำรว ผมยัทำใแ็ ฟัว่านาะพูอะไร่อ
"ั้นอโทษที่โหเรื่อาิำเนิ และหลายๆเรื่อ อบาสพูถู...แ่เรื่อำพยาร์นั้น มันไม่เี่ยวับเรื่อสีผมอท่านหรือำพยาร์อะไรนั้นนะโพ ั้นรัท่านริๆ" เอธราพรั่พรูำสารภาพออมา เหมือนน้ำาอหล่อน
"ริอยู่ที่ั้นบอว่าท่านเป็นายที่รับำพยาร์ในวัยเ็ แ่..แ่ท่าน็ไม่ใ่ายผู้สูส่ไม่ใ่หรือ...ถ้าั้นเป็นผู้หิที่หลใหลในลาภยศสรรเสริริ ั้นะเลือท่านึ่ไม่มีทรัพย์สินอะไริัวเลยริๆหรือ"
ผมหันมามอนา เอธรา้มหน้าน้ำา หน้าานาแไปหม นาทำัวเล็ลราวับะถูประหารีวิ
"พอั้นเห็นอบาส ั้น็ลัวว่าเาะเปิเผยเรื่อำทำนาย ั้นลัวท่านะเ้าใผิว่า ั้นเลือท่านเพราะำพยาร์ แ่ั้นเลือท่านามหัวใที่ั้นร่ำร้อนะ ั้นหลรัท่านั้แ่แรเห็น โพ ั้นรัท่านนเียว ฮือๆ"
เอธรายิ่ร้อไห้หนั เมื่อสามีเอาแ่้อหล่อน เหมือนผู้พิพาษาเรียมัสินะารรมำเลย
"่าเถอะ เอธรา" ผมึนาึ้นมาอ "เรื่อมันผ่านไปแล้ว็แล้วันไปเถอะ"
"โพ" เหมือนไ้ยินำอภัยโทษ เอธราโอบอสามี้วยวามื้นัน น้ำาบับไหล่ว้าอเา
"เ้าผ่านอะไรที่เลวร้ายและยาลำบามามาินะ ว่าะเ้มแ็ไ้นานี้" ผมลูบเส้นผมสีเียวเบาๆ
"โพ ฮือๆ ั้นอโทษ ่อไปั้นะไม่โหโพอีแล้ว" เอธราร่ำรวอ้อนวอน
"อืมม์" ผมเอนร่านานอนบับหมอนใบให่ "เรามาเริ่ม้นันใหม่เถอะนะ เอธรา"
ผมูบนาปลอบใ เอธราโอบอร่าผมแน่น ราวับลัวว่าผมะานาไปยามนิทรา
ผมไม่มีสิทธิะโรธเรื่อที่นาโห ผมไม่มีสิทธิะเอาวามับเรื่อนี้เลยสันิ
เพราะผมเอ็มีวามลับปิบันา...เรื่อาิำเนิอผม...เ้าสมุทรโพไอน
เทพอริประำเทรเน...
ผมเอ็ไม่รู้ว่า ถ้านารู้เรื่อนี้เ้า นาะยัให้อภัยผม เหมือนับที่ผมให้อภัยนาหรือเปล่า...
ำพยาร์เป็นริ...ายผมสีเิน ผู้มีอำนาเหนือนรเอเธนส์...
เ้าสมุทรโพไอน...หนึ่ใน 12 เทพโอลิมปัสผู้ยิ่ให่...
เทพผู้รอบรอทะเลเมิเอร์เรเนียนและปพี...
สัวัน...ผมะ้อ่อรับเทพอุปถัมภ์ประำเอเธนส์...ิมิเอร์...อพอลโล่...เฮอร์เมส์
และู่รัู่แ้นลอาล เทพอุปถัมภ์หลัอเอเธนส์...อาเธน่า!
ร่วมัวยพันธมิรอริเทพแห่เอเธนส์...ฮาเส...อาร์เมิสและอาเรส
ผมะนำบัลลั์แห่เอเธนส์มาเป็นอวัให้ับเอธราเอ!
