ยอดเยี่ยม เพื่อนฉัน My good friend

ลำดับตอนที่ #6 : My good friend บทที่ 6 วันสอบเลือกห้อง (100%)

                                           My good friend บทที่ 6 วันสอบเลือกห้อง



                 ตอนนี้ผมกับไอ้มาร์คนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น กำลังดูหนังอยู่ครับ การสอบที่จะถึงพรุ่งนี้มันก็ใกล้เข้ามาแล้ว ผมรู้สึกเฉยๆ การเรียนของเด็ก ม.4 กะ วิชาคณิต หรือไม่ว่าวิชาไหนจิ๊บๆสำหรับผม เพราะง่ายอย่าบอก การเรียนของเด็ก ม.4 ง่ายออก แต่ทำไมหลายๆคนบอกว่ามันยากล่ะ(-_- เออ!เอ็งเก่ง : เมมซิส)



     "นี่ ไอ้มัท" ไอ้มาร์คเรียกผม



     " อารายเหรอครับพี่ชาย"



     " นายคิดว่าพวกที่เราเจอวันนี้เป็นงายมั่งอ่ะ พี่ว่ามันไม่เหมือนบรรยากาศของโรงเรียนเราเลยนะ"  ผมยิ้มให้มาร์ค มันคงไม่รู้หรอกว่าลับหลังผมเรียกมานว่างัย^O^ ผมดีใจมากที่มันชอบโรงเรียนนั้น



     " ช่าย บรรยากาศที่ โรงเรียนเราไม่มีทางมี นั่นก็คือ การเล่นอะไรที่ไม่ต้องแข่งขัน เล่นบอลเป็นสิ่งที่ต้องแข่งขัน แต่ไอ้พวกนี้มันแปลกอยู่อย่าง มันเล่นไม่สนพวกเลย มันทะเลาะกันเวลาแข่ง มันเตะบอลเข้าโกลฝ่ายตรงข้ามเฉิบ" จริงๆนะครับ มันเป็นยังงั้นจริงๆ มันเล่นกันอยู่ดีๆ แล้วไอ้ศิวะ ที่ผมว่ามันออกนักเลงๆน่ะแหละครับ-_- มันทะเลาะกับไอ้แซก เรื่องที่มันไม่ยอมส่งลูกให้ไอ้แซก มันเถียงกัน และไม่รู้ไอ้แซกมันเกิดบ้าอะไร เตะบอลเข้าประตูฝ่ายตรงข้ามเฉิบ ไอ้มาร์คอยู่ทีมเดียวกะมัน บอกคำเดียวครับ ว่ารู้สึกทึ่งO_o!!



(15/104/8)   +++ต่อฟิคคร้าบบบ+++



ว่าจะลบตอนพิเศษทิ้ง  แต่เก็บไว้ให้อ่านเล่นดีก่า  เอ้าต่อๆๆ

***********************************************



ผมรู้สึกทึ่งที่ไอ้พวกนั้นมันจริงๆนา  



"มัท แล้วเราต้องเรียนเช้าเรียนเย็นจริงอ่ะ ภาคเช้า ม.4 ภาคเย็น ม.5  ไหวเหรอ"



"พี่กังวลแค่เนี้ย พวกเรา ม.5 แล้วนะ การเรียนถือว่าใช้ได้ แค่เรียน ม.4 รอบ 2 ไม่เป็นรายหรอกน่า หรือพี่ตกวิชาไหนอ่ะ"ผมถามลูกพี่ลูกน้องของผม



"ป่าว แค่คิดว่า เวลาเล่น เที่ยวจะน้อยลงน่ะสิ สมมุติว่าไอ้พวกเพื่อนใหม่เรามันชวนเที่ยว แล้วเราก็ต้องไปเรียน ม.5 ใช่มะ" (- - )( - -)(- - ) ( - -) ผมถึงกับส่ายหัว เพราะว่าตลอด ม.4 ผมกะมันโดดเรียนเป็นนิจ แล้วมันห่วงเรียนนี่นะ เป็นไปได้เหรอ ผมว่ามันห่วงเที่ยวมากกว่าอ่ะ ผมกะมันน่ะเรียนพิเศษแล้วถามการบ้านเพื่อนย้อนหลังอยู่บ่อยไป แล้วมันกังวลแค่เนี้ย  ประสาท



