คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ก็เพราะแจฮยอนน่ะชอบแทยงยิ่งกว่าอะไร
ถ้าถามว่าอะไรคือสิ่งที่ แจฮยอน ชอบมากที่สุด คำตอบง่ายๆก็คือ
เช้าวันเสาร์ ไม่ต้องรีบไปโรงเรียน
ไม่ต้องรีบอาบน้ำ และไม่ต้องรีบกินข้าวเช้า
แต่ในความชอบก็ยังมีความไม่ชอบอยู่อย่างนึง
คือการไม่ได้ไปเจอ แทยง เนี่ยแหละ
เห้อ....
คิดแล้วก็เศร้า อยากเจอหน้าแทยงทุกวันเลย
ใครสอนให้ น่ารัก จนคนอื่นต้องเก็บเอามาเพ้อขนาดนี้กันวะ
2016
“เจ้าเจย์ เพื่อนมาหา” เสียงแม่ตะโกนเรียกผมได้ยินมาจนถึงชั้นบนที่ผมกำลังนอนเล่นอย่างสบายอารมณ์
เสียงของแม่ดังมากจนทำให้ผมตื่นจากภวังค์
“เดี๋ยวผมลงไปครับแม่” ผมตะโกนตอบกลับคุณนายประจำบ้านไป
ทันทีที่แจฮยอนตอบกลับคุณแม่ของเขาเสร็จ
แจฮยอนก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงและเข้าห้องน้ำไปทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง
ปล่อยให้มันรอไปก่อนเหอะเพื่อนอะ
มันรอได้อยู่แล้ว
แจฮยอนเชื่ออย่างนั้น
ไม่เกินสิบห้านาทีเมื่อแจฮยอนทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ
เขาจึงเดินลงมาจากบนบ้านและทักทายคุณแม่เป็นครั้งแรกของวัน
“อรุณสวัสดิ์ฮะแม่ วันนี้มีอะไรกินบ้างเนี่ย”
แจฮยอนเดินไปที่ห้องครัวและชวนคุณแม่คุยเหมือนกับทุกวัน
ก็นะ เขาคงกลัวคุณแม่เหงา เพราะบ้านของเขามีกันอยู่แค่สองคนแม่ลูกนี่เนอะ
“กว่าจะลงมาได้นะเจ้าเจย์ เพื่อนแกรอนานแล้ว
นั่งอยู่ที่โซฟาน่ะ”
แม่แอบดุเขากลับมาด้วยท่าทีที่ไม่จริงจังมากนัก
แต่สำหรับเขาแล้วมันก็ยังคงความน่ากลัวอยู่ดี เขาได้แต่ยิ้มแห้งๆให้แม่แทนคำตอบ เพราะเวลาแม่พูดแบบนี้แล้วเขาเถียงท่านทีไร
มันราวกับเหมือนจะเกิดสงครามโลกครั้งที่3ขึ้นมาทุกที
เพราะแม่ของเขาไม่ชอบคนที่ชอบเถียงมากที่สุด ถึงแม้ว่าบางทีเขาก็ไม่ได้เถียงไปแบบจริงจังแต่แค่หยอกล้อตามประสาก็ตาม
“ใครมาบ้านแต่เช้านะ” แจฮยอนบ่นพึมพำพร้อมกับเดินออกจากห้องครัว
“ มาทำอะไรแต่เช้าวะ ถ้ามาขอเล่นเกมส์กูจะไล่ออกจากบ้านให้ดูนะมึงไอ้ยู......”
เสียงของเขาขาดห้วงไปพร้อมกับสมองที่เหมือนหยุดประมวลผลไปชั่วคราว
ว่าแต่ทำไมหน้ามันร้อนๆวะ
“เอ่อ เจย์..เราไม่ใช่ยูตะ เราแทยงเอง”
ฝ่ายตรงข้ามตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่น่ารักมากๆสำหรับแจฮยอนคนนี้
มันทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายและคำพูดต่อไปลงคอไปแทบไม่ทัน
“แท....แทยง”
แจฮยอนคลำหาเสียงตัวเองอยู่นานกว่าจะพูดชื่อของอีกฝ่ายไป
ในหัวของเขามันตีกันไปหมด
แทยงมาบ้านเขาทำไม?
