คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 3/2
ำหนัพระสนมนใหม่
อ์ราาแห่อุมะในวัยห้าสิบว่าประทับอยู่ับพระสนมแสนามราวลูผู้มีรูปโมเย้ายวนอวบอิ่มยาที่ายใะไม่หลใหล
ผิวาวเนียนละเอียหอมรุ่น้วยลิ่นอไม้หอมาทาเหนือ
พระอ์พานพบสนมผู้นี้ระหว่าเินทาไปหัวมือทาเหนือิับแว้นีรี
เพราะเ้าเมือส่สาสน์มาแ้ให้ทราบว่ามีเหุปะทะันระหว่าายแน
ึไปูพร้อมเสนาบีรมารปรอ เ้ารมลัเสบีย
รั้นพอไปถึลับพบว่าเป็นเรื่อเ้าใผิึให้เสนาบีรมารปรอไปเราับฝ่ายีรีนประสานสัมพันธ์ันไ้
านั้น็ถือโอาสเที่ยวมูีวิวามเป็นอยู่อราษรไป้วย
เพราะบ่อยรั้ที่้อพบเอภัยพิบัิาสภาพินฟ้าอาาศแปรปรวนทำให้ทำารเพาะปลูไม่่อยไ้ผลีในบาปี
นระทั่วันหนึ่
ระหว่าประทับพัแรมอยู่ริมแม่น้ำลาหุบเาหลัออล่าสัว์เล่น่อนลับนรหลว็ไ้ยินเสียหิสาวหน้าาาม
ผมำยาวสลวยปล่อยยาวระเอะระเิ สวมเสื้อผ้าไหมสีมพูอ่อนาวิ่นนเห็นผิวาวนวลเนียน
ท่าทาื่นใไม่น้อยวิ่หนีายรร์หนวเรารุรัไว้ผมยาว หน้าาน่าลัว
ท่อนบนเปลือยเปล่า สวมาเสีำ สอสามนไล่ามมาิ ๆ
“่วย้วย! ่วย้า้วย!!” หิสาวร้ออวาม่วยเหลือั ๆ
ะวิ่หนีพอมาใล้ริมลำธาร็เป็นลมล้มลหมสิไป
และเหล่าายรร์ที่ไล่ล่าอยู่็ถูทหารอรัษ์สัหารไม่เหลือ
ส่วนหิสาวนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่อเ้ารมลัเสบียูแลัาร
ให้หมอหลวที่ามเส็รัษาให้ฟื้นึ้นมา ถึไ้รู้ว่าที่แท้หิสาวเป็นบุรสาวอพ่อ้าที่ำลันสิน้าำพวผ้าไหมแพรพรร
เรื่อประับ า่าแว้นมาายยัอุมะ นามว่า เศินี
ระหว่าทาถูโรัปล้น่าายหมทั้รอบรัว
ส่วนนานั้นเือบถูเหล่าโรั่วย่ำยีโีที่มาพบเอพระอ์เ้า
และไม่มีาิที่ไหนอี ท่านเ้ารมเห็นใึรับนาเป็นบุรบุธรรมและพาลับนรหลว้วยัน
ระหว่าทาถึรู้ว่าหิสาวนอาะมีรูปร่าหน้าาามเย้ายวนแล้ว
ยัำนา้านศิลปะารนรีร่ายรำ้วย
อีทั้ิริยามารยาท็ูามึทำให้พระอ์ทรสำราไม่น้อย
ยิ่ว่านั้นวามามเย้ายวนอหิสาวยัวนให้ลุ่มหลอยู่ในพลิัหาไ้ไม่ยา
เหุเพราะารเินทารั้นั้นหาไ้มีพระสนมนใามมา้วย
และนา็ูเหมือนื่นมพระอ์ทุรั้ที่ไ้พบและในแ่ละืนนามัะทำให้พระอ์เบิบานพระทัย
ในที่สุ็หลในมน์เสน่ห์แห่สรีราวบุร และพอเส็ถึวัหลวแห่อุมะึแ่ั้ให้เป็นพระสนมแ่ไม่ลืมถามวามเห็นอพระอัรมเหสี่อน