"แกไม่ต้องมาอ้างนู่นอ้างนี่ ตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.4 ข้ากะเอ็งเข้าเรียนนับครั้งได้ อย่ามาอ้างเดี๋ยวเตะ ถ้ามันชวนเที่ยวก็โดดแค่นั้น" ผมว่า ผมไม่เดือดร้อนหรอกนะ เพราะผมอยู่ในฐานะลูกเจ้าของโรงเรียน  บางครั้งผมยังไปประชุมสำคัญแทนพ่อเลย(เก่งมะ^O^) ไม่เห็นมีใครกล้าว่าผมนี่นา ลองมาว่าดิเจอฤทธิ์เด็ก ม.ปลายแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้คุณพี่มาร์คหน้าจ๋อย คงคิดว่าผมไม่น่ารู้ทันมันเลย



"โธ่  มัทแกไม่น่ารู้ทันเลยอ่า" เห็นมะผมซะอย่าง เก่งอยู่แล้ว



"มัท ปีนี้นายจับเด็กมาอยู่ห้องคิงคนนึงนี่ รู้สึกว่าเป็นน้องไอ้เอด้วยนี่" เออ จริงด้วยผมก็ลืมสนิท ยัยนี่ผมว่ามีแววทำให้เด็กในโรงเรียนสามัคคีกันได้  แล้วผมก็รู้สึกถูกชะตากับชื่อนี้ด้วยม้างเลยให้อยู่ 4/2A (เหตุผลท่านน่าเตะมาก :เมมซิส) ซะเลย  ก็ไม่มีไรมากอ่ะ แค่ชอบชื่อเฉยๆ



"อืมม เหรอ มิน่านามสกุลคุ้นๆ" ผมพูดไปงั้น ทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่า ชำนาญชัย เนี่ยก็คือไอ้เอ  ผมเบื่อแระ ตัดไปตอนอื่นดิเมม  เอาตอนหนุกๆ ไม่อยากคิดมากปวดสมอง( อ่าวไอ้พี่เวร ~แต่ผมก็ทำให้มันอ่ะนะ  ตามมันขอ~:เมมซิส) แล้วผมกับมาร์คก็ดูหนังต่อไป แล้วก็นอน ไม่มีไรมาก



--------------------------------------------------------------------

(21/10/48)



เช้าวันใหม่ ไฉไลจริงๆ สดชื๊น...สดชื่น



อรุณสวัสดิ์ครับทุกคนเช้าวันใหม่แล้วครับ  ขอบอกนะครับว่าผมไม่ใช่ไอ้มัท  แต่ผมคือ มาร์ค ลูกพี่ลูกน้องของมัน  เฮ่อ  ไม่ค่อยจะมีบทบาทเลยอ่า  (นอกบทเเล้วเพ่ : เมมซิส) ครับวันนี้พวกเราจะไปสอบเลือกห้องที่โรงเรียน... เอ่อ... โรงเรียนไรว้า  อ่อ..ใช่ๆ  โรงเรียนบ้านค่าย อืมม  เป็นโรงเรียนที่ผมไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนว่าจะมีนักเรียนใสซื่อ ถือ มิตรภาพเป็นสำคัญ ผมชักจะมีเลือดบ้านค่ายซะแล้วสิ ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองเข้าโรงเรียนบ้านค่ายได้  นั่น ไอ้มัทมาแล้วครับ



"หวัดดีพี่ชาย^O^"



สดชื่นทุกวันจริงๆ น้องชายผม แหม่  เสียดายที่มันลูกอา ไม่ใช่ลูกพ่อผม ไม่งั้นผมคงจะเป็นฝาแฝดกับมัน (เรื่องบังเอิญ ผมกับมันเกิดวันที่ 19 พฤศจิกายน ) ผมทักทายมันตอบ



"อืมม มัท นายจะนั่งรถเมย์ไปหรือ ขี่มอร์เตอร์ไซค์ไปเองอ่า"



ผมถาม ผมชอบตามใจน้องครับ แต่มันบอกว่ามันจะนั่งท้ายมอร์ไซค์ผมไป มันบอกขี่ไปคนละคันเปลื่องน้ำมัน เดี๋ยวนี้ยิ่งแพงๆอยู่(ก็จริงของมันนะ)  พวกเราทานอาหารเช้าคุยกันเรื่องสอบนิดหน่อย(ซีเรียจครับ ถึงข้อสอบตามความคิดพวกเราจะง่าย แต่ไม่ประมาท) แล้วก็หยิบกระเป๋าพากันเดินมายังมอร์เตอร์ไซค์หน้าบ้าน