02.40 น.
"ฮัิ้ว!" เทพีแห่สันิภาพและสรามามออมาะ ที่ฝึ้อมรบับเป้านิ่ หน้าสนามประำวิหารมิเนร์ว่า
"ใรนินทาฟะ!" อาเธน่าสถบ สสัย้อเป็นยัยอาร์เมิสแน่ๆเลย
"อย่าหัโหมให้มานัเลย อาเธน่า ูิเป็นหวัหม" เฮร่าผ่านมาเห็นารฝึ้อมอลูเลี้ยพอี
"เปล่าหรอ เฮร่า ้าแ่ามเยๆ" อาเธน่าไม่้อารให้ใรเห็นวามอ่อนแออนา
"ให้อพอลโลู่อาารอเ้าหน่อยไหม เี๋ยว้าใ้ให้ไอริสไปามให้" เฮร่าเป็นห่วอาารอพันธมิร
"ไม่เป็นไรน่า ้าูแลัวเอไ้" อาเธน่าเริ่มรำา "้าะไปนอนแล้ว สำหรับภาริเทพเย็นนี้"
"ท่านอาเธน่าเพะ" ไอริสเินมาามเฮร่า อาเธน่าเห็นแล้วแสนรำาใ ทำไมทุน้อวุ่นวายับเธอ้วย
"พอทีเถอะ ไอริส ้าบอว่าไม่ไป็ไม่ไปิ!" อาเธน่าโบมือไล่เทพีสายรุ้ไปให้พ้นหน้า ไม่อยาไปหาหมอ
"ไม่ไป่วย เบลเลโรฟอนหรือเพะ" ไอริสยิ้มเรียบ อาเธน่าหันวับมาว้าลูแ้วในมือไอริสไปู
"อาเธน่า! ไ้ยินไหม! ้า้อารวาม่วยเหลือ!" ในลูแ้วเริ่มหมุนภาพหาำแหน่พิัราวับเว็บูเิ้ลเอิร์ธ ภาพ่อยๆายไปที่ินแนไลเีย แล้ว่อยๆปราภาพอายหนุ่มำลัะโน่อหน้ารูปปั้นเทพีอาเธน่าในวิหารมิเนร์ว่า สาาไลเีย อย่าเสียแหบแห้ มีสาวมิเนร์ว่ายืนูอยู่ห่าๆ
"รอเี๋ยวนะ! เบลเลโนฟอน! ้าะไป่วยเี๋ยวนี้แหละ!" อาเธน่าโยนลูแ้วทิ้ทันที ทำเอาเฮร่าแทบหัวใวาย ีว่าไอริสใ้วามเร็วเ้าไปรับไ้ทัน นาส่ลูแ้วืนให้นายหิ้วยสีหน้าำ ที่เห็นนายหิทำหน้าลัวอรัแสลาย พวนามออาเธน่าวิ่ลิ่วลไปหาเ้าหนุ่มเบลเลโนฟอนอย่าสสัย
"เนี่ยนะ เหนื่อย พอไ้ยินื่อเ้าหนุ่มนั้น ทำไมรีบิ่ไปเลยนะ" เฮร่าอลูแ้วอย่าๆ
"ท่านอาเธน่าำลัมีวาม"เลิฟ" เพะ นายหิ" ไอริสอบยิ้มๆ
"หา?! อะไรนะ!? อาเธน่าเนี่ยนะ..." เฮร่าใ แ่ยัมีสิประอลูแ้วไว้อยู่
"หายใเ้า้อเฮ้อเธอ หายใออ้อเฮ้อเธอ" ไอริสฮัมเพลไป ปล่อยให้นายหิยืนอยู่นเียว
"โพ ร้านอาหารนี้ท่าทาน่าอร่อยนะ แวะทานสัหน่อยไหม" เอธราี้ใหู้ร้านอาหารที่แ่อย่าสวยาม
"รีบลับไปที่ร้านีว่า ใล้เวลาเปิร้านแล้ว" ผมับท เอธรา๋อยทันที ผมรู้ว่านารู้ัวีว่าทำอะไรับผมไว้
ผมอยารู้ว่านาแ่านับผม เพราะวามรั... หรือเพราะำพยาร์ันแน่...
