~นายโรคจิต&นางสาวซาดิสต์~

ลำดับตอนที่ #3 : ~นายคือใคร(กันแน่)~

เขาคือใครกันนะที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านอย่างไม่เิขินเลย เอ๊ะหรือว่าเพื่อนพี่เรย์จิอีก

คนหนึ่ง ก็พี่เรย์จิบอกว่ามีเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ยังมาไม่ถึง ฉันพลางคิดไปเรื่อยๆ

ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งรอพี่ชายอยู่นั่น ฉันก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา ฉันจึงตกใจO_O!

และเงยหน้าขึ้นไปมองเพื่อจะดูว่าใครเดินเข้ามา แล้วฉันก็ต้องกรี๊ดออกมา(ในใจ)

คนอะไรช่างหล่อขนาดนี้หล่อไม่บันยะบันยัง  สงสัยพ่อแม่คงให้กินแต่อาหารดีๆถึง

ได้ดูดีมีราศีขนาดนี้ ดูชุดที่ใส่ก็เข้ากับสีผิวได้อย่างดีมากๆเลยอ่ะ  ขนาดว่าพี่เรย์จิ

หล่อแล้วนะเนี่ยยังต้องแพ้ให้ตานี้เลย ผิวก็ขาว หน้าก็สวยยังกะผู้หญิงแน่ะ ปากก็น่า

จูบ ขนตางี้งอนมากๆ จมูกยิ่งโด่งเข้าไปใหญ่ท่าทางจะเป็นนายแบบเหมือนพี่เรย์จิอ่ะ
อะไรจะดูดีขนาดนั้น  น่าปล้ำมากๆ(นี่หรอความคิดนางเอกโรคจิตมากๆ~นักเขียน)
 
แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หันหน้ามาทางที่ฉันกำลังมองเขาอย่างไม่ลดสายตา เขาเลย

ชิงพูดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะคิดไปไหนไกล เพราะท่าทางเขาจะอ่านใจฉันออกค่ะ

"นี้...แม่คุณน้ำลายไหลแล้ว ระวังหน่อยดิ"ชายคนนั้นพูดพลางมองมาทางฉันใหญ่

เลยค่ะ เอ๊ะหรือเขามองว่าเราน่าัรักอ่ะ ไม่หรอกมั้ง(ฉันไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง)แต่

เอ๊ะเขามองฉันกลับยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่เลยค่ะ ต้องมีอะไรติดหน้าฉันเลยค่ะ(โทดที

นะนางเอกความรู้สึกช้าไปป่าวเนี่ยเขาบอกว่าน้ำลายไหลไม่ได้บอกว่าสวย ชักจะ

หลงตัวเองไปมากแล้วนะนางเอกเรา~นักเขียน)

"ต๊าย...ฉันทำเรื่องน่าอายต่อหน้าเขาหรือนี่"ฉันพูดพลางหน้าแดงและคิดในใจสลับ

ไปมา โธ่เอ๋ยนึกว่าเขาบอกว่าเราน่ารักอ่ะ

"เอ่อ...เห็นพวกพี่เรย์จิหรือป่าว"ชายคนนั้นถามพลางมองมาทางฉัน

ฉันจึงตอบเขาว่า"อ่อ...พี่เรย์จิไปที่ห้องซ้อมดนตรีอ่ะ"

"หรอ....อืม...ขอบใจนะ"เขาตอบ   ฉันมองเขาพลางคิดในใจ ท่าทางอย่างนี้อาุยุ

คงจะเท่ากับเรา "เอ๊ะ..นี่เรายังไม่ได้ถามชื่อเขาเลยนิ"ฉันพลางคิดในใจ

"เอ่อ...นายชื่ออะไรหรอ"ฉันถามเขา

"อ่อ...ฉันลืมบอกไปว่าฉันชื่อคิม ฮันซอง  แล้วเธอล่ะชื่ออะไร"เขาถามฉันกลับ

"เอ่อ...ฉันชื่อซาวาดะ เอริโกะหรือฮันแชยอง"ฉันตอบเขาพลางอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ

"แต่...เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมเธอนามสกุลเหมือนพี่เรย์จิเลยอ่ะ"เขาถามฉัน

 อีตานี่ ท่าทางจะไม่รู้จิงๆว่าฉันเป็นน้องสาวพี่เรย์จิ(ฉันคิดในใจ)

"อ่อ..ฉันเป็นน้องสาวพี่เรย์จิอ่ะ นี่นายไม่รู้หรอว่าพี่เรย์จิมีน้อง"ฉันถามเขา

"อืม..ไม่อ่ะฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าพี่เรย์จิมีน้องอ่ะก็ไม่เห็นพี่พูดถึงเลยอ่ะ"ฮันซองตอบ

ว่าแล้วนายฮันซองก็เดินไปที่ห้องซ้อมดนตรี 

   ระหว่างนั้นที่กำลังนั่งรอพี่เรย์จิอยู่  ฉันก็ว่างเลยไม่รู้จะทำอะไรจึงเดินไปที่ห้อง

ซ้อมดนตรี แล้วฉันก็ต้องตกใจอีกครั้งกับสิ่งที่ฉันได้เห็นO_O! ไม่น่าเชื่อว่าอีตานั่น

(นายฮันซองอ่ะ)จะร้องเพลงได้ไพเ้ราะมากเลยอ่ะ ขนาดออกอัลบั้มได้เลยอ่ะ

ฉันจึงไม่รอช้ารีบเข้าไปในห้องเพื่อที่จะฟังนายฮันซองร้องเพลง

"โห่...สุดยอดเลยอ่ะ นายร้องเก่งจัง เคยออกอัลบั้มหรือป่่าวเนี่ย"ฉันถามเขา

"ไม่อ่ะ  ไม่เคยออกแค่ร้องเล่นไปวันๆ"ฮันซองตอบฉัน

"เอ่อ..ไหนพี่บอกว่าจะพาฉันไปเที่ยวอ่ะ ไปกันยังอ่ะ"ฉันถามพี่เรย์จิ

"อืม...ไปกันเถอะ ไปด้วยกันหรือป่าวฮันซอง"พี่เรย์จิถามอีตาฮันซอง

"ไปครับพี่เรย์จิ"นายฮันซองตอบ  และแล้วพี่เรย์จิก็พาเราไปเที่ยวรอบเมืองเกาหลี

หลังจากนั้นนายฮันซองก็ขอตัวกลับบ้าน ฉันและพี่เรย์จิก็พากันกลับบ้าน

พอถึงบ้านเราทั้งคู่ก็มาทานอาหารเย็นกับพี่เอมิและแม่ หลังจากนั้นฉันก็็ขอตัวขึ้นไป

นอน พอว่าวันนี้ฉันเหนื่อยมากๆและหลับไปจนถึงเช้า

..................................................................................................................
ยังงัยก็ยังมือใหม่หัดแต่งอยู่ค่ะ
ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