ผมใส่รองเท้าเสร็จ ไอ้มัทมันยังนั่งใส่รองเท้าผ้าใบสีน้ำตาล(ชุดเด็ก ม.ต้น)อยู่อย่างเชื่องช้า ผมอยากรู้จริงๆ ทำมายถึงตั้งใจใส่รองเท้านัก รีบๆใส่ไม่ได้เหรองายว้า อ่ะ... เสร็จแระ เตรียมตัวไป ผมขับมอร์'ไซค์ด้วยความเร็วสูง



% ณ โรงเรียนบ้านค่าย %



เพลงมาร์ชโรงเรียนดังกระหึ่มแต่เช้า



                 พวกเรา  บ.ค.  รอรักใจภัคดีมั่น

          รวมกันแม้เราอยู่ไกลแสน

          มีพลังพร้อมพรั่งทั่วดินแดน

          ไม่คลอนแคลนแม้เราจะต้องสู้ทน



                 เมื่อยามเราเรียนเราพร้อม ไม่ยอมอ่อนข้อ

          ยามเราเล่นนั้นหนอใครก็เกรงขาม

          ช่วยผดุงนาม บ.ค. ทั่วเขตคาม

         ด้วยความงามความรักและสามัคคี



                 เราเสียสละเพื่องานการทุกสิ่ง

          ทั้งชาย  หญิงของเราไม่หน่ายหนี

          อุทิศกายร่วมน้ำใจใฝ่ทำดี

          ยอมพลีชีวิตในแดน  บ.ค.



                เราจะทนจะฝึกฝนไปพร้อมน้องพี่

          คุณความดีที่เราใฝ่ศึกษา

          ให้ชีวิตศิษย์รุ่งโรจน์วัฒนา

          มีสักวันจะย้อนมาแทนคุณ  บ.ค.



แหม่ เพลงช่างไพเราะเพราะพริ้งเสียนี่กระไร  แต่ผมก็หยุดคิด เมื่อเห็นสาวๆมองมาที่ผมแล้วก็ไอ้มัท  ไอ้มัทมันก็ทำตาระยิบระยับ อารยว้า  มองอารายว้า  ผมหันไปมองทางที่ไอ้มัทมอง โอ... ผอ. โรงเรียนบ้านค่าย  ท่านเดินเยี่ยมชมทักทายนักเรียนแต่เช้า  แหม่ รักนักเรียนจริงๆ เอาเถอะครับ  ก่อนที่ผมจะภูมิใจเกี่ยวกับโรงเรียนนี้มากกว่านี้ ผมว่าหาพวก ศิวะให้เจอก่อนดีกว่า(ทั้งที่หัวหน้าแก๊งค์ชื่อ นนต์ เนี่ยน้า : เมมซิส)เออน่า เมมมี่คุง ผมจำไอ้นนต์ไม่ได้นี่ จำได้แต่ไอ้ศิวะ แมร่งทะเลาะกะไอ้แซกทำให้ไอ้แซกเตะบอลเข้าโกลฝ่ายตรงข้ามเฉย ผมยังแค้นไม่หาย  แต่มันไม่ซี  ผมก็ไม่ซี อ่ะนั่นไง อยู่ตรงหอนาฬิกา  ผมลากไอ้มัทเดินไปหามัน  รู้สึกว่าจะโดนสาวจ้องป็นพิเศษนะเมิง  -_-



"ฮาย พี่น้องตระกูล มอ ม้า"



ทั้งแก๊งค์ พูดพร้อมกัน อารายนะ  พี่น้องตระกูล มอ ม้า เหรอ  -_-' มายเรียกพวกข้างี้วะ เรียกชื่อเท่ห์ๆซะเสีย แต่น้องชายผมนี่กระไร ทำมัยผมรู้สึกว่าน้องผมมันชอบให้เรียกอย่างนี้วะ(ก็มานเป็นคนง่ายๆไง : เมมซิส)



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ต่อคร้าบ ^O^ (5/11/48)



"อืม  หวัดดี  ทำไมพวกนายไม่ไปยืนรอที่สนามบาสอ่ะ นัดไว้ที่นั่นนี่"



น้องชายสุดที่รักผมถาม  เอ...นัดไว้ที่นั่นเหรอ (จำไม่ได้อ่ะคับ -_-)  เออช่างมันเหอะ ไม่ว่าจะนัดที่ไหนก็เจออยู่แล้ว เพราะว่าแก๊งค์  Home story (ซึ่งผมก็ยังงงกับชื่อแก๊งค์อยู่  ลองแปลๆดูมันก็คือ  "เรื่องบ้าน" ผมกับไอ้มัทยังนึกว่าพวกมันตั้งชื่อกลุ่มแล้วไม่ได้คิดชัวร์ -_-) เป็นที่รู้จัก  และอีกอย่าง โรงเรียนมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมาย  ถ้าหาไม่เจอก็ถือว่า สุดยอด



