~นายโรคจิต&นางสาวซาดิสต์~

ลำดับตอนที่ #9 : เราได้เห็นดีกันแน่นายโรคจิต(ฮันซอง)100%

"ไหนๆก็ไม่มารับแล้ว ฉันก็ไม่รอนายหรอกนายฮันซอง "ฉันพูดพร้อมกับขึ้นรถไปกับพี่เรย์จิที่กำลังจะออกไปโรงเรียน "นี่พี่เรย์จิ วันนี้ฉันไปโรงเรียนด้วยคนนะ"ฉันบอกพี่เรย์จิพร้อมเดินนำหน้าไปก่อน "อ้าวว…….แล้วไม่ไปกับฮันซองหรอ"พี่เรย์จิถามฉัน "ไม่อ่ะ วันนี้ไม่มีอารมณ์ อ่อ..แล้วก็อย่าพูดชื่อนี้ให้ได้ยินอีกล่ะไม่ชอบ"ฉันบอกพี่เรย์จิ แล้วเราสองพี่น้องก็เดินทางไปโรงเรียนด้วยกัน ในขณะนั้นฮันซองก็มารับฉัน เพื่อที่จะไปโรงเรียนด้วยแต่พอดีฉันออกไปโรงเรียนกับพี่เรย์จิก่อนแล้ว เราจึงขี่รถสวนทางกัน แล้วฉันและพี่เรย์จิก็มาถึงโรงเรียนก่อนฮันซองประมาณ 10 นาที พี่เรย์จิจึงบอกให้ฉันรอกลับพร้อมกันที่ประตูโรงเรียน

"นี่ยัยตัวแสบ วันนี้รอกลับพร้อมพี่นะ เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จเราค่อยกลับด้วยกัน"พี่เรย์จิบอกฉัน

"ค่ะ…พี่เรย์จิ"ฉันตอบพี่เรย์จิ

แล้วฉันก็กำลังจะเดินไปที่ห้องเรียน ฉันก็เจอกับนายโรคจิตที่ขณะนี้กำลังมายืนขวางหน้าฉันอยู่และกำลังมองฉันด้วยสายตาที่กำลังโกรธฉันมาก(ใครกันแน่ที่สมควรจะโกรธ)ฉันคิดในใจ

"ไหนเธอบอกว่าจะรอฉันรับไปโรงเรียนด้วยกันงัย แล้วทำไมถึงมาก่อนล่ะ"ฮันซองตะโกนใส่หน้าฉัน

"แล้วงัยล่ะ เราเป็นอะไรกันหรอนายถึงมาว่าฉันเนี่ย"ฉันตอบฮันซองอย่างรู้สึกเฉยๆ

"เออ………."-_-! นายโรคจิตตอบฉันไม่ได้

"นั่นแหละ..นายไม่พูดอะไรแล้วใช่ไหม งั้นก็หลีกทาง ฉันจะเข้าห้อง"ฉันบอกฮันซองแล้วก็รีบเดินออกไปก่อนที่เขาจะเห็นน้ำตาฉันที่กำลังไหลออกมา(นี่เราเป็นอะไรเนี่ย เราก็พูดถูกแล้วไม่ใช่หรอ แล้วเราจะไปเสียใจทำไม"ฉันพูดในใจ

ระหว่างนั้นฮันซองที่กำลังอึ้งกับพูดของฉันอยู่ เฮจินก็เดินเข้ามาถาม"นี่…ฮันซองนายเป็นอะไรอ่ะ"เฮจินถามฮันซอง

"ป่าว….ไม่มีอะไรหรอก"ฮันซองตอบเฮจิน

"จิงง่ะ ดูหน้านายสิ ยังกับคนอกหักงั้นแหละ มีอะไรก็บอกฉันได้นะหรือว่าเรื่องเอริโกะอ่ะ"เฮจินถามฮันซอง

"ป่าว…..มันก็ใช่อ่ะ"ฮันซองตอบเฮจิน

แล้วฮันซองก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฮจินฟัง พร้อมกับถามความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วเฮจินก็หัวเราะขึ้นมา(555555555+)^_^