หรือเพราะพรหมลิิที่เทพีมอยร่าเป็นผู้ำหน...
"อ้าว ลับมาแล้วหรือ พวเธอ" สาวผมโรบั้าโล่ใที่พวเราลับมารบ นาำลัเรียมบาร์เรื่อื่ม
"โพ... ือั้น..." เอธราเรียผม้วยเสียแผ่วเบา
"เี๋ยว้าไปยลัเบียร์ออมาไว้นะ วันนี้ท่าทาเบียร์ะหมเร็ว" ผมยิ้มให้สาวโรบั้า แล้วปลีัวไปหลับ้าน
"เออ...๊ะ อบใมา โพ" สาวโรบั้านึแปลใ ปิเาไม่่อยุยับเานอาภรรยาเท่านั้น เธอสัเเห็นสีหน้าีอเพื่อนสาว ราวับว่าเพิ่ลับาารถูัวามผิยัไอย่าั้น
"เฮ้ มีเรื่ออะไรหรือเปล่า เอธรา" สาวโรบั้าเ้าไปับไหล่นา ราวับะมีน้ำใสๆไหลาาอเอธรา
1.00น. วันที่ 63 เหลือเวลา 303 วัน
ายี้เมา่าออันหลายลุ่ม ทยอยออาร้านไปามเวลาเอร์ฟิวอสถานบันเทิ ปิามำหนเวลา สาวเสิร์ฟ นัเ้นระบำ ่า่วยันเ็บว แ้ว เ้าอี้ และปัวายะในร้านให้สะอาอีรั้
"อบใพวเธอมานะ ลับไปพัผ่อนันให้เ็มที่เถอะ" เอธราพูอบุเพื่อน ึ่เป็นสิ่ที่แปลว่าทุวัน
"ั้นพวั้นลับัน่อนนะ" สาวโรบั้าเป็นัวแทนอบุ หลัาประูร้านปิ พวนา็แอบุบิบัน
"วันนี้ยัยเอธราทานยาผิหรือไนะ ู่ๆอยาอบุพวเรา ทีเมื่อ่อนนี่ไม่มีเผยอปาอบุะนิ"
"ะว่าไป ั้นสัเนะแ ว่าสอนนั้นไม่เห็นพูันเลย ยัยเอธราเอาแ่มอเ้าโพ ส่วนเ้าโพ็พยายามหลบเลี่ยไม่ยอมเียยัยนั้นเลยสันิ" สาวผมวอลนัลนึสสัยในท่าทีแปลๆอู่้าวใหม่ปลามัน
"ฮึ ะอะไรสัอีเล่า เมื่อเ้าล่ะทำหน้ามุ่ยออามหาสามีทั่วเมือ สสัยไปพบพ่อสามีัวีนอนอีหนูแน่"
"พรุ่นี้ะมีเรื่อสนุๆมันๆอะไรแน่ๆเลย" สาวผมาแฟนึระหยิ่มในใ รอูวามพินาศอทัู้่
น้ำเย็นๆาฝับัว ่วยให้วามเหนื่อยล้าทาายะล้าไป แ่วามเหนื่อยล้าทาใยัไม่หายไป
ผมะทำยัไ่อไปับีวิัวเอี อยู่ที่เทรเน่อไป...หรือไปอยู่ที่อื่น
ถ้าไปอยู่ที่อื่น...หมายวามว่า...ีวิู่ระหว่าผมและเอธรา็ถึราววาระสุท้ายอมัน
ผมะเลือทาไหนี...เ้าสมุทรโพไอน
เสียประูเปิึ้น ายหนุ่มในุนอนเห็นู่ีวิอเานั่นิ่บนหมอนนั่เล่น ูหล่อนีใที่ไ้เห็นผม
"รีบเ้านอนเถอะ พรุ่นี้เรา้อทำาน่อ" ผมเหวี่ยผ้าเ็ัวไปพาหัวเีย เ้ัวึ้นเีย เรียมหลับ