"อ๋อ พวกรุ่นพี่เขาจะเล่นบาสน่ะ เลยมาที่หอนาฬิกาแทนอยู่ใกล้ๆกัน^O^" นนต์บอกผม  มัทยิ้ม แหม่...มัท ถ้าแกหันไปมองให้ทั่วๆนะ นายจะเห็นเด็ก ประถม กับ ม.ต้น(ก็ ม.3 เเหละครับแต่ใส่ชุด ม.ต้น)ยืนมองนายตาหยาดเยิ้มหวานๆมาที่นาย  และไอ้ศิวะก็พูดว่า



"มาร์ค  นายสนใจเข้าชมรมโสตน์มั้ย ฉันว่านายคงชอบ" หา...ชมรมโสตน์   ชวนเข้าโสตน์เนี่ยนะ หาสาระมากกว่านี้หน่อยเด้



"ข้าเข้า ว่าแต่มันอยู่ที่ไหนล่ะไอ้ชมรมเนี้ย" ผมถาม ทั้งกลุ่มหันมามองผม ไอ้มัทกลั้นหัวเราะ แบบว่าน้ำตาเล็ด มันคงรู้ว่าผมคิดอะไรในใจก็หน้าผมมันบอกวา ไม่เห็นจะหน้าเข้าเลยชมรมเนี้ย แล้วผมก็บอกว่าจะเข้าเนี่ยนะ  เป็นใครมันก็งงทั้งนั้น -_-



"อืม  เดี๋ยวพาไปสมัคร หลังจากสอบสร็จแล้วกันนายอย่าเพิ่งกลับล่ะ" อาฮะ อืมๆๆ  ผมพยักหน้า แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งเรียกพวกเราให้ไปเข้าแถว ยืนอยู่ที่แสตนหน้าโดมหอประชุม(มันอยู่กลางระหว่างสนามบาสและหอนาฬิกา เป็นโรงยิมไปในตัวด้วยครับ :เมมซิส) พวกเราเดินเข้าไปในโดม  และเข้าแถวแยกชายหญิง แถวละ 20 คน ซึ่งกลุ่มเราไปยืนต่อแถว แถวหนึ่งได้ 20 คนพอดีเป๊ะ (ก็กลุ่มผมมันมี 9 คนอ่ะ)



และแล้วก็มีอาจารย์ใส่แว่นคนหนึ่ง รู้สึกว่าจะเป็นอาจารย์ฝ่ายวิชาการ ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าท่านชื่อ อาจารย์ ประกิต เพรียบพร้อม ท่านพูดต้อนรับนักเรียนและกล่าวอวยพรซึ่งท่านก็ยิ้มแย้มอยู่



"สวัสดีนักเรียนทุกคน  ขอต้อนรับเข้าสู่รั้ว บ.ค. ชมพู-ฟ้าของพวกเรา ครูขอให้พวกเราตั้งใจทำข้อสอบเพื่อที่เราจะได้เลือกคัดห้องที่เหมาะสมแก่พวกเราให้ แต่ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ห้องอะไร รูก็เชื่อว่า สายเลือดชมพู- ฟ้าของพวกเรานั้นมีอยู่เต็มเปี่ยม  ขอให้พวกเราตั้งใจเรียนและมีความสุขกับปีการศึกษานี้นะ และก่อนที่เราจะเคารพธงชาติครูอยากให้เราได้รับการทักทายจากท่านผู้อำนวยการซะก่อน"



โอ้โห กล่าวต้อนรับอย่างอบอุ่น  ผมหันไปมองน้องชาย ซึ่งมันดูจะชอบคำพูดที่ อาจารย์ท่านกล่าว และผมก็คิดว่า มันคงจะเอาไปใช้ใน ดำรงนานาวิทย์ อย่างเเน่นอน เพราะมันเป็นถึงหนึ่งในผู้บริหารโรงเรียน เมื่อมันประทับใจอะไรก็นำไปเป็นแบบอย่างครับ  ซึ่งอันนี้ผมขอสนับสนุน^O^ และแล้วท่านผู้อำนวยการก็ขึ้นแท่น หน้าตาใจดี จะใจดีอย่างหน้าตาหรือปล่าวฟะเนี่ย ผมคิด



