คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic] Miku x Bou ...My Memory... ตอนที่ 1
::ตอนที่ 1::
::[Fic] Miku x Bou …My Memory…::
“โบ…นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ”
“คานนจ๋า…!”
ผู้ชายผมยาวทองเซเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มที่พึ่งเดินมาเรียกเขาเมื่อตะกี้ โบยิ่งกอดเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่ากลัวเขาจะหายไปไหน แต่ท่าทางการยืนนั้น เหมือนไม่มีการทรงตัวเลย เอาแต่เซไปเซมา ถึงจะกอดชายหนุ่มตรงหน้าไว้เป็นหลักยืนก็เถอะ
“โบฉันมิคุ…นายเมาเหรอเนี่ย!”
มิคุพูดพลางเขย่าตัวโบเล็กน้อย และคนร่างเล็กข้างหน้ามิคุ กลับเอาแต่ยิ้ม นี่เมาแล้วยิ้มเหรอเนี่ย ไม่โวยวายเหมือนคนทั่วไปแฮะ
“เปล่านะคานน ฉันไม่ได้เมาซะหน่อย นายกลับมาหาฉันแล้วเหรอ…?” โบพูด ก่อนที่จะเข้าไปกอดมิคุอีกรอบ ซุกไซร้ไปที่คอของชายหนุ่ม และตามไปด้วยเรียวลิ้น ไล่เลียตามแนวลำคอ
มิคุพยายามผลักโบออกจากตัวเอง แต่โบก็กลับเอาแต่กอดแน่นขึ้นและแน่นขึ้น
“โบหยุดเดี๋ยวนี้นะ!! บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่คานนของนาย”
และในที่สุดมิคุก็ผลักโบออกจากตนจนได้ โบทำท่าเซเหมือนจะล้มไปกองกับพื้นให้ได้ สุดท้ายมิคุก็ต้องไปประคองไว้อีกรอบ โบซบหัวลงที่ไหล่ของมิคุ ก่อนจะยิ้มแปลกๆออกมา
“นายไม่ใช่คานนแล้วนายคือใคร บ้าอ่ะเปล่า…นี่ ที่เนี่ยมีห้องนอนอยู่ชั้นสองนะ” โบบอก ก่อนจะยิ้มอย่างยั่วยวน และนำมือไปลูบไล่ใบหน้าของมิคุ
แต่มิคุก็พยายามคิดเป็นอย่างอื่น…ที่ไม่ใช่สิ่งนั้น
“ป่ะ!!” มิคุค่อยๆพยุงร่างที่เอาแต่เซไปเซมาของโบ พาขึ้นไปยังชั้นสอง ก่อนที่จะถามพนักงานแถวนั้น
“ไม่ทราบว่าห้องนอนอยู่ตรงไหนครับ??”
“ห ห้องพักผ่อนของแขกนะเหรอคะ เดี๋ยวดิฉันพาไปค่ะ คิกๆ” พนักงานสาวหัวเราะก่อนที่จะเดินนำหน้ามิคุไปยังห้องนอนอย่างที่โบบอกให้พาไป และสุดท้ายพนักงานสาวก็หยุดยืนอยู่หน้าห้องๆนึง ก่อนที่จะเปิดประตูให้ และเผยมือให้เดินเข้าห้องไป
“ขอบคุณนะครับ…”
พนักงานค่อยๆปิดประตู และพูดทิ้งท้ายไว้ว่า…
“ขอให้สนุกนะคะ”
มิคุพาโบไปที่เตียง และผลักร่างเล็กให้นอนบนเตียง ไม่ใช่ผลักหรอก เกือบโยนด้วยซ้ำไป
“คานน…วันนี้รุนแรงจังนะ”
“นี่โบ ตานายเป็นอะไร? บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ จะให้เป็นคานนอยู่ได้ ฉันชักรำคาญแล้วนะ!!” มิคุบ่น และค่อยๆลุกจากเตียง แต่ก่อนที่มิคุจะลุกออกจากเตียงได้นั้น โบก็รั้งมือเขาไว้ก่อน ก่อนจะส่งแววตาอ้อนๆมาให้เขา
“คานนทำสิ…!”
คำพูดประโยคเมื่อกี้ของโบ ทำให้มิคุอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ถึงเขาจะรู้ว่าตอนนี้โบเห็นเขาเป็นคานนก็เถอะ
แต่มันก็ทำให้เขาทั้งเขินทั้งอึ้งได้เหมือนกัน ก่อนที่จะตั้งสติได้ และพูดออกไป
“ไม่!!” เขาพยายามสลัดมือโบออกจากแขนของตัวเอง
“ทำไมล่ะ!?!” ท่าทางโบจะตื้อเอาเสียด้วยสิ
“บอกว่าไม่ก็ไม่สิ! เข้าใจไหม!?!”
มิคุอดที่จะตะคอกใส่หน้าโบไม่ได้ จากคนที่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ทำไมเวลาเมากลับทำตัวเป็นเด็กไปได้…
“ไม่ก็ไม่…แต่นายต้องนอนเป็นเพื่อนฉันนะ อย่าไปไหนอีกนะคานน” โบทำหน้ากึ่งอ้อนกึ่งจะร้องไห้ มิคุทำหน้าเซ็งๆนิดนึง ก่อนที่จะตัดสินใจ
“โอเคๆก็ได้ ถ้านายมาอ้อนอะไรอีก ฉันต่อยนายจริงๆแน่” มิคุขู่ไว้ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆโบ
แต่โบกลับไม่แสดงสีหน้าว่ากลัวอะไรเลย กลับเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว และเข้าไปซบบนหน้าอกของมิคุ ซึ่งโบคิดว่าเป็นคานน คิดไม่ถึงว่าคนเมาจะเห็นภาพเป็นอีกอย่างนึง
“นายอยากโดนต่อยรึไง!?!” มิคุถาม แต่กลับไม่ได้รับคำตอบของคนที่ซบหัวลงบนอกเขากลับมา
“หลับแล้วเหรอเนี่ย…”
มิคุก็ง่วงแล้วเหมือนกัน วันนี้เขาทำงานมาทั้งวันนี่นา แล้วต้องมาตามหาเพื่อนคนนี้อีกตะหาก วันนี้เป็นทั้งวันที่เขารู้สึกเหนื่อยเอามากๆ สักพักมิคุก็ผล็อยหลับไป
+ติดตามตอนที่ 2 ด้วยฮะ+
ความคิดเห็น