1+1=นาย

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

(ต้น)

:

ตอนเช้าตู่ตะวันกำลังจะพ้นขอบฟ้าที่ตลาดเช้าแห่งหนึ่งเสียงรถยามเช้าที่พากันมาจับจ่ายชื้อของชายวัยรุ่นผิวขาวตัวบางกำลังก้าวเท้าลงจากรถ

"ต้น วันนี้มาแต่เช้าเลยนะ พ่อไปไหนล่ะถึงได้มาเอง ป้าร้านผลไม้ถามขึ้น

"พ่อเฝ้าคนงานที่สวนนะครับ วันนี้ผมมีสอบก็เลยมาเร็วหน่อย

"แหม..ขยันจังเลยนะ เรียนก็เก่ง ถ้าป้ามีลูกสาวป้าจะยกให้ฟรีๆเลยนะเนี่ย

"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับแล้ววันนี้ป้าจะเอาองุ่นกี่เข่งดีครับเดี๋ยวผมต้องไปส่งร้านอื่นต่อ

"เอาสองเข่งจ้าแหม..พูดถึงเรื่องนี้บอกปัดทันทีเลยนะ..

"เปล่าหรอกครับ..แต่ผมมีความลับจะบอกป้าอยากรู้ไหมล่ะครับ

"อะไรหรอๆ พูดจบป้าก็เอียงหูมาหาผมด้วยอาการที่อยากรู้เต็มที

"ผมไม่ชอบผู้หญิงอะครับ"

พูดจบผมก็เก็บเข่งขึ้นรถและขับออกไปปล่อยให้ป้าแกอ้าปากค้างอึ้งงันอยู่แบบนั้น

"พ่อครับส่งองุ่นเสร็จแล้ว..ผมไปก่อนนะครับ ผมรีบวิ่งลงมาจากบันไดพร้อมกับยัดเสื้อนักศึกษาเข้ากางเกงพร้อมกับกระเป๋าสะพายที่จะหล่นแหล่ไม่หล่นแหล่

"นี่แกจะรีบไปไหนนักหนา พ่อบอกว่าไม่ต้องไปส่งก็ไม่เชื่อเดี๋ยวพ่อไปส่งเอง..

"ไม่เป็นไรครับผมยังทัน..ผมไปนะครับ

"เฮ้อออ..ไอ้เด็กคนนี้

:

(:นะบ้านแสงตะวัน:)

:

ผมรู้สึกถึงความสบายในยามเช้าบนเตียงนุ่มๆพร้อมกับร่างขาวบาง ขาเรียวที่กำลังกอดก่ายผมไว้อยู่ ผมไม่อยากแม้จะลืมตาตื่นเพราะกลิ่นหอมและสัมผัสของคนข้างๆ จนลืมคิดไปเลยว่าวันนี้มีสอบ" สอบ" ผมสดุ่งขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้ก่อนจะเรียกคนข้างๆ

"แพร..แพร  ตื่น กลับได้แล้ววันนี้ผมมีสอบ

"อืออ..อะไรตะวันก็วันนี้แพรไม่มีสอบนิขอนอนอีกหน่อยนะ..

"ไม่ได้เดี๋ยวพ่อกลับมาทันจะซวยเอา

จากนั้นผมก็รีบยันตัวเองขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องนํ้าไปอาบนํ้าแต่งตัวแล้วรีบวิ่งลงบรรไดมา..แต่

"พ่อ" ผมเรียกชื่อนั้นออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นพ่อยืนอยู่ที่ห้องโถงใหญ่กลางบ้านก่อนจะเอ่ยกับคนที่วิ่งตามมา"เออ..แพรกลับไปก่อนนะเดี๋ยวผมตามไป ไว้เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปรับ"เจ้าหล่อนพยักหน้าแล้วเดินสวนออกไปหลังจากนั้นพ่อก็หันมามองผมด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจสุดๆ

"วันนี้แกมีสอบไม่ใช้หรอ ทำไมตื่นเอาป่านนี้แล้วพ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าพาผู้หญิงมานอนที่บ้านที่นี้ไม่ใช้โรงแรมนะ

"โถ่..พ่อครับยังไม่สายชักหน่อย อีกอย่างผมก็กำลังช่วยพ่อประหยัดอยู่นี่ไงไม่ต้องไปเสียค่าโรงแรมดีจะตาย ค่าโรงแรมวันละหมื่น ผมทำท่านับนิ้วมือ สามสิบวันก็สามแสนเลยนะครับ

"นี่แกย้อนพ่อหรอ...พ่อบอกไว้ก่อนเลยนะถ้าหากแกสอบไม่ผ่านพ่อจะยึดบัตรเคดิตแกทุกใบแกจะได้ช่วยพ่อประหยัดมากกว่านี้ไง..   พูดจบพ่อก็ส่ายหน้าแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป ผมก็ได้แต่อ้าปากมองตามโดยช่วยไม่ได้ "โถ่..พ่อครับ"

:!!!!!

!(นะห้องทำงาน)

"เอาไงดีครับท่าน ผมว่าคุณหนูหน้าจะไม่ไหวหรอกครับ

"ต้องรอดูถ้าเกรดไม่ดีขึ้นคงต้องหาตัวช่วยแต่ว่ากูมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ต่างจังหวัดเดี๋ยวกูจะลองโทรหาดูเห็นว่าลูกมันได้เกรดดีทุกวิชาเลยกูจะลองให้มันช่วยดูอย่างน้อยมันคงเห็นแก่ความสัมพันธ์เราในอดีตอยู่บ้าง...