"^O^ สวัสดีนักเรียนที่น่ารัก ทั้งศิษย์เก่าที่จะเลื่อนระดับชั้นไป ม.4 และนักเรียนที่มาจากโรงเรียนอื่นเพื่อมาเรียนที่บ้านค่าย ของเรา  ครูรู้สึกภูมิใจที่โรงเรียนของเราจะมีชื่อเสียงมากขึ้น  ทุกปีๆ ที่โรงเรียนเราได้รับชื่อเสียงที่มาจากนักเรียนที่ไปสร้างผลงานต่างๆ ของนักเรียน ที่ครูเอามาพูดนี่ไม่ได้หวังชื่อเสียง แต่ต้องการให้เป็นแบบอย่างในการเรียน เพราะเราจะมีผลงานได้ก็ขึ้นอยู่กับตัวนักเรียน ไม่ใช่ที่ตัวครูหรือโรงเรียน ไม่ว่าจะโรงเรียนไหน เราก็สามารถดีได้ ขอให้จำคำครูไว้ และอีกอย่างนึง พี่น้อง บ.ค.เราก็สามัคคีด้วย ดังเพลงมาร์ชที่เปิดให้ฟังทุกเช้า อ้าว..นี่ครูก็พูดมายืดยาว มันก็ได้ฤกษ์สอบแล้วนะ  สาธุๆ หน่อย  ขอให้นักเรียนได้ห้องดีๆนะ"



เมื่อท่านพูดจบนักเรียนทุกนก็ยิ้ม ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด หันไปมองนักเรียน ม.3 ที่ยกมือพนมขึ้นและกล่าวสาธุขึ้นพร้อมกันแล้วหัวเราะคิกคักยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นการคลายเครียดก่อนสอบนั่นเอง



"สาธุ  หึๆๆๆ ฮะๆ"  ^O^ >O< ^_^  -O-  >^<  TOT(หน้าตาหลากหลายอารมณ์ ซึ้งก็มี)



แล้วก็มีพี่ ม.ปลายคนหนึ่งขึ้นแท่นบอกให้เราเคารพธงชาติ แล้วเราก็ร้องเพลงชาติ สวดมนต์ กล่าวสมาทานศีล  ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี



(ใครเขาจะกล่าวละเอียดแบบนายมั่ง เมม -_-)





^O^ >O< ^_^  -O-  >^<  TOT^O^ >O< ^_^  -O-  >^<  TOT^O^ >O< ^_^  -O-  >^<  TOT



ขอเชิญพี่มัทมาเข้าฉากได้แล้วครับ



        ตอนนี้ผมกำลังจะเดินมาเข้าห้องสอบครับ ผมซึ้งกับคำกล่าวต้อนรับของอาจารย์ซะจริง มาวันเดียวได้รัความประทับใจเพียบเลย  อย่างนี้นักเรียนรักโรงเรียนตาย โรงเรียนนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่โรงเรียนผมไม่มี เช่น ความรักที่อาจารย์มีต่อลูกศิษย์ ความรักทที่มาจากมิตรภาพระหว่างเพื่อน ความสามัคคีระหว่างพี่น้อง กฎระเบียบยังไม่รู้ครับ เพราะยังไม่เปิดเทอม ผมต้องการให้โรงเรียนของผมเป็นอย่างนี้บ้าง ผมจะต้องทำให้ได้ และผมก็จะสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนนี้ด้วยเช่นกัน ด้วยเกียรติของนาย นันทวัฒน์คนนี้เลย^O^ (มุ่งมั่นสุดๆครับ)  แต่ตอนนี้ผมว่าไปยังห้องสอบก่อนดีกว่า ว่าแต่ห้องไหนอ้า -_- (เดินมาได้ยังไงเนี่ย ยังไม่รู้ห้องสอบ -_-  กรรม)



"มาร์ค สอบห้องไหนอ่ะ"   ผมถามมาร์ค -_-



O_o!! มาร์คมองผมอึ้งๆ  ผมอ่านความคิดมันออก ความว่า 'มัทเอ๊ย! เมื่อกี้นายดูบอร์ดมาตั้งนานนายจำไม่ได้เรอะ'



"ห้อง 441 อาคาร 4  ชั้น 4 ห้อง 1 ชัดมะ" มันตะโกนแบบว่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา แล้วเข้ามาสู่เซลล์สมองอันแสนจะชาญฉลาดของผม(ยังไม่วายหลงตัวเอง)  แล้วผมก็เดินเข้าไปยังห้องสอบ



