[Fic]An Cafe'... Bou x Yue เพราะเรื่องนี้...เป็นสิ่งจำเป็น

ลำดับตอนที่ #5 : [Fic] Bou x Yue เพราะเรื่องนี้...เป็นสิ่งจำเป็น ตอนที่ 5

::[Fic] Bou x Yue เพราะเรื่องนี้…เป็นสิ่งจำเป็น::

::ตอนที่ 5::

          “นะๆๆ น้าคร้าบบบ~”

           ยูเอะยิ่งเขย่าแขนของอีกฝ่ายแรงขึ้น สายตายังออดอ้อนไม่เปลี่ยนแปลง โบเอามืออีกข้างขึ้นมาขยี้ผมตัวเองจนยุ่ง เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต้องไม่ดีแน่ๆ  สงสัยต้องยอมจับนนละมั้งนิ

          “โอเคๆๆ ก็ได้เลิกเขย่าแขนฉันซะที” โบพูดปัดๆอย่างรำคาญ ยูเอะได้ยินดังนั้นจึงเลิกเขย่าแขนโบทันที ใบหน้าเปลี่ยนเป็นยิ้มร่า เหมือนเด็กเอาแต่ใจไม่ผิดเลย

          ยูเอะยกกระเป๋าใบใหญ่ และรีบวิ่งขึ้นไปยังบันไดวนเพื่อขึ้นไปยังชั้นสอง เด็กหนุ่มรู้สึกราวกับว่าห้องโบคือสวรรค์ของเขาอะไรทำนองนั้น ยูเอะหยุดอยู่ที่หน้าห้องของโบสักพักนึง ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูไป โบเดินตามยูเอะมาอย่างช้าๆ

          “อ๊า~ นุ่มดีจัง” เสียงยูเอะดังออกมาจากในห้อง โบรีบเดินเข้าไปในตัวห้อง ก็พบว่า…เด็กหนุ่มหน้าม้าสีชมพูนั่งขย่มๆอยู่บนปลายเตียง

           “…” โบยืนกอดอก มองการกระทำของยูเอะด้วยใบหน้าเรียบเฉย แต่ในใจกลับฉุกคิดขึ้นมาว่า ‘อ๊ากกก เตียงฉันจะหักไม่เนี่ย’ แต่ด้วยความที่เป็นคนเก็บอาการเก่ง จึงไม่แสดงอาการออกไป

       ยูเอะมองใบหน้าเรียบเฉยของโบแล้วก็ยิ้ม

          “ผมจะนอนซีกนี้นะครับ…” ยูเอะพูด พลางยื่นมือชี้ไปยังซีกขวามือของตัวเอง

           “อ่ะ…จริงสิ ต้องเก็บของเข้าที่ก่อน” เด็กหนุ่มพูดดังนั้นจึงลุกขึ้น แล้วลากกระเป๋าเข้ามาไว้ตรงหน้า แล้วนั่งคุกเข่าลงกับพื้น ยูเอะค่อยๆเปิดกระเป๋าออก และรื้อสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋า โบเฝ้ามองการกระทำนั้นอย่างเงียบๆ พลางค่อยๆเดินไปนั่งตรงโซฟามุมห้อง

           แต่ว่า…ยูเอะรื้อเสื้อผ้าไปได้สักพัก เด็กหนุ่มก็ขยี้ตาข้างนึง แล้วก็ค่อยๆลุกอย่างโซเซสุดท้ายก็ไปล้มลงที่เตียงซีกขวาตามที่ตกลงกันไว้ โบชะเง้อมองอีกฝ่าย แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เขาคงจะเหนื่อยมาทั้งวัน หรือไม่ก็ยังปวดหัวที่เมื่อวานไปตากฝน

เช้าวันต่อมา

          “โบคุง…ตื่นสักทีสิครับ ผมเตรียมอาหารเช้าไว้แล้วนะ” เสียงเจื้อยแจ้วดังแต่เช้า ชายหนุ่มผมยาวทองที่กำลังนอนฝันดี กลับต้องถูกปลุกขึ้น เขาค่อยๆหรี่ตาขึ้นมามองนาฬิกาตรงหัวเตียง ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง และมองร่างที่ยืนอยู่ปลายเตียงด้วยความงัวเงีย