แล้ว.. ทำไมต้องมาเช้าขนาดนี้?
และที่สำคัญ..
แทยงรู้ว่าบ้านเค้าอยู่ซอยนี้ได้ยังไง?
“ อือ เราเอง ” อีกฝ่ายตอบกลับมาแทบจะทันที
“พอดีอาจารย์ให้เรานั่งข้างเจย์อะ”
แทยงพูดต่อไปเรื่อยๆ
ส่วนเขาตอนนี้เหมือนโรคจิตที่ได้ยินแค่เสียงของอีกฝ่ายก็เหมือนขึ้นได้ขึ้นสวรรค์ทั้งๆที่ยังไม่ตายแล้ว
ให้ตายเถอะ!
“เจย์ฟังเราอยู่หรือเปล่า เอ่อ เจย์.....”
“เฮ้ย!!! มะ..เมื่อกี้ แทยงว่าอะไรนะ” แจฮยอนสะดุ้งตกใจสุดขีด
ใครใช้ให้แทยงเอามือมาแตะหน้าผากของเขากันเล่า
!
ว่าแต่..
นี่ผมเหม่อเหรอเนี่ย น่าอายชะมัด
“เราถามเจย์ว่าเจย์อยากนั่งกับเรามั้ย
พอดีอาจารย์ให้เรานั่งข้างเจย์ แต่ถ้าเจย์ไม่อยากนั่งกั..”
“อยาก!!!! เราอยากนั่งกับแทยง”
ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นแววตาที่แฝงความกังวลของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน
“อือ งั้นวันจันทร์มานั่งข้างเราได้เลยนะ”
แทยงตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ารักที่สุดในโลกของเขา
ใช่แล้ว
แทยงน่ะ น่ารักที่สุดในโลกของแจฮยอนแล้ว
“ได้เลย” ผมตอบกลับไปแค่นั้นก่อนที่จะหลบสายตาหวานๆของแทยง
อันที่จริงโอกาสแบบนี้ใครจะปฏิเสธล่ะ
อาจจะมีก็ได้ แต่ไม่ใช่กับแจฮยอนคนที่แอบมองแทยงจากมุมหลังห้องมาตลอดคนนี้แน่นอน
“ว่าแต่แทยงกินอะไรมาหรือยังอะ
กินข้าวที่บ้านเรามั้ย แม่เราทำอาหารอร่อยนะ”
ผมต่อบทสนทนาหลังจากที่เรานั่งเงียบใส่กันอยู่สักพักนึง
ผมรู้สึกได้ว่าแทยงก็เกร็งเหมือนกันกับผม อาจจะเป็นเพราะว่าเราไม่เคยคุยกันแบบตัวต่อตัวแบบนี้มาก่อนเลย
ถึงแม้ว่าเราจะเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.ต้นก็ตาม
ไม่ใช่ว่าแทยงเป็นคนทะนงตัวอะไรหรอก
แต่เป็นเพราะเขาเอง
เพราะเขาเองเนี่ยแหละที่ป็อด
ไม่กล้าเข้าไปคุยกับแทยงก่อนเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
ก็มันเขินนี่หว่า
“หือ ยังเลย แต่เราเกรงใจเจย์น่ะ เจย์กินเลย
เราว่าจะกลับแล้ว” แทยงตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่เหมือนคำพูดเป๊ะๆ
เนี่ยแหละ
แทยง แทยงที่ขี้เกรงใจ แทยงที่เก่งทุกอย่างยกเว้นเก็บสีหน้า และแทยงที่น่ารักที่สุดในโลกของแจฮยอน
“เห้ย ไม่เป็นไรๆ
ไหนๆก็มาบ้านเราแล้วลองกินอาหารฝีมือแม่เราหน่อยสิ”
ผมพยายามยื้อแทยงอย่างสุดความสามารถ
