คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ฉันมีความสุขมาก
ะทิหันไปเห็นราม ำลัเินมาหาเิน พร้อมับทำหน้าไม่พอใเป็นอย่ามา เธอรีบเินไปัหน้าอรามเอาไว้ “ุราม อย่า่ะ ันอร้อล่ะ” ะทิเินไปับแนอรามเอาไว้แน่น
“ ปล่อยัน วันนี้ันะทำให้มันรู้ ว่าารที่มันล้ามาเอผู้หิอัน มันะเป็นยัไ” รามเินผ่านะทิไป ะทิรีบวิ่ไปอรามเอาไว้าทา้านหลั รามหันไปสั่ลูน้อที่ำลัวิ่เ้ามา ับเธอเอาไว้ ลูน้อสอนอรามวิ่มาับะทิเอาไว้แน่น รามเินเ้าไปหาเิน พร้อมับเ้าไปใบหน้าอเา นเาล้มลไปที่พื้น และลูน้ออรามึวิ่ไปับเินเอาไว้
“ แล้ามาเลยนะ ที่เ้ามาในบ้านอัน วันนี้ันะทำให้แรู้ ว่านที่อบมายุ่ับเมียาวบ้านมันะเป็นยัไ” รามมอหน้าเิน ่อนะหมัเ้าไปที่หน้า และท้ออเา
“ุรามหยุนะ ุอย่าทำร้ายเา” ะทิร้อไห้ออมา ที่เห็นรามำลัทำร้ายเิน นเาแทบยืนไม่ไหวแล้ว
“ หยุเถอะ ันอร้อล่ะ” ะทิทรุลนั่ที่พื้น รามหันมามอะทิ ่อนะหยุทำร้ายเิน
“เอามันไปทิ้ะ” รามหันไปสั่ลูน้ออเา ่อนะเินมาหาะทิ ที่นั่ร้อไห้อยู่ที่พื้น เาอุ้มเธอึ้น และพามาที่ห้อ เาว่าเธอลที่เียนุ่ม เพี้ยะ!! ฝ่ามือเล็ บไปที่หน้าอรามทันที รามหันมามอะทิ่อนะผลัเธอล้มลที่เีย แล้วู่โมูบเธออย่ารุนแร ะทิไ้แ่เอามือเล็ทุบีราม รามถอนูบออ พร้อมับมอหน้าอเธอ
“เธอบัน เพราะโรธที่ันทำร้ายมันเหรอะทิ”
“ ใ่ ุไปทำร้ายเาทำไม ”
“ แล้วมันมาหาเธอทำไมล่ะ มันะพาเธอหนีไปใ่ไหม”
“ ันอร้อุล่ะ ุราม ันะอยู่ับุ ะไม่อหย่าับุอีแล้ว แุ่้อสัาับัน่อนว่่า ุะไม่ทำร้ายพี่เินอี นะันอร้อล่ะ ่อไปันะไม่ทำอะไรทีุ่ไม่อบ หรือัใุอี ”รามมอมาที่ะทิ
“ั้นืนนี้ เธอ้อทำให้ันมีวามสุแล้วล่ะะทิ” รามมอมาที่หน้าอเธอ พร้อมับเอามือไปสัมผัสมันเบาๆ
“ ไ้ ืนนี้ันะทำใหุ้ มีวามสุเอ” รามมอไปที่ะทิ
“ันะอยู ว่าเธอะทำไ้อย่าที่เธอบอันไหม ”
เย็น
ะทินั่รอรามอยู่ที่ห้ออเธอ และไม่นาน ราม็เินประูเ้ามาในห้อ พร้อมับมอมาที่เธอ ทันทีที่ะทิเห็นราม เธอึเินเ้าไปหาเาทันที ะทิับมืออรามให้มานั่ลที่เียนอน านั้น เธอึไปนั่ที่ัอราม พร้อมับเอามืิอโอบรอบออเาเอาไว้ เธอ้อมอราม ่อนที่ะประทับูบที่ริมฝีปาอเาเอาไว้เบาๆ ะทิ่อยถอนริมฝีปาอเธออมา พร้อมับบเ้าที่อแ็อเา
“ุ อยานอนับันไหมะ” รามไ้ยินแบบนั้น เารีบอุ้มเธอึ้น และว่าเธอเอาไว้ที่เียนอนทันที รามมอไปที่ผู้หิที่เาเยเลียเธอมา แ่อนนี้เาลับ้อารเธอมาเหลือเิน เา่อยๆเอามือมาลูบที่ใบหน้าอเธออย่าแผ่วเบา
“เธอะไม่หนี ไปาัน ใ่ไหมะทิ” รามมอสบาเธอ