ในห้องสอบจัดห้องให้นั่งได้ 40 คน  อืม  ผมนั่งกลางห้องเลยอ่ะ  ส่วนแก๊งค์ใหม่ กระจายรอบห้อง รวมทั้งลูกพี่ลูกน้องผมด้วย กลางห้องติดกระดาน หน้ามันคงจะหล่อมาก  อาจาย์ท่านมองด้วยสายตาแบบว่า เธอเป็นเด็กที่น่ารักมาก(เป็นพี่น้องที่แบบว่า รักกันใกเลย ชมกันมาตลอดตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว -_-^^^)



เราทำข้อสอบกันไป วิชาคณิต  ผมแทบจะไม่องคิด เห็นโจทย์ คิดนิดหน่อย กา  แล้วก็สร็จภายใน 15 นาที ตรวจคำตอบอีกรอบ ผ่านไป 5 นาที แล้วก็ลุกเอาข้อสอบไปส่งอาจารย์ และหันไปพบว่า ผมลุกพร้อมพี่ชายของผม ผมกับมาร์คเดินไปที่โต๊ะ อาจารย์ ส่งข้อสอบเเล้วมานั่งที่ระเบียงหน้าประตู เตรียมสอบวิชาต่อไป  ข้อสอบง่ายมากๆๆๆๆๆๆ



และแล้วสมาชิกหมู่กลุ่มเพื่อนใหม่ของผมก็ออกมา คนๆ นั้นก็คือนายเป๊ปซี่ ชื่อมันซ่าส์จริงๆเลย ผมอยากกินเป๊ปซี่อ่ะ



"นาย สองคนออกมาเร็วจัง มันง่ายเหรอ เราว่าไม่ง่ายนะ ยากโคตรอ่ะ" หมอนั่นพูดกับผม



ผมกับมาร์คพยักหน้า แล้วตอบว่า



"ง่ายมาก เหมือนทำข้อสอบของเด็ก ม.1 เลยอ่ะ" และรู้สึกว่าทั้งกลุ่มจะสะดุ้งคำข่มของผมมั้ง(ผมก็ผ่าซากงี้แหละ  ใครจะทำไมผม)หันมามองผมอย่างหวาดๆ  รับรองๆๆ (ถ้าเป็นดำรงนานาวิทย์ล่ะก็ ผมจับไอ้ 8 คนนี่เข้าสังกัดห้องผมแล้วนะ จริงๆ) ห้องคิง



"เอ้า...พวกเธอ อย่ามัวคุยกัน มาสอบวิชาต่อไปเร็ว "  อาจารย์เรียกพวกเราไปสอบต่อ



สอบเสร็จแล้วคร้าบบบบบบบบ



พวกเราดีใจกันมากที่สอบเสร็จ โอย น่าเบื่ออ่ะ ไม่ยากเลยๆๆ  แต่กลุ่มผม  ซึ่งประกอบไปด้วย นนต์ , ศิวะ , บอย , ไก่ , น๊อต , เป๊ปซี่ , เเซก และ มาร์ค(ซ่งไอ้คนนี้คิดแบบผมว่า ไม่ยาก) คิดว่ามันยาก  พวกเราสอบเสร็จ เจ้าหัวหน้ากลุ่ม นนต์ ชวนเราไปที่ห้องๆหนึ่งซึ่งขอบอกได้เลยว่า สะอาดมาก สมเป็นห้องกิจกรรมจริงๆ  ชมรมอะไรนั้นผมไม่ทราบ เพราะว่า ไม่มี ป้ายบอกไว้  พวกเรานั่งเล่นกันพักๆ คุยกันพักๆ ได้ข้อมูลอะไรนิดหน่อย แล้วก็นัดเจอกันที่นี่วันเปิดเทอม ซึ่งวันนี้ ผมก็สนุกอยู่นะครับ



เอาละครับ ทั้งวันแล้ว  กลับบ้านดีกว่า แล้วผมก็ลากพี่ชาย...เอ๊ยย!!...ไอ้เพื่อนซี้ผมกลับบ้าน



---------------------------------

เอาครับ คราวหน้าเจอกับ นางเอกแล้วจะคิดถึง แม่นาง ไอซ์ กันหรือป่าวเนี่ย วันนี้ ครบร้อยแล้วครับ ภูมิใจ



เมมซิส  เอรัญ(มัท)