(BTS X YOU) Secret ความลับปีศาจ

ตอนที่ 4 : จอน จองกุกคือชื่อของฉัน 1

ตอนนี้ฉันกำลังทำงานที่ร้านพี่ยุนกิก็นะไหนๆก็ไม่ได้เรียนเเล้วนี่ฉันก็ควรใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์สิจริงมั้ยแต่มันก็รู้สึกมจกายแปลกๆนะที่ปกติวันนี้ฉันควรจะไปเรียนแต่ต้องมาทำงาน

"ยัย ตัวเล็ก"

"........"

"ตัวเล็ก"

"......."

"ไฟไหม้!!"

"ฟะ......ไฟไหม้!!ระ...เรียก รถดับเพลิง!"เชี้ยไฟไหม้ร้านแล้ว!!

"ฮาๆๆๆ"เอ้าขำหนักเลย

"พี่ ยุนกิ!นี่พี่แกล้งมีเรียหรอ"ฉันดุคนที่เอาแต่ขำ

"ปะ..เปล่าซะหน่อย555"ยัง ยังไม่หยุดขำอีก

"พี่ยุนกิตายซะ!!"ฉันกระโดดขี่หลังพี่เขาอะดิก็บังอาจมาแกล้งฉันอ่า

"ย๊าส์~~หยุดนะ"

"นี่แหนะ"ฉันจัดการตีไปที่หลังเขา

"ขอโทษค้าบTT"เราทั้งสองหยอกล้อกันสักพักก็มีเสียงกระดิ่งร้านดังขึ้นซึ่งมีลูกค้าเข้าแน่นอน

กริ๊ง~~กริ๊ง~~ เราทั้งสองต่างก็หันไปมองลูกค้าที่กำลังเดินเข้ามาฉันได้แต่จ้องมองว่าทำไมหน้าเขาถึงคุ้นๆจัง

"จะมองฉันอีกนานมั้ย ยัยบ้า"ยัยบ้า ชดเลยไอ้คนที่ขโมยจูบแรกฉันไปนั้นเอง

"แล้วนายจะเอาอะไร"ฉันถามเขาพร้อมกับลงจากหลังพี่ยุนกิ

"เธอชอบกินอะไร"วอท??

"ฉัน หรอ?"

"เอ้า ก็เธอนั้นแหละ"

"นมสด"ฉันตอบเขา

"งั้นฉันเอานมสด"จากนั้นเขาก็เดินไปนั้งที่เก้าอี้

"เค งั้นรอแปบหนึ่ง"

(Jungkook Part) 

 อันที่จริงผมเห็นตั้งแรกอยู่แล้วว่าพวกเขาสองคนทำอะไรกันคงจะนนิทกันมากถึงจนาดขี่หลังกันได้แต่ผมทนยืนดูได้ไม่นานก็เดินเข้าไปในร้าน ผมนั่งรอนมสดที่ยัยนั้นไปทำก็ถือว่านานอยู่นะแต่ระหว่างรอผมก็มองไปรอบๆร้านมันรู้สึกแปลกๆไม่รู้ดิแบบต้องมีใครสักคนที่ไม่ใช่แค่มนุษย์ธรรมดา แต่ไอ้คนที่ยัยนั้นขี่หลังก็หน้าคุ้นๆนะ ผมมัวแต่มองยัยนั้นจนลืมสุงเกตไปเลย ดูรวมๆแล้วร้านนี้ถือว่าออกแบบมาดีเลยทีเดียว

"อะนี่ของนายได้แล้ว"ยัยนั่นยื่นแก้วนมสดให้ผม

"กว่าจะได้นึกว่าไปผลิตนมเอาเอง"ผมพูดพร้อมกับดูดน้ำในมือ

"=="ดูทำหน้าตาเข้าเหมือนเด็กเลยวะ

"อะไร"ผมถามเธอแบบหน้ากวนๆ

"ได้น้ำแล้วก็ไปสิจะอยู่ทำไม"เธอพูดพร้อมกับจะเดินหนี

พรึบ~"เดี๋ยว"ผมเอื้อมมือไปดึงแขนเธอไว้

"มีไร"เธอหันหน้ามามองแล้วพูดขึ้น

"ฉัน หิว"

"แล้วไง"

"ไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ"ผมพูดพร้อมกับมองหน้าเธอ

"หิวก็ไปกินเองดิ"เธอปฏิเสธอย่างหน้าตาเฉย

"งั้นฉันก็ไม่บอกเธอเรื่อวเมื่อคืน"เธอหยุดชะงักไปพักหนึ่งก้แนจะพูดขึ้น

"โอเครอแปบหนึ่ง"เธอบอกผมเเล้วเดินเข้าไปหลังร้าน

"ทีงี้ละเร็วเชียว"ผมนั่งรอเธอสักพักก็ออกมาพร้อมกับสพายกระเป็า

"หิวไม่ใช่หรอไปดิป่ะ"เธอหันมาพูดแล้วเดินออกจากร้านไปส่วนผมนะหรอ ก็รีบเดินตามสิจะรอไรละ

ตอนนี้เราเดินมาตั้งนานแต่ยังไม่เลือกร้านอาหารสักทีอันที่จริงผมไม่ได้หิวหรอกแค่หาข้ออ้างเฉยๆ

"นี่นายเราเดินนานแล้วนะเลือกซักร้านสิฉันหิวแล้วนะ"เธอบ่นแล้วทำหน้าดุใส่ผม

"แต่ฉันไม่หิวแล้ว"ผมตอบเธอแล้วเดินต่อไป

"นี่นายรอฉันด้วยดิ!!"เธอเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะเดินให้ทันผม

"นี่นายรู้เรื่องที่มันเกิดขึ้นกับฉันเมื่อคืนจริงๆหรอ"ผมหยุดชะงักทันทีที่เธอถาม

"อืม"ผมตอบเธอแค่นั้นแล้วเดินต่อ

"เอ้า รู้แล้วก็บอกฉันสิ นี่!นาย"

ปึก~~"โอ้ย!"ด้วยความที่เธอมัวเเต่เลยชนเข้ากับหลังผม

"ซุ่มซ่าม"ผมต่อว่าเธอ

"........"

"เอ้าอยากรู้ไม่ใช่หรอฉันบอกก็ได้"เธอหันมามองผมด้วยสีหน้าจริงจัง

"จริง ดิ"

"จริงแต่มีข้อแม้"ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่เธอ

"ข้อแม้ อะไร?"

ผมขยับเข้าใกลๆเธอเเล้วกระซิบข้างหูเธอ"แลกกับการจูบเธอ"

"0_0"ดูเธอทำหน้าดิตลกชะมัดและถ้าสังเกตดีๆหน้าของเธอเริ่ทแดงขึ้นด้วย

"อ..ไอ้ โรคจิต"

(Maria Part) 

"ไอ้โรคจิต"จะบ้าหรออยู่ดีๆว่าแลกกับจูบ

"หรือเธอไม่ อยากรู้"กูไม่อยากรู้เเล้วโว้ย

"ไม่ โว้ย!!"

"แล้วแต่~~"ดูๆพูดทำเหมือนเมื่อกี่ไม่ได้พูดอะไรอะ

"อ้าว แล้วนั้นนายจะไปไหนอะ"ฉันถามขึ้นเพราะเขากำลังเดินไปไหนไม่รู้

"กลับบ้านไป"กลับบ้าน??แล้วฉันจะกลับไงละ

"แล้วฉันล่ะ"

"ก็เรื่องของเธอสิ"พูดออกมาได้ไงไม่ได้ละ พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบวิ่งตามเขาไปทัน

"ตามมา ทำไม"เขา เอ่ยถาม

"ก็กลับบ้านไง"ใช่ก็กลับบ้านไง

"อ๋อ หรอ"ฉันไม่ตอบอะไรเขาแล้วเดินต่อแต่สักพักเขาก็หยุดเดินฉันจึงหันไปมองเขาแต่ดูหน้าเขานิ่งมากจนน่ากลัวเลยทีเดียว

"น..นายเป็นอะไรอะ"ฉันเอ่ยถามเพราะดูน่าจะไม่โอเค

"มีเรีย ฉันนับสามแล้วเธอรีบวิ่งให้เร็วที่สุดเลยนะ"เขาพูดกับฉันทั้งๆที่ไม่มองหน้า

"ทำมะ...."แต่ฉันยัวพูดไม่จบเขาก็พูดตัดขึ้นมา

"สาม!!!วิ่ง!!"พอได้ยินแบบนี้จะยืนเด๋อทำไมละคะวิ่งสิจะรอไร

(Jungkook Part) 

ที่ผมบอกให้เธอวิ่งก็เพราะว่ามันมีอะไรบางอย่างกำลังตามเรามานะสิอันที่จริงพวกมันตามมาตั้งแต่ออกจากร้านแล้วละ พวกมันทีเยอะเกินผมสู้ไม่ได้เลยบอกให้เธอรีบวิ่ง

จนตอนนี้เราวิ่งหนีพวกมันพ้นแล้วละ แต่แปลกมั้ยผมเห็นพวกมันตามเธอมานานแล้วนะแล้วพวกมันจะตามเธอทำไมทั้งที่ไม่ใช่เป้าหมายของพวกมันเลยหรือว่าเธอมีอะไรที่พวกมันต้องการ

"กรี๊ด!!!!!!"

ผมมองไปตามเสียงร้องก็พบว่าพวกมันกำลังจับตัวเธอและกำลังจะกัดเธอผมจึงกระโดดเข้าไปถีบพวกมันออกแล้วรีบอุ้มเธอแต่ทันทีที่ผมกำลังจะวิ่งนั้นพวกมันก็กัดเข้าที่ขาของเธอจนเลือดออกมามากมาย

"กรี๊ด!!!!"เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด  ผมจัดการกับมันแล้วกางปีกออกพร้อมที่จะบินไปจากพวกชั้นต่ำนี้ซะ

ผมพาเธอที่บ้านของผมเองซึ่งมีพี่น้องของผมอาศัยอยู่ตลอดทางเธอเอาแต่ร้องด้วยความเจ็บปวดและืรมาน ผมรีบตรงเข้าไปในบ้านทันทีพอเข้ามาในบ้านผมจึงวางเธอไว้ที่โซฟา

"อ้าวไอ้กุกกลัยมาแล้วหรอวะ"เป็นจีมินที่เอ่ยถาม

"ฮยองจินฮยองอยู่ไหน"ผมจีมินอย่างรีบรน

"ใจเย็นๆมึงจินฮยองอยู่ข้างบน"พอผมได้ยินแบบนั้นจึงอุ้มเธอแล้วตรงขึ้นไปที่ห้องของจินฮยองทันที

ปึง!!! ผมรีบเปิดประตูอย่างรวดเร็วแล้วรีบวางเธอลงเตียงทันที

"ไอ้กุกแกพาใครมาวะ"จินฮยองเอ่ยถามทันทีที่ผมวางเธอเสร็จ

"ฮยองรีบรักษาเธอหน่อยเธอถูกพวกมันกัด"

"อ้าวหรองั้นมึงออกไปรอข้างนอกแล้วไปเรียกทุกคนให้ไปรวมที่ห้องรับแขก"หลัวจากที่จินฮยองพูดจบผมก็รียออกไปทันที

"หวังว่าเธอคงไม่เป็นอะไรนะ มีเรีย"

ตายแล้วมีเรียลูกจะเป็นยังไงบ้างลูกแต่ก็ดีนะที่โดนกัดเพราะได้โดนจองกุกอุ้มด้วยอ่าาเดี๋ยวๆมันใช่มั้ยเนี่ย

เรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไรรอติดตามตอนต่อไปน้า

ถ้ามีคำไหนผิดก็ต้องขอโทษด้วนเด้อพอดีไรท์พึ่งหัดแต่งจ้าติชมกันได้เดเอและที่สำคัญอย่าให้กำลังใจไรท์ด้วยเด้อจ้า

#ความลับปีศาจ