"โพ...ั้นอโทษ" เสียสั่นเรือเบื้อหลัร้อร่ำรว ผมยัทำใแ็ ฟัว่านาะพูอะไร่อ
"ั้นอโทษที่โหเรื่อาิำเนิ และหลายๆเรื่อ อบาสพูถู...แ่เรื่อำพยาร์นั้น มันไม่เี่ยวับเรื่อสีผมอท่านหรือำพยาร์อะไรนั้นนะโพ ั้นรัท่านริๆ" เอธราพรั่พรูำสารภาพออมา เหมือนน้ำาอหล่อน
"ริอยู่ที่ั้นบอว่าท่านเป็นายที่รับำพยาร์ในวัยเ็ แ่..แ่ท่าน็ไม่ใ่ายผู้สูส่ไม่ใ่หรือ...ถ้าั้นเป็นผู้หิที่หลใหลในลาภยศสรรเสริริ ั้นะเลือท่านึ่ไม่มีทรัพย์สินอะไริัวเลยริๆหรือ"
ผมหันมามอนา เอธรา้มหน้าน้ำา หน้าานาแไปหม นาทำัวเล็ลราวับะถูประหารีวิ
"พอั้นเห็นอบาส ั้น็ลัวว่าเาะเปิเผยเรื่อำทำนาย ั้นลัวท่านะเ้าใผิว่า ั้นเลือท่านเพราะำพยาร์ แ่ั้นเลือท่านามหัวใที่ั้นร่ำร้อนะ ั้นหลรัท่านั้แ่แรเห็น โพ ั้นรัท่านนเียว ฮือๆ"
เอธรายิ่ร้อไห้หนั เมื่อสามีเอาแ่้อหล่อน เหมือนผู้พิพาษาเรียมัสินะารรมำเลย
"่าเถอะ เอธรา" ผมึนาึ้นมาอ "เรื่อมันผ่านไปแล้ว็แล้วันไปเถอะ"
"โพ" เหมือนไ้ยินำอภัยโทษ เอธราโอบอสามี้วยวามื้นัน น้ำาบับไหล่ว้าอเา
"เ้าผ่านอะไรที่เลวร้ายและยาลำบามามาินะ ว่าะเ้มแ็ไ้นานี้" ผมลูบเส้นผมสีเียวเบาๆ
"โพ ฮือๆ ั้นอโทษ ่อไปั้นะไม่โหโพอีแล้ว" เอธราร่ำรวอ้อนวอน
"อืมม์" ผมเอนร่านานอนบับหมอนใบให่ "เรามาเริ่ม้นันใหม่เถอะนะ เอธรา"
ผมูบนาปลอบใ เอธราโอบอร่าผมแน่น ราวับลัวว่าผมะานาไปยามนิทรา
ผมไม่มีสิทธิะโรธเรื่อที่นาโห ผมไม่มีสิทธิะเอาวามับเรื่อนี้เลยสันิ
เพราะผมเอ็มีวามลับปิบันา...เรื่อาิำเนิอผม...เ้าสมุทรโพไอน
เทพอริประำเทรเน...
ผมเอ็ไม่รู้ว่า ถ้านารู้เรื่อนี้เ้า นาะยัให้อภัยผม เหมือนับที่ผมให้อภัยนาหรือเปล่า...
ำพยาร์เป็นริ...ายผมสีเิน ผู้มีอำนาเหนือนรเอเธนส์...
เ้าสมุทรโพไอน...หนึ่ใน 12 เทพโอลิมปัสผู้ยิ่ให่...
เทพผู้รอบรอทะเลเมิเอร์เรเนียนและปพี...
สัวัน...ผมะ้อ่อรับเทพอุปถัมภ์ประำเอเธนส์...ิมิเอร์...อพอลโล่...เฮอร์เมส์
และู่รัู่แ้นลอาล เทพอุปถัมภ์หลัอเอเธนส์...อาเธน่า!