แหงล่ะ โอกาสดีๆแบบนี้ใครล่ะจะปล่อยให้หลุดมือไป
“อือ งั้นเอางั้นก็ได้”
แทยงตอบกลับมาในที่สุดหลังจากยืนคิดอยู่นานและเป็นคำตอบที่ทำให้ผมพอใจอีกด้วย
หลังจากนั้นผมจึงพาแทยงไปยังโต๊ะอาหารที่แม่ของผมนั่งรอและเริ่มกินอาหารเช้าไปก่อนหน้านี้บ้างแล้ว
"อ้าว
มาพอดี แม่กำลังจะลุกขึ้นไปตามพอดีเลย"
แม่ผมพูดขึ้นหลังจากเห็นผมและแทยงเดินมาบริเวณโต๊ะอาหาร
"คุณแม่สวัสดีครับ" เป็นแทยงที่ตอบกลับแม่ของผมไปด้วยคำพูดที่เรียบง่ายตามสไตล์ของเจ้าตัว
แทยงก็เป็นซะแบบนี้
น่ารัก
น่าทะนุถนอม
น่าดูแล
น่า......
แบบนี้เนี่ยแหละที่ทำให้แจฮยอนตกหลุมรักเขาแบบหัวปักหัวปำ
"นั่งเลยลูก กินได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ" แม่ผมพูดกับแทยงต่อในขณะที่ผมค่อยๆนั่งลงข้างๆแทยง
แต่เดี๋ยวนะ... เรียกแม่คนอื่นว่าแม่นี่หมายถึงอยากได้ลูกชายเค้าไปเป็นแฟนป่ะวะ.....
“เจย์ จะไปนั่งเบียดเพื่อนทำไมลูก อีกฝั่งก็ว่าง” แม่ผมพูดหลังจากที่เห็นผมพยายามเนียนนั่งลงข้างๆแทยง
โถ่ แม่ กันซีน!!!!!!!!
ในระหว่างที่กินข้าวเช้าผมกับแม่ก็ชวนแทยงคุยไปเรื่อยๆจนดูเหมือนแทยงจะคลายความเกร็งลงไปมาก และในระหว่างนั้นผมก็ได้รู้จักแทยงมากขึ้นอีกด้วย
ในบางเรื่องแม่ของผมและแทยงคุยกันอยู่แค่สองคนจนผมรู้สึกเหมือนเป็นคนนอก
แม่ของผมและแทยงดูเข้ากันได้ดี จนผมอยากจะบอกแม่เหลือเกินว่า
คนนี้แหละ
สะใภ้แม่!
ถึงแม้ว่าทั้งคุณแม่และ
กระต่ายของผม คุยกันอย่างสนุกสนานและเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อยๆ
แต่กลับกลายเป็นว่าผมเองนั่นแหละที่ไม่รู้จะพูดอะไร หรือพูดตอนไหน ผมก็เลยได้แต่มองหน้าแทยงค้างไว้คล้ายกับจมไปในใบหน้าหวานๆนั้น
และดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวจึงหันมามองหน้าผมและเป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อน
ไอ้แทยง ไอ้กระต่ายน่ารัก!
นั่งมองแทยงไปในหัวก็คิดอะไรไปเพลินๆ จนอยู่ๆพอเรากลับมาลองนั่งคิดดูอีกที ยังไงเช้าวันเสาร์ที่เขาชอบก็ยังสู้ แทยงของเขา ไม่ได้อยู่ดี
เพราะอะไรน่ะหรอ
ก็เพราะ แจฮยอนน่ะชอบแทยงยิ่งกว่าอะไร ยังไงล่ะ
______________________________________________________________________________________
มาจอยกันใน#บลจย เด้อ
รบกวนเม้น/เฟบให้นุโด้ย5555555555
@oshnqz :
52Hertzwhale___
ความคิดเห็น