"นี่นายยังไม่รู้หรอว่านายกับเอริโกะน่ะแค่ไม่เปิดใจให้กันเท่านั้นแหละ"เฮจินบอกฮันซอง

"ตกลงว่าฉันควรจะทำอย่างไรกันแน่เฮจิน"ฮันซองถามเฮจินอีกครั้ง

"นายก็แค่…………ไปบอกรักเอริโกะก็เท่านั้นแหละ แค่เนี่ยทำได้ไหมเนี่ย"เฮจินบอกฮันซอง

"อะไรนะ….ให้ฉันไปบอกรักยัยเอริหรอ ฉันทำไม่ได้หรอก"ฮันซองรีบตอบทันที

"มันก็แล้วแต่นายนะ ถ้านายไม่อยากให้มันจบลงเรื่องอ่ะ"เฮจินรีบบอกพร้อมเดินออกไป

"O.K.ฉันจะลองดู แต่ไม่รู้ว่าผลจะเป็นยังงัยนะ"ฮันซองบอกเฮจิน

แล้วฮันซองก็รีบเดินตามหาฉันที่กำลังงอนอยู่ ส่วนฉันก็ไม่รู้จะทำยังงัยจึงเดินไปหาพี่เรย์จิที่กำลังนั่งทำงานในห้องกรรมการนักเรียนอยู่

"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ"ฉันเคาะประตู

"เข้ามาได้ ประตูไม่ได้ล็อก"พี่เรย์จิตอบกลับมา

"เอ่อ….พี่เรย์จิพอว่างสัก 5 นาทีไหม ฉันมีอะไรจะถาม"ฉันบอกพี่เรย์จิ

"อืม..ได้ มีอะไรก็ถามมาสิ"พี่เรย์จิตอบกลับมา

"เอ่อ…พี่ท่าทางของฉันอย่างงี้ เหมือนคนมีความรักไหม"ฉันถามพี่เรย์จิ

"เอ่อ….จะว่าใช่ก็ใช่นะ นึกยังงัยถึงมาถามพี่หรอ"พี่เรย์จิถามฉัน

"ป่าว…ไม่มีอะไรหรอก "ฉันตอบพี่เรย์จิแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง

"อะไรของยัยนั่นว่ะถึงได้มาถามอย่างนี้"เรย์จิบ่น

หลังจากที่เดินออกมาจากห้องประธานนักเรียนแล้ว  ฉันก็เดินไปหลบมุมคิดถึงเรื่องที่ไปถามพี่เรย์จิ

"นี่เราเป็นอะไปไปเนี่ย  ถึงไปถามพี่เรย์จิยังงั้น"ฉันนั่งคิดไปเรื่อยๆ

ทางด้านฮันซอง
   ตอนนี้กำลังตามหาเอริอยู่ทั่วโรงเรียน   โดยไม่รู้ว่าเอริไปอยู่หนไหนของโรงเรียน  เขาเดินไปวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง   จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องประธานนักเรียน  เขาจึงเดินไปเคาะประตูห้อง

"ก๊อก  ก๊อกๆๆๆๆ มีใครอยู่ไหมครับ"ผมถาม

"เข้ามาสิ  ไม่ได้ล็อกประตู"เรย์จิตอบ

"เอ่อ........พี่เรย์จิครับเห็นเอริหรือป่าว"ผมถามพี่เรย์จิ

"อืม..ว่างัยนะ"เรย์จิถาม

"คือ...เห็นเอริหรือป่าวครับ"ผมถามอีกครั้ง

"อ่อ.....เมื่อตะกี๊เห็นอยู่นะ  ว่าแต่มีอะไรหรือป่าว"พี่เรย์จิถามผม

"คือว่า....เอริเค้างอนผมอ่ะ"ผมตอบพี่เรย์จิ

"อ้าว.....แล้วไปทำอะไรให้ยัยนั่นงอนอีกล่ะ"พี่เรย์จิถามผม

   ผมจึงเล่าเรื่องที่เอริงอนผมให้พี่เรย์จิฟังจนหมด   พี่เรย์จิก็หัวเราะออกมาพร้อมยิ้มแบบอมยิ้ม(แต่แฝงไปด้วยความหมาย)  พี่เรย์จิจึงพูดขึ้นว่า