“ ่ะ ันะอยู่ับุ ะไม่หนีไปไหน” รามยิ้มออมา พร้อมับ้มล เอาริมฝีปาอเาบเบียและูึริมฝีปาสวยอเธอ ะทิเผยอปาเล็น้อย เพื่อให้รามไ้แทรลิ้นเ้าไปในโพรปาอเธอ รามเมื่อสัมผัสไ้ว่า อีฝ่ายำลัเื่อเิเา ให้เ้าไปื่ม่ำับวามหวาน เา่อยๆแทรลิ้นเ้าไปในโพรปาเธอทันที เาใ้ลิ้นวัรัลิ้นอเธอเบาๆ ะทิเอามือมาโอบรอบออรามเอาไว้ พร้อมับปล่อยให้เาไ้ื่ม่ำับวามหวานในโพรปา ราม่อยๆถอนูบออมา พร้อมับมอหน้าสวยอะทิ เา้มลูบที่หน้าผาอเธออย่าแผ่วเบา ะทิเอามือมาปลระุมเสื้อให้ราม พร้อมับเอามือเล็เรียวยาวอเธอ ลูบไล้ไปที่แผ่นอแ็ ที่เ็มไป้วยล้ามเนื้อที่แ็แร รามรีบถอเสื้ออเาออทันที ะทิผลัให้รามนอนลที่เีย เธอึ้นไปนั่ทับบนัวอเา พร้อมับ้มลูบที่แผ่นอแน่น และเลื่อนริมฝีปา มาที่ศอออเา เธอูเบาๆ รามราเบาๆพร้อมับับเธอให้นอนลที่เีย
ให้ัน ทำให้เธอีว่านะ "รามมอหน้าะทิ พร้อมับทำหน้าหื่นระหาย เาถอุะทิออนหม านั้นเาึ่อยๆ้มลไร้ที่ศออาว เาูเม้มที่ศอออเธอ านั้นึ่อยๆลาลิ้นลมาที่ทรวอาว เาเอามือไปสัมผัสที่ยออ พร้อมับใ้ริมฝีปาับไปที่ยอออเธอทันที อื้มมมมม ะทิราออมาเมื่อรามู พร้อมับเอาลิ้นวัที่ยอออเธอ เาูเอาวามหวานายออสีมพู มืออี้าอเานวลึที่ทรวออี้าอเธอ รามเยหน้าึ้นมา
“ะทิ ทำไมเธอถึไ้ัวหอมนานี้นะ” รามหายใระเส้า เาลาลิ้นอเาลมาที่สะือสวย่อนะใ้ลิ้นวัเบาๆ นทำให้ะทิิ้นพล่านไปมา รามใ้สอมือึาเอเธอออ นเผยให้เห็นเนินเนื้ออวบ เาแยาอเธอออเพื่อูลีบุหลาบแ เาใ้นิ้วไปปาเอาน้ำที่ไหลออมาาปาถ้ำ พร้อมับนำมาเ้าปาอัวเอ อืม หวานมา เายิ้มออมา ่อนรีบ้มลไปสูมลีบอไม้ พร้อมับูื่มเอาน้ำหวานที่ไหลออมาาปาถ้ำ นไม่รู้ัอิ่ม ะทิเอามือมาันหัวอรามออ เพราะเธอเสียวนแทบหายใไม่ทัน ุพอแล้ว รามึยอมเยหน้าึ้นมา เาถอาเออ นเผยให้เห็นแท่เอ็นนาให่อเา ที่ำลัี้มาทาะทิ รามเินมาหาะทิพร้อมับึเธอึ้นมานั่ เาเอาแท่อุ่นอเามา่อที่ปาอเธอ พร้อมับมอหน้าเธอ ะทิ่อยๆอ้าปา รามึรีบันแท่เอ็นแ็เ้าไปในโพรปาอเธอทันที อ่าาาาา ี๊ ะทิูแท่เอ็นอเา นรามร้อออมา ี๊ รามรีบเอาแท่เอ็นออาปาเธอ เพราะเาเสียวมานเือบเผลอปล่อยน้ำรัออมา ราม้มลูบะทิอีรั้ ่อนะผลัเธอให้นอนล พร้อมับแยาเธอออาัน เาเอาัวอเามาแทรรลาายเธอ พราับแท่อุ่นแ็อเามา่อที่ปาถ้ำ ะทิเอามือมาันที่หน้าท้อรามพร้อมมอหน้าอเา
“อย่าทำรุนแรนะ ันท้ออยู่” ราม้มลูบเธอเบาๆ
“ไม่้อลัวนะ ันะอ่อนโยนับเธอ” ราม่อยๆันแท่แ็อเาเ้าไปในปาถ้ำอเธอ ่อนะ่อยๆเริ่มัหวะรั อย่า้าๆ นุ่มนวล อาาาา ี๊ เาราออมาเบาๆ อื้มมมม อ่อยยยยย เธอลาออมาเ่นัน เพราะรู้สึเสียวไปทั้ัว รามเริ่มเร่ัหวะให้เร็วึ้น แ่็ยัวามอ่อนโยนอยู่
“ี๊ ันไม่ไหวแล้วะทิ ”อะ…………อา……อ่าาาาาาา น้ำรัอราม ีเ้าไปที่โพรถ้ำทันที รามบเาที่อาวอเธออีรั้ พร้อมับหายใหอบเหนื่อย เา่อยๆเอาแท่เอ็นออาปาถ้ำอเธอ พร้อมับล้มัวลนอน้าๆเธอ
“วันนี้ ันมีวามสุมา ะทิ”
ความคิดเห็น