          “รีบๆลุกสิครับ กินข้าวเสร็จจะได้ไปห้างกัน วันนี้โบคุงว่างไม่ใช่เหรอครับ?” ยูเอะที่อยู่ในชุดเตรียมออกไปข้างนอกพูดขึ้น

          “ใครบอก…ฉันมีงานนะวันนี้” โบกล่าว หน้าตาหงุดหงิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่หารู้ไม่ว่า เด็กหนุ่มที่เขารับมาอยู่ด้วยฉลาดแค่ไหน ยูเอะแอบไปดูใบตารางงานของโบที่ติดไว้ตรงฝาผนังเรียบร้อยแล้ว

          “ไม่รู้ล่ะ โบคุงต้องพาผมไปซื้อของเครื่องใช้ให้ได้นะวันนี้” ยูเอะยิ้มกว้างให้โบเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง

            โบมองตามยูเอะไปอย่างอึ้งๆ กับท่าทางการพูดเอาแต่ใจของอีกฝ่าย สักพักจึงตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ…

              ยูเอะยกจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ดูท่าเมนูอาหารวันนี้จะน้อยกว่าเมื่อวาน เป็นเพราะที่โบบ่นเขาไว้เมื่อวาน สักพักโบจึงเดินตามลงมา และนั่งลงบนเก้าอี้ ยูเอะจึงนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม และลงมือคีบอาหารเข้าปาก โบเห็นดังนั้นจึงคีบอาหารเข้าปากบ้าง

             โบกินข้าวไปได้ครึ่งถ้วยกว่าๆก็รู้สึกอิ่มขึ้นมา จึงหยุดกิน คงเป็นเพราะเขากินอาหารเช้าไม่ได้เยอะ แต่อีกฝ่ายนี่สิ เริ่มถ้วยที่สองแล้ว ยูเอะคีบข้าวเข้าปากหลายคำ คีบเอาๆ จนข้าวในถ้วยหมดจนได้ โบมองยูเอะกินแล้วก็อึ้ง ถ้วยใส่ข้าวไม่ใช่เล็กๆซะด้วยสิ กินหมดเข้าไปได้ไงตั้งสองจาน = =”

           ยูเอะรู้ว่าอีกฝ่ายมองตัวเองอยู่ จึงหันมามองและยิ้มอย่างเขินๆ ทั้งๆที่ยังดูดปลายตะเกียบไว้อยู่ สักพักยูเอะจึงวางตะเกียบไว้บนถ้วย พลางลุกขึ้น แล้วรีบยกถ้วยจานเข้าไปในครัวเข้าไปล้าง

         “โบคุงคร้าบบบ!~ ขอผมล้างจานก่อนนะ เดี๋ยวออกไปข้างนอกด้วยกัน” ยูเอะตะโกนออกมาจากห้องครัว

         “…” โบเงียบไม่ตอบอะไร แต่ยังไงก็ต้องพาไป ยูเอะอาจจะมีอะไรต้องการก็ได้ เขาก็กะจะไปเดินห้างเล่นๆเหมือนกัน ไม่มีอะไรทำโบคิดดังนั้น พลางค่อยๆนั่งลงบนโซฟาตัวที่ยูเอะไม่ยอมนอนเมื่อคืน และหยิบนิตยสารบนโต๊ะมาอ่านเล่น

         สักครู่ใหญ่ต่อมา ยูเอะก็ล้างจานพวกนั้นจนเสร็จ เด็กหนุ่มค่อยๆถอดผ้ากันเปื้อนสีชมพูออก และเดินออกมาหาโบในห้องนั่งเล่น

         “ผมล้างจานเสร็จแล้วครับ เราไปกันเถอะ” โบลุกขึ้น และเดินนำยูเอะออกไปด้านนอก มีหวังการออกไปข้างนอกคราวนี้ กระเป๋าตังโบต้องแฟ่บแน่ๆเลย

                                                                         +โปรดติดตามตอนต่อไป+