(ตอนเย็นของวันนั้น)

"เฮ้ย..ตะวันวันนี้มึงทำข้อสอบเป็นไงบ้างวะ..

ไอ้พุธถามขึ้นมันเป็นเพื่อนสนิทของผมแล้วก็ไอ้อามอีกคนแต่คนนี่หนอนหนังสือ..เป็นโชคดีอย่างหนึ่งของผมเพราะเวลาทำรายงานก็ต้องพึ่งมันตลอด

"ไม่รู้วะ..กูทำมั่วไปหมดเลย แม้งข้อสอบอะไรไม่รู้ เหมือนขุดมาจากอีกโลกหนึ่ง กูไม่เห็นจำได้เลยว่ากูเคยเรียนมา กูนั่งคิดตั้งนานก็คิดไม่ออก

"มึงจะเคยเรียนได้ไงสัตตต..วันๆมึงเคยเข้าห้องเรียนหรือไง กูเห็นเที่ยวจีบสาวไปทั่วมาหาลัยจนชื่อเสียงมึงดังกระส่อนขนาดนี้ นี่ถ้ามึงไม่รวยหน่อยนะกูว่ามึงโดนเเตะออกจากที่นี่ตั้งนานแล้ว ไอ้อามพูดขึ้น

"มึงก็ไม่ต้องชมกูขนาดนี้ก็ได้  กูรู้ว่ากูหล่อ

"หึ...ถ้ามึงคิดแบบนี้แล้วสบายใจมึงก็คิดไปเถอะมึงก็แค่..กูปรี...มึงจะไปรู้สึกอะไร  ไอ้อามพูดจบมันก็เก็บหนังสือแล้วลุกเดินไป

"หึๆๆๆ  ไอ้พุธหัวเราะขึ้น

"แล้วมึงจะไปไหนนะ วันนี้มึงไม่ไปเที่ยวกับกูหรอวะ

"ไม่...กูเหนื่อยกูใช้สมองไปเยอะวันนี้กูง่วงกูจะกลับไปนอน

"อะไรของมัน...งั้นวันนี้มึงก็ไปกับกูพุธ

"ไม่วันนี้กูไม่ว่างพ่อแม่กูจะฉลองให้หลังสอบเสร็จ ไอ้พุธพูดพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋า

"นี่พวกมึงทิ้งกูหรอวะ...เออว่าแต่..กูปรี..นี่มันคืออะไรวะกูไม่เข้าใจ

"มึงอยากรู้หรอ..ไอ้พุธถามแล้วยิ้มออกมา

ผมพยักหน้าเป็นคำตอบพร้อมกับทำท่าตั้งใจฟัง

"กูปรี ก็เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่ว่าน่าจะสูญพันธุ์ไปแล้วนะ...ตอนนี้

"แล้วไงต่อวะ..ผมถามขึ้นพร้อมทำหน้าสงสัย

"มันก็......เป็นสัตว์ที่มีสายพันธุ์เดียวกับควาย อะนะ...พูดจบมันก็หัวเราะออกมาแล้วลุกเดินหนีไป ผมนิ่งคิดชักแปบก็คิดขึ้นมาได้

"เดี๋ยวไอ้พุธ...นี่ไอ้อามมันหลอกด่ากูหรอ ผมรีบเก็บข้าวของแล้ววิ่งตามมันไป

พอผมกลับมาถึงที่บ้าน พ่อผมก็ยืนรอน่านิ่งๆ แปลกเเฮะ วันนี้กลับไม่ด่าผมตั้งแต่หน้าประตูบ้านเหมือนอย่างเคย

"วันนี้สอบเป็นไงบ้าง พ่อถามขึ้น

"ก็.....ดีครับ ผมหลบหน้าพ่อหันไปทางอื่น

"หึ...นึกว่าพ่อไม่รู้หรอ  ไม่ต้องมาหลบหน้า

"เอ่อ...แล้วพ่อไม่ด่าผมหรอครับ ผมทำหน้าสงสัยออกมา

"ฉันจะด่าแกให้ได้ประโยชน์อะไร ด่าแกไปก็ไม่ทำให้แกฉลาดขึ้น

"งั้นพ่อก็...ไม่ยึดบัตรเครดิตผมแล้วใช้ไหมครับ ผมพูดพร้อมกับเดินไปจับแขนพ่อเบาๆ

"ไม่ล่ะ...แต่พ่อจะหาคนมาติวให้แกช่วงปิดเทอม

"อะไรนะครับ....ผมทำท่าตกใจออกมา ก่อนจะพูดปฏิเสธ"ไม่นะครับ..งั้นปิดเทอมนี้ผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวแล้วสิ  ใหนจะสาวๆอีกอย่างนี้เขาก็เหงากันแย่สิครับ

"ไม่ได้...งั้นปิดเทอมนี้ก็ไม่ต้องใช้เงินล่ะกันแล้วไอ้เหตุผลของแกนิ..หามาให้มันฟังขึ้นกว่านี้หน่อยได้ไหม กูจะบ้าตาย พูดจบพ่อก็กุมขมับแล้วเดินเข้าห้องไป

"พ่อครับบบ..

####%%%%%"####