~นายโรคจิต&นางสาวซาดิสต์~

ลำดับตอนที่ #2 : !_!เช้าของการวุ่นวาย!_!

เช้าของอีกวันที่ฉันมาที่เกาหลีค่ะ

"ตื่นได้แล้วลูก"แม่ของฉันขึ้นมาปลุกเพื่อที่ชวนมาทานข้าวเช้าค่ะ

"ค่ะ แม่"ฉันรีบลุกจากเตียงนอนที่แสนจะนุ่มสบายน่านอนค่ะ เพราะว่าเมื่อคืนนี้ฉัน

นอนหลับอย่างมีความสุขมากเลยค่ะ ขนาดว่าไม่ได้มานอนที่เกาหลีตั้ง 7 ปี ยังหลับ

ได้ค่ะ (ความสามารถพิเศษค่ะห้ามหลอกเลียนแบบ~นางเอกของเราเข้าโหมดคน

หลงตัวเองอีกแล้วค่ะ ที่ไหนเปิดชมรมคนหลงตัวเองบ้างค่ะฉันจะพานางเอกของฉัน

ไปเ้ข้าชมรมด้วยค่ะ~นักเขียน)แล้วสายตาอำมหิตก็แผ่มาทางนักเขียนของเราค่ะ

แล้วฉันก็กระวีกระวาดรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทานข้าวเช้ากับแม่และพี่ๆของ

ฉันค่ะ ขึ้นไปช้าจะโดนเทศน์แต่เช้าค่ะจากใครคงไม่ต้องบอกมั้งค่ะก็รู้กันอยู่แล้ว

เทศน์ตอนเช้ามันไม่ดีต่อสุขภาพนะค่ะ จะทำให้สุขภาพของตัวเราย่ำแย่ไปด้วยค่ะ

โดยเฉพาะหูค่ะ เพราะเป็นอวัยวะที่ต้องใช้รับฟังงัยค่ะ~นางเอกเราเข้าโหมดคนขี้บ่น

อีกครั้ง~นักเขียน) "ตายแล้ว ช้ามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้วเดี๋ยวโดนค่ะ"ฉันบ่นค่ะ และตั้ง

หน้าตั้งตาวิ่งลงไปข้างล่างให้เร็วที่สุดค่ะ เพราะชีวิตกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายที่ใกล้

จะขาดแล้วค่ะ  พอไปถึงข้างล่างฉันก็เจอกับสายตาอำมหิตแต่เช้าเลยค่ะ แต่ฉันก็ไม่

ได้สนใจมากนัก เพราะว่าฉันสนใจอาหารมากกว่าค่ะ แล้วพี่เอมิก็ทักขึ้นมาว่า

"ว่าไงยัยเอริ ตื่นเช้าก็ได้หรอย่ะ"พี่เอมิพูดออกแนวประชดประชันฉันค่ะ แต่ฉันก็ไม่

สนใจค่ะ   ใครจะไปสนใจล่ะค่ะ เพราะว่าอาหารวางอยู่ข้างหน้าเลยไม่สนใจค่ะ

"ไงจ๊ะ...เอริ หลับสบายไหมลูก"แม่พูดกับฉันพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนมาทางฉัน

"ค่ะ..สบายมากๆเลยค่ะ แล้วพี่เรย์จิล่ะค่ะ"ฉันพูดพร้อมกับมองหาพี่เรย์จิอย่างไม่ล่ะ

สายตาเลยค่ะ ฉันจึงถามขึ้นมาว่า"แล้วพี่เรย์จิล่ะค่ะแม่"ฉันถามแม่  แม่จึงตอบกลับมา

ว่า"อ๋อ....เรย์จิยังไม่ลงมาเลยจ๊ะ มีอะไรหรือเปล่าลูก"แม่ถามฉันกลับ "ไม่มีอะไรค่ะ

แม่"ฉันตอบแม่และพลางทานอาหารเช้ารอพี่เรย์จิไปเรื่อยๆค่ะ

ว่าแล้วพี่ชายของฉันก็ลงมาจากห้องนอน เราทั้ง 4 คนก็ทานอาหารกันอย่างอร่อย

แล้วพี่เอมิก็ขอตัวไปมหาวิทยาลัย เพราะว่่าพี่เอมิเห็นว่าสายมากแล้วจึงรีบออกไป

ส่วนพี่เรย์จิวันนี้ไม่มีเรียน แต่ว่าจะไปซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆก๊วนเดียวกับที่โรงเรียนค่ะ

