คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 เรื่องของเรื่อง คือ...(25%)
บทที่ 2 เรื่องของเรื่อง คือ....( 25%)
-_- เฮ้อ....โคตรเบื่อ...ผมเบื่อจริงๆนะ ใครทนได้บ้างครับ ใครทนได้บ้าง T^T ที่จะต้องโดนบังคับให้แต่งงานน่ะ ถึงผมจะเรียนจบมา 2 ปีแล้วก็เถอะ ให้ตายสิ คุณแม่ผมท่านคิดจะทำอะไร ให้ผมแต่งงานกับ ผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นหน้า ฝันหรือเปล่าครับ
อ้อ...ทุกคนคงสงสัยว่าผมเป็นใคร มายืนบ่นเป็นผู้หญิงอยู่ได้ เพื่ออะไร ผมชื่อ ยูดายน์ ครับ ชื่อจริง
คฑาเนตร เวฬุวากรณ์ อายุ 24 ปี หน้าตาเหรอ ผมมั่นใจว่าผมหล่อแล้วกัน ผมหนีออกจากบ้านมาได้ 3 เดือนกว่าแล้ว ด้วยความช่วยเหลือจากบรรดาเพื่อนรักทั้งหลายของผมนั่นแหละ และตอนนี้ผมก็ต้องทำงานทุกวันด้วยความเหน็ดเหนื่อย T^T เหอะ จากผู้บริหารสุดเท่ห์ ที่รวยล้นปฐพี กลายเป็นยาจก พนักงานร้านสะดวกซื้อที่เปิด 24 ช.ม. นับตั้งแต่คิดหนีออกจากบ้าน โทรศัพท์ ก็ต้องเปลี่ยนซิมการ์ดใหม่ เดี๋ยวโดนตามเจอ -*- ชื่อเสียงเรียงนามก็ต้องปลอมแปลง<กล้าใช้ไม่กลัวติดคุกเลยเนอะ ถามจริง ผ่านพิจารณามาได้ไงฟะ> และที่แย่ที่สุด ผมต้องสั่งงานกับเลขาผ่านอินเทอร์เนต และโทรศัพท์สาธารณะ ลูกค้าก็ให้บรรดาเพื่อนรักทั้งหลายของผมนั่นแหละไปพบแทน เป็นอะไรที่น่ารันทดที่สุด ถึงจะรู้ว่าผมอยู่จังหวัดไหนจากการที่ผมใช้โทรศัพท์สาธารณะ ใช่ว่าจะตามผมเจอง่ายๆซะหน่อย ฮ่าๆๆ คุณแม่รู้จักคนอย่างผมน้อยไปซะแล้ว ตราบใดที่ยังไม่ถอนหมั้นจากยัยปาริรันย่านั่น ผมไม่กลับไปเด็ดขาดดดดดด!!!!!!!!!!! สาบาน
ผมอาจจะนิสัยเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่มีปัญหาเอะอะก็หนีออกจากบ้าน แต่ผมทำอย่างนี้มาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วล่ะ เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่จะหลุดพ้นจากนางมารร้าย(แม่ผมนั่นแหละครับ)
~~ เฮ้...ฮะ..ฮะ..เฮ้...โย่...เฮ้...ยูดายน์ รับโทรศัพท์หน่อยนะ นะ >///< เค้าคิดถึงตัวเองรับหน่อยนะ ~~
เสียงโทรศัพท์คู่ใจของผมดังขึ้น ได้ยินทีไรมีกำลังใจทุกที^^ ถึงมันจะน่าเศร้าก็เถอะครับ เพราะคนที่อัดเสียงโทรศัพท์เครื่องนี้ไม่รู้หนีจากชีวิตผมไปไหน ผมกดรับโทรศัพท์
“โหล...ว่าไงฟะ ไอ้วิค”
“ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่วะ ไอ้ยู มึงรีบเข้าเน็ตเซิร์ทเข้าเว็บบริษัทเลยนะโว้ย” .v.***
“แล้วทำไมอ่ะ...มีอะไร”
“ตอนนี้ Mr.ไมเคิล ต้องการเจอกับมึงตัวเป็นๆให้ได้ ไม่งั้นมึงชวดงานโปรเจกส์นี้แน่ มึงรีบกลับมาเลยนะเว้ย” ไอ้วิคมันเริ่มด่าผมด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะงานนี้ห้ามพลาด เพราะมันเป็นงานของบริษัทยักษ์ใหญ่จริงๆ
“สาดดดด!!! วิค มึงก็รู้ว่ากูไปไม่ได้ จนกว่านางมารร้ายจะยกเลิกงานแต่งของกูกับยัยปาปิรันย่านั่น มึงบอก ไอ้ไมเคิลติงต๊องค์นั่นไปเลยนะว่า กูไปแคนาดา”
“เชี่ย...มึงหาเหตุผลมาให้กูบอก ไอ้ไมโลหัวทองหน่อยดิ๊ ว่ามึงไปแคนาดาทำไม -*- ห๊า!!!!”