ร่วมัวยพันธมิรอริเทพแห่เอเธนส์...ฮาเส...อาร์เมิสและอาเรส
ผมะนำบัลลั์แห่เอเธนส์มาเป็นอวัให้ับเอธราเอ!
02.40 น.
"ฮัิ้ว!" เทพีแห่สันิภาพและสรามามออมาะ ที่ฝึ้อมรบับเป้านิ่ หน้าสนามประำวิหารมิเนร์ว่า
"ใรนินทาฟะ!" อาเธน่าสถบ สสัย้อเป็นยัยอาร์เมิสแน่ๆเลย
"อย่าหัโหมให้มานัเลย อาเธน่า ูิเป็นหวัหม" เฮร่าผ่านมาเห็นารฝึ้อมอลูเลี้ยพอี
"เปล่าหรอ เฮร่า ้าแ่ามเยๆ" อาเธน่าไม่้อารให้ใรเห็นวามอ่อนแออนา
"ให้อพอลโลู่อาารอเ้าหน่อยไหม เี๋ยว้าใ้ให้ไอริสไปามให้" เฮร่าเป็นห่วอาารอพันธมิร
"ไม่เป็นไรน่า ้าูแลัวเอไ้" อาเธน่าเริ่มรำา "้าะไปนอนแล้ว สำหรับภาริเทพเย็นนี้"
"ท่านอาเธน่าเพะ" ไอริสเินมาามเฮร่า อาเธน่าเห็นแล้วแสนรำาใ ทำไมทุน้อวุ่นวายับเธอ้วย
"พอทีเถอะ ไอริส ้าบอว่าไม่ไป็ไม่ไปิ!" อาเธน่าโบมือไล่เทพีสายรุ้ไปให้พ้นหน้า ไม่อยาไปหาหมอ
"ไม่ไป่วย เบลเลโรฟอนหรือเพะ" ไอริสยิ้มเรียบ อาเธน่าหันวับมาว้าลูแ้วในมือไอริสไปู
"อาเธน่า! ไ้ยินไหม! ้า้อารวาม่วยเหลือ!" ในลูแ้วเริ่มหมุนภาพหาำแหน่พิัราวับเว็บูเิ้ลเอิร์ธ ภาพ่อยๆายไปที่ินแนไลเีย แล้ว่อยๆปราภาพอายหนุ่มำลัะโน่อหน้ารูปปั้นเทพีอาเธน่าในวิหารมิเนร์ว่า สาาไลเีย อย่าเสียแหบแห้ มีสาวมิเนร์ว่ายืนูอยู่ห่าๆ
"รอเี๋ยวนะ! เบลเลโนฟอน! ้าะไป่วยเี๋ยวนี้แหละ!" อาเธน่าโยนลูแ้วทิ้ทันที ทำเอาเฮร่าแทบหัวใวาย ีว่าไอริสใ้วามเร็วเ้าไปรับไ้ทัน นาส่ลูแ้วืนให้นายหิ้วยสีหน้าำ ที่เห็นนายหิทำหน้าลัวอรัแสลาย พวนามออาเธน่าวิ่ลิ่วลไปหาเ้าหนุ่มเบลเลโนฟอนอย่าสสัย
"เนี่ยนะ เหนื่อย พอไ้ยินื่อเ้าหนุ่มนั้น ทำไมรีบิ่ไปเลยนะ" เฮร่าอลูแ้วอย่าๆ
"ท่านอาเธน่าำลัมีวาม"เลิฟ" เพะ นายหิ" ไอริสอบยิ้มๆ
"หา?! อะไรนะ!? อาเธน่าเนี่ยนะ..." เฮร่าใ แ่ยัมีสิประอลูแ้วไว้อยู่
"หายใเ้า้อเฮ้อเธอ หายใออ้อเฮ้อเธอ" ไอริสฮัมเพลไป ปล่อยให้นายหิยืนอยู่นเียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น