คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 5 ละเลย 2
ปริาพอวาสายาภาวินท์็รีบเลือื้ออนไ้รบทุอย่า็ออมาาห้าสรรพสิน้า หิสาวับรถไปามท้อถนน้วยวามเร็วพอประมา เห็นร้านผลไม้ริมทาายมะม่วพันธุ์หลายนิ็เริ่มเปรี้ยวปาน้อรีบอรถลไปื้อ
“เอาอะไรบ้า๊ะ”
“มะม่วเบา เียวเสวย ฟ้าลั่น อย่าละหนึ่ิโล่ะ” ยิ่เห็นมะม่วยิ่เปรี้ยวปาน้ำลายเาะอยารีบื้อรีบลับบ้านไปนั่ทานมะม่วแล้ว
“ไ้่ะ เอ๊ะ! ุปริมใ่ไหมะ” แม่้าายมะม่วทำหน้าื่นใ
“ใ่่ะ” เธอยิ้มหวานให้แม่้าที่อยู่ในอาารใปนื่นเ้น
“ป้าอถ่ายรูปไ้ไหมะ ป้าอบุปริมมา ัวริุปริมสวยว่าในรูปมาเลย่ะ ป้าไม่ิไม่ฝันว่าะไ้เอัวริ” แม่้าพูอย่าื่นเ้น
“ไ้่ะ” แฟนลับอถ่ายรูปเธอไม่ปิเสธ เพราะถ้าไม่มีเหล่าแฟนลับอยสนับสนุน เธอ็ไม่มาถึุนี้เหมือนัน ไม่ว่าเธอะายอะไร รีวิวอะไร แฟนลับอเธอือลุ่มแรที่เ้ามาอุหนุนสิน้านั้น และเ้ามาให้ำลัใให้แรผลััน่า ๆ
ปริาหิ้วอที่ื้อมาเ้าไปในบ้าน ส่วนที่เป็นผลไม้็นำไปไว้ในรัว ส่วนที่เป็นอใ้็นำไปไว้ในห้อนอน ัเ็บไว้อย่าเป็นระเบียบ หลัาัเ็บอเสร็็มานั่พัที่โฟาพร้อมรวูาราานอัวเอว่ามีสิน้าอะไรให้ถ่ายรีวิวบ้า
“วันนี้ไม่มีาน” พอไม่มีานเธอ็ไปหาานบ้านมาทำแทน เพราะเธอไม่อบอยู่นิ่เยมันเหมือนร่าายไม่ไ้ออำลัาย
พอถึเวลาเย็นไ้เวลาทำอาหารเย็น เย็นนี้เธอะทำอาหารทานเอ เพราะทานอาหารอร้าน้านอมาบ่อยแล้ว พอหายแพ้ท้อ็อยาทานแ่อาหารฝีมือัวเอ อุปสรร์อารทำอาหารืออบปวปัสสาวะ ่อนะเริ่มทำอาหารเธอเลย้อเ้าห้อน้ำ่อน
“รี๊! เลือ!” ใบหน้าามีเผือเมื่อเห็นเลือหลายหยิที่าเใน แ่ไม่มีอาารปวท้อ ใวน้อยสั่นเ็มไป้วยวามลัวและวามัวล เริ่มิมาไป่า ๆ นานาเี่ยวับลูน้อยในท้อ มือบาสั่นเทาหยิบโทรศัพท์ึ้นมาหารายื่อภาวินท์ พยายามั้สิให้มั่น
“ุภีมรับสิะ” ภาวินท์ไม่รับโทรศัพท์ ใบหน้าามมีวามัวลปราอย่าัเน วามลัวแล่นเ้ามาในหัวในทำอะไรไม่ถู นั้รรภ์แล้วมีเลือออมาแบบนี้สื่อถึวามผิปิ เธอ้อรีบไปโรพยาบาลไปรวให้เร็วที่สุ เลยัสินใับรถไปโรพยาบาลนเียว
ภาวินท์ลับมาถึบ้านในเวลา่อมา ในบ้านเียบเหมือนไม่มีใรอยู่ พอไปหาปริาที่ห้อ็พบว่าเธอไม่อยู่ ในห้อรัว็ไร้วี่แวว พอไม่เอเธอ็ระวนระวายหุหิไปหม รีบหยิบโทรศัพท์ึ้นมาพบว่าปริาโทร. หาเาหลายสาย เาเลยรีบโทร. ลับไปหา
“อยู่ไหน ทำไมไม่อยู่บ้าน ไปไหนมาไหน็ไม่บอผม” พอปริารับสายเา็พูเสียเ้มยิำถามรัว ๆ ใส่เธออย่าหุหิใ
(ปริมำลัะไปโรพยาบาล อนนี้รถเสียอยู่้าทา…) ปริาพูเสียสั่นเรือ
“ที่ไหน ผมะรีบไปหา” เาไม่รอฟัให้เธอพูบรีบถามหาที่อยู่ทันที พอรู้ว่าอนนี้ปริาอยู่ที่ไหน็รีบับรถไปหา้วยวามเร็ว เส้นทาที่หิสาวับรถผ่านเป็นเส้นถนนเปิใหม่ รถับผ่านน้อยมาและยัเปลี่ยวอี มาถึที่หมาย็รีบเินไปหานที่ยืนอยู่ใ้้นไม้
“ุภีม รีบพาปริมไปโรพยาบาลที่ะ” เธอรีบบอภาวินท์ทันทีเมื่อเามาถึ
“ุเป็นอะไร ทำไม้อับรถมาเอ” เห็นหน้าปริา็่อว่าเธออย่าไม่พอใ
“ปริมมีเลือออ ลัวว่าลูะเป็นอะไรไป เลยะรีบไปโรพยาบาลแ่รถเสีย่อน” เธอรีบบออาารที่ผิปิับภาวินท์
“เรื่อสำัร้ายแรนานี้ทำไมไม่บอผม มาึ้นรถ”
=นั่นปาเหรอะุภีม หุหิอย่าเอามาลที่ปริมสิ=
-หัวใ ิาม เพิ่มเ้าลัไว้น้า ะไ้ไม่พลาารอัปเ่า ๆ ่ะ-
^^ อีบุ๊ มาภายในเือนนี้แน่นอน่ะ อใรออีนิน้า ^^
ความคิดเห็น