ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 2 สละโสด 2
รินลาทำหน้าเศร้าว่าเิมเมื่อส่้อวามไปหาอภิาและโทร. ไปหาเาพบว่าเานั้นไม่ยอมรับสาย ไม่ยอมอ่าน้อวามอเธอ อาเป็นเพราะ่าวารแ่านอเธอับโอภาสทำให้อภิาเริ่มหายไปาเธออีแล้ว เธอไม่อบอะไรแบบนี้เลยเธออยาบอให้อภิารู้ว่าที่ริแล้วนที่เธอรัือเา
เสียเพลบรรเลอย่าสนุสนานใน่ำืนที่แสนสนุ เพื่อนสาว่าพาันื่มลอัเอร์ไพรส์ให้เธอ ร่าบาอยู่ในุสวยสีฟ้าอ่อนนั่อยู่ท่ามลาเสียหัวเราะ วามสนุสนานอเพื่อน ๆ มือบาัสินใเ็บโทรศัพท์ไว้ในระเป๋าพยายามโฟัสอยู่ที่วามสนุรหน้า
“ริน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า นี่านอเธอนะทำไมทำหน้าไม่สนุเลย”
“เปล่าไม่มีอะไร ันแ่อยาเ้าห้อน้ำ” รินลายิ้มบา ๆ ส่มอบให้เพื่อนสาว เธอไม่อยาทำให้เพื่อน ๆ หมสนุเลยำใโหเพื่อน ๆ ไป อีอย่าเธอ็อยาออไปเินเล่นนเียวที่ริมทะเลยาม่ำืนแบบนี้้วย
“็ไปสิมานั่ลั้นอยู่ไ้ ให้ันไปเป็นเพื่อนไ้นะ” เพื่อนสาวิว่ารินลาปวท้อเ้าห้อน้ำแ่ไม่ยอมไป
“ันไปเอไ้ เธอไปสนุเถอะ”
รินลาออมาาโรแรมรที่ัปาร์ี้เินเล่นิอะไรเรื่อยเปื่อยไปามายหา ยาม่ำืนที่นี่มีแสไฟหลาสีารอบ ๆ สาส่อเ้ามาสวยามมา วาลมมออย่าไร้วามรู้สึพาัวเอไปนั่รริมทะเลฟัเสียลื่นที่ัสาเ้าฝั่
“อนั่้วยนนะรับ”
“ุล”
รินลาเยหน้ามอผู้ายนหนึ่ที่หย่อนายนั่ล้า ๆ วาลมโีใมาที่เานนี้ืออภิา เธอำลันั่ิถึเาอยู่พอี อภิาลี่ยิ้มบา ๆ ให้หิสาว้าาย มอูอย่าพิาราเมื่อเห็นแววาอเธอนั้นมีวามเศร้าอึอัใ่อนอยู่
“มานั่ทำไมรนี้นเียวรับ ทำไมไม่เ้าไปร่วมานปาร์ี้สละโส”
“ุลรู้เหรอะว่าันัปาร์ี้”
“รู้รับุส่้อวามมาหาผมนะ อีอย่าผมิานเลยไม่ไ้อบแและรับสาย ผมมาทำานแถวนี้พอีเลยแวะมาร่วมแสวามยินีับุ” อภิาทำหน้าเศร้าหลบสายาวาู่ามมอไปทาท้อทะเลยาม่ำืนที่มืมิ
“ุลเป็นอะไรหรือเปล่าะ”
“เปล่ารับ ผมแ่…อหั” อภิาอบเสียเศร้าพร้อมับทำหน้าเศร้าลมาว่าเิม
“ใระมาล้าหัอทำนหล่ออย่าุลอหั” ำพูทีู่เหมือนพูเล่นแ่หัวใอเธอนั้นรู้สึเ็บปวอย่าบอไม่ถู
“เธอนนั้นอยู่แถว ๆ ัวผมนี่แหละรับ”
อภิาหันไป้อมอใบหน้าามนิ่้วยสายาอบอุ่นละมุน มือให่ับไหลบาทั้สอ้าให้หันรมาทาเา รินลาใบหน้าร้อนผ่าวำอบอภิานั้นเธอำลัิเ้า้าัวเอว่านที่ทำให้เาอหัือเธอเอ วาู่าม้อมอวาู่มอย่าลึึ้
“ือัน…”
“ุเป็นอะไรหรือเปล่ารับ ผมสัเเห็นว่าุไม่มีวามสุเลย” อภิายิ้มบา ๆ ส่มอบให้นรหน้า เปลี่ยนเรื่อไปถามเรื่ออเธอแทน
“ันำลัะแ่านับนที่ันไม่ไ้…รั” รินลาบอับอภิาามรใบหน้าามมีวามเศร้าปราึ้นมาัเน
“ผมเอ็อหั ุริน็ะแ่านับนที่ไม่ไ้รั เราสอนไปื่มลอให้ับีวิแย่ ๆ อัวเอีว่ารับ”
“ไปื่มที่ไหนะ”
“ผมพาไปเลี้ยเอรับ”
ุละพารินไปไหนน้อ ิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น