“ไปหาไอ้โซล บอกว่ากูไปหาไอ้โซล ติดต่อธุรกิจทางโน้นไง เออๆ...แล้วบอกนางมารร้ายด้วยว่ากูอยู่แคนาดา แมร่ง...จะได้ให้ไอ้พวกนักสืบหัวเห็ดที่ตามล่ากูอยู่ ไปเริงร่าแถวนั้น แล้วกูจะได้ปลอดภัยไปอีก 2-3 เดือน” ผมว่า....
“ฟายเอ๊ย!!!! หาเรื่องให้กูกะไอ้โซล อีกแล้วนะมึง งั้นกูก็ต้องบอกให้ไอ้โซลไปแคนาดาอ่ะดิ”
“ให้ไปทำเชี่ยไรล่ะ ... แล้วมึงจะดูแลบริษัทคนเดียวไหวเรอะ มึงก็รู้ว่าตอนนี้มีสปายมาแอบแฝงขโมยไอเดียร์อยู่ จ้างใครก็ได้ไปปลอมตัวเป็นไอ้โซล แล้วไปลั่นล้าอยู่แถวนั้นดิ”
“โหย...แล้วถ้าเกิดไอ้ไมโลมันเห็นกูขึ้นมาล่ะโว้ยย...มิเจ๊งเร้อ” เสียงไอ้โซลดังขึ้น
“ไอ้สาดโซล มึงมาเมื่อไหร่ฟะ” ผมถาม
“มาตั้งแต่มึงพูดคำว่า โหล...ว่าไงฟะ นั่นแหละว่ะ” มันว่า -*- ฮึ่ย แล้วมันจะเงียบหาพระแสงของ้าวทำไมกันเนี่ย ไม่ช่วยระดมความคิด
“เออ...พวกมึงไปคิดกันเอาเองเหอะ..ตอนนี้กูหนีนางมารร้ายอยู่ ถ้าพวกมึงไม่อยากโดนนางมารร้ายกระซวกตับ มึงไปไประดมความคิดกันว่า ทำอย่างไรให้พวกนั้นพุ่งเป้าไปที่แคนาดา แล้วกูจะติดต่อไปใหม่ บายว่ะ...เพื่อนรัก”
ผมรีบกดวางสายทันที -*- แล้วปิดเครื่องทันใด เพราะกลัวมันจะโทรกันมาอีก อย่าว่าผมเห็นแก่ตัวเลยนะ ผมจำเป็นจริงๆ ไม่อยากเอาชีวิตอันสวยงามไปอยู่กับปลาปิรันย่า -*- อาเมน
ด้าน บริษัท เวฬุวากร จำกัด มหาชน (Vic talk)
“เฮ้ย....เดี๋ยวดิวะ ไอ้ยู ...ติ๊ดๆๆๆๆๆ เฮ้ยยยย!!! ” T^T สาดยูดายน์ ทำไมมึงทำกับพวกกูอย่างนี้วะ ถือว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทล่ะเซ่....โขกสับเอา โขกสับเอา
“เฮ้อ -_-** จริงๆเล้ย พูดมาได้ระดมความคิดกันเอาเอง” ไอ้โซลมันว่า ผมเหรอ ได้แต่นั่งร้องให้อยู่ซิกๆ ในห้องผู้บริหารระดับสูง กับ ผู้บริหารระดับสูงอีกคนที่นั่งจิบชาเขียวอย่างปลงอนิจจัง
“แล้วจะคิดได้ไงฟะ...ไอ้ไมโลหัวทองมันยิ่งเรื่องมากๆ อยู่ มึงช่วยกูคิดหน่อยดิวะ ไอ้โซล” ผมถามเพื่อน
“น่า...คิดมากเลย ไว้ค่อยคิดก็ได้อีกตั้ง 2-3 วัน” ไอ้โซลมันว่า ผมละเซ็งจิตจริงๆนะกับเพื่อนบ๊องค์ๆสองคนนี่ที่คบมาแต่อนุบาล คิดผิดแท้ๆ ที่เกิดมาเป็นญาติกัน T^T เหตุเกิดเพราะนางมารร้ายแท้ๆ
---------------------
อัพแค่นี้ก่อนนะครับ
เมมซิส เอรัญ(มัท)
ความคิดเห็น