"สมน้ำหน้า  อยากไปทำให้ยัยนั่นงอนทำไม"

"อ้าว...พี่  ไหนบอกว่าจะช่วยงัย  ไหนมาหัวเราะผมอ่ะ"ผมถามพี่เรย์จิ

"โอเคๆนายทำตามที่พี่บอกนะแล้วมันจะดีเอง"พี่เรย์จิบอก

"ครับ..พี่"ผมตอบ

หลังจากที่เดินออกจากห้องประธานนักเรียนแล้ว  ผมก็รีบตามหาเอริต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าเอริอยู่แห่งหนใด  ระหว่างที่ตามเอริอยู่นั่นผมก็นึกถึงคำพูดของพี่เรย์จิที่พูดขึ้นว่า"เอริน่ะเป็นคนขี้น้อยใจ ต้องการคนเอาใจใส่และไม่ชอบให้ใครขัดใจด้วย จำไว้ให้ดีล่ะ"

"แล้วผมจะทำยังงัยให้เอริหายโกรธผมล่ะเนี่ย ผมคิดไม่ออกเลย"

"แต่ถ้าผมทำตามที่พี่เรย์จิบอกเอริต้องหายโกรธผมแน่เลย"

ระหว่างที่ผมจะออกจากห้องประธานนักเรียน  ผมไปสะดุดกับคำพูดของพี่เรย์จิเข้า  ผมจึงเก็บมาคิด

"นี่ฮันซอง  เอริน่ะต้องการคนเอาใจใส่มากๆและต้องมีอะไรไปปลอบใจเขาซักหน่อยเดี๋ยวก้อหายโกรธเองแหละ"

"แต่พี่บอกอีกอย่างนึงน่ะเอริเป็นพวกชอบใช้กำลังมากกว่าความคิดถ้าไม่อยากโดนดีล่ะก้อต้องหาสิ่งของที่เหมาะกับเอรินะ"

ผมเดินคิดไปคิดมาก้อคิดไม่ออกซักทีว่าจะหาอะไรไปให้เอริดี  แต่ที่รู้ๆเอริชอบใช้กำลังมาก  เอ๊ะ!ผมคิดออกแล้วว่าจะให้อะไรเอริดี

และแล้วผมก็เดินไปที่ร้านขายอุปกรณ์ต่อสู้  ซึ่งที่นั่นมีอุปกรณ์ต่อสู้อยู่มากจึงทำให้ผมนึกถึงทันที่ที่พูดถึงเรื่องต่อสู้หรือออกกำลัง 

ผมไปสะดุดตากับอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งเข้า  เพราะว่ามันมีลักษณะพิเศษมากทีเดียวเวลาผมมองทำให้ผมนึกถึงเอริขึ้นมาทันที  ยิ่งเวลาจ้องด้วยแล้วมันยิ่งกลับทำให้ผมรีบต้องการซื้อออกมาให้เอริโดยทันที  

".......ราคาเท่าไรครับ"ผมถามคนขาย

"ิอืม....ประมาณ  500 วอน"คนขายตอบ

"อ่ะ....นี่ครับ "ผมจึงยื่นเงินให้คนขายและรีบวิ่งไปหาเอริทันที

แล้วผมก็รีบวิ่งตามหาเอริทันที  แต่หาเท่าไรผมก็หาไม่เจอซักทีแล้วจะทำยังไงล่ะเนี่ย!ถึงจะได้ให้ของขวัญแก่เอริ   อ่อ...ไปหาที่บ้านดีกว่าแล้วผมก็รีบขับรถไปที่บ้านเอริทันที

.................................................................................................................................

ทุกคนคงสงสัยล่ะสิว่าพระเอกของเราจะให้อะไรแก่นางเอก
ถ้าอยากรู้ต้องอ่านตอนต่อไป

****ขอคอมเมนท์จากทุกคนด้วยนะค่ะ เพื่อจะได้นำไปปรับปรุง****