ที่บ้านเพื่อนของพี่เรย์จิ"ไง ยายเอริจะไปกับพี่มั้ยเดี๋ยวหลังจากซ้อมดนตรีเสร็จพี่จะ

พาไปเที่ยวให้ทั่วเมืองเกาหลีเลย"พี่เรย์จิพูดกับฉันพร้อมหันมามองฉันด้วยสายตาที่

กำลังขอคำตอบ<_>!ฉันจึงหันหน้าไปมองแม่ของฉันเพื่อขอคำตอบ แม่ยิ้มแล้วพูด

ขึ้นว่า "ไปสิจ๊ะ เอริ ไปเที่ยวกับพี่เค้า"งั้นก็ตกลง  ฉันวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อที่จะเปลี่ยน

เสื้อผ้าวันนี้ฉันใส่เสื้อยืดสีดำ ข้างในทับด้วยเสื้อแขนยาวสีขาวเรียบแต่เก๋๐_๐!

กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าคู่โปรดที่ฉันมักจะใส่ไปไหนมาไหนตลอดเลยค่ะ (อ่อ...

ลืมบอกไปค่ะ ถ้าฉันแต่งหน้านะค่ะ จะดูสวยมากเลยค่ะ ไม่เหมือนกับตัวจริงที่เห็นกัน

หรอกค่ะ เพราะฉันสวยซ่อนรูปไงค่ะ~อีกแล้วค่ะนางเอกเราเข้าโหมดหลงตัวเองอีก

แล้ว~นักเขียน) "ไปหาพี่เรย์จิดีกว่า  ขืนช้าจะกลายเป็นศพค่ะ"ฉันบ่นในใจ

เมื่อฉันวิ่งลงมาข้างล่างก็พบว่าพี่เรย์จิยืนรอฉันอยู่ที่รถแล้ว(อ๋อ....ฉันลืมบอกไป

ว่าพี่สาวและพี่ชายของฉันมีรถคนละคัน) แต่รถพีเรย์จิอ่ะ เท่ห์ไปเลย ขนาดยังไม่ได้

ลองนั่งยังรู้สึกเท่ห์มากๆเลย ถ้าลองนั่งคงจะยิ่งดีกว่านี้อีกค่ะ(ฉันคิดในใจ)

"ขึ้นรถสิ มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม จะไปไม่ไป"พี่เรย์จิบ่นเพราะเห็นว่าฉันไม่ยอมขึ้นรถซักที

มัวแต่ยืนเอ๋อกับรถของพี่เรย์จิ  ถึงขั้นน้ำลายเลยค่ะ

จากนั้นเราก็ขับรถไปที่้บ้านเพื่อนของพี่เรย์จิ สักประมาณ 30 นาทีเราก็มาหยุดที่หน้า

บ้านหลังหนึ่ง พี่เรย์จิจึงขี่รถเข้าไปและจอดรถไว้ที่โรงรถ พี่เรย์จิจึงเดินนำหน้าฉันเข้า

ไปในบ้าน ส่วนฉันเดินตามหลังพี่เรย์จิ(ยังหมาเดินตามเจ้านาย~นักเขียน)

เมื่อเข้าไปถึงในบ้าน พี่เรย์จิก็แนะนำเพื่อนๆให้รู้จักเ้พื่อน คนที่อยู่ทางขวามือคนแรก

ชื่อมินโซ เพราะว่ามินโซเป็นเจ้าของบ้านที่เรากำลังยืนอยู่ค่ะ เขาดูดีไม่แพ้พี่เรย์จิ

เลยอ่ะ ท่าทางจะหยิ่งอ่ะ แต่ฉันไม่สนหรอกค่ะ เพราะว่าฉันมีพี่เรย์จิคนเดียวค่ะ

มินโซอายุเท่ากับฉันน่ารักแต่ทะลึ่งนิดหน่อยๆ หน้าตาจัดอยู่ในเกณฑ์ดี  ส่วนคนถัด

มาที่อยู่ทางซ้ายมือพี่เรย์จิคือลีซุน   ลีซุนเป็นคนสุขุมเงียบขรึมอายุเท่ากับพี่เรย์จิ

หน้าตาหล่อเิหลาแต่ใส่แว่น ท่าทางจะหยิ่งเหมือนกันอ่ะ แต่ไม่เป็นไนฉันไม่ถือ

ค่ะ   ส่วนคนที่อยู่ทางขวามือมินโซ คือพี่ยูอิหรือยูอิจิเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นหน้าตาดี แต่

ค่อนข้างจะบ้าๆบอๆ  แต่ท่าทางพี่ยูอิจะดูอารมณ์ดีกว่ามินโซและลีซุนอ่ะ  ส่วนคนที่

อยู่ทางซ้ายมือลีซุนคือฮันวู  ฮันวูเป็นคนเงียบ น่าค้นหา ลึกลับ เป็นคนที่มีปัญหา

เยอะที่สุดในกลุ่ม หลังจากแนะนำเพื่อนพี่เรย์จิแล้ว พี่เรย์จิก็แนะนำฉันให้เพื่อนๆได้

รู้จักฉันค่ะ แต่ไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลยค่ะทุกคนอัธยาศัยดีมากโดยเฉพาะมินโซ

อ่ะค่อนข้างจะขี้เล่น    ก่อนที่พี่เรย์จิและเพื่อนจะไปซ้อมดนตรีนั้น มินโซได้เข้ามาคุย

กับฉัน"พี่เรย์จินี่น้องสาวพี่หรอ น่ารักดีนะ"ฉันยิ้ม^_^ แต่ท่าทางอีตามินโซจะไม่ยอม

ไปค่ะและพยายามจะชวนฉันเป็นแฟนเขา แต่ฉันไม่เล่นด้วยค่ะ ฉันก็เลยหันหน้าไป

ทางพี่เรย์จิแต่พี่เรย์จิไม่สนเอาแต่คุยกับเพื่อนอยู่นั่นแหละ ส่วนลีซุนก็ยิ้มให้ฉัน ฉันก็

ยิ้มตอบ ส่วนพี่ยูอิก็ถามฉันว่า"น่ารักแบบนี้ มีแฟนยังจ๊ะ"แล้วพี่เรย์จิก็พูดขึ้นว่า"เฮ้ย

น้องข้านะโว๊ย"ฉันคิดในใจพี่เรย์จิก็ห่วงเราเหมือนกันนะเนี่ยแล้วพวกเขาก็ไปซ้อม

ดนตรี  มินโซก็ยังทิ้งท้ายไว้ว่าซักวันเธอจะต้องเสียใจที่ปฎิเสธที่จะเป็นแฟนฉันแต่

ฉันก็ไม่สนใจค่ะ เพราะว่า........(อะไรน่ะหรอค่ะ ก็เพราะว่าเขาล้อเล่นค่ะ) ฉันจึงต้อง

นั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นรอพี่เรย์จิต่อไปค่ะ แล้วก็ผ่านไปซัก 30 นาทีเห็นจะๆได้

ค่ะ ฉันก็ต้องตกใจกรี๊ดลั่นบ้านเลยค่ะ เพราะอะไรน่ะหรอค่ะ เอ๊ะ.....คะ..คะ..ใครกันนะ

............................................................................................................................
อยากรู้ว่าเขาคือใครต้องอ่านตอนต่อไปค่ะ
ฝากด้วยนะค่ะ