คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของความปวดร้าว
"้าเทพีเฮลเทีย ธิาอ์โออีอมเทพโรนุและพระนนีรีอา อสาบานนเป็น เทพพีพรหมรรย์ เทพีแห่ไฟ ลอีวิ!"
สิ้นเสียอเทพีผมาวราวับวามบริสุทธิ์อำสาบานในารเป็นเทพีพรหมรรย์อนา ัวผม ราาแห่เอเบอร์รัส ฮาเส พี่ายนโอนา ผมเอรู้สึใหายในารัสินใอเฮลเทีย พอผมเหลือบไปู โพ เ้าสมุทรน้อาย และ อพอลโล่ หลานาย พวเาแทบเ่าอ่อนับวาาาหิที่นหมายปอ
วันนี้เป็นวันสาบานนอเฮลเทีย โพับโล่่าลุ้นันว่า นาะัสินใเป็นเ้าสาวอใร ในอนแร ผมว่าทัู้่มีะแนนที่เท่าเทียมันนินไม่ล แ่ผม็ไม่ทราบถึสาเหุที่นาสาบานนเป็นโสอย่านี้เ่นัน
อมเทพูส น้อายยื่นหัวาทอ สลัรูปนอินทรี แะ้ามไหล่เฮลเทีย
"ในนามแห่ อมเทพูสอ์ปัุบัน ้าอรับรอและประาศว่า เทพีเฮลเทีย ธิาอ์โออีอมเทพโรนุและพระนนีรีอา ะำรำแหน่เทพีแห่ไฟ และเทพีพรหมรรย์ ไปั่วาลนาน!"
หลัาทุนในวิหารโอลิมปัสนิ่อึ้ไป ู่ๆเสียปรบมือ็ัึ้นามสถานาร์แห่วามยินี แม้สีหน้าทุนอาะไม่พอใับำสาบาน็าม โยเพาะเ้าเมส หลานายผม มันถึับเาหัวับ่าวที่็อนานี้
"รีบไปลฟาหัวหน้าหนึ่ทันที "เฮลเทียใแ็ ยัน อเป็นโสั่วีวิ" "สอเทพ โพ-โล่ แห้ว เฮลเทียโบ้ย เป็นโสีว่า" เมสหันไปสั่่าภาพและนั่าวให้ลับสำนัพิมพ์ไป สำหรับลหน้าหนัสือพิมพ์ในเ้าวันพรุ่นี้
เฮลเทียอนนี้ถูรุมสัมภาษ์านั่าว ถึสาเหุารัสินใ นาบอว่าอยาะ่วยเหลือพวมนุษย์โยเพาะผู้หิให้มาว่านี้ และไม่เห็น้วยับ่านิยมที่ว่าผู้หิะมีวามสุ็่อเมื่อแ่านแล้วเท่านั้น
ใริแล้วผมเอ็อยาเห็นเฮลเทียแ่านับโพ พวเาสอนสนิทันมาสมัยที่พวเราเทพทั้ 5 ยัอยู่ในท้อพ่อ พอพวเราเิบโึ้น โพเฝ้าเพียรพยายามอแ่านาเฮลเทียหลายปีไ้มั้ ถ้าเาไม่ใร้อนะ่อน ึ่ผมไม่้ออธิบายถึสาเหุที่ทำไมเฮลเทียึลานะโพลเหลือแ่พี่าย
ผมลับมาทำานที่บ้าน่อ ไม่มีานเลี้ยลอรับำแหน่อะไรทั้สิ้น ามวามประส์อเฮลเทียที่อยาอยู่สบๆหน่อย ผมไม่รู้ว่าเฮลเทียอนนี้รู้สึยัไบ้า แ่ผมว่าโล่ับโพนี่สิ อาารหนั าลับ ผมเห็นอาร์เมิสและแลโน่าเินเ้ามาปลอบใโล่ านสมรสลับลายเป็นานปลอบในะิ ้อใ้เวลาสัระยะในารทำใให้ับพวเรา เพราะเฮลเทีย่าเป็นรัแรอทัู้่้วย ผมลับเ้าบ้าน็เอไฮเพอเรียนยืนนั่ิบน้ำส้มอยู่ที่โฟานั่เล่น เาหันมาทัทายผมหลัาไ้ยินเสียประู
"ไ ฮาเส ้าิามูถ่ายทอสพิธีสาบานนอเฮลเทีย้วย ไม่น่าเลยนะ" เาถอนหายใ ไฮเพอเรียนมีประสบาร์รัุมา่อน เาแ่านับพีบี พี่สาวพ่อผม แ่แล้วพีบีลับอหย่าและไปอยู่ินับีอัส พี่ายอพ่อและแม่ผม นเิลูสาวแลโน่า ึ่เป็นแม่อโล่นั่นเอ แ่เา็รัและเอ็นูแลโน่าและปรารถนาะเห็นหลานนอสายเลืออย่าโพเป็นฝั่เป็นฝาสัที
"ใ่ ผม็ยัอึ้เลย ไม่ิว่าผละออมาเป็นอย่านี้" ผมเหวี่ยผ้าลุมไปแวนไว้ เินไปเปิหาน้ำเย็นมาื่ม
"เ้าโพปาร์ี้ไปอีนาน น่าาน" ไททันเ่าเอนัวลพลารีโมทเปลี่ยน่อ
แ่แล้วเสียโทรศัพท์มือถือ็ัึ้น ผมรับโยไม่ทันูว่าเบอร์ใร
"ฮัลโหล..."
ไฮเพอเรียนหันมามอหลานาย ที่อึ้เียบไปหลัารับโทรศัพท์ โยพูเพียำเียวว่า "โอเ ั้นะไป"
ผมวาโทรศัพท์ทันที
"ใรโทรมานะ ฮาเส" เาถาม ผมหันมาอบ้วยสีหน้าที่หนัว่าเิม
"ผมว่าำพูอท่านเมื่อี้ ท่าะเป็นหมันแล้วล่ะ"
ความคิดเห็น