ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : DARK DEVIL PRINCESS เปลี่ยนยัยปีศาจร้ายให้กลายเป็นเจ้าหญิง
DARK DEVIL PRINCESS เปลี่ยนยัยปีศาจร้ายให้กลายเป็นเจ้าหญิง
จากที่ได้อ่านมาส่วนหนึ่งนะคะ
ในเรื่องของตัวละครคิดว่า ตัวละครยังไม่มีจุดเด่น(จุดเด่นไม่ใช่เพียงหน้าตานะคะ อาจจะเป็นนิสัย หรือคำพูดติดปากอะไรสักอย่าง) ถ้าไม่มีจะทำให้เวลาอ่านแล้วนึกภาพไม่ออก (ปกติน่าจะอยู่ในตอนแรกๆ) แต่ละคนมีชื่อเล่นแทนตัว แต่ยังไม่มีภาพลักษณ์ และยามใดก็ตามที่ตัวละครหลายๆ ตัวมารวมกัน จะเกิดความงง (ใครเป็นใครก็ไม่รู้ จะเกิดอาการนึกไม่ออก) ทั้งนี้ลักษณะของตัวละครจะต้องแทรกอยู่ในเรื่องนะคะ แม้ว่าเราจะทำส่วนแนะนำตัวละครแล้วก็ตาม และเวลาที่เราแต่งนิยายเราควรจะสวมบทเป็นคนๆ นั้นจริงๆ ภาพจะได้ชัดเจน คำพูดจะได้เสมือนจริง
ส่วนภาพรวมของเรื่องดูแล้วตัวละครมีจุดหมาย มีเป้าหมาย มีจุดศูนย์ร่วมของเรื่อง แต่การนำเสนออาจจะยังไม่มีรายละเอียดมากพอ การที่มองผ่านสายตาและความคิดของตัวเอกจะทำให้การบรรยายน้อยลง (แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีนะคะ) นอกจากว่าตัวเอกของเรื่องจะชอบบรรยาย ลักษณะของเรื่องราวมันยังนิ่งๆ ไม่มีจุดน่าสนใจ
ที่สำคัญก็คือ เรื่องของภาษาค่ะ อันนี้อาจจะต้องฝึกฝนกันต่อไป
(มีหลายครั้งที่พี่หยุดงง มันไม่ชัดเจน)
ลองเกลาดูซักประโยคนะคะ อย่างเช่น
"นี่! พวกเธอจะไปไหนกัน!?" ครูใบเตยกล่าวทักพวกผมด้วยคำถาม คำถามที่มาพร้อมกับใบหน้าสุดแสนน่ากลัวของครู ผมสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต เสียงของครูทำให้ผมขนลุก เอ่อ..... คราวหน้าคราวหลังบอกกันดีๆ ก็ได้นะครับครู
อะไรประมาณนี้ ตอนนี้คิดว่าควรจะอ่านให้มากๆ อ่านงานเขียนจากคนขียนหลายๆ คน และซึมซับส่วนที่ดีๆ มา อย่างที่ยกตัวอย่างไปอาจจะไม่ตรงใจน้องนะคะ (ประโยคที่ยกมาน่ะค่ะ) เพราะคนวิจารณ์เองก็เข้าไม่ถึงความคิดและจินตนาการของคนแต่งได้ถึงจุดสูงสุด
สุดท้ายหวังว่าน้องจะตั้งใจแต่งนิยายต่อไปนะคะ
อย่าเพิ่งท้อนะคะ สู้ๆ
จากที่ได้อ่านมาส่วนหนึ่งนะคะ
ในเรื่องของตัวละครคิดว่า ตัวละครยังไม่มีจุดเด่น(จุดเด่นไม่ใช่เพียงหน้าตานะคะ อาจจะเป็นนิสัย หรือคำพูดติดปากอะไรสักอย่าง) ถ้าไม่มีจะทำให้เวลาอ่านแล้วนึกภาพไม่ออก (ปกติน่าจะอยู่ในตอนแรกๆ) แต่ละคนมีชื่อเล่นแทนตัว แต่ยังไม่มีภาพลักษณ์ และยามใดก็ตามที่ตัวละครหลายๆ ตัวมารวมกัน จะเกิดความงง (ใครเป็นใครก็ไม่รู้ จะเกิดอาการนึกไม่ออก) ทั้งนี้ลักษณะของตัวละครจะต้องแทรกอยู่ในเรื่องนะคะ แม้ว่าเราจะทำส่วนแนะนำตัวละครแล้วก็ตาม และเวลาที่เราแต่งนิยายเราควรจะสวมบทเป็นคนๆ นั้นจริงๆ ภาพจะได้ชัดเจน คำพูดจะได้เสมือนจริง
ส่วนภาพรวมของเรื่องดูแล้วตัวละครมีจุดหมาย มีเป้าหมาย มีจุดศูนย์ร่วมของเรื่อง แต่การนำเสนออาจจะยังไม่มีรายละเอียดมากพอ การที่มองผ่านสายตาและความคิดของตัวเอกจะทำให้การบรรยายน้อยลง (แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีนะคะ) นอกจากว่าตัวเอกของเรื่องจะชอบบรรยาย ลักษณะของเรื่องราวมันยังนิ่งๆ ไม่มีจุดน่าสนใจ
ที่สำคัญก็คือ เรื่องของภาษาค่ะ อันนี้อาจจะต้องฝึกฝนกันต่อไป
(มีหลายครั้งที่พี่หยุดงง มันไม่ชัดเจน)
ลองเกลาดูซักประโยคนะคะ อย่างเช่น
"นี่! พวกเธอจะไปไหนกัน!?" ครูใบเตยกล่าวทักพวกผมด้วยคำถาม คำถามที่มาพร้อมกับใบหน้าสุดแสนน่ากลัวของครู ผมสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต เสียงของครูทำให้ผมขนลุก เอ่อ..... คราวหน้าคราวหลังบอกกันดีๆ ก็ได้นะครับครู
อะไรประมาณนี้ ตอนนี้คิดว่าควรจะอ่านให้มากๆ อ่านงานเขียนจากคนขียนหลายๆ คน และซึมซับส่วนที่ดีๆ มา อย่างที่ยกตัวอย่างไปอาจจะไม่ตรงใจน้องนะคะ (ประโยคที่ยกมาน่ะค่ะ) เพราะคนวิจารณ์เองก็เข้าไม่ถึงความคิดและจินตนาการของคนแต่งได้ถึงจุดสูงสุด
สุดท้ายหวังว่าน้องจะตั้งใจแต่งนิยายต่อไปนะคะ
อย่าเพิ่งท้อนะคะ สู้ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น