ึ่อารี็ไม่้านเพราะนาไม่เยัใพระสวามีสัรั้
นับาวัยสาวสะพรั่สู่วัยลาน
นายัรัษาิริยามารยาทอันามอ่อนโยนน่ารัน่าถนอมไว้เสมอ
แม้ในบารั้ะแ็ร้าว็าม ทว่าับผู้เป็นสวามีมีแ่เารพเทิทูลเสมอ
ึทำให้ยามอยู่้วยรู้สึสบายใ
ันั้นพระอ์ึให้เียริอารีในานะพระอัรมเหสีเสมอมา
ไม่ว่า้วยเหุผลใ็าม หิสาวนามว่า อารี
ผู้ยอมเสียสละเพื่อพระอ์มามายนทำให้พระอ์ไ้เป็นราารออุมะอย่ามีวามสุยัเป็นสรีหนึ่เียวในหทัยอพระอ์เสมอ
ะเียวัน็ยอมรับว่าเศินีให้วามสุแห่สรีเพศที่มี่อบุรุษับพระอ์ไ้มามาย
เพราะหิสาวพยายามบำรุบำเรอายให้ามหอมรุ่นลอเวลานทำให้อิมเสน่หาไม่ไ้
ทุรั้หลัเสร็าราิ็ะมาประทับที่ำหนันี้เสมอ และวันนี้นา็ำลัร่ายรำเล้าเสียนรีเพื่อให้พระอ์สุสำรา
แ่ทอพระเนรสัพัพระวรายสูใหู่มีส่าสมวัย็ลุึ้นพร้อมรับสั่ว่า
“หยุไ้แล้วเศินี”
พระสนมนามพาร่าเย้ายวนหอมรุ่นลิ่นบุปผาเ้ามาใล้พลาถามอย่าไม่เ้าใ
“ทำไมเพะ ทรโปรารร่ายรำอหม่อมันไม่ใ่หรือ”
“วันนี้้าไม่มีเวลา”
านั้น็เส็าไปึไม่เห็นสีหน้าุ่นมัวอเศินีแทนสีหน้ายิ้มแย้มยามพระอ์ประทับอยู่้วยหรืออยู่่อหน้าุนนาผู้มาอเฝ้าที่ำนั
“มาลัยเ้า่วยให้นไปสืบูิ
พระอ์เส็ไปที่ใ แล้วรีบลับมารายาน้า่วน” เศินีบอนาำนัลนสนิท
“ไม่้อห่วเพะ
หม่อมันะรีบให้นามไปู” นาำนัลนสนิทรีบพาร่าท้วมาไปสัพัึลับมา
“ไ้เรื่อแล้วเพะ ทหารอรัษ์บอว่า
พระอ์เส็ไปที่ำหนัพระอัรมเหสี
นอพระอ์เห็นพระโอรสอ์โอพระอ์เส็ลับมา ึรีบเส็ไปเพะ”
“็แ่อ์ายให่ลับมา
ถึับ้อรีบร้อนเส็ไป้วย ผิวิสัยนั” เศินีไม่เื่อ
แ่บุรายลับมาะถึับทำให้บิา้อรีบไปหา แทนที่ะเป็นบุรมาหาบิา
“พระสนมยัไม่รู้
พระอ์ทรมั่นหมายะให้อ์ายให่เป็นรัทายาท ทรโปรมา
เพราะทั้เ่ล้าสามารถ แถมยัทร...” มาลัยไม่ล้าพู่อ
อ์ายให่นั้นทรมีพระศิริโมมเ้มามส่าเพียไร หาพระสนมนามรู้เ้า
นาเรว่าะเิเรื่อไม่ามึ้นแล้วะเือร้อนถึีวิไ้
“ยัทรอะไร พูมา”
“หม่อมันแ่ไ้ยินมาว่า
ไม่มีสรีใที่พานพบอ์ายให่แล้วะไม่ื่นอบเพะ” เป็นัมาลัยา
พอเศินีรู้็พึมพำว่า
“เห็นที้า้อหาโอาสพบเอให้ไ้”
านั้น็พาร่าเย้ายวนมา้วยเสน่ห์แห่หิลับเ้าห้อไป
ความคิดเห็น