ถั่วในกำมือลิง (แนวข้อคิดสอนใจ)

ข้อมูลเบื้องต้น

ถั่วในกำมือลิง


 
โลภเจตสิก หรือ ตัณหา คือ
ความทะยานอยาก ความอยากได้ 
ความพอใจ เพลิดเพลิน 
ทำให้เกิดความประมาทในชีวิต


จำแนกได้ 3 ประเภท

กามตัณหา 
ความยินดี ชอบใจ พอใจ และ ความอยากได้ ใน อารมณ์ ทั้ง 6 
เพื่อสนอง กามคุณ สัมผัส ทั้ง 5 (รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส)

ภวตัณหา 
เมื่อได้มา ก็ ชอบ ติดใจใน รูปภพ อรูปภพ ญานสมบัติ กามคุณอารมณ์ สัสสตทิฏฐิ 
เช่น อยากเป็นใหญ่เป็นโต และอยากเป็นแบบนั้นตลอดไป (สัสสตทิฏฐิ)

วิภวตัณหา 
ความอยากไม่เป็น ไม่อยากได้ เช่น ไม่อยากแก่ ไม่อยากจน ไม่อยากดับสูญ

อ้างอิงจากhttp://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=piwat&month=12-2006&date=06&group=6&gblog=1

เนื้อเรื่อง

ถั่วในกำมือลิง

           พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า..... “จิตของคนเรานั้น เหมือนกับลิง”  เราจึงเรียนรู้เรื่องของจิตใจของเราได้มากมายจากพฤติกรรมของลิง  ลิงนั้นเกลียดกะปิ ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อใด มันจะถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายในที่สุด จนกลายเป็นว่า “กะปิ” ถึงจะร้าย ก็ไม่ร้ายเท่า “ความเกลียดกะปิ” ที่มือลิงเป็นแผลเหวอะหวะ ไม่ใช่เพราะกะปิ หากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก สิ่งที่เราเกลียดนั้น บ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความเกลียดชังในจิตใจเรา ความเกลียดชัง หรือพูดให้ถูกก็คือความรู้สึกอยากผลักไส ซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัว แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความจริงเท่านั้น นอกจากความอยากผลักไสแล้ว ความยึดติดเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องระวังไม่แพ้กัน

กลับมาที่ลิงจอมซนอีกที ในอินเดีย ลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้าน เพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิง โดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้ ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อวันดีคืนดีลิงมาที่สวนเห็นถั่วอยู่ในกล่อง ก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว  แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่อง เพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้ ลิงพยายามดึงมือเท่าไรก็ไม่ออก  พอชาวบ้านมาจับ ก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้ เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียว สุดท้ายก็ถูกคนจับได้ ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่า เพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้น มันก็เอาตัวรอดได้ แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย  จึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก

มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่เราใฝ่ฝันอยากได้ จนถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่น เวลาประสบปัญหา เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง ปัญหาก็คลี่คลาย แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย จึงเกิดผลเสียตามมาอย่างมากมาย..ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึด ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น ถ้าเรารู้จักปล่อยวางเสียบ้าง มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น หากแต่เป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว ความจริงการอยากผลักไสอะไรสักอย่าง ก็เป็นการติดยึดอีกแบบหนึ่ง   ทั้งๆ ที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ ก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในหลายๆกรณี ความทุกข์ไม่ได้มาจากไหน หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย   ดั่งเจ้าลิงหวงถั่ว. 

อ้างอิงจาก www.thaistigmatines.org


มีโอกาสได้อ่านน่ะค่ะก็อยากให้คนอื่นได้อ่านด้วย ไม่มีเจตนาเพื่อการค้าแต่อย่